“ไปหามินซอกเถอะ”พอประตูเปิดเจ้านายก็ไล่หนีทันที
จงแดได้แต่แค่นยิ้มเหอะเหอะกับท่าทีสุดจะโอสิเรียของอู๋อี้ฟาน
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรให้วอนโดนเตะนอกจากรับคำสั่งพลันปิดประตูให้
“...”อี้ฟานค่อยๆวางร่างของชานยอลลงบนเตียง
ซึ่งอีกคนก็เหมือนว่าจะหมดแรงได้แต่นอนมองเขาตาละห้อยอยู่อย่างนั้น
ชานยอลงอเข่าขึ้นอีกครั้งพร้อมกับอี้ฟานที่พูดขึ้น
“เอาตุ๊กตาหมีไปคืนเด็กโรงเรียนAได้แล้วนะ”
“ไม่เอาอะ”ชานยอลปฏิเสธ “ผมไม่เคยได้ตุ๊กตาหมีนะ
เขาแค่ให้..ไม่เห็นเป็นไรเลย..”
“ชานยอลเถียงพี่เหรอคะ?”
“พี่คริส..”คิ้วขมวดพร้อมกับจิกผ้าปูแน่น
เมื่ออีกฝ่ายล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง อี้ฟานนั่งขอบเตียงนิ่งๆ
มองชานยอลที่เริ่มทุรนทุรายอย่างไม่ได้แตะต้องตัวสักน้อย
“...”
“ไม่เอา..พอได้แล้ว..ไม่เอา..”
“ก็เอาออกสิคะ”
“มันไม่ออก..
อึ้ก..ใจร้าย”ค้อนเป็นเด็กที่กำลังโมโหสุดขีด
จนกลายเป็นอี้ฟานที่ขยับลงคร่อมชานยอลไว้ครึ่งตัวพร้อมกับสอดมือไปกับนิ้วที่จิกเกร็ง
“เอาไปคืนนะคะ..แล้วพี่จะเอาออกให้”
“ฮือ…”
“กอดพี่ไม่อุ่นเหรอ?
ทำไมถึงอยากได้ตุ๊กตาพวกนั้นกันล่ะ”
“อื้ออ...ฮึ้ก!”
“ทั้งที่ตอนเด็กๆบอกว่าชอบพี่มากกว่าแท้ๆ...ใจร้ายไปแล้วนะคะ”ใบหน้าคมก้มลงรดลมหายใจข้างแก้ม
เพียงแค่นั้นชานยอลก็ขนลุกซู่ทั้งตัว เขาพยายามมองอีกคนก่อนจะวอนขออย่างหมดหนทาง
“คืนก็ได้...คืนแล้ว..ไม่เอาแล้ว..”
“...”
“ไม่เอาแล้ว..พี่คริส..อา..”ครางแผ่วเมื่อถูกจูบใบหูเบาๆพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้าประกบจูบ เรียวลิ้นตวัดเลียซอกซอนอย่างรู้เชิงยิ่งทำให้ร่างของเด็กหนุ่มบิดเร่าอย่างอึดอัด
อี้ฟานหยิบมือถือขึ้นกดปิดเครื่องโยนทิ้งไปข้างๆอย่างไม่สนใจ
ก่อนจะก้มลงงับใบหูแดงๆนั่นอย่างเอ็นดู
“สัญญาแล้วนะคะ?”
“อื้ม..ไม่เอาแล้ว”
“เป็นเด็กดีนะ”ลูบเรือนผมชื้นเบาๆพร้อมกับป้อนจูบลงไปอีกครั้ง
โดยอีกคนก็แทบจะเบียดตัวเข้าหาทันที
เสียงจูบดังขึ้นในห้องสีครีมอ่อนของท่านประธานไฮคลาส
เขาไซ้ซอกคอที่ชื้นเหงื่อพร้อมกับปลดสูทตัวนอกของชานยอล
ใบหน้าหล่อจัดกดยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นเป้ากางเกงของอีกคนเปียกชื้น
เขาไล้มือกับเนื้อผ้าที่เปียกนั่นเบาๆอีกคนก็ผวาครางขึ้นมาทันที
“อ้ะ..อาา..”
นิ้วขาวเลื่อนขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชานยอลออก ปล่อยเนคไทคาไว้แบบนั้นแล้วหันมาจัดการกับกางเกง
ทันทีที่มันหลุดออกจากขาทั้งสองข้างนั่น
ก็พบว่าส่วนกลางนั้นตื่นและสั่นพร้อมกับความเปียกชื้นจำนวนมาก อี้ฟานไม่กล่าวอะไร
แต่ก็ก้มลงจูบยอดอกทั้งสองข้าง ไล้เรียวลิ้นและริมฝีปากอย่างเคยชิน
ร่างโปร่งนั้นดิ้นเร่าพร้อมกับส่งเสียงสะท้านครางเหมือนลืมไปว่าอยู่ตรงไหน
ชานยอลขยุ้มเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทนั่นแน่น
ก่อนจะเชิดศีรษะหงายไปข้างหลังพร้อมกับหวีดร้องอย่างทรมาน และมันก็เงียบลงทันทีที่จูบเข้าครอบงำ
ใบหน้าคมดุหายใจแรงขึ้น เขาถอดสูทตัวนอกของตัวเองพร้อมกับคลายเนคไทและหัวเข็มขัดตัวเพียงเล็กน้อย
“เท็ดดี้มันคงทำแบบนี้ไม่ได้ละมั้ง”เปรยเบาพร้อมกับช้อนท่อนขาปาร์คชานยอลคาตัก
อี้ฟานรูดชั้นในสีขาวออกทิ้งไว้ที่ขาอีกข้างพร้อมกับมองร่างที่นอนอยู่อย่างหมดแรงนั่น
เขารูดฝ่ามือเบาๆพร้อมกับชานยอลที่กัดปากบิดกายซ้ำอีกหน
หยาดน้ำตาคลอหน่วยตาสวยนั่นพร้อมสะบัดหน้าไปมา
แต่สะโพกขยับรับจนมองไม่ออกว่าต้องการหรือปฏิเสธ
“ฮ๊ะ!..อะ..อื้อออ
อื้มมมม พี่คริส..พี่คริส..อ้าา”
“ฮึ”ยิ้มในหน้าก่อนจะใช้อีกมือล้วงเข้าไปด้านล่างนั่น นิ้วที่ยาวที่สุดของฝ่ามือสอดเข้าไปด้านในช่องทางที่ฉ่ำแฉะ
พร้อมกับปาร์คชานยอลที่สะท้านครางออกมาอย่างทรมาน
อี้ฟานมองนิ่งอยู่อย่างนั้นจนสุดท้ายก็ถอนนิ้วออกพร้อมพลาสติกเนื้อนุ่มรูปทรงไข่ที่อี้ฟานใช้นิ้วเกี่ยวออกมานอนเปื้อนคาวน้ำสั่งครืดคราดบนผืนเตียง
ชานยอลพรูลมหายใจออกอย่างโล่งไปทั้งตัวทันที
แต่มันคงไม่จบแค่นั้น
จริงๆชานยอลอยากจะตบตีอีกคนแรงๆที่ยัดเซ็กซ์ทอยบ้าๆนั่นตั้งแต่ตอนเช้าหลังทะเลาะกันเมื่อคืนและอาศัยช่วงที่เขานอนหลับเข้ามาปลุกอารมณ์แล้วใส่ไอ้นี่เข้ามา
ชานยอลภาวนาให้แบตเตอรี่มันหมดๆไปซะแต่แรกแต่มันก็ยังทำงานเป็นชั่วโมงๆราวกับแบตเตอรี่ชาร์จคุณภาพเยี่ยม
ชานยอลเอาออกไม่เป็น เขาอยากจะหายาถ่ายมากินเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้จะหาจากไหน
เลยนอนหมดสภาพให้โดนอุ้มมาปล้ำอยู่ฝรั่งไฮคลาสนี่
สาเหตุหลักๆคงเป็นวันก่อนที่มีนักเรียนหญิงโรงเรียนใกล้ๆฝากของขวัญมาให้ชานยอล
ซึ่งเป็นของขวัญที่ชานยอลไม่เคยได้มาก่อนนั่นคือตุ๊กตาหมี
เหตุผลเพราะมันดูไม่เข้ากับเขา? ชานยอลออกจะชอบอะไรนุ่มนิ่มๆแบบนั้นจะตายไม่นับไอ้ไข่นรกนี่อะนะ
ใบหน้าใสชุ่มเหงื่อนอนมองอู๋อี้ฟานนิ่งๆ
ก่อนจะเป็นคนถูกมองที่ก้มลงจูบพร้อมกับไล้ไปตามตัวของชานยอล สัมผัสอุ่นๆตัดกับอากาศเย็นมันทำให้กายร้อนวาบอย่างประหลาด
และชานยอลก็มีวิธีจัดการอารมณ์ของอู๋อี้ฟานอยู่บ้าง
ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้างไปตามสถานการณ์
เด็กหนุ่มลูบแก้มอีกฝ่ายที่กอดจูบเขาเบาๆอยู่เช่นนั้น
แววตาว่างเปล่าและสีหน้าสงบนิ่งนั่นคือสัญญาณอันตรายที่แปลว่าอู๋อี้ฟานกำลังโกรธ
“ผมรักพี่นะ”
“...”
“ดีกันนะ
จะกอดพี่ทุกวันเลย”กระซิบเบาๆโดยที่อี้ฟานก็หลับตาลง
ก่อนลืมขึ้นและจูบปรางแก้มนิ่มอย่างนุ่มนวล แววตาที่เริ่มละมุนละไมบ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังอารมณ์ดีขึ้นแล้ว
ชานยอลไม่ปล่อยให้ความพยายามสูญเปล่า เขาวนปลายนิ้วไปกับขมับและหลังใบหูอีกคนอย่างนุ่มนวล
และใช้มืออีกข้างไล้แผ่นหลังกว้างนั่นอย่างอ้อยอิ่งจนอี้ฟานหลับตาครางเบาๆออกมา
“ไม่ให้งอนแล้วนะครับ”
“...”อู๋อี้ฟานลืมตาขึ้นช้าๆ
ก่อนจะรวบนิ้วมือทั้งหมดของปาร์คชานยอลมากุมไว้
ดวงตาคมดุสำหรับคนอื่นนั้นอ่อนหวานสำหรับปาร์คชานยอลเพียงผู้เดียวเสมอ
อี้ฟานพรมจูบปลายนิ้วทั้งหมดเบาๆ
ก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากของชานยอลพร้อมปลดกระดุมเสื้อตัวเอง ชานยอลปรือตามองใบหน้าคมคายระยะประชิดพลางกดริมฝีปากกับขมับของอีกคน
พลางเนคไทตัวเองออกให้พ้นทาง มือขาวไล้แผงอกกว้างๆอย่างเชื่องช้า
ที่ตรงนี้เป็นของเขาผู้เดียวเสมอและไม่เคยมีใครได้ย่างกรายเข้ามาซบตั้งแต่อู๋อี้ฟานประกาศตัวว่าเป็นของปาร์คชานยอล
“ขอโทษนะคะ..ตุ๊กตาตัวเดียวก็ยังหึง”
“...”
“แต่พี่ไม่อยากให้ชานยอลสนใจอย่างอื่นมากกว่าจริงๆ
พี่เรื่องมากนะ...และคงจะผูกมัดเรามากกว่านี้แน่ๆ”สบดวงตาคู่สวยซึ่งเจ้าตัวเอียงคอมองเขาเล็กน้อย
ก่อนจะยิ้มบางออกมาเพราะรูปประโยคนั้นช่างเหมือนกับโดนสารภาพรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่มีผิด
“ไม่เป็นไรครับ..มากกว่านี้ก็ได้..ผมไม่เป็นไร”
“ช่างเป็นประโยคที่สิ้นหวังจริงๆ”อี้ฟานหัวเราะในลำคอ
ชานยอลใจอ่อนกับเขาเสมอ ให้อภัยทุกครั้งไม่ว่าจะเกิดอะไร
บางทีความอ่อนโยนนี้ละมังทำให้เด็กชายอู๋อี้ฟานจอมเกเรในวัยเด็กต้องการมาตลอด
คิ้วเข้มขมวดนิดหน่อยเมื่อนิ้วมือคุณชายปาร์คเริ่มล้ำเขตมาแตะเป้ากางเกงเขาเบาๆ
“พี่...ไม่ตั้งเลย”
“พี่ไม่ใช่เด็กม.สามนะคะ”ใบหน้าหล่อหัวเราะเบา
มือใหญ่คว้าโทรศัพท์ตัวเองเลื่อนฝาหลังเคสก่อนจะดึงถุงยางอนามัยออกมา
แล้วจดจ้องหว่างขาของปาร์คชานยอลจนอีกคนกล่าวเบาๆ
“มองมากเดี๋ยวก็เหี่ยวหรอกครับ”
“บ่นอีกพี่ใส่เข้าไปใหม่นะ”
“ไม่ครับ!”รีบพูดทันทีก่อนครางหือในลำคอเมื่อโดนจูบซ้ำอีกครั้ง
ก่อนที่กางเกงจะถูกร่นลงและท่อนเนื้อที่ถูกหุ้มอย่างดีก็กดแทรกเข้าไปกับช่องทางแฉะเพราะโดนเล่นงานแต่เช้า
ชานยอลหอบฮักพร้อมกับโอบแผ่นหลังกว้างไว้ ขนาดก็ไม่ต่างกับสรีระความสูงของอีกคนเลย
มันอึดอัดคับแน่นสิบเท่าของไข่นั่นเสียอีก ผนังนุ่มเต้นตุบตอบรับการสอดแทรกอันละเมียดละไม
อี้ฟานจูบข้างแก้มของชานยอลพลางสาวเอวออกช้าๆดันขาอีกคนให้สูงขึ้น หนุนด้วยหมอนรองใต้สะโพกอีกทีเพื่อไม่ให้ผิวเนื้อของชานยอลโดนกับซิปหรือหัวเข็มขัด
อี้ฟานใส่ใจรายละเอียดเล็กๆพวกนี้เสมอ
“อา...อ๋า..พี่คริส..เบาๆก่อน..ผม”
“หืม..อืม...ทำไมครับ”
“ฮื่ออ”ครางหวิวในลำคอสะโพกกระดกยกพร้อมกายที่ไถลเลื่อนเป็นจังหวะ
ชานยอลกอบลมหายใจเข้าน้ำตาปริ่มด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
อี้ฟานยังคงมองชานยอลอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าการร่วมรักแบบหันหน้าหากันมันดีกว่า
เขาได้เห็นชานยอลทุกๆส่วน เขาได้มองชานยอลกำลังเรียกเขา เอวสอบขยับเข้ารุนแรงไปตามอารมณ์ที่หลั่งไหล
ริมฝีปากอิ่มกัดแน่นสลับเม้มเป็นพักๆ มือขาวเลื่อนขึ้นขูดต้นแขนแกร่งเบาๆ
แล้วแตะเอื้อมไปยังแผ่นหลังนั้น
เขาจิกนิ้วทั้งหมดลงไปโดยอี้ฟานเองก็ก้มหน้าลงต่ำเมื่อจังหวะจะโคนใกล้ถึง ก่อนจะสะบัดใบหน้าจนปอยผมสีน้ำตาลทองขยับไหว
ชานยอลครางยาวเมื่อบทรักไปถึงจุดหมายโดยอี้ฟานเองก็คำรามพลางเชิดหน้าขึ้นราวกับราชสีห์
จังหวะเริ่มผ่อนลงจนเนิบนาบ...เชื่องช้า..และหยุดลงก่อนจะขยับออก...
จู่ๆชานยอลก็นึกอะไรออกมาได้บางอย่าง...
ตอนนั้นปาร์คชานยอลยังเป็นเด็กชาย
เขาเฝ้ามองวันเกิดพี่ชายคนรองที่ถูกจัดอย่างอบอุ่นที่บ้าน
และโอสิเรียก็ไม่พลาดที่จะมาร่วมงาน คุณนายอู๋ซื่อเหลียนจัดหาตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์ตัวใหญ่มาเป็นของขวัญให้พี่ชาย
และอู๋อี้ฟานเองก็ตามมารดามาด้วย
เด็กชายขายาวสองคนนั่งบนชิงช้าข้างๆกันด้วยท่าทีที่แตกต่าง ชานยอลนั่งเข่าชิดกุมโซ่ชิงช้า
โดยอี้ฟานก็นั่งเหยียดขาของตัวเองยันกับพื้น
“ชานยอลอยากได้เท็ดดี้เหรอคะ?”
“เอ๊ะ?”
“เห็นชานยอลมองตาละห้อยเลย”
“ไม่หรอกครับ..ผมแค่ไม่เคยได้บ้างน่ะ”รอยยิ้มแต้มลงบนใบหน้าใสนั้นก่อนจะหันมามองอู๋อี้ฟานที่ยังนั่งสังเกตเขาอย่างยิ้มๆ
“แต่ผมไม่เอาหรอก”
“หืม?”
“มีพี่คริสคนเดียวก็มากพอแล้วครับ”ดูเป็นมิตรภาพเล็กๆของพี่น้องครอบครัวญาติมิตร..แต่ไม่
ชานยอลไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเอาหัวใจใส่ลงไปในประโยคนั้น..
และไม่คิดว่าอู๋อี้ฟานคนนั้นจะจำมาจนทุกวันนี้...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น