Sunjin's Romance :: 05 :: TEDDY - KRISYEOL (CUT)

“ไปหามินซอกเถอะ”พอประตูเปิดเจ้านายก็ไล่หนีทันที จงแดได้แต่แค่นยิ้มเหอะเหอะกับท่าทีสุดจะโอสิเรียของอู๋อี้ฟาน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรให้วอนโดนเตะนอกจากรับคำสั่งพลันปิดประตูให้

“...”อี้ฟานค่อยๆวางร่างของชานยอลลงบนเตียง ซึ่งอีกคนก็เหมือนว่าจะหมดแรงได้แต่นอนมองเขาตาละห้อยอยู่อย่างนั้น ชานยอลงอเข่าขึ้นอีกครั้งพร้อมกับอี้ฟานที่พูดขึ้น

“เอาตุ๊กตาหมีไปคืนเด็กโรงเรียนAได้แล้วนะ”

“ไม่เอาอะ”ชานยอลปฏิเสธ “ผมไม่เคยได้ตุ๊กตาหมีนะ เขาแค่ให้..ไม่เห็นเป็นไรเลย..”

“ชานยอลเถียงพี่เหรอคะ?”

“พี่คริส..”คิ้วขมวดพร้อมกับจิกผ้าปูแน่น เมื่ออีกฝ่ายล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง อี้ฟานนั่งขอบเตียงนิ่งๆ มองชานยอลที่เริ่มทุรนทุรายอย่างไม่ได้แตะต้องตัวสักน้อย

“...”

“ไม่เอา..พอได้แล้ว..ไม่เอา..”

“ก็เอาออกสิคะ”

“มันไม่ออก.. อึ้ก..ใจร้าย”ค้อนเป็นเด็กที่กำลังโมโหสุดขีด จนกลายเป็นอี้ฟานที่ขยับลงคร่อมชานยอลไว้ครึ่งตัวพร้อมกับสอดมือไปกับนิ้วที่จิกเกร็ง

“เอาไปคืนนะคะ..แล้วพี่จะเอาออกให้”

“ฮือ…”

“กอดพี่ไม่อุ่นเหรอ? ทำไมถึงอยากได้ตุ๊กตาพวกนั้นกันล่ะ”

“อื้ออ...ฮึ้ก!”

“ทั้งที่ตอนเด็กๆบอกว่าชอบพี่มากกว่าแท้ๆ...ใจร้ายไปแล้วนะคะ”ใบหน้าคมก้มลงรดลมหายใจข้างแก้ม เพียงแค่นั้นชานยอลก็ขนลุกซู่ทั้งตัว เขาพยายามมองอีกคนก่อนจะวอนขออย่างหมดหนทาง

“คืนก็ได้...คืนแล้ว..ไม่เอาแล้ว..”

“...”

“ไม่เอาแล้ว..พี่คริส..อา..”ครางแผ่วเมื่อถูกจูบใบหูเบาๆพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้าประกบจูบ เรียวลิ้นตวัดเลียซอกซอนอย่างรู้เชิงยิ่งทำให้ร่างของเด็กหนุ่มบิดเร่าอย่างอึดอัด อี้ฟานหยิบมือถือขึ้นกดปิดเครื่องโยนทิ้งไปข้างๆอย่างไม่สนใจ ก่อนจะก้มลงงับใบหูแดงๆนั่นอย่างเอ็นดู

“สัญญาแล้วนะคะ?”

“อื้ม..ไม่เอาแล้ว”

“เป็นเด็กดีนะ”ลูบเรือนผมชื้นเบาๆพร้อมกับป้อนจูบลงไปอีกครั้ง โดยอีกคนก็แทบจะเบียดตัวเข้าหาทันที เสียงจูบดังขึ้นในห้องสีครีมอ่อนของท่านประธานไฮคลาส เขาไซ้ซอกคอที่ชื้นเหงื่อพร้อมกับปลดสูทตัวนอกของชานยอล ใบหน้าหล่อจัดกดยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นเป้ากางเกงของอีกคนเปียกชื้น เขาไล้มือกับเนื้อผ้าที่เปียกนั่นเบาๆอีกคนก็ผวาครางขึ้นมาทันที

“อ้ะ..อาา..”

นิ้วขาวเลื่อนขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชานยอลออก  ปล่อยเนคไทคาไว้แบบนั้นแล้วหันมาจัดการกับกางเกง ทันทีที่มันหลุดออกจากขาทั้งสองข้างนั่น ก็พบว่าส่วนกลางนั้นตื่นและสั่นพร้อมกับความเปียกชื้นจำนวนมาก อี้ฟานไม่กล่าวอะไร แต่ก็ก้มลงจูบยอดอกทั้งสองข้าง ไล้เรียวลิ้นและริมฝีปากอย่างเคยชิน ร่างโปร่งนั้นดิ้นเร่าพร้อมกับส่งเสียงสะท้านครางเหมือนลืมไปว่าอยู่ตรงไหน ชานยอลขยุ้มเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทนั่นแน่น ก่อนจะเชิดศีรษะหงายไปข้างหลังพร้อมกับหวีดร้องอย่างทรมาน และมันก็เงียบลงทันทีที่จูบเข้าครอบงำ ใบหน้าคมดุหายใจแรงขึ้น เขาถอดสูทตัวนอกของตัวเองพร้อมกับคลายเนคไทและหัวเข็มขัดตัวเพียงเล็กน้อย

“เท็ดดี้มันคงทำแบบนี้ไม่ได้ละมั้ง”เปรยเบาพร้อมกับช้อนท่อนขาปาร์คชานยอลคาตัก อี้ฟานรูดชั้นในสีขาวออกทิ้งไว้ที่ขาอีกข้างพร้อมกับมองร่างที่นอนอยู่อย่างหมดแรงนั่น เขารูดฝ่ามือเบาๆพร้อมกับชานยอลที่กัดปากบิดกายซ้ำอีกหน หยาดน้ำตาคลอหน่วยตาสวยนั่นพร้อมสะบัดหน้าไปมา แต่สะโพกขยับรับจนมองไม่ออกว่าต้องการหรือปฏิเสธ

“ฮ๊ะ!..อะ..อื้อออ อื้มมมม พี่คริส..พี่คริส..อ้าา”

“ฮึ”ยิ้มในหน้าก่อนจะใช้อีกมือล้วงเข้าไปด้านล่างนั่น นิ้วที่ยาวที่สุดของฝ่ามือสอดเข้าไปด้านในช่องทางที่ฉ่ำแฉะ พร้อมกับปาร์คชานยอลที่สะท้านครางออกมาอย่างทรมาน อี้ฟานมองนิ่งอยู่อย่างนั้นจนสุดท้ายก็ถอนนิ้วออกพร้อมพลาสติกเนื้อนุ่มรูปทรงไข่ที่อี้ฟานใช้นิ้วเกี่ยวออกมานอนเปื้อนคาวน้ำสั่งครืดคราดบนผืนเตียง

ชานยอลพรูลมหายใจออกอย่างโล่งไปทั้งตัวทันที แต่มันคงไม่จบแค่นั้น จริงๆชานยอลอยากจะตบตีอีกคนแรงๆที่ยัดเซ็กซ์ทอยบ้าๆนั่นตั้งแต่ตอนเช้าหลังทะเลาะกันเมื่อคืนและอาศัยช่วงที่เขานอนหลับเข้ามาปลุกอารมณ์แล้วใส่ไอ้นี่เข้ามา ชานยอลภาวนาให้แบตเตอรี่มันหมดๆไปซะแต่แรกแต่มันก็ยังทำงานเป็นชั่วโมงๆราวกับแบตเตอรี่ชาร์จคุณภาพเยี่ยม ชานยอลเอาออกไม่เป็น เขาอยากจะหายาถ่ายมากินเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้จะหาจากไหน เลยนอนหมดสภาพให้โดนอุ้มมาปล้ำอยู่ฝรั่งไฮคลาสนี่ สาเหตุหลักๆคงเป็นวันก่อนที่มีนักเรียนหญิงโรงเรียนใกล้ๆฝากของขวัญมาให้ชานยอล ซึ่งเป็นของขวัญที่ชานยอลไม่เคยได้มาก่อนนั่นคือตุ๊กตาหมี เหตุผลเพราะมันดูไม่เข้ากับเขา? ชานยอลออกจะชอบอะไรนุ่มนิ่มๆแบบนั้นจะตายไม่นับไอ้ไข่นรกนี่อะนะ

ใบหน้าใสชุ่มเหงื่อนอนมองอู๋อี้ฟานนิ่งๆ ก่อนจะเป็นคนถูกมองที่ก้มลงจูบพร้อมกับไล้ไปตามตัวของชานยอล สัมผัสอุ่นๆตัดกับอากาศเย็นมันทำให้กายร้อนวาบอย่างประหลาด และชานยอลก็มีวิธีจัดการอารมณ์ของอู๋อี้ฟานอยู่บ้าง ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้างไปตามสถานการณ์ เด็กหนุ่มลูบแก้มอีกฝ่ายที่กอดจูบเขาเบาๆอยู่เช่นนั้น แววตาว่างเปล่าและสีหน้าสงบนิ่งนั่นคือสัญญาณอันตรายที่แปลว่าอู๋อี้ฟานกำลังโกรธ

“ผมรักพี่นะ”

“...”

“ดีกันนะ จะกอดพี่ทุกวันเลย”กระซิบเบาๆโดยที่อี้ฟานก็หลับตาลง ก่อนลืมขึ้นและจูบปรางแก้มนิ่มอย่างนุ่มนวล แววตาที่เริ่มละมุนละไมบ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังอารมณ์ดีขึ้นแล้ว ชานยอลไม่ปล่อยให้ความพยายามสูญเปล่า เขาวนปลายนิ้วไปกับขมับและหลังใบหูอีกคนอย่างนุ่มนวล และใช้มืออีกข้างไล้แผ่นหลังกว้างนั่นอย่างอ้อยอิ่งจนอี้ฟานหลับตาครางเบาๆออกมา

“ไม่ให้งอนแล้วนะครับ”

“...”อู๋อี้ฟานลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะรวบนิ้วมือทั้งหมดของปาร์คชานยอลมากุมไว้ ดวงตาคมดุสำหรับคนอื่นนั้นอ่อนหวานสำหรับปาร์คชานยอลเพียงผู้เดียวเสมอ อี้ฟานพรมจูบปลายนิ้วทั้งหมดเบาๆ ก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากของชานยอลพร้อมปลดกระดุมเสื้อตัวเอง ชานยอลปรือตามองใบหน้าคมคายระยะประชิดพลางกดริมฝีปากกับขมับของอีกคน พลางเนคไทตัวเองออกให้พ้นทาง มือขาวไล้แผงอกกว้างๆอย่างเชื่องช้า ที่ตรงนี้เป็นของเขาผู้เดียวเสมอและไม่เคยมีใครได้ย่างกรายเข้ามาซบตั้งแต่อู๋อี้ฟานประกาศตัวว่าเป็นของปาร์คชานยอล

“ขอโทษนะคะ..ตุ๊กตาตัวเดียวก็ยังหึง”

“...”

“แต่พี่ไม่อยากให้ชานยอลสนใจอย่างอื่นมากกว่าจริงๆ พี่เรื่องมากนะ...และคงจะผูกมัดเรามากกว่านี้แน่ๆ”สบดวงตาคู่สวยซึ่งเจ้าตัวเอียงคอมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางออกมาเพราะรูปประโยคนั้นช่างเหมือนกับโดนสารภาพรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่มีผิด

“ไม่เป็นไรครับ..มากกว่านี้ก็ได้..ผมไม่เป็นไร”

“ช่างเป็นประโยคที่สิ้นหวังจริงๆ”อี้ฟานหัวเราะในลำคอ ชานยอลใจอ่อนกับเขาเสมอ ให้อภัยทุกครั้งไม่ว่าจะเกิดอะไร บางทีความอ่อนโยนนี้ละมังทำให้เด็กชายอู๋อี้ฟานจอมเกเรในวัยเด็กต้องการมาตลอด คิ้วเข้มขมวดนิดหน่อยเมื่อนิ้วมือคุณชายปาร์คเริ่มล้ำเขตมาแตะเป้ากางเกงเขาเบาๆ

“พี่...ไม่ตั้งเลย”

“พี่ไม่ใช่เด็กม.สามนะคะ”ใบหน้าหล่อหัวเราะเบา มือใหญ่คว้าโทรศัพท์ตัวเองเลื่อนฝาหลังเคสก่อนจะดึงถุงยางอนามัยออกมา แล้วจดจ้องหว่างขาของปาร์คชานยอลจนอีกคนกล่าวเบาๆ

“มองมากเดี๋ยวก็เหี่ยวหรอกครับ”

“บ่นอีกพี่ใส่เข้าไปใหม่นะ”

“ไม่ครับ!”รีบพูดทันทีก่อนครางหือในลำคอเมื่อโดนจูบซ้ำอีกครั้ง ก่อนที่กางเกงจะถูกร่นลงและท่อนเนื้อที่ถูกหุ้มอย่างดีก็กดแทรกเข้าไปกับช่องทางแฉะเพราะโดนเล่นงานแต่เช้า ชานยอลหอบฮักพร้อมกับโอบแผ่นหลังกว้างไว้ ขนาดก็ไม่ต่างกับสรีระความสูงของอีกคนเลย มันอึดอัดคับแน่นสิบเท่าของไข่นั่นเสียอีก ผนังนุ่มเต้นตุบตอบรับการสอดแทรกอันละเมียดละไม อี้ฟานจูบข้างแก้มของชานยอลพลางสาวเอวออกช้าๆดันขาอีกคนให้สูงขึ้น หนุนด้วยหมอนรองใต้สะโพกอีกทีเพื่อไม่ให้ผิวเนื้อของชานยอลโดนกับซิปหรือหัวเข็มขัด อี้ฟานใส่ใจรายละเอียดเล็กๆพวกนี้เสมอ

“อา...อ๋า..พี่คริส..เบาๆก่อน..ผม”

“หืม..อืม...ทำไมครับ”

“ฮื่ออ”ครางหวิวในลำคอสะโพกกระดกยกพร้อมกายที่ไถลเลื่อนเป็นจังหวะ ชานยอลกอบลมหายใจเข้าน้ำตาปริ่มด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก อี้ฟานยังคงมองชานยอลอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าการร่วมรักแบบหันหน้าหากันมันดีกว่า เขาได้เห็นชานยอลทุกๆส่วน เขาได้มองชานยอลกำลังเรียกเขา เอวสอบขยับเข้ารุนแรงไปตามอารมณ์ที่หลั่งไหล ริมฝีปากอิ่มกัดแน่นสลับเม้มเป็นพักๆ มือขาวเลื่อนขึ้นขูดต้นแขนแกร่งเบาๆ แล้วแตะเอื้อมไปยังแผ่นหลังนั้น เขาจิกนิ้วทั้งหมดลงไปโดยอี้ฟานเองก็ก้มหน้าลงต่ำเมื่อจังหวะจะโคนใกล้ถึง ก่อนจะสะบัดใบหน้าจนปอยผมสีน้ำตาลทองขยับไหว ชานยอลครางยาวเมื่อบทรักไปถึงจุดหมายโดยอี้ฟานเองก็คำรามพลางเชิดหน้าขึ้นราวกับราชสีห์ จังหวะเริ่มผ่อนลงจนเนิบนาบ...เชื่องช้า..และหยุดลงก่อนจะขยับออก...

จู่ๆชานยอลก็นึกอะไรออกมาได้บางอย่าง...

ตอนนั้นปาร์คชานยอลยังเป็นเด็กชาย เขาเฝ้ามองวันเกิดพี่ชายคนรองที่ถูกจัดอย่างอบอุ่นที่บ้าน และโอสิเรียก็ไม่พลาดที่จะมาร่วมงาน คุณนายอู๋ซื่อเหลียนจัดหาตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์ตัวใหญ่มาเป็นของขวัญให้พี่ชาย และอู๋อี้ฟานเองก็ตามมารดามาด้วย เด็กชายขายาวสองคนนั่งบนชิงช้าข้างๆกันด้วยท่าทีที่แตกต่าง ชานยอลนั่งเข่าชิดกุมโซ่ชิงช้า โดยอี้ฟานก็นั่งเหยียดขาของตัวเองยันกับพื้น

“ชานยอลอยากได้เท็ดดี้เหรอคะ?”

“เอ๊ะ?”

“เห็นชานยอลมองตาละห้อยเลย”

“ไม่หรอกครับ..ผมแค่ไม่เคยได้บ้างน่ะ”รอยยิ้มแต้มลงบนใบหน้าใสนั้นก่อนจะหันมามองอู๋อี้ฟานที่ยังนั่งสังเกตเขาอย่างยิ้มๆ “แต่ผมไม่เอาหรอก”

“หืม?”

“มีพี่คริสคนเดียวก็มากพอแล้วครับ”ดูเป็นมิตรภาพเล็กๆของพี่น้องครอบครัวญาติมิตร..แต่ไม่ ชานยอลไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเอาหัวใจใส่ลงไปในประโยคนั้น..

และไม่คิดว่าอู๋อี้ฟานคนนั้นจะจำมาจนทุกวันนี้...

#SWAPHUNHAN WEDDING PARTY CUT.

ลู่หานทำหน้าเนือยเมื่อเพื่อนๆต่างล้อเลียนด้วยการทำเป็นพูดเทรนด์ราวกับเขาไม่เคยเสียอย่างนั้น จนกระทั่งการส่งตัวมาถึงที่ห้องศูนย์สี่หนึ่งสอง..ห้องที่เรียกได้ว่าห้องเผด็จศึกเลยด้วยซ้ำละมั้ง ที่ตอนนี้ดูแปลกเพราะมีการจัดตกแต่งอย่างดี และบนเตียงก็มีกลีบดอกโอสิเรียจัดเป็นรูปหัวใจ ลู่หานยืนมองเตียงสีหน้าปุเลี่ยนพร้อมกับเซฮุนที่ปิดประตูเดินเข้ามามองเตียงแล้วยืนนิ่งไปเหมือนกัน

“โอสิเรียหมดสวนรึยังครับ”

“ดีนะที่ฉันไม่ได้บอกว่าจะใช้ที่สวนของฉันเองทั้งหมด”เซฮุนถอนหายใจพลางถอดสูทตัวนอกออกแล้วเดิมไปเปิดน้ำในอ่าง ปล่อยลู่หานยืนนิ่งๆแบบนั้น จนกระทั่งใบหน้าหวานกล่าวขึ้นมา

“วันนั้นคุณบอกผมว่าให้ผมถอดเสื้อแล้วไปรอที่เตียงนี่สินะ”

“ก็ดูโอเคไม่ใช่เหรอ”ร่างสูงเดินเข้ามาหาหลังจากปิดน้ำ ก่อนจะโอบร่างของลู่หานเอาไว้ “มันควรเป็นเวลาของเรา..เจ้าสาวของฉัน”

“...”

“มันต่างจากคืนนั้นแน่นอน”เอ่ยผะแผ่วพร้อมกับแตะกลีบปากเล็กๆนั่นอย่างนิ่มนวล จนกระทั่งลู่หานเผยอปากออกก็แทรกเรียวลิ้นเข้าหาอย่างช่ำชอง มือขาวเกาะเกี่ยวท่อนแขนแกร่งพร้อมกับเรียวขาที่เหมือนจะทรุดลงไป เซฮุนลูบหน้าขาอีกคนอย่างอ้อยอิ่งแล้วเลื่อนขึ้นกระตุกปมริบบิ้นออก ปลิดประดุมเชิ้ตของกายบางที่ละเม็ดและดึงทึ้งจนเสื้อและสูทของลู่หานลงไปกับพื้นระหว่างที่ใช้รสจูบหลอกล่อจนตายใจ ดวงตากลมโตกระพริบถี่ ช้อนตามองหวานฉ่ำพร้อมกับถูกอุ้มท่าเจ้าสาวอีกหน ใบหน้าหวานเกยไปกับไหล่กว้างขณะที่มาถึงอ่างจากุชชี่ เซฮุนปล่อยให้อีกคนยืนพร้อมกับกดจูบหวานๆลงไปอีกครั้ง แขนเรียวยกโอบรอบคอคนตัวสูงขณะที่ถูกถอดกางเกงออกจากตัวและรุกไล้ส่วนกลางลำตัว คอระหงส่งเสียงฮืมฮัมพลางบดเบียดริมฝีปากรับจูบอันลึกซึ้งต่อไป

เสียงร้องอื้อดังขึ้นแผ่วเบาพร้อมกับริมฝีปากที่เป็นอิสระ กลีบปากต่างฉ่ำไปด้วยน้ำลาย ลู่หานทรุดลงคุกเข่ากับพื้นพร้อมกับปลดกางเกงให้อีกคนที่ยักคิ้วน้อยๆ

“ของขวัญแต่งงานเลยนะไอ้นี่น่ะ อยู่กับนายจนแก่เลยล่ะ”

“ผมเบื่อมันจัง”กล่าวยิ้มๆพร้อมกับร่นกางเกงชั้นในลง กลีบปากสีสดเผยออ้าออกส่งลิ้นแตะส่วนปลายเบาๆ ตวัดเลียเล็กน้อยแล้วถอยออก ก่อนจะลากลิ้นจากโคนหาปลายจนร่างสูงกัดฟันกรอด กลีบปากนุ่มนวลที่แสนอันตรายเหลือเกินในความคิดของเซฮุนกำลังอ้าออกและรับตัวตนของเขาเข้าไป ริมฝีปากนุ่มที่ห่อหากันด้านในที่ลิ้นเล็กๆที่ทำให้เขาแทบจะคลั่งตาย มือแกร่งเผลอกดศีรษะกลมเข้าหาพร้อมกับขยับเป็นจังหวะ โดยมือเรียวได้แต่ยึดหน้าขาอีกคนแน่น

“อา..เยี่ยม..เยี่ยมเลย..”

“อือ..อือ..อื้ออ”ยิ่งนานมันก็ยิ่งแข็งขืนขึ้นจนสุดท้ายเซฮุนก็ดันไหล่ลาดเบาๆเพราะกลัวจะไปถึงก่อน เขารั้งร่างขาวนวลที่แดงอมชมพูไปตามข้อและยอดอกทั้งสอง(ไม่รวมตำหนิที่เขาซ้อมเข้าหอมาก่อนหน้า)ลงไปในอ่างน้ำโดยเขานอนพิงอ่างและให้ร่างเล็กนั้นคร่อมตัวของเขาไว้ น้ำอุ่นผสมน้ำมันหอมจางทำให้ลู่หานหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ก่อนจะถูกจูบแก้มเบาๆจนลืมตาขึ้นและบดเบียดริมฝีปากอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง มือเรียวค่อยๆหยิบคอนแท็คเลนส์ออกให้ทั้งสองข้าง ก่อนจะหยิบคลีนซิ่งแพ็คตรงโต๊ะข้างอ่างมาเช็ดดวงตาให้กับเซฮุน ลู่หานขมวดคิ้วสะท้านเมื่อถูกเย้าแก่นกายเบาๆ

“ฮื่อ..อย่าแกล้ง..”ใบหน้าหวานซบไหล่กว้างพร้อมส่งเสียงครางเมื่อนิ้วยาวค่อยๆไล้ไปตามจีบนุ่มและดุนเข้ามาเบาๆ สะโพกมนขยับรับพร้อมกับถอนใจเฮือกสั้นๆ

“อะไรกัน..ป่านนี้ยังเกร็งอีกเหรอ?..หืม?”

“ก็เกร็งน่ะสิ”ตอบเบาๆก่อนจะถูกจูบโทษฐานทำหน้าตาน่ารักน่ารังแกใส่ ลู่หานกอดไหล่กว้างพร้อมกับซบหน้า สะโพกที่ขยายขึ้นด้วยฝีมือเจ้าบ่าวขยับรับเรียวนิ้วที่เข้าไปจนสุดแล้วขยับสั้นๆจนส่งเสียงเบาหวิว “น้ำ..มันเจ็บ..”

เมื่อเห็นว่าความฝืดของน้ำทำให้ทรมานมากกว่า เซฮุนก็จับร่างขาวนั่งกับขอบอ่างแทน เขาประคองตัวอีกคนไว้ไม่ให้ตกก่อนจะส่งออยล์ให้ลู่หานเปิดเทลงกับนิ้วทั้งสองของเขา ขาขาวขยับยกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่นิ้วทั้งสองจะผลุบหายเข้าไปในกาย นิ้วน้อยจิกไหล่กว้างแน่นพร้อมกับส่งเสียงครางเมื่อนิ้วทั้งสองขยับกระทั้นโดยใบหน้าหล่อคมก็ป้วนเปี้ยนแถวหน้าอก

“อือ..อื้อ...อ๊ะ..อา..อ๊า..อ่ะ..อ่ะ..ฮ่ะ..เร็วไป..เร็วไป..”

“มันดีไม่ใช่เหรอ”กระซิบพร่ากับร่างนวลที่ขยับสั่นคลอนก่อนจะได้คำตอบกลับมา

“ผม..ไม่อยากถึง..ถึงตอนนี้”

“...”

“อยากถึง..”ใบหน้าหวานหยดเอียงพร้อมหายใจหอบน้อยๆ “ตอนคุณอยู่ในนั้น”

เซฮุนประกบจูบพร้อมกับโอบร่างเล็กพลิกมาอยู่ท่าเดิม เสียงครางระงมอย่างอึดอัดและเสียวสะท้านดังลั่นพร้อมใบหน้าหวานที่สะบัดไปมา สะโพกกระดกควบนิ้วทั้งสอง ใบหน้าของลู่หานตอนนี้คงทำลายความอดทนของคนได้ไม่ยาก ใบหน้าหวานตาปรือลงต่ำตลอดเวลา ริมฝีปากแดงก่ำเผยอพร้อมความชุ่มฉ่ำ แก้มนวลแดงระเรื่อไปตามแรงอารมณ์ใคร่ ช่องทางที่ผ่อนคลายและพร้อมที่จะรับตัวตนของเขาให้เข้าหา ทำให้เซฮุนรู้สึกได้ว่าเขาช่างมีความอดทนที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินเหลือเกิน เขาจับท่อนเนื้อตัวเองยกขึ้นและกดเอวคอดนั้นขยับลง ดวงตาโตนั้นหลับลงพร้อมขมวดคิ้ว ริมฝีปากสูดลมเขาสลับผ่อนเสียงอาอือออกมา ก่อนจะไล้มือไปจับไหล่กว้างพลางจิกมั่นเมื่ออีกคนเริ่มกระแทกกายเข้าหาจนผืนน้ำกระเพื่อมไหว

“อ่ะ..โอ..อ่ะ..อ่ะ..คุณ..มัน...”

“อ่า..ว่าไง?”

“มัน..ดี..ดีแล้วครับ..ดี..แบบนั้น..”

ลู่หานสะบัดศีรษะเร่าๆเมื่อจังหวะที่ฝืนแรงหน่วงของน้ำเปลี่ยนอุณหภูมิของน้ำในอ่างให้พุ่งสูง ใบหน้าหวานครางสั่นปะปนไปกับเสียงคำรามนั่นครั้งแล้วครั้งเล่าจนจำแทบไม่ได้ จนการปลดปล่อยมาถึง และร่างเล็กๆที่ทรุดลงซบกับบ่ากว้าง สะโพกนั้นขยับเข้าหาช้าๆจนหยุดลง

“ดีมั๊ย?”เอ่ยถามกับคนที่ยังหอบแฮ่กคาไหล่พร้อมกับยกมือทัดผมกับใบหูให้อย่างแผ่วเบาพร้อมกดจูบซ้ำ ลู่หานเอียงหน้ากับไหล่ของเซฮุนก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆไปให้

“ดีที่สุดเลย”

“เหมือนนายจะไม่อยากหยุด”ลู่หานอ้าปากน้อยๆเป็นคำตอบให้เซฮุนก้มลงจูบอีกครั้ง ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นตรงไปยังกระจกที่เห็นวิวด้านนอก ลู่หานมองไม่ชัดนักเพราะแรงอารมณ์บดบังจนตามัวไปหมดเลยไม่รู้สึกกลัววิวมุมสูงเท่าใด มือเรียวยันกระจกพร้อมกับการเข้าถึงที่สำเร็จด้วยการเปิดรับ สองร่างเคลื่อนเขย่าไหวจนเสียงหวานครางสะท้าน จังหวะถี่ยิบและเร่าร้อนทำให้การสื่อสารไม่เป็นภาษา มือแกร่งจับท่อนเนื้อสีชมพูเข้มไว้ไม่ให้มันทิ้งคราบกับกระจก ก่อนจะตระกองเอวอีกฝ่ายลงมาที่เตียง กลีบกุหลาบแตกกระจายเมื่อร่างของลู่ทานทาบลง โดยที่แขนเรียวก็ยกขึ้นเหมือนจะขอกอด ทุกอย่างยังดำเนินไปอยู่อย่างนั้นโดยที่เซฮุนไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมลู่หานถึงไม่ยอมขอให้พอสักที พอจบสิ้นก็ยังคงทำท่าแมวๆขออีกครั้งอยู่เช่นนั้น

จนการเสร็จสมครั้งสุดท้ายที่หยุดลง ผลที่คือทั้งห้องเละไม่เป็นทรงผิดกับขามา เซฮุนทิ้งตัวลงกับเตียงเมื่อเริ่มเจ็บเอวนิดๆโดยคนนิสัยแมวก็อ่อนเพลียจนหลับปุ๋ยคาอกอย่างมีความสุข พรุ่งนี้เดินทางไปปักกิ่งตอนบ่ายโมง และอากาศไม่น่ามีปัญหาเท่าใด เซฮุนขยับจูบกลางกระหม่อมอีกฝ่ายที่ครางหงุงหงิงก่อนจะซุกหน้าลงไปดังเดิม เขาไม่สนใจหรอกว่าต่อจากนี้ลู่หานจะเป็นคนแมวๆยิ่งกว่านี้ มีความต้องการเพิ่มขึ้นกว่านี้หรืออย่างไร...

เพราะยังไง...ลู่หานก็เป็นของเขาอยู่ดีนั่นแหล่ะ...

#SWAPHUNHAN CUT No.09

เหมือนปลาสองตัวที่ว่ายวนอยู่ในตู้กระจกที่เย็นชื้น แผ่นหลังนวลแนบชิดผนังเย็นแข็งพร้อมการกอดรัดที่สนิทชิดเชื้อ จุมพิตอ้อยอิ่งแต่ซ่อนรสร้อนราวกับสุราชั้นเลิศ ฝ่ามือกว้างโอบเอวเข้าหาละเลียดลมหายใจลงปรางแก้มจนสีแดงปลั่ง ใบหน้างามเพียงแค่ก้มลงหลบหนีดั้งโด่งพลางจริตช้อนดวงตาปรือมองแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนถูกลมหายใจของโอสิเรียหลอมละลายให้ทรุดลงไปอีกครั้ง เสียงอึกอักเคล้าในลำคอปัดป้องแต่พองาม พลันถูกกระชากลากไถด้วยริมฝีปากที่น่าหลงใหล เพียงแต่ใบหน้าหวานกลับขยับออกแย้มริมฝีปากแล้วรุกเร้าเรียวลิ้นอีกรอบ พัวพันราวกับปลาตู้ที่เคล้าคลอจนฟองออกซิเจนหลบกระแสเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่อย่างนั้น ร่างงามถูกเบียดชิดกับผนังพร้อมเสียงทวงถามติดขัดจากคนตัวสูง

“บอกมาซิ...หื้ม..อยากได้อะไรจากฉัน”

“...”กลีบปากเล็กอ้าออกผ่อนลมพร้อมกลีบที่บวมเป่งโดยอีกฝ่ายยังรำพันอยู่ริมหู

“จะฆ่าฉันหรือยังไง? ฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว”ลู่หานไม่ได้กล่าวตอบมากกว่าบดนิ้วหัวแม่มือกับตุ่มสีน้ำผึ้งแล้วขยับตัวแตะลิ้นเกี่ยวติ่งหูคนที่ลูบไล้สะโพกเขาอย่างย่ามใจ พลางกระซิบเบาๆ

“ผมยังไม่ได้สะสางอะไรเลยนะ”

“...”

“ผมเตรียมตัวก่อนไม่ได้เหรอ”เอ่ยถามเบาๆก่อนที่อีกฝ่ายจะยกตัวพาไปนั่งบนชักโครก ใบหน้าหวานแก้มสีแดงปลั่งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นอีกคนนั่งคุกเข่าตรงหน้าก่อนจะหยิบสายยางกับสบู่เหลวสำหรับล้างมือมาไว้ใกล้ๆ “ทำอะไร?”

“จะทำให้”

“ไม่ต้องหรอก”

“อย่าขยับ”ดวงตาคมตวัดขึ้นมอง “ชันขาขึ้น”

“...”

“ไม่มีอะไรต้องอายหรอกน่า”

“แต่มัน...”เอ่ยออดๆจะให้เขาถ่ายให้ดูเนี่ยนะจะบ้าหรือยังไง เซฮุนเห็นท่าทีอิดออดเหล่านั้นก็ดึงขาเรียวขึ้นพาดบ่าโดยลู่หานก็ขืนตัวเอาไว้

“ไม่เป็นไร”เสียงห้าวกล่าวสั้น กดสบู่เหลวแล้วป้ายช่องทางนั้น ดวงตากลมโตหลับแน่นก่อนจะครางออกมาเบาๆ

“เจ็บ...”นิ้วกลางยาวๆหยุดก่อนจะขยับใหม่อีกหน เล็บบางเผลอข่วนไหล่กว้างสีหน้าทรมานเหลือทนโดยกระแสเสียงก็แว่วจากอีกฝ่าย

“ไม่มี”

“อื้มม..”ครางแผ่วในลำคอโดยนิ้วที่สอดเข้ามาก็เหมือนจะเพิ่มจำนวนเข้ามาอีกหนึ่ง หยาดน้ำคลอดวงตากลมโตใบหน้าแดงก่ำก่อนจะถูกโอบให้ลงมาประกบจูบ ความทรมานแสดงบนสีหน้าแจ่มชัดเมื่อสัมผัสถูกกระตุ้นด้วยอุ้งนิ้วอีกฝ่าย ลู่หานครางแผ่วในลำคอก่อนจะสะบัดหน้าไปมาจนหลุดจากการจูบนั้นพร้อมกับยกแขนโอบไหล่ไว้แทนท่อนขาที่ไถลลงไปด้านล่างพร้อมร่างกายที่กระตุกสั่น ผสมกับเสียงพร่าที่กระซิบร่างหอมหวานที่เกร็งซ่านไปทั้งตัว

“ไหวมั๊ย?”

“แฮ่ก..แฮ่ก..จะขาด..ใจ..ฮึ้ก”กระซิบตอบสีหน้าทรมาน เซฮุนดึงสะโพกกลมกลึงให้แนบชิดมากขึ้น เปลี่ยนนิ้วจากการสอดลงไปด้านใต้เป็นพาดเอวแล้วดันจากด้านหลังแทน ร่างขาวเอนชิดมาด้านหน้าโดยที่มือเรียวก็ลงเข้าชักพาช่วยเหลือคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ คางมนเกยไปกับไหล่กว้าง ไม่มีคำพูดอะไรมากกว่าเสียงร่ำร้องแผ่วๆปะปนไปกับเสียงลมหายใจ ลู่หานสัมผัสถึงความชื้นของแผ่นหลังเซฮุน ดวงตาสวยหลับแน่นเมื่อได้ยินเสียงขบกรามกรอดก่อนจะกระซิบแผ่วเบา

“แยกขาหน่อย”

“อืม..”

เซฮุนไล้ดั้งจมูกไปกับข้างแก้มเอื้อมมือปรนเปรอทั้งสองทางให้ร่างตรงหน้าได้สุขสม ใบหน้าขาวนวลขึ้นสีที่พวงแก้มระเรื่อกำลังหลับตาอ้าปากผ่อนลมหายใจและขมวดคิ้วเป็นพักๆมือเล็กเร่งความเร็วให้มากขึ้นพร้อมกับครางสะท้านเมื่อแรงนั้นเหมือนจะสะท้อนกลับมาเช่นกัน

“อ๊ะ..อา...เบาๆ”

“อ่า..นายเริ่มมัน..นายเริ่มมันก่อน”

“อื้อ..”ครางหวิวพลันเอียงหน้าจูบ มือที่เคล้นลงไปด้านล่างชักสลับรูดเป็นจังหวะผะแผ่ว เซฮุนพรูลมหายใจหลับตารับสัมผัสที่นวลนุ่มแต่รุ่มร้อน เขาควงนิ้วเบาๆเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าพร้อมก่อนจะดึงเอวอีกฝ่ายปะทะตัวที่นั่งคุกเข่าแยกขาออก ดวงตากลมสวยที่หลับไปลืมขึ้น ก่อนจะค่อยๆขยับชิดให้ด้านหลังเปิดรับตัวตนของอีกคนเข้ามา หน้าคมค่อยๆกระทำอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล แต่ก็แฝงไปด้วยความร้อนจนแทบทะลายหาย ลู่หานเม้มปากเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับเอวจนเข้าไปได้สุดพร้อมกระทุ้งเบา

“ปวดท้องมั๊ย?”

“อา..ไม่ครับ..”อ้าปากออกคล้ายชวนให้เชยชิมในไม่ช้า “มาเถอะ ผมโอเค”

กล่าวพร้อมพาดแขนประสานมือกับหลังคออีกฝ่ายพร้อมร่างกายที่ถูกกระแทกสวนจนกระดอนขึ้นเบาๆ ลู่หานขบริมฝีปากสะบัดใบหน้าไปมาเมื่อความกระสันถูกรุกเร้าในไม่ช้าประสาคนรู้จักร่างกายต่อกัน ดวงตาสวยฉ่ำแฉะด้วยหยาดน้ำจ้องมองใบหน้าหล่อที่ขบกรามแน่นพร้อมกับเหงื่อที่ไหลซึม

“อะ...อย่าอดทน”

“อย่าพูดแบบนั้น..ซึ..”เซฮุนคำรามแผ่วพร้อมสูดลมลอดไรฟัน ต้นขาของลู่หานพาดไปกับแนวสะโพกสอบด้านนอกของอีกฝ่าย เหงื่อไหลปะปนกันกับกลิ่นคาวจางด้วยคลื่นฟองของกามารมณ์ รัดรึงต่อกันเหมือนปลาตู้สองตัวที่ร่วมรักในโลกกระจกที่มีเพียงมันแค่สองตัวเท่านั้น เซฮุนยกร่างอีกคนชิดกับผนังห้องน้ำแล้วเสียดกายเข้าไปเป็นจังหวะอีกหน ลู่หานเกี่ยวขาที่ถูกสอดยกด้วยท่อนแขนแกร่ง แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากเบาๆก่อนถูกกดจูบอย่างนุ่มนวลและบางเบา กลิ่นสบู่เหลวปะปนกับกลิ่นเหงื่อจนแยกไม่ออก

“อ่ะ..อ่ะ..อ้ะ...อาาา...”

“อะไร..อืม..แค่นี้เหรอ?”

“ผมไม่ใช่นางเอกหนังโป๊นะ อ๊ะ!ที่จะร้องเหมือนโดนฆ่าปาดคอแบบนั้นน่ะ อ่า..”กล่าวกระท่อนกระแท่นรับกับจังหวะโยกโยน ลู่หานเห็นเพียงมุมปากอีกฝ่ายที่ขยับยิ้มก่อนจะปล่อยเขาลงแล้วพลิกร่างเขาไปด้านหลัง ลู่หานจับขอบอ่างอาบน้ำไว้โดยที่อีกฝ่ายก็ค่อยๆสอดแทรกตัวตนเข้ามาในกาย ริมฝีปากเล็กเม้มขบจนสั่น จนรู้สึกถึงร่างอีกคนแนบลงกับแผ่นหลัง เซฮุนซบหน้ากับไหล่ลาดแล้วออกแรงขย่มเบาๆ กลีบปากสีสดสูดแผ่วพลางถอนหายใจเฮือก

“เซ..อ่ะ..อาา..เร็วหน่อย”

“ฮืม..”กล่าวเท่านั้นพร้อมกับขยับตัวโยกโยนจนร่างสะท้าน กลิ่นครีมอาบน้ำที่ติดผิวนุ่มลื่นจนแทบเป็นกลิ่นกายให้อีกฝ่ายสูดดมอย่างรักใคร่ เซฮุนย้ำตัวเป็นจังหวะจนหน้าหวานสะบัด มือเรียวคว้าตัวตนของเจ้าตัวเองชักพาลูบไล้ให้ไปถึง

“ผม..ผม...อ้า..อ่ะ! อื้ม อีกนิด..อีกนิดครับ.. โอ้”

“อ่า..ฉัน...”สรรพเสียงท้ายประโยคพร่าลงด้วยคำว่าทนไม่ไหวแล้ว แรงกระแทกกระทั้นเร้าเร่งจนร่างโคลงเคลงไม่นานนักก็ไปถึงที่หมาย ลู่หานแทบทรุดตัวลงแต่ก็ถูกช้อนตัวขึ้นมาพิงอก เซฮุนหอบหายใจแรงๆหลับตาอยู่พักแล้วเปิดฝักบัวน้ำอุ่นอีกครั้ง ก่อนจะลูบเนื้อตัวคนรักของคนอย่างถนอม

---------------------------------------------------------------------------------

พยายามไม่เป็นเหยื่อของพล็อตอมตะ...

:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: (Spe.) Gabsong [chanyeol x baekhyun] 05 :: 1000 word - Chanyeol

To… บยอนแบคฮยอน

มันเป็นแค่ช่วงโมงที่น่าเบื่อ วนเวียนในโลกใบใหญ่

แค่สังคมที่มีแต่ความผันแปรและไม่แน่นอน

ผมเฝ้ามองหา เสียง ที่จะเป็นเสียงของผมเท่านั้นที่ได้ยิน

มีเมโลดี้อีกหลายตัวที่จะผสมผสานเพื่อถ่ายความรู้สึกที่เรียกว่ารัก

คุณเป็นคนตัวเล็ก...

ครั้งแรกที่เราเจอกันคุณใส่สูทสีบานเย็น เขียนขอบตาซะหนาเตอะ

คุณบอกผมว่าคุณสวยมาก คุณสวยที่สุดและไม่มีใครสวยไปกว่าคุณ

คนอื่นอาจหัวเราะสิ่งที่คุณกำลังทำ

แต่กับผม..คุณกำลังเปิดประตูและก้าวเข้ามา...

ผมเฝ้ามองหาคุณ ถามหาคุณจากคนที่รู้จัก...

ส่งใจไปหาคุณ... ผมเป็นคนคุยไม่เก่งเท่าไหร่

จนวันนั้น เราได้พบกันอีกครั้ง คุณน่ารักมาก...

ผมติ๊งต่างว่าเราคบกันกับแฟนคลับพวกนั้น ผมบอกว่าผมโกหก แต่คุณไม่รู้ว่าผมคิดจริง...

เพราะจริงๆ..คุณสวยเหลือเกิน สวยกว่าผู้หญิงบางคนที่ผมเคยเห็นหรือคบหา

คุณสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดสำหรับผมคนนี้

ทั้งดวงตายิบหยีของคุณ จมูกรั้นๆของคุณ ตัวเล็กๆของคุณ

มือเรียวสวยที่ดูสะอาดสะอ้าน...

มันทำให้ผมอยากเป็นคนของคุณ..

คุณชอบร้องเพลง..และผมชอบเล่นกีต้าร์

ทุกครั้งที่คุณร้องและผมเล่น เหมือนเป็นเส้นทางที่ทำให้เราสองคนไปด้วยกันได้

เวลาไปรับคุณมาซ้อมที่สตูดิโอ ทุกครั้งที่รถติดผมจะแอบมองหน้าคุณด้านข้าง

คุณดูนุ่มละมุนและบางเบา...

หากผมเหมือนรูปปั้นหิน คุณก็เหมือนขนนก

คืนนั้นผมตัดสินใจไปที่ห้องคุณแทนที่จะนั่งดื่มกับเพื่อนๆกับเหล้าหนึ่งขวด

ผมแค่อยากไปห้องของคุณ...

สัมผัสของคุณตอนแกะเสื้อผ้าของผม...ต้องข่มใจ

แค่ผิวเปล่าๆของเราแตะกัน..ผมก็รู้สึกโชคดีที่สุดในโลก

ผมดีใจที่สุดตอนที่รู้ว่าคุณเองก็ชอบผมเหมือนกัน

แต่เสียใจนิดหน่อยที่ผมรักคุณไปแล้ว ผมอยากให้คุณรักผมมากกว่า

ท่าทีของคุณเวลาทำแมนๆ ทำเป็นไม่คิดมาก มันน่ารักดีนะ

ผมชอบเวลาที่คุณหดคอจมกับเสื้อผ้า หรือแอบฝังตัวกับผนังและโซฟา

ผมชอบมุมมองของคุณ รักทุกอย่างของคุณ...

คุณเป็นคนร่าเริง...

คุณทำให้ใครๆหัวเราะ...ผมเห็นเหมือนยอดอ่อนต้นไม้งอกออกมาจากกลางศีรษะคุณ

ก่อนเจอคุณ..โลกของผมก็เหมือนสมุดโน๊ตดนตรีมีแค่ขาวกับดำ

แต่เมื่อใกล้คุณ สีสันของคุณก็กระเซ็นมาโดนผมทีละน้อย...ทีละน้อย..

ผมมองโลกในแง่ร้าย คุณมองโลกในแง่ดี

ทุกครั้งที่ผมรู้สึกแย่..ผมจึงดีใจมากที่มีคุณอยู่ข้างๆ

ผมไม่เคยเสียใจเลย...ที่ได้พูดว่ารักคุณ

ไม่เคยเสียใจที่จูบคุณอย่างลึกซึ้งในตอนนั้น...

จนเราได้คบกัน

‘ยอลต้องยิ้มเยอะๆนะ เพราะฟันยอลสวย’

คุณบอกผมแบบนั้นเสมอ ทุกที่ที่เราไป

จะร้านเสื้อ ร้านอาหาร มินิมาร์ท ทุกคนจำคุณได้ คุณคือคนพิเศษของพวกเขา

เพราะความมีชีวิตของคุณ...

คุณเหมือนกับแบตเตอรี่ของผม ไม่สิ..

ของทุกคน..ทุกคนสบายใจเมื่ออยู่กับคุณ แต่ผมโชคดีที่ได้อยู่กับคุณนานกว่าใครๆ

บางเรื่องของคุณ...เปลี่ยนชีวิตผม...

วันนึงคุณให้ผมลองอัดเอาเสียงดนตรีไปที่ค่ายเพลง

จากงานอดิเรกนั้น...ผมกลายมาเป็นนักแต่งเพลง

ขอบคุณความเชื่อมั่นของคุณที่มากกว่าตัวผมเองเสมอ

คุณเป็นคนตัวเล็กที่มีพลังมหาศาลสำหรับผม

เป็นแฟนกีต้าร์ตัวยงของผม ส่วนผมก็เป็นแฟนบอยเสียงร้องของคุณ

ผมยังจำวันที่คุณขอลายเซ็นต์ผมกับทิชชู่สีชมพูร้านข้าวข้างทางได้อยู่เลย...

ทุกตัวโน๊ตที่มีสีต่างๆ...มันเกิดขึ้นได้เพราะคุณ

ผมชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมตอนที่หยิบของให้คุณ..

ผมชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมตอนที่บังแดดให้คุณ

ผมชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมตอนที่ถือร่มให้คุณ

ผมชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมตอนที่บังลมให้คุณ

ผมชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมที่ทำให้มุมเงยของคุณในสายตาผมดูยิ่งน่ารัก

แต่ผมไม่ชอบหนึ่งพันแปดร้อยห้าสิบมิลลิเมตรของผมที่ทำให้ผมในสายตาคุณเป็นมุมเสย..แย่จัง

คุณชอบคุยกับไหล่ของผม ส่วนผมก็ชอบคุยกับใบไม้บนหัวคุณ

นานเท่าไหร่ผมจำไม่ได้...

แต่ความสุขของคุณกระเด็นกระดอนมาหาผมอย่างไม่มีวันหมด..

คุณยังเป็นแบตเตอรี่สำหรับผม..

ผมยังเชื่อเสมอว่ารักของคุณจะทำให้ผมพบกับพรุ่งนี้ที่ดี

ขอบคุณ...ที่เข้ามาในชีวิตผม

และอยู่ข้างๆจนถึงตอนนี้...

ขอบคุณทุกเรื่องราวที่ทำให้ผมรู้ถึงพลังแห่งชีวิต

ขอบคุณที่ทำให้ผมชอบความสูงเก้งก้างของผม

ขอบคุณที่ทำให้ผมเจ็บปวดเพียงแค่น้ำตาหยดเดียว

ขอบคุณทุกเสียงหัวเราะ ขอบคุณที่รักคนอย่างผม...

และผมจะตอบแทนความรักเหล่านั้นไปตลอดชีวิตที่ผมมี

                                                                        - ปาร์ค ชานยอล -

---------------------------------------------------------------

มีแค่นี้แหล่ะฮับจบจริง

บทสัมภาษณ์เหี่ยวแห้งยกไปในรวมเล่มนะงับงิบงิบ

ขอบคุณที่ติดตามมาจนป่านนี้ รักนะงับ อิ๋ง

ฟิคเรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิง ไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหายฮับ’_’

ส่งท้ายได้ที่แท็ก #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด ฮับ ยืมๆแท็กกันไปงิ