ไม่นานนักระดับการมองจอของลู่หานก็เปลี่ยนไปเมื่อมันสูงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ลู่หานไม่ได้นั่งบนโซฟาตัวนุ่มแต่เป็นตักของโอสิเรีย เสียงลมหายใจของลู่หานตะกุกตะกักเมื่อจมูกโด่งเข้าซอกซอนเก็บเกี่ยวกลิ่นกายปนกลิ่นเหงื่อ ช่วงขายาวขึงตรึงเรียวขาอีกคนให้อ้าออก ฝ่ามือข้างนึงล้วงเข้าไปลูบไล้ตรงหน้าอก อีกข้างก็วุ่นวายกับกางเกง ดวงตากลมโตหรี่ลงน้อยๆ ปากเล็กๆสะกดเม้มเสียงแน่น ก็ยังคงความดื้อรั้นเหมือนเก่าแม้มันจะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ก็ตาม เมื่อเห็นคนตัวเล็กนั่งเกร็งเหมือนไม่ยอมศิโรราบ ฝ่ายบุกซึ่งจับทางได้ก็จัดการหาวิธีให้ใจอ่อน
เซ็กส์แบบสมยอมถึงจะใช้พลังงานไม่เยอะแบบขัดขืน แต่ความเร้าใจก็สูสีละนะ..
“อืม..ลู่หาน…”
“...”
“อ่า..จุ๊บ..”
อย่าเรียก..เดี๋ยวใจอ่อน…
ตอนนี้พูดได้อีกคนว่าแทบดูไม่รู้เรื่องเอาซะเลย ทำไมต้องมาครางเรียกชื่อด้วยเนี่ย..แค่นวดๆลูบๆคลำๆนี่เขาก็เสียหายหลายแสนไปแล้วนะ หรือไอ้ที่มาส่งถึงห้องแต่ไม่ได้ทำอะไร เพราะจะตุนแรงเอาไว้ตอนนี้ล่ะสิ...ก็ทั้งที่รู้ห้องแต่ไม่พาไปส่งแต่มาส่งห้องตัวเองนี่มัน…
เสียท่าโอสิเรียอีกแล้ว! ฮึ้ย!
ตอนนี้หน้าจอขนาดใหญ่กลับหดลงเพราะกลีบเปลือกตาสีอ่อนหรี่ลงปิดเมื่อเซฮุนขยับปลดกางเกงคนข้างหน้าได้ ก็จัดการส่งนิ้วเข้าปากน้อยๆพร้อมขยับชักนำเป็นจังหวะ ฟันคมหมายจะกัดก็ไม่ทันเมื่อโดนฝ่ามืออีกฝ่ายคลึงแกนกาย ไหนจะเสียงพึมพำน่าอายจากมาสเตอร์ที่จงใจออกเสียงรังแก
“ไง หนอนน้อยสีชมพู”
หนอนพันธุ์อะไรสีชมพูฟะ! เส็งเคร็งเอ๊ย!
เมื่อฝ่ามือร้อนเร่งเครื่อง ปากที่ส่งเสียงร้องไม่ได้ก็เผลอดูดนิ้วอีกคนอย่างไม่ตั้งใจ ลู่หานรู้สึกถึงอะไรแข็งๆที่กระทบชนตรงบั้นท้าย เซฮุนจัดการถีบโต๊ะเล็กหน้าโซฟาออกไปเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวลงไปคุกเข่าที่หว่างขาอีกคน เส้นไหมสีควันบุหรี่ก้มลงงับส่วนสำคัญผ่านเนื้อผ้า โดยเสียงพากย์บอลก็ยังลอดออกมาดังลั่น
‘ตอนนี้เริ่มรุกเข้ามาในแดนกลางแล้วครับ!’
“อ๊ะ..อื้ออ..”
เซฮุนดึงบ็อกเซอร์ที่แสนจะเกะกะออกจากเรียวขาอีกฝ่ายอย่างรีบเร่ง กระชับสะโพกให้ยกขึ้นแล้วงับหัว‘เจ้าหนอน’เบาๆ พลันไล้ลิ้นตั้งแต่โคนขึ้นหาปลาย สุดท้ายก็ครอบปากลงไปจนสุดพลางขยับศีรษะขึ้นลง สองแขนสอดเข้าใต้ต้นขาสองมือประสานกันไว้ที่หน้าท้องราบ ไม่รู้ว่าเสียงครางหรือเสียงพากย์อะไรมันจะดังกว่ากัน
สำหรับลู่หานตอนนี้วิวการมองจอถูกดึงลดต่ำลงไปจากเดิมอีกแล้ว ความร้อนที่ไล้เลียทำเอาสมองเริ่มมีสีขาวเกาะกินพื้นที่ สะโพกเล็กๆที่เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าไซส์เริ่มเพิ่มขึ้นมานิดหน่อยเผลอขยับโยกไปตามริมฝีปาก เสื้อยืดที่ร่นขึ้นเหนือหน้าอกจนยอดสีชมพูชูแข็งเมื่อปะทะความเย็นจากแอร์ ความรู้สึกซูซ่าผสมปวดม้วนท้องน้อยแบบนี้ถือว่ายังแปลกสำหรับเขา..มิน่าในหนังสือพิมพ์ถึงมีข่าวตาแก่ชอบให้เด็กอมนกเขา มันเป็นงี้นี่เองสินะ…
“อ๊ะ..อ่า..พอแล้ว..”ดันไหล่กว้างเบาๆ โดยกายค่อยๆไหลลงมานั่งแปะกับพื้นแทน เซฮุนผละริมฝีปากก่อนจะเป็นฝ่ายปลดปราการอย่างเร่งร้อน แล้วไอ้ตัวที่ลู่หานไม่อยากเจอก็มาผงกหัวตรงหน้าอีกครั้ง หน้าหวานเงยมองอีกคนที่พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ทำ โดยเจ้าตัวก็ชันขาข้างหนึ่งพร้อมจับโซฟาไว้ ร่างบางนึกถึงกรรมวิธีที่ถูกทำให้สักครู่ แล้วจึงค่อยๆทำตามแบบขัดเขิน
“ซี๊ด..ห่อปากหน่อย อย่าให้โดนฟันนัก..อ่ะ..อืม..”สูดปากพลางสอนไปทีละสเต็ป อีกฝ่ายก็หลับหูหลับตาทำไป จนเมื่อเริ่มเคยชินก็หัดตวัดลิ้นเลียจนใบหน้าหล่อครางซี๊ดอีกหน มือที่งุ่มง่ามก็เริ่มรู้ว่าควรทำยังไง จึงส่งเข้ารูดตรงส่วนโคนที่ลำคอไปไม่ถึงพลางเข้าจังหวะให้รับกับสะโพกสอบที่กระทบเข้าหา มือแกร่งกดศีรษะเล็กๆให้เข้าลึกกว่าเดิมอีกนิด จนถอนออกเป็นสุดท้าย แล้วหันไปหยิบเจลกับถุงยางที่เดินไปหยิบมาก่อนนี้ให้อีกคนจัดการให้ ถึงลู่หานจะท้องไม่ได้ แต่ความสะอาดก็ต้องมาก่อนเสมอ ปากเล็กๆอ้าออกหายใจ ตอนนี้เขาดูบอลไม่รู้เรื่องจริงๆเมื่อถูกก่อกวนอารมณ์จนกระเจิดกระเจิง หลังจากเตรียมความพร้อมเรียบร้อย ร่างสูงก็คว้าเอวคอดให้กลับมานั่งหันหลังทับตัก พลันเอาเท้าเกี่ยวโต๊ะที่เพิ่งถีบออกไปกลับมาอีกครั้ง
“อ๊ะ..อึ้ก..”เสียงหวานๆครางแผ่วเมื่อถูกยกสะโพกให้รับเอาท่อนเนื้อแข็งๆเข้ากายไปอีกครั้ง มือทั้งสองที่ไม่มีบทบาทก็ขย้ำจิกโซฟาแน่น เมื่อมันดันเข้ามาแล้วหยุดเป็นจังหวะพอให้หายใจ จนเมื่อเต็มที่แล้วจึงเข้าไปจนสุด “อ๊ะ!”
“แน่นอีกแล้ว...อ่า..”พูดขึ้นเหมือนจงใจจะให้มันไม่แน่นเข้าสักวันพลางฟาดก้นเบาๆแต่ดังเพี้ยะ ลู่หานไม่รู้จะไปเจ็บกับตรงไหนดีก็ได้แต่สูดปากสะท้าน..สาบานเลย ขนาดจออยู่ตรงหน้าเขายังดูไม่รู้จริงๆว่าสกอร์เท่าไหร่.. ขาขาวหุบหากันแต่ก็ถูกดันให้อ้าออกพร้อมกับสวนสะโพกเป็นจังหวะจนได้แต่นั่งคราง
“อ่ะอ่ะอ๊ะ..อ๊าส์..โอ๊ย..เบาๆ..เบาก่อน..อึ้ก”
“อื้ม..เบาแล้วนะ”
“มัน..จุก..อื้มมม”เอาล่ะ..พอจังหวะลื่นไหลลู่หานก็ดูบอลไม่เข้าใจอยู่ดี ก็ในเมื่อจอมันขยับขึ้นขยับลงแบบนี้ รู้สึกร้อนไปทั้งตัวเหงื่อไม่รู้มาจากไหนผุดพรายขึ้นมา มันเหนื่อยยิ่งกว่าวิ่งในสนามอีกจริงๆนะ
พอหลับตากำซาบความกระสันไปพัก ร่างเล็กๆก็ถูกพลิกคว่ำลง ลู่หานเอาแขนเท้ากับโต๊ะเมื่อโดนเปลี่ยนท่า โดยฝ่ายบุกก็รุกไล่ใส่แบบไม่ยั้ง รู้สึกได้ถึงความลึกและขวดบาคาร์ดี้เปล่าที่กลิ้งลงพื้นเพราะโต๊ะสั่น เซฮุนจับเข่าคนตั้งรับข้างหนึ่งให้เท้ากับโต๊ะเล็กนั่นแล้วจัดการกระทุ้งกระแทกใส่ ปากก็พูดขึ้นกระเส่า
“อ่ะ..ให้ถาม..ให้ถามมั๊ย..”
“อ๊า..อ่ะ..ไม่ต้อง...ไม่ต้องถาม..เสียว! อื้ออ อ้ะ!”เมื่ออีกคนอายหมดลู่หานก็หมดอาย ตะโกนใส่กันแบบนี้แหล่ะสะใจดี ร่างสั่นคลอนไปตามแรงโยกที่เหมือนจะหยุดไม่ได้ ยิ่งเสื้อยืดที่ร่นไถลลงโชว์สะโพกขาวๆแล้วแก้มก้นน่าฟัดรวมทั้งช่องทางที่ไล่ดูดไล่งับไอ้หนูของตัวเองอย่างกระหาย เซฮุนก็รู้สึกเหมือนว่าตนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก สอบได้ที่หนึ่งยังไม่ภูมิใจเท่าเปิดซิงคนที่ตัวเองแอบชอบได้จริงๆนะ ให้ตายเหอะ
“อ่า..”พึมพำปนหอบ ตามด้วยมุมสายตาของการดูโทรทัศน์ของลู่หานที่ต่ำมากก็ถูกปรับเปลี่ยนมาอยู่ในมุมที่ต่ำกว่าปกติอีกหนแม้จะสูงกว่าท่าเมื่อกี้ ทว่ากลับมีปลายเท้ามาร่วมแจมด้วยเพราะคนตัวสูงจับให้อยู่ในท่าเอนตัวบนโซฟา แต่ขาแยกออกจนเห็นปลายเท้าเขย่าไปมาราวกับคนกระโดดโบกมือในแอร์พอร์ต เสียงหวานครางกระชั้นเมื่อสะโพกแกร่งกระแทกรัวๆเหมือนไม่กลัวว่าจะพัง จนต้องยอมแพ้ให้กับการดูบอลโดยการหลับตากอดไหล่อีกฝ่ายพร้อมปล่อยเสียงร้องออกมาท่ามกลางร่างกายที่ชิดกันแนบแน่น
“อ๊า..อา..เซฮุนอ่า..ไม่ไหวแล้ว..อ่าส์..อ่ะอ่ะ..”
“อ่ะ..อะไรนะ..อีกทีสิ”
“ไม่ไหว..พอก่อน..ไม่ไหว..”แม้จะกอดไหล่อยู่แต่ช่วงขาที่คล้ายตะคริวจะยึดพื้นที่ก็ขยับยุกยิก ทว่าที่คนหน้าหล่อสนใจกลับไม่ใช่เรื่องนั้น…
มันอยู่ที่โดนเรียกชื่อออกมาต่างหาก..
“ไม่ใช่..อ่ะ..อา..เมื่อกี้..นาย..”
“อื้มมม..เซฮุนอ่า..เซฮุนนา..แรง..”
“หืม?..อ่ะ..แรง?”
“อื้อ..อ๊ะ..แรง..แรงอีก..แรงๆ..”
“ก็จัดไป”กระซิบพร้อมกับใส่ไม่ยั้งเมื่อถูกร้องขอด้วยเรื่องยากปฏิเสธ มือเรียวที่ดันออกเป็นจังหวะแต่นิ้วจิกแน่น เสียงร้องประสานกันจนบอลในจอไม่มีความหมายจนเสร็จสม แต่ก่อนที่จะหลับตาลง ลู่หานเห็นบางอย่างที่ต้นคอชื้นเหงื่อนั้น…
เหมือนเคยเห็นมาก่อนที่ไหนสักแห่ง…
สักแห่งที่ไม่น่าจะลืมลง..
