วันเสาร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556

Lo seinto CHAPER-14 NC




จงอินแหงนศีรษะของลู่หานขึ้นก่อนจะประกบปาก ฟันซี่เล็กๆเตรียมกัดริมฝีปากหนา แต่เหมือนจะถูกรู้ทัน จงอินกดนิ้วโป้งเข้ากับยอดอกจนเสียงหวานคราง เขาละเลียดจูบปลายคางมนแผ่วๆพร้อมกับประกบริมฝีปาก พร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้าเกี่ยวพัน แม้ใจจะต่อต้าน แต่ปฏิกิริยาตามธรรมชาติทำให้ลู่หานเผลอตอบสนองอย่างไม่ตั้งใจ ฝ่ามือที่ไร้เรี่ยวแรงจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนเมื่อจงอินจูบหว่านล้อมพลางค่อยๆแหวกสาบเสื้อออกจากกันให้เด่นชัด ร่างนวลกระทบกับแสงที่ส่องเข้ามาทำให้ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มอย่างยินดี เขาแทรกตัวไปกลางหว่างขาของอีกฝ่ายพร้อมโยกตัวเสียดสีช้าๆ

“อา…”

เสียงทุ้มครางอย่างพอใจ ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อจนเปล่าเปลือยสักคนแต่กลับทำให้เขามีอารมณ์มากขนาดนี้ จงอินเมินใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่สั่นกึ่กๆพร้อมกับ “จูบเซฮุน”โดยการทาบริมฝีปากทับรอยอีกคนบนลำคอของลู่หาน เสียงแผ่วที่กลั้นครางอย่างสะกดอารมณ์ ส่งผลให้จงอินบดบี้ตุ่มไตนั้นอีกครั้งจนเสียงร้องดังขึ้นมา

“อ๊ะ! เจ็บ..ฉันเจ็บ..”

“มันไม่ถึงครึ่งที่ฉันเจ็บหรอก”จงอินพึมพำ “ทั้งที่ฉันก็รักพวกนายทั้งคู่ หวังดีกับพวกนายทั้งคู่…”

“ฮึ่ก..ฮึ่ก..”

“แต่พวกนายเอาความจริงใจของฉันมาเล่นสนุกกันแบบนี้เหรอ?!”

“ไม่! จงอิน..อ๊า!”ใบหน้าหวานส่ายไปมาเมื่ดถูกดูดดุนยอดอกเต็มแรง ลิ้นร้อนเกี่ยวหวัดเข้าใส่ไตแข็งนั้นอย่างย่ามใจ ความรู้สึกที่ประดังประเดกัน ทั้งร่างกายที่เริ่มสนองทำให้ลู่หานเกลียดตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ จงอินจัดการกระตุ้นอารมณ์คนข้างใต้ มือก็พยายามดึงกางเกงของลู่หานออกอย่างลวกๆ

“จงอิน..อย่า..”

ลู่หานวอนขอเสียงแห้ง เรี่ยวแรงของเขากำลังจะหมดแล้ว..เขาไม่สามารถขัดขืนหรือผลักไสจงอินได้อีกแล้ว จงอินไม่ตอบนอกจากดันเรียวขาขาวๆให้แยกกว้างพร้อมกับมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ ใบหน้าหวาน หน้าอกบางที่กระเพื่อมไปมา ยดอกชูชันท้าสายตา และส่วนกลางลำตัวที่เริ่มตื่นนั้นทำให้จงอินรู้สึกสิ่งที่เขาได้ทำไปก็มีผลอยู่เช่นกัน ฝ่ามือหนาตรงเข้ารูดรั้งแก่นกายนั้นอย่างไม่ปรานี ฝ่ามือกอบกุมรูดขึ้นจนส่วนปลายฉ่ำเยิ้มพลางใช้นิ้วโป้งเช็ดปลายฉ่ำออกไป ทำเอาเสียงแผ่วๆของลู่หานดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงรำพึงของจงอินเอง

“นายนี่มัน..สุดยอดจริงๆ”

“ไม่! จงอิน! อ๊ะ! อะ! อ่า..อา..”

“ทำไมนายเป็นคนแบบนี้กันนะ?”

“ซี๊ด..อื้ม..อา..อ๊ะ”

“คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกรักนาย ถึงจะหลงเซฮุนไปสักครู่ก็เถอะ”

“อา…”เสียงหวานครางออกมา ใบหน้าหวานจัดเหลือเพียงคราบน้ำตา และริมฝีปากแดงช้ำที่ครวญครางออกมา...สุดท้ายลู่หานก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ ใช่..มันถูกต้องที่สุดแล้ว ดวงตาสวยนั้นหลับพริ้มลงพลางเชิดหน้าไปข้างหลัง เปิดทางให้จงอินเข้าจูบไซ้ลำคอ เมื่อพบว่าร่างเล็กๆเริ่มบิดเกร็ง จงอินก็ประกบริมฝีปากพร้อมกระชั้นฝ่ามือให้เร็วขึ้น

“อืม..”

“อ๊ะ..อา..อึ่ก..”

“ลู่หาน…”

“เซ..เซฮุนอ่า...อา..อ๊าส์”ร่างบางบิดเร่าพร้อมกับปลดปล่อยออกมา แต่ที่ทำให้จงอินละใบหน้ามามองใบหน้าหวานๆนั่น ทั้งที่ทำอยู่กับเขา แต่ยังเรียกเซฮุนอย่างนั้นเหรอ? จงอินผลกตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับลู่หานที่ลืมตาขึ้น


“....”


วันพุธที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2556

Lo seinto CHAPER-11 NC




ขึ้นชื่อว่าเคยมาแล้วครั้งหนึ่งย่อมมีอีกครั้ง ...บางทีความคิดถึงมันอาจทำให้เขาลืมผิดชอบชั่วดี ริมฝีปากเล็กจึงอ้าออกให้อีกคนเชยชิมทันทีที่ร่างสูงคร่อมเขาไว้ทั้งตัว ..ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธนอกจากขยับขาให้แยกออกจากกันเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามแทรกตัวเข้ามาอย่างถนัดถนี่ เซฮุนฝั่งดั้งจมูกลงบนลำคอขาว แตะพรมสลับกับดูดเม้มติ่งหูจนมีเสียงครางอือ เขาเม้มริมฝีปากกับซอกคอนั้นพลางค่อยๆเลื่อนใบหน้างับเรียวปากมาตามแก้มนวล ฝ่ามือเรียวลูบแก้มอีกข้างเบาๆพร้อมส่งนิ้วหยอกล้อลิ้นเล็กๆนั่น ดวงตาคมหวานหรี่ยิ้มเมื่อฝ่ายตรงข้ามค่อยๆใช้ปลายลิ้นเล่นนิ้วตนพลางสบสายตาอย่างมีความหมาย เขาจูบมุมปากนุ่มผะแผ่วพร้อมละฝ่ามืออกแทนที่ด้วยเรียวลิ้นตัวเอง ปลายลิ้นแตะซบทำความรู้จักกันสองสามครั้ง ตามด้วยคนข้างบนที่ดูดลิ้นเล็กๆเอาไว้สลับกับดูดริมฝีปากน้อยๆจนอิ่มตึง

“อะ..อือ”

เสียงร้องแผ่วๆดังขึ้นเมื่อเซฮุนลากมือไล้ไปบนแผ่นอกร่างขาวๆอย่างเชื่องช้าสักพักพร้อมกับลู่หานที่พลิกกายตะแคงข้างเมื่อร่างสูงขยับตัวมานอนซ้อนหลังพร้อมสอดฝ่ามือเข้ากระตุ้นยอดอกจนเสียงหวานครางอื้ออึง ใบหน้าคมซุกลงซอกคอสูดกลิ่นหอมหวาน พร้อมค่อยๆเลิกเสื้อยืดของลู่หานออกทางศีรษะจนหลุดไปกองข้างเตียง ฝ่ามือร้อนบีบเค้นหน้าอกไปพร้อมกับๆการเม้มปากจนมีร่องรอยไปตามลาดไหล่ ราวกับจะกระหน่ำตีความรู้สึกเร่าร้อนให้กระเจิง

“ฮะ..อ้า..อ่า..”เผลอครางไปตามอารมณ์ใคร่ จนเสียงทุ้มถามช้าๆ

“ชอบไหม?”

“ก็..อะ..อื้ม..อ๊ะ!”หลุดร้องเมื่อถูกพลิกงายแล้วดูดแรงๆจนยอดอกจนเป็นจ้ำแดง ตุ๊กตากระเบื้องของลู่หานแตะปลายลิ้นสะกิดไปมาพลันก้มดูดซ้ำจนได้แต่ครางระทวย ใบหน้าหวานหลับตาปี๋ ฝ่ามือเรียวฟาดแขนเด็กบ้าเบาๆ ไม่ทันจะอ้าปากดุก็โดนสะกิดจุดจนร้องระงมออกมาอีกหน ยังเหมือนเคยที่ลู่หานได้แต่เงอะงะตามเซฮุนไปอย่างนั้น ฝ่ามือร้อนเกี่ยวกางเกงร่างบางลงจนกลายเป็นคนข้างใต้เปล่าเปลือยผิดกับคนลงมือถอดที่ยังอยู่ครบทุกชิ้น เสียงหัวเราะ ‘หึ’ดังขึ้นเบาๆพร้อมกับจับร่างขาวๆให้พลิกหันหลังแล้วยกสะโพกขึ้น..มันไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเขา แตไม่มีทางเลยที่ลู่หานจะชินกับมัน

“อ๊า!!...อ๊ะ!..อะ! อะ..”

เสียงหวานหวีดทันทีเมื่อปลายลิ้นเรียวสะกิดปากทางของตัวเอง ‘เด็กบ้า’กำลังใช้ทั้งลิ้นและริมฝีปากละเลงจีบนุ่มๆไปมาจนเสียงดูดดุนดังขึ้นอีกหน ฝ่ามือขาวขยุ้มผ้าปูที่นอนใจแทบขาด ครางราวละเมอเมื่อริมฝีปากนั้นละจากรอยแยกแล้วลากลิ้นไปตามก้อนเนื้อหยุ่นไปมา

รู้สึกดีเป็นบ้า..เขารู้สึกดีจนเกินไป…

ลู่หานยกมือปิดหน้าทันทีที่ถูกพลิกให้นอนหงาย ขาเรียวแยกออกจากกันอีกครั้งเกยตักชายหนุ่มที่ค่อยๆถอดเสื้อตัวเองออกพร้อมโยนทิ้งไม่ใส่ใจ เซฮุนสอดนิ้วเข้าไปในปากอิ่มแล้วขยับเข้าออก เขาผ่อนลมหายใจแรงๆเมื่อจดจำร่างกายคนตรงหน้าได้แล้ว มือเรียวเลื่อนลงจับท่อนเนื้อสีขาวซึ่งส่วนปลายเริ่มแดงก่ำมารูดหนักๆเพื่อสร้างอารมณ์ ร่างบางครางอื้อในลำคอ จังหวะดูดนิ้วเริ่มเป็นไปตามธรรมชาติ เสียงดูดนิ้วดังจ๊วบจ๊าบทันทีที่หัวแม่มือสะกิดส่วนปลายแดงนั้น

“ได้มั๊ยครับ?”กระซิบหวานพลันยิ้มบางเมื่อศีรษะกลมพยักเบาๆเป็นเชิงตกลง เขาถอนนิ้วที่ชุ่มน้ำลายออกจากริมฝีปากสวยจนน้ำหวานติดเชื่อมเป็นสาย เขาแตะนิ้วกับปากทางฉ่ำพลันค่อยๆดันเข้าไป ผนังร้อนติดรัดนิ้วจนเขาแทบขยับไม่ได้ จึงซุกไซ้ซอกคอหอมจนดวงตากลมโตหลับพริ้ม

“อะ..อะ..อื้อ..เบาๆสิ..อ่า..”

“ฮืม..”เซฮุนครางต่ำ เมื่อขยับจนรู้สึกว่าช่องทางนั้นผ่อนคลายลงมากแล้ว เขาตะล่อมจูบลู่หานอยู่พักแล้วสอดนิ้วที่สองเข้าไป เมื่อไปถึงจุดกระสันนั้นแล้วก็ขยับตัวลงหาท่อนเนื้อขาวที่กลายเป็นสีชมพูเข้มแล้วครอบปากลงไปอย่างไม่รีรออะไรอีก

“อ๊ะ!! อ๋า..เซ..เซฮุนนา..อ่า..ซี๊ด”แทบลืมหายใจเมื่อถูกปรนเปรอไปพร้อมๆกัน ลู่หานเผลอยกหลังนิ้วชี้ขึ้นมากัดเก็บกลั้นเสียง ศีรษะกลมเชิดขึ้นไปด้านหลังกับความเร่าร้อนของเด็กชายที่เคยอยู่ด้วยกันมอบให้แบบ”ผู้ใหญ่” พลางขยับสะโพกรับเป็นจังหวะ ตอนนี้ลู่หานรู้สึกเหมือนกับกำลังโดนเหวี่ยงบนรถไฟเหาะจนปวดมวนท้องน้อย แก่นกายนั้นขยายตัวพร้อมช่องทางที่เริ่มดูดเป็นจังหวะ นิ้วยาวกระแทกแรงๆไม่นานนัก น้ำคาวอุ่นก็ปล่อยออกมาให้ร่างสูงเก็บกวาดพร้อมเสียงครางต่ำ เซฮุนดึงนิ้วช้าๆพลางยืดตัวประกบปากให้ร่างขาวรับรสคาวกรุ่น ดวงตากลมโตที่หลับพริ้มปรือขึ้น พร้อมขยับตัวตามอีกฝ่ายที่ถอยไปยืนข้างเตียงอย่างรู้งาน

“มันคงดีกว่าครั้งก่อนนี้”ร่างสูงพูดเนิบๆ ทอดมองร่างเปลือยที่มีจ้ำจางตามตัวที่ค่อยๆแกะตะขอกางเกงให้

“ฮื่อ..ไม่บ่อยที่เป็นแบบนี้”

“ก็พี่ขี้อายนี่”เซฮุนหัวเราะเมื่อถูกฟาดสะโพกเบาๆไปหน ลู่หานถอดชั้นในสีเข้มลง พร้อมประคองส่วนนั้นไว้ทันทีที่กางเกงขายาวกับชั้นในหลุดออกไปจนหมด ใบหน้าหวานเชยมองพร้อมค่อยๆอ้าปากรับส่วนนั้นเข้าไป เพียงแค่เห็นหัวใจก็เต้นแรงอย่างประหลาด กลีบปากเล็กๆกำลังโอบอุ้มท่อนเนื้อเข้าไปโดยพยายามไม่ให้โดนฟัน แต่ก็เผลอครูดจนร่างสูงร้องซี๊ด หน้าหวานเปิดลำคอให้เข้าไปได้แต่ก็ไม่ทั้งหมด พลางพลิกลิ้นแตะโยกเบาๆ

“ซี๊ด..อ่า...สุดยอดเลย..อึ้ก”

คนยืนอยู่พึมพำเบาๆเมื่อปลายลิ้นนุ่มๆไล่เลียไปตั้งแต่โคนจรดปลาย พวกเขารู้จักกันทั่วทุกตารางเมตรของร่างกายอยู่แล้ว แต่ไม่กี่ครั้งที่ลู่หานจะยอมทำแบบนี้ให้ อย่างมากก็ในวันเกิด คริสต์มาส หรือวาเลนไทน์ เขาส่งมือลงไปเขี่ยตุ่มไตตรงหน้าอกของคนที่ครอบครองเขาไว้ มือสวยเลื่อนขึ้นเกาะท่อนแขน ทว่าก็ไม่ได้ขืนอะไร

“อืม..อ่าห์”

ขยี้ยอดอกร่างบางแรงๆจนหน้าหวานเผลอร้องส่งผลให้แท่งเนื้อหลุดออกมา เขาค่อยๆดันร่างของลู่หานลงนอนแล้วคลานเข่าตามขึ้นไปจับเรียวขาอีกคนขึ้นตักแล้วอ้าออก ใบหน้าแดงๆที่ซุกกองผ้าห่มก็บ่งบอกมาแล้วว่าอีกคนก็พร้อมแล้วเช่นกัน

“อ๊ะ..อะ..อื้อ”ร้องลั่นเมื่อแก่นกายที่โตเต็มที่เบียดแทรกเข้าไปข้างใน เซฮุนเท้าแขนกับที่นอน ความแคบและร้อนยังเหมือนเดิม ไหนจะจังหวะดูดแรงๆที่ทำให้เขาแทบจะไปถึงเดี๋ยวนั้น ลู่หานมองใบหน้าของเซฮุนที่เผยอปากหายใจช้าๆพร้อมกับสะบัดหน้าเบาๆ

เซ็กซี่…

เมื่อความรู้สึกทั้งมวลลงไปอยู่ที่ช่องทางซึ่งถูกรุกล้ำ สะโพกสอบขยับช้าๆเป็นจังหวะให้ปรับตัว ก่อนจะเร่งจังหวะจะโคนเร้าอารมณ์จนกายขาวผ่องด้านใต้บิดตัวเร่า

“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..ฮ่ะ..อะ..เซฮุน..เซฮุนนา..อ๊ะ!!”ร่างเล็กๆไถลไปตามแรงโยก แรงกระแทกที่เพิ่มจนมือสวยผลักเอวชายหนุ่มให้ลดจังหวะลง แต่ก็ได้ไม่มากนักเมื่อร่างสูงล็อคขาเขาเอาไว้แล้วเอนตัวจนการเสียดสีเข้าลึก ริมฝีปากดูดดุนระบายใคร่ด้วยความกระหายโลกีย์ เสียงเนื้อตบกันเป็นจังหวะพร้อมเสียงครางถี่ๆผสมผสานแทบจะเป็นเสียงเดียวกับเสียงฝนข้างนอก ก่อนที่เซฮุนจะจับลู่หานให้พลิกคว่ำแล้วดันตัวเข้าไปใหม่ และเพราะคนตัวเล็กช้ำง่ายเกินไป รอยจึงปรากฏชัดขึ้นมากระตุ้นอารมณ์ให้พลุ่งพล่านไปอีก

“พี่..ซี๊ด..ชิดหน่อยดิ”

ขอแผ่วๆทั้งที่กระแทกตัวใส่ไม่ยั้ง จนลู่หานทิ้งตัวแนบไปกับที่นอนแต่สะโพกโก่งเกร็งรับท่อนเนื้อร้อนที่เข้ามาปล้นสวาทตนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงหวานครางระงมไปทั่วท่ามกลางฝนเทกระหน่ำ ใบหน้าสวยเหงื่อชื้นเม็ดโตผุดมาตามไรผม กลีบปากน้อยส่งเสียงครวญครางสะอื้นแทบใจขาด

“อ่ะ..อ๊ะ!..อะ..อะ..อะ..อาาา ซี๊ด..”

“อ่า..อา..”เซฮุนจับอีกคนพลิกหงายทั้งที่ยังเฃื่อมต่อกันอยู่ ฝ่ามือเรียวล็อคมือนิ่มด้วยการสอดนิ้วแล้วกดจนจมลงกับที่นอน จังหวะกระทบกระทั่งรุนแรงราวพายุโหมกระหน่ำจนลู่หานหวีดร้องแทบไม่เป็นภาษา เมื่อรู้สึกได้ว่าต่างฝ่ายต่างใกล้จะถึง ร่างโปร่งจึงยอมปล่อยมือแล้วกกกอดไว้ทั้งตัว ใบหน้าซุกซอกคอหอมพร้อมส่งตัวเข้าหารุนแรง

“อ๊า..เซ..เซฮุนนา..ไม่ไหวแล้ว..ไม่ไหวแล้ว!!”


“อ่า...พี่ลู่หาน..พี่..อ่าส์”เสียงทุ้มครางเรียกร่างบางกระเส่า มันคงจะจริงกับคำที่ว่าเซ็กซ์ที่สุขและถึงที่สุดคือเซ็กซ์กับคนที่รัก ทั้งคู่กอดรัด รุกรับอย่างรุนแรงจนกระทั่งปลดปล่อย ใบหน้าสวยเชิดครางยาวๆพร้อมกับสะโพกแกร่งที่กดลึกจนร่างน้อยๆแทบหายไปกับผืนเตียง เซฮุนผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าของลู่หานที่ส่งยิ้มอ่อนแรงมาให้ พลันกดจูบอย่างอ่อนหวานลงไปอีกครั้ง



--------------------------------------------------------------
turn back. (http://writer.dek-d.com/honney1106/writer/viewlongc.php?id=984761&chapter=11)

วันอังคารที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

Lo seinto CHAPER-6 NC






อากาศภายนอกหนาวแค่ไหนแต่ตอนนี้คนทั้งคู่แทบไม่รู้สึก สัมผัสของเด็กหนุ่มตรงหน้าเหมือนมีเปลวไฟอุ่นๆอยู่อย่างไรอย่างนั้น เขารู้สึกเหมือนตัวเองจะจมน้ำและพยายามตะเกียกตะกายดำผุดดำว่ายเข้าหาฝั่ง ทว่าคนตรงหน้านี้ก็พยายามฉุดเขาลงไปแทบทุกครั้ง ผิวเปล่าๆที่แนบชิดกันแทบจะทุกตารางนิ้ว เสียงกระซิบว่า ‘คิดถึง’เพียงเบาๆก็ทำให้เขาอยากจะตายหายไปเสีย เขาไม่รู้ว่าเปล่งเสียงกระสันซ่านออกมาบ่อยแค่ไหน เขารู้แค่ว่าเขารู้สึกวูบวาบและเจ็บทุกพื้นผิวที่โดนจูบปนขบกัดเบาๆ

“เจ็บ..อย่าทำ..เจ็บ..”

วอนขอพร้อมน้ำตาเม็ดแรกที่กลิ้งไหลออกจากหางตา เซฮุนละใบหน้าขึ้นมองแล้วก้มจูบกลางหน้าอกอีกคนเบาๆ ใบหน้าของลู่หานตอนนี้ร้อนวูบ ทันทีที่ได้ยินเสียงครางเพ้อออกมาจากฝ่ายตรงข้าม

“พี่หอม..หอมโคตร น่าฟัดมากอะ”

“อย่าพูด อื้อ..”พยายามห้ามแล้วก็ต้องครางหวานออกมาเมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปยังจุดกระสัน และมันคงเป็นสองปีเช่นกันที่ลู่หานถนอมตัวเองไม่เคยถูกใครแตะต้อง เซฮุนเลียริมฝีปากดวงตาพราวราวกับเพชรสะท้อนไฟ เรียวนิ้วแตะลงก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นที่ถัดลงไปปลุกเสียงร้องถี่ระรัวเป็นจังหวะก่อนจะย้อนมาไล้วนแตะส่วนมนปลายสลับบดขยี้เบาๆ ส่งผลให้ร่างบอบบางที่มีเพียงเสื้อตัวเดียวบิดเร่าไปมา สองขาที่ถูกร่างคนทาบทับแทรกกลางเผลอแยกกว้างออกจากกัน ริมฝีปากตึงครางอือพร้อมจิกขย้ำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายอารมณ์ที่หวามไหว สมองเหลือเพียงแสงสีขาวที่มองไม่ออกว่าคืออะไร

ขาของเขาไม่แตะพื้นอีกแล้วเมื่อมันถูกยกลอยขึ้น เด็กบ้าคนนั้นกำลังจรดริมฝีปากไปที่ตุ่มไตสีแดงจัด ทั้งจูบทั้งดูดราวกับเด็กน้อย ส่วนฝ่ามืออีกข้างก็ขยับถี่จนลู่หานคิดว่าเขากำลังจะตาย เสียงครางรัญจวนแข่งกับสายฝนด้านนอกไม่ได้ต่างอะไรกับคืนแรกคืนนั้นแม้แต่น้อย เสียงกุกกักเล็กๆดังขึ้นพร้อมร่างของเซฮุนที่ตัดสินใจยันตัวขึ้นมอง...

ภาพที่ตนเห็นนั้นแทบจะสาปให้เขาเป็นบ้า ใบหน้าหวานหยดที่มีเหงื่อเกาะพราวดวงตากลมโตราวเนื้อทรายกำลังหรี่ปรือมองเขา ริมฝีปากอิ่มตึงเผยอน้อยๆ ลำคอแผงอกขาวๆที่มีจุดสีแดงแต้มประปรายกำลังกระเพื่อมถี่ ฝ่ามือเรียวคว้าเจลเปิดฝาออกแล้วมองหน้าของลู่หานนิ่งนานอยู่อย่างนั้น

“ผมขอนะ”

“...”

“พี่รู้ใช่ไหมว่าพี่ไม่สามารถพูดคำว่าไม่กับผมได้”

ริมฝีปากบวมเล็กๆเม้มหากันแล้วหลับตาลง ความสวยงามตรงหน้ากำลังผ่อนคลายคล้ายดอกไม้ที่กำลังจะเบ่งบานช้าๆ และดักแด้ที่กำลังฝักตัวอย่างเขาไม่อาจทนรอไหว..

“โอ๊ย...อ๊ะ..อ๊า..”เผลอร้องออกมายามที่เซฮุนแตะลงเข้าไปในกลีบดอกไม้อันซับซ้อนนั้น ริมฝีปากสวยเม้มหากันแทบจะทั้งคู่แม้จะต่างเหตุผล คนนึงเจ็บปวดแต่อีกคนกำลังอดทน ชายหนุ่มก้มจูบหน้าท้องเรียบนั้นแล้วยืดตัวบดคลึงริมฝีปากอีกฝ่ายไว้ ทบทวนความจำของตัวไปด้วยว่าตรงไหนคนที่กำลังร้องอยู่จะรู้สึกดี เป็นของตอบแทนให้กับความบริสุทธิ์ที่ยังคงเก็บไว้ให้เขาคนเดียวอยู่เสมอ

“พี่รู้ไหม?”

“หะ..หืม..?”พยายามปรือตามองใบหน้าอีกฝ่าย เซฮุนยิ้มหม่นแล้วกระซิบชิดริมฝีปากเบาๆ

“พี่อย่ากลัว..เพราะเราสองคนไม่เคยพูดคำว่าเลิกออกมา”

“...”

พวกเราไม่ได้เลิกกัน จำไว้นะ”

“อื้อ”ครางเบาๆพร้อมกันกับที่นิ้วเรียวงอครูดจุดด้านในได้พอดี เสียงเบาๆครางแผ่วใบหน้าแดงจัด แล้วก็ต้องร้องระงมเมื่อรสสัมผัสถูกเพิ่มทั้งจำนวนและแรงถี่กระชั้น แท่งเนื้อสีชมพูเข้มขยับชนหน้าท้องแกร่งหลายต่อหลายครั้งพร้อมกับรสจูบที่ดื่มด่ำเนิ่นนาน เซฮุนถอนนิ้วออกช้าๆและตัดสินใจเกี่ยวกางเกงนอนตัวเองลง...




ความร้อนที่ดันเข้ามาเบาๆอย่างพยายามแทรกตัว แม้จะเคยมาแล้วแต่ลู่หานรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย ร่างกายแล่นริ้วด้วยความเจ็บจนขมวดเกร็ง สองปีมันนานเสียจนต้องทำวามรู้จักใหม่แทบทั้งหมด ทั้งบทนำ วิธีหรือแม้แต่สรีระของตุ๊กตากระเบื้องของลู่หานตรงหน้า เซฮุนกดจูบปลอบใจที่ขมับชื้นเบาๆพลางเค้นบั้นท้ายเนียนให้ผ่อนคลายลงกว่านี้ เหงื่อชุ่มหยดไหลไปตามแนวคางจนตกกระทบที่กลางหน้าอกของร่างสวย ทันทีที่แทรกตัวเข้าไปได้ก็เหมือนกับกรีดมีดคมๆลงไปกลางเกษรของดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ความร้อนปนเจ็บที่แล่นริ้วจากการฉีกขาดฟ้องคนทั้งคู่ว่าทุกอย่างไม่อาจย้อนกลับคืนได้อีกแล้ว

“อะ..อา..พี่ไหวมั๊ย?”

“อึ่ก..ไม่..ไม่เป็นไร”ตัดใจตอบทั้งที่รู้สึกจุกและเจ็บ เซฮุนถอยตัวออกก่อนจะดันเข้ามาใหม่อย่างช้าๆเนิบนาบเหมือนที่เคยทำ เสียงเครือๆยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่องเช่นนั้น ลู่หานปรือตามองช้าๆ พยายามไม่มองลงไปข้างล่างที่กำลัง.. แต่มองใบหน้าของเด็กชายที่กลายเป็นผู้ชายเต็มตัว ผมสีสว่างนั่นทำให้อีกฝ่ายคล้ายกับเทวดาที่บริสุทธิ์ เปลือกตาที่หลับลงและริมฝีปากที่เผลอหายใจตลอดเวลานั่นก็ด้วย จังหวะโยกโยนที่เขย่ากายบอบบางข้างล่างให้เขย่าตาม รวมทั้งเสียงหลุดครางของชายหนุ่มที่เผลอส่งออกมาที่แทบจะเทียบไม่ได้กับเสียงร้องของร่างข้างใต้ ลู่หานยกมือแตะสันกรามชายหนุ่มเบาๆพร้อมกับจังหวะกระแทกตัวที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนไม่สามารถเก็บเสียงเอาไว้ได้อีก

“อะ...โอย..เซฮุน..เซฮุนนา...อ๊า”

“ซึ..ซี๊ด..พี่แม่ง..อา..”

โน้มตัวลงจนชิด ขาข้างนึงยกขึ้นพาดบ่าแอ่นสะโพกให้ลอยสูง จมูกโด่งคลอซอกคอหอม กลิ่นกรุ่นไปทั่วทั้งกลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย และกลิ่นคาวจาง ปรนเปรอดอกไม้ตรงหน้าให้มัวเมาไปกับเพศรสที่ตนประดิษฐ์เท่าที่พอจะทำได้

“อ๊า อ่ะ ซี๊ดดด...โอย...อึ้ก! อื้อออ”ร่ำร้องอย่างทรมานแทบไม่เป็นภาษา นิ้วเรียวแต่แข็งแรงสอดเข้าง่ามนิ้วอีกคนแล้วกดจมลงไปกับที่นอน เสียงกระแทกกระทั้นดังระรัว คาวน้ำปะปนกันแทบจะเป็นเนื้อเดียว เซฮุนหลับตาแน่น ไม่ใช่แค่ลู่หาน เขาเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน

“เซฮุน..เซฮุนนา..อึ้ก..อา..จะถึงแล้ว”

“อ่า..อีกแปบนะ..อา..”

“อื้อออออ...อึ้ก...ฮึ่ก แฮ่กก...ซี๊ดดดด” ร่ำร้องออกด้วยความทรมานและรู้สึกดีแทบขาดใจ แสงสีขาวนั้นรวมตัวกันจนมองไม่ออกว่าทางออกอยู่ตรงไหน ความเจ็บแปลบหายสิ้นเชิงเหลือเพียงความโหยหากันและกัน เซฮุนจรดริมฝีปากจูบหน้าอกอีกฝ่ายเบาๆ ลดเรียวขาลงจากบ่าแล้วเปลี่ยนเป็นยกสะโพกมนกระแทกเข้าหาอย่างรุนแรง เสียงหวานๆนั้นครางชื่อชายหนุ่มกระท่อนกระแท่นก่อนจะหวีดร้องออกมาในที่สุด



.
.

ลู่หานทิ้งตัวลงที่นอน...

แสงสีขาวทั้งหลายตอนนี้เลอะไปทั่วหน้าท้องของเซฮุนที่โน้มตัวลงมาจูบกลีบปากสีสดอย่างรักใคร่ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างอ่อยอิ่งจนกระทั่งเซฮุนค่อยๆถอยตัวออกมา

“ไหวรึเปล่า?”

“ไม่เลย..แฮ่ก..ฉัน..ไม่ไหว”อาการเจ็บคั่งๆที่ช่องท้องทำเอาลู่หานเบะปากทั้งที่ยังหอบสั่น เขาค่อยๆหลับตาปรับลมหายใจ ไม่ต่างกันเลย...ไม่ต่างกับตอนที่มาอยู่ที่นี่ครั้งแรกจริงๆ...
.

.