เหมือนปลาสองตัวที่ว่ายวนอยู่ในตู้กระจกที่เย็นชื้น แผ่นหลังนวลแนบชิดผนังเย็นแข็งพร้อมการกอดรัดที่สนิทชิดเชื้อ
จุมพิตอ้อยอิ่งแต่ซ่อนรสร้อนราวกับสุราชั้นเลิศ
ฝ่ามือกว้างโอบเอวเข้าหาละเลียดลมหายใจลงปรางแก้มจนสีแดงปลั่ง
ใบหน้างามเพียงแค่ก้มลงหลบหนีดั้งโด่งพลางจริตช้อนดวงตาปรือมองแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ
ก่อนถูกลมหายใจของโอสิเรียหลอมละลายให้ทรุดลงไปอีกครั้ง
เสียงอึกอักเคล้าในลำคอปัดป้องแต่พองาม
พลันถูกกระชากลากไถด้วยริมฝีปากที่น่าหลงใหล
เพียงแต่ใบหน้าหวานกลับขยับออกแย้มริมฝีปากแล้วรุกเร้าเรียวลิ้นอีกรอบ
พัวพันราวกับปลาตู้ที่เคล้าคลอจนฟองออกซิเจนหลบกระแสเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่อย่างนั้น
ร่างงามถูกเบียดชิดกับผนังพร้อมเสียงทวงถามติดขัดจากคนตัวสูง
“บอกมาซิ...หื้ม..อยากได้อะไรจากฉัน”
“...”กลีบปากเล็กอ้าออกผ่อนลมพร้อมกลีบที่บวมเป่งโดยอีกฝ่ายยังรำพันอยู่ริมหู
“จะฆ่าฉันหรือยังไง? ฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว”ลู่หานไม่ได้กล่าวตอบมากกว่าบดนิ้วหัวแม่มือกับตุ่มสีน้ำผึ้งแล้วขยับตัวแตะลิ้นเกี่ยวติ่งหูคนที่ลูบไล้สะโพกเขาอย่างย่ามใจ
พลางกระซิบเบาๆ
“ผมยังไม่ได้สะสางอะไรเลยนะ”
“...”
“ผมเตรียมตัวก่อนไม่ได้เหรอ”เอ่ยถามเบาๆก่อนที่อีกฝ่ายจะยกตัวพาไปนั่งบนชักโครก
ใบหน้าหวานแก้มสีแดงปลั่งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นอีกคนนั่งคุกเข่าตรงหน้าก่อนจะหยิบสายยางกับสบู่เหลวสำหรับล้างมือมาไว้ใกล้ๆ
“ทำอะไร?”
“จะทำให้”
“ไม่ต้องหรอก”
“อย่าขยับ”ดวงตาคมตวัดขึ้นมอง “ชันขาขึ้น”
“...”
“ไม่มีอะไรต้องอายหรอกน่า”
“แต่มัน...”เอ่ยออดๆจะให้เขาถ่ายให้ดูเนี่ยนะจะบ้าหรือยังไง
เซฮุนเห็นท่าทีอิดออดเหล่านั้นก็ดึงขาเรียวขึ้นพาดบ่าโดยลู่หานก็ขืนตัวเอาไว้
“ไม่เป็นไร”เสียงห้าวกล่าวสั้น กดสบู่เหลวแล้วป้ายช่องทางนั้น
ดวงตากลมโตหลับแน่นก่อนจะครางออกมาเบาๆ
“เจ็บ...”นิ้วกลางยาวๆหยุดก่อนจะขยับใหม่อีกหน เล็บบางเผลอข่วนไหล่กว้างสีหน้าทรมานเหลือทนโดยกระแสเสียงก็แว่วจากอีกฝ่าย
“ไม่มี”
“อื้มม..”ครางแผ่วในลำคอโดยนิ้วที่สอดเข้ามาก็เหมือนจะเพิ่มจำนวนเข้ามาอีกหนึ่ง
หยาดน้ำคลอดวงตากลมโตใบหน้าแดงก่ำก่อนจะถูกโอบให้ลงมาประกบจูบ
ความทรมานแสดงบนสีหน้าแจ่มชัดเมื่อสัมผัสถูกกระตุ้นด้วยอุ้งนิ้วอีกฝ่าย
ลู่หานครางแผ่วในลำคอก่อนจะสะบัดหน้าไปมาจนหลุดจากการจูบนั้นพร้อมกับยกแขนโอบไหล่ไว้แทนท่อนขาที่ไถลลงไปด้านล่างพร้อมร่างกายที่กระตุกสั่น
ผสมกับเสียงพร่าที่กระซิบร่างหอมหวานที่เกร็งซ่านไปทั้งตัว
“ไหวมั๊ย?”
“แฮ่ก..แฮ่ก..จะขาด..ใจ..ฮึ้ก”กระซิบตอบสีหน้าทรมาน
เซฮุนดึงสะโพกกลมกลึงให้แนบชิดมากขึ้น
เปลี่ยนนิ้วจากการสอดลงไปด้านใต้เป็นพาดเอวแล้วดันจากด้านหลังแทน
ร่างขาวเอนชิดมาด้านหน้าโดยที่มือเรียวก็ลงเข้าชักพาช่วยเหลือคนที่นั่งคุกเข่าอยู่
คางมนเกยไปกับไหล่กว้าง ไม่มีคำพูดอะไรมากกว่าเสียงร่ำร้องแผ่วๆปะปนไปกับเสียงลมหายใจ
ลู่หานสัมผัสถึงความชื้นของแผ่นหลังเซฮุน
ดวงตาสวยหลับแน่นเมื่อได้ยินเสียงขบกรามกรอดก่อนจะกระซิบแผ่วเบา
“แยกขาหน่อย”
“อืม..”
เซฮุนไล้ดั้งจมูกไปกับข้างแก้มเอื้อมมือปรนเปรอทั้งสองทางให้ร่างตรงหน้าได้สุขสม
ใบหน้าขาวนวลขึ้นสีที่พวงแก้มระเรื่อกำลังหลับตาอ้าปากผ่อนลมหายใจและขมวดคิ้วเป็นพักๆมือเล็กเร่งความเร็วให้มากขึ้นพร้อมกับครางสะท้านเมื่อแรงนั้นเหมือนจะสะท้อนกลับมาเช่นกัน
“อ๊ะ..อา...เบาๆ”
“อ่า..นายเริ่มมัน..นายเริ่มมันก่อน”
“อื้อ..”ครางหวิวพลันเอียงหน้าจูบ มือที่เคล้นลงไปด้านล่างชักสลับรูดเป็นจังหวะผะแผ่ว
เซฮุนพรูลมหายใจหลับตารับสัมผัสที่นวลนุ่มแต่รุ่มร้อน เขาควงนิ้วเบาๆเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าพร้อมก่อนจะดึงเอวอีกฝ่ายปะทะตัวที่นั่งคุกเข่าแยกขาออก
ดวงตากลมสวยที่หลับไปลืมขึ้น
ก่อนจะค่อยๆขยับชิดให้ด้านหลังเปิดรับตัวตนของอีกคนเข้ามา หน้าคมค่อยๆกระทำอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
แต่ก็แฝงไปด้วยความร้อนจนแทบทะลายหาย
ลู่หานเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับเอวจนเข้าไปได้สุดพร้อมกระทุ้งเบา
“ปวดท้องมั๊ย?”
“อา..ไม่ครับ..”อ้าปากออกคล้ายชวนให้เชยชิมในไม่ช้า “มาเถอะ ผมโอเค”
กล่าวพร้อมพาดแขนประสานมือกับหลังคออีกฝ่ายพร้อมร่างกายที่ถูกกระแทกสวนจนกระดอนขึ้นเบาๆ
ลู่หานขบริมฝีปากสะบัดใบหน้าไปมาเมื่อความกระสันถูกรุกเร้าในไม่ช้าประสาคนรู้จักร่างกายต่อกัน
ดวงตาสวยฉ่ำแฉะด้วยหยาดน้ำจ้องมองใบหน้าหล่อที่ขบกรามแน่นพร้อมกับเหงื่อที่ไหลซึม
“อะ...อย่าอดทน”
“อย่าพูดแบบนั้น..ซึ..”เซฮุนคำรามแผ่วพร้อมสูดลมลอดไรฟัน
ต้นขาของลู่หานพาดไปกับแนวสะโพกสอบด้านนอกของอีกฝ่าย เหงื่อไหลปะปนกันกับกลิ่นคาวจางด้วยคลื่นฟองของกามารมณ์
รัดรึงต่อกันเหมือนปลาตู้สองตัวที่ร่วมรักในโลกกระจกที่มีเพียงมันแค่สองตัวเท่านั้น
เซฮุนยกร่างอีกคนชิดกับผนังห้องน้ำแล้วเสียดกายเข้าไปเป็นจังหวะอีกหน
ลู่หานเกี่ยวขาที่ถูกสอดยกด้วยท่อนแขนแกร่ง
แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากเบาๆก่อนถูกกดจูบอย่างนุ่มนวลและบางเบา
กลิ่นสบู่เหลวปะปนกับกลิ่นเหงื่อจนแยกไม่ออก
“อ่ะ..อ่ะ..อ้ะ...อาาา...”
“อะไร..อืม..แค่นี้เหรอ?”
“ผมไม่ใช่นางเอกหนังโป๊นะ อ๊ะ!ที่จะร้องเหมือนโดนฆ่าปาดคอแบบนั้นน่ะ
อ่า..”กล่าวกระท่อนกระแท่นรับกับจังหวะโยกโยน
ลู่หานเห็นเพียงมุมปากอีกฝ่ายที่ขยับยิ้มก่อนจะปล่อยเขาลงแล้วพลิกร่างเขาไปด้านหลัง
ลู่หานจับขอบอ่างอาบน้ำไว้โดยที่อีกฝ่ายก็ค่อยๆสอดแทรกตัวตนเข้ามาในกาย
ริมฝีปากเล็กเม้มขบจนสั่น จนรู้สึกถึงร่างอีกคนแนบลงกับแผ่นหลัง
เซฮุนซบหน้ากับไหล่ลาดแล้วออกแรงขย่มเบาๆ กลีบปากสีสดสูดแผ่วพลางถอนหายใจเฮือก
“เซ..อ่ะ..อาา..เร็วหน่อย”
“ฮืม..”กล่าวเท่านั้นพร้อมกับขยับตัวโยกโยนจนร่างสะท้าน
กลิ่นครีมอาบน้ำที่ติดผิวนุ่มลื่นจนแทบเป็นกลิ่นกายให้อีกฝ่ายสูดดมอย่างรักใคร่
เซฮุนย้ำตัวเป็นจังหวะจนหน้าหวานสะบัด
มือเรียวคว้าตัวตนของเจ้าตัวเองชักพาลูบไล้ให้ไปถึง
“ผม..ผม...อ้า..อ่ะ! อื้ม อีกนิด..อีกนิดครับ.. โอ้”
“อ่า..ฉัน...”สรรพเสียงท้ายประโยคพร่าลงด้วยคำว่าทนไม่ไหวแล้ว
แรงกระแทกกระทั้นเร้าเร่งจนร่างโคลงเคลงไม่นานนักก็ไปถึงที่หมาย ลู่หานแทบทรุดตัวลงแต่ก็ถูกช้อนตัวขึ้นมาพิงอก
เซฮุนหอบหายใจแรงๆหลับตาอยู่พักแล้วเปิดฝักบัวน้ำอุ่นอีกครั้ง
ก่อนจะลูบเนื้อตัวคนรักของคนอย่างถนอม
---------------------------------------------------------------------------------
พยายามไม่เป็นเหยื่อของพล็อตอมตะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น