:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 01 แฟนเด็กผู้โหดสัส

มีผัวเด็กคิดจนตัวตาย…
 

หลังจากตื่นเช้ามาผมก็รีบกระซวกแปรงเข้าปากประหนึ่งขัดส้วมแล้วเก็บกวาดบ้าน เอากับข้าวที่คุณท่านกินเหลือห่อใส่ถุงไปบริจาคให้หมาแมวข้างล่างก่อนจะชงกาแฟ ชีวิตเมียทาสนี่อนาถสัสครับอย่าให้เซด ผมเร่งทำงานบ้านอย่างเร็วด่วนเมื่อได้ยินเสียงมันเริ่มเดินเตาะแตะไปยังห้องน้ำ คงกำลังหาน้ำสะอาดล้างหน้าติ๋มๆของมันอยู่ อย่าไปบอกนะว่าผมนินทามันยังไม่อยากตายตอนนี้ ..
 

พอเก็บกวาดนานาจิตตัง(?)เรียบร้อยก็กรากไปที่ตู้เย็นกรอกซุบไก่ดำผสมโสมที่อาม่าแพ็คส่งพัสดุส่งข้ามประเทศมา คือถ้ามึงโดนแทงตูดทุกวันมึงจะเข้าใจว่าทำไมกูต้องมาแดกน้ำห่าอะไรไม่รู้ รสชาติยิ่งกว่าน้ำหมักจอคอมพิวเตอร์ป้าเช็ง ทำกล้ำกลืนฝืนทนกระเดือกมันลงสู่คอก่อนจะหันไปตามเสียงเรียก
 

“อิเหี่ยว”
 

“จ๋าา”พ่อแม่สอนว่าเมียที่ดีอย่าขัดใจผัว เสียงอ่อนเสียงหวานเข้าไว้ ผัวจะได้ไม่กริ้ว..
 

“กางเกงในลายสปอนจ์บ๊อบกูไปไหน?”มันเดินอาดๆมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวพันท่อนล่างปกปิดโอน้อยออกของมันเอาไว้ ผมกรอกตาเป็นไวกิ้งสองสามทีก่อนจะตอบองค์เหนือหัวไปเบาๆ
 

“เค้าเห็นมันเก่าแล้ว…”
 

“มึงทิ้งเหรอ?”
 

“มันขาดเป้าแล้วนะตัวเอ๊งงง”โอ้อิฮาร์ วิ่งหนีตีนผัวแต่เช้า อิหน้าตุ๊ดนี่ก็อาละวาดโยนข้าวของตั้งแต่ขวดยาสระผมยันแปรงสีฟัน จนเหลือบไปเห็นมันกำลังเงื้อขวดเอสเคทูสุดรักสุดหวงของพี่หานหมายกระแทกพื้นให้สาใจพ่อ กรี๊ดด(?)อย่ามาทำลูกรักพี่หานนะครับ กว่าหน้าจะบรรเทาเหี่ยวได้จนป่านนี้เพราะเดชะบุญของมันที่กอบกู้หนังหน้ากูเลยนะ อย๊าาาTOT
 

“มึงกลับมารับโทษเดี๋ยวนี้ เกงในตัวนั้นแม่กูซื้อฉลองกูสอบเข้ามหาลัยได้ มันสำคัญกับกูมากมึงรู้มั๊ย?”
 

“ตัวเองครับ เค้าไม่รู้จริงๆนะ ก็เห็นมันเก่าแล้วเป้าก็น่าจะคับรับน้ำหนักไข่ตัวเองไม่ไหวหรอกนะ อ๊าา!!”แหกปากนำหน้าเมื่ออิแห้งมันยัวะเงื้อมือขึ้น พี่หานจึงจำเป็นต้องรักษาชีพลูกรักเอาไว้โดยแลกชีวีตนเอง เกิดชาติหน้าฉันใดลู่หานขอมีเมีย ขอหน้าเด้ง และขอไม่มีผัวเด็ก!
 

“ไปหามันกลับมาเดี๋ยวนี้”มันสั่งเสียงเรียบและยืนท่าเทพีสันติภาพทั้งๆห่อผ้าขนหนูอยู่แบบนั้น ไอ้ผมยืนคิดอยู่ครู่จึงตัดสินใจว่าจะไม่ยอมอยู่แบบนี้อีกต่อไป!
 

ผมตัดสินใจถีบ!
 

.
 

.
 

.
 

.
 

.
 

ถีบตัวเองออกมาจากห้องเพื่อมาหาเกงในให้ผัวฮะ..เย้เฮ็ท T u T




 

สารร่างของพี่หานคนแมนแต่อยู่ในชุดนอนคิตตี้สีชมพูที่อุบาทว์ชิบหาย แต่เซฮุนมันสั่งให้ใส่ ผมนี่จริงๆมันยาวกว่านี้ครับบ็อบดอลลี่แบบตุ๊กตาดอลฟี่ด้วย แน่นอนหนังหัวของผมอิแห้งมันก็ยังถือว่าต้องตัดตามคำสั่งมัน แต่ตอนนี้ก็ยาวกว่าเดิมมาหน่อยละครับก่อนหน้านี้หนีผัวไปไถข้างมา ปรากฏว่าตีนลอยเลือดกลบปาก แดกข้าวไม่ได้ไปเกือบอาทิตย์
 

ผมทำเมินสายตาที่ทุกคนจับจ้องชุดนอนลายคิตตี้กับกางเกงบ็อกเซอร์รูปหัวใจอันเบอเร่อตรงตูดแล้ววิ่งไปรื้อถุงขยะ เทศกิจกำลังมาพอดี เดี๋ยว โน้ว โน๊โน๊โน! พี่หานยังไม่ยากตายครับ อิเฮี่ยนั่นก็ของขึ้นแต่เช้าสงสัยเมนส์ไม่มา ผมรีบกรากไปกอดขาพี่เทศกิจที่กำลังขนขยะพร้อมกับเอ่ยละล่ำละลัก
 

“พี่ๆเดี๋ยวก่อน ผมลืมของ”
 

“น้องลืมอะไรไว้อะ”
 

“กะ..กางเกงในครับ”
 

“ห๋า?”
 

“เกงในอะพี่ ไม่เจอผมตาย หาก่อน!!”


 

ชาติที่แล้วกูไปกระทืบอิฟองน้ำนั่นตายรึไง..

ทำไมชาตินี้กูถึงหวิดตายเพราะมึงห๋า…





 

 

“อี๋ อิเน่า”
 

เซฮุนมันทักผมด้วยสรรพนามกระตุ้นเพศแม่ในตัวทันทีที่ผมเดินถือกางเกงในไร้เป้าของมันเข้ามาในห้องโดยสวัสดิภาพ อยากบอกอายชิบหายแต่ทำไงได้ยังไม่อยากตายตอนนี้ ยังมีสาวที่พี่ไม่ฟันอีกมาก กูต้องถนอมเอวรี่ติงเพื่อไปป้าบๆ(?)ให้ได้ มันเหล่มองแป๊บนึงก่อนจะทำท่าโยคะกับเสื่อที่แม่งซื้อมาแพงกว่าเสื้อผมอีก มันเปลี่ยนเสื้อเสร็จเรียบร้อยนุ่งขาวห่มขาวจนผมภาวนาแม่งให้บวชๆไปซะชีวิตผมจะได้สิ้นไป
 

ไม่ได้หรอก...งั้นผมก็หม้ายอะดิ แบร่ :P
 

“ได้มาแล้ว”
 

“อะไร”
 

“เกงในของตัวเองไง เค้าเอามาให้แล้ว”ยื่นเกงในไม่มีเป้าของมันไปข้างหน้า เกงในแบบสามเหลี่ยมลายอิสปอนจ์บ็อบกำลังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผมอารมณ์แบบ “เห่นโล้วว” คือบั่บพี่หานทำใจลำบากมากครับ แล้วไหนจะเป้าของกางเกงที่ขาดออกจากกันจนแทบเป็นผ้าหุ้มไข่ของเผ่าอะไรสักอย่าง..
 

“เน่าจะตายใครจะไปใส่ให้คันวะ”
 

“อ้าว..ก็ตัวเองบอกว่าของสำคัญ..”ผมงงเป็นไก่ตาแตก แต่ผัวเด็กของผมก็เมินหน้าหนีเหมือนไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นมาก่อน
 

“โกหกอะ”
 

ดีออกกกกกกกกกกก
 

หลอกกูเหรออิกระดูกสามพันปี อิมัมมี่ไม่มีผ้าหุ้ม อิติ๋มศรี อิหน้าแป๊ะ อิกะเทยท่อนซุง ..
 

เหี่ยวเหลือทนแล้วนั่น...เหี่ยวของแห้งงง...อยากแท้งออกมาเป็นอุนจิ….




 

*

จนสุดท้ายอิแห้งก็ปล่อยผมออกมาทำงานในที่สุด พี่หานคนแมนที่เป็นนังม้าเต่อต่อหน้ามันก็แอบชะแว้บเข้าห้องน้ำของสถานีรถไฟใต้ดินไปเซ็ทผมตั้งหล่อเหลา ก่อนจะเดินออกมาพบกับเด็กน้อยแก้มกลมๆขาวๆสเป็คพี่หาน พี่แลกไลน์กันมาสักพักแล้วครับ แต่อิแห้งมันจับไม่ได้ ปกติมันสแกนแต่ผู้ชายหล่อ หารู้ไม่กูแดกเคะน้อยกับผู้หญิงแบบแมนๆครัช เย้เฮ็ท
 

“มอนิ่งฮะพี่ลู่”เด็กน้อยชุดมัธยมปลายช่างชุ่มฉ่ำใจพี่หานจริงจรี๊ง อ่ะฮ้า เดี๋ยวเก็บหางก่อน ผมจริตยิ้มบาดใจส่งกลับไปพร้อมทักทายด้วยเสียงหล่อเหลา
 

“สวัสดีครับน้องมินซอก กินอะไรรึยังล่ะเรา”เอื้อมไปขยี้ผมเด็กเบาๆ เดี๋ยวมีจังหวะกว่านี้พี่จะขย้ำนะครับฮี่ฮี่
 

“ยังเลยฮะ กะมากินกับพี่ลู่อ่ะ”เด็กน้อยของพี่หานทำท่าเอียงอายโมเอะเลเวลห้าร้อย อู้ยยยย ซู่ซ่าปาทังก้าปาทังกี้ ผิดกับอิแห้งหน้าแป๊ะที่ห้องลิบลับครับ แดกเด็กเป็นอมตะก็จริงแต่ต้องเลือกกินนะครับ เลือกกินผิดเหมือนผมไปเจอเด็กพิษแล้วชีวิตจะเป็นภัย-_-
 

“ทำไมน่ารักจังหืม?”โอบเอวคอดพลางพาเด็กน้อยผ่านที่กั้น เป็นเด็กพี่หานสักวอนจะไม่มีเหาะจากกระเป๋าน้องควัฟ พี่มั่นใจ
 

น้องมินซอกตัวน้อยน่าฮักคนนี้เรียนโรงเรียนใกล้ๆออฟฟิศผมครับ เลยได้โอกาสนั่งรถไฟใต้ดินไปด้วยกันเป็นประจำ น้องเค้าชอบเล่าเรื่องต่างๆให้ผมฟัง ผมก็นั่งหล่อฟังบ้างไม่ฟังบ้างหลับตาค้างบ้าง แต่ก็รักษาระดับความแมนได้อยู่ครับรุ่นนี้ละ อะเด่ย
 

ถ้าย้อนเวลาได้พี่หานจะไม่ตัดสินใจชั่ววูบมอมเหล้าอิแห้งนั่นแล้วมารักกับน้องครับ สาบานเลย TwT…

 

ถ้าพูดความอนาถอีกข้อคือผมต้องนั่งรถไฟใต้ดินมาทำงานทุกวัน แต่อิแห้งมันแม่งขับแอสตันมาร์ตินไปมหาลัยหน้าตาเฉย ถามว่าทำไมมันไม่มาส่งมันก็เคยมาครับ แต่พอมาแล้วผมไม่แมนก็เลยไม่อยากให้มันมา ปกติแม่งไม่มีน้ำใจเยื่อใยกะเมียอยู่ละคำขอนี้ถือว่าสบายดากมันเลยทีเดียว มันก็เลยปล่อยผมนั่งรถไฟใต้ดินบ้าง รถไฟฟ้าบ้าง รถเมล์นรกบ้าง อิช้อยส์นี้ขอถ้าไม่จำเป็นไม่อยากนั่งครับหยั่งกับดูฟาสแอนด์ฟีเรียสภาคสามมิติ นั่งทีนี่เกร็งตูดไปจนถึงออฟฟิศ และข้อสุดท้ายพี่วินมอไซค์ เกร็งตูดเหมือนกัน แต่นั่งแล้วมีไดร์ธรรมชาติเป่าผมตั้งไปทำงาน ไม่ได้หล่อด้วยนะประหนึ่งผีหลอกออกมาจากลัดดาแลนด์ คิดไปคิดมาก็แสนช้ำ
 

“รู มึงเดินเลยชั้นแล้ว”
 

เสียงแจ๋นๆพร้อมสรรพนามที่ผมไม่อยากจะได้ยินก็ดังขึ้น ผมหันไปก็พบตัวเล็กๆของเพื่อนผมแม้มันจะอายุน้อยกว่าสองปี “บยอนแบคฮยอน” วันนี้นางเปรี้ยวมากเชิ้ตสีแดงเลือดหมูเน็คไทดำตัดกับกางเกงเดฟรองเท้าหุ้มข้อแบบมีสไตล์ ใครๆก็รู้กันทั้งออฟฟิสครับว่านางคือเจ้าแม่ ไม่มีความแมนในระดับผู้ชายควรมีและเกิดมาเพื่อให้ผู้ชายบูชา มันเป็นเพื่อนที่เข้ามาทำงานพร้อมกันครับ ถามว่าสนิทมากไหมก็… อิแห้งเนี่ยลูกพี่ลูกน้องของอินี่เองครับ เพราะงั้นมันรู้นอกรู้ในไปถึงตับอ่อนของผมหมดสิ้น
 

“ดูงานเป็นไงล่ะมึง”ผมถามพลางวางกระเป๋าลง มันยักไหล่พลางจริตยิ้ม
 

“เก๊าะโอเค้ นี่เด็กไม่มาส่งมึงเหรอ”มันกวาดตามองผมแล้วเบะปากอีกที “เคะผู้ยากไร้”
 

“เงียบเลยอิตุ๊ดตูดเล็ก”
 

“อ่าน่ะ กูเข้าใจ เซฮุนคงอายที่มีเมียหน้าเหี่ยวเป็นกระดาษห่อเฟอเรโร่รอชเช่อแบบมึง”มันยักไหล่อีกที
 

“จะเอาใช่ไหม”
 

“ไม่เอาหรอก กูซื้อของฝากมาให้มึงกับอิเหยินด้วย”
 

“คริสแม่งขาดอะไรอีกเหรอ?”ผมพูดถึงเพื่อนร่วมงานผมอีกคน "อู๋อี้ฟาน"หรือ"คริส" หนุ่มหล่อแห่งออฟฟิศ หล่อระทวยจนเด็กฝึกงานหลงไปหลายคน แต่จริงๆใครไปจีบนางถือว่าเล่นหิ้งอย่างแรงครับ เพราะแฟนมันเป็นถึงเจ้าของบริษัทแก่กว่ามันเกือบๆหกปี อาเจ้ชิงชิง สรรพนามความหวงของคุณนายนี่ลั่นไปทั่วรัศมีห้ากิโลเมตร กว่าจะอธิบายกับอาเจ้แกได้ว่าผมกับมันจบพร้อมกันเป็นเพื่อนกันสมัยเรียนก็เกือบโดนเด้งออกจากงาน
 

“เออซื้อมาให้มันเหอะ เดี๋ยวแม่งร้องไห้เป็นตุ๊ดอกหักอีก เพื่อนกูแต่ละคน เมะโมเอ้กับอิเคะถึก”
 

“นินทาเหรอไอ่พวกขาสั้น”น่าน..เสียงมาละครับ คริสเดินจ้ำอ้าวมาทางพวกเราสองคน แบรนด์เนมยกตัวและครีมแพงที่เคลือบหนังหน้าแม่งอย่างหล่อวิ้ง แต่นิสัยครุคริคิกขุมากครับ เฮ้อ ยังห่างพี่หานคนแมนแสนเท่อีกยาวนะครัชน้องอู๋ว
 

“แหมอิขายาว เอ้า น้ำหอมลังโคม ซื้อมาฝาก”แบคฮยอนโยนของขวัญลอยหวือไปให้ โดยคริสมันก็ดีใจยิ้มจนเงิงมันออกมาเริงร่า
 

“โหยแบค มึงเป็นตุ๊ดที่น่ารักที่สุดในโลก”
 

“ของกูล่ะ”ผมทวง มันก็โยนกระดาษแบรนด์เนมให้ ปรากฏเป็นยากระชับกล้ามเนื้อหูรูดแบบกินและแบบทา…
 

“ใช้ไปมึง จะได้อกฟูรูฟิต”
 

“....”

 

ขอสักคำนะครับ..พี่เว็บจะแบนไหม?

ขอหน่อยนะครับพี่หานขอ…


 

อีเหี้ยยยยยยย!!




 

*
 

จนห้าโมงเย็นกลับมาเวียนวนอีกครั้ง ผมนั่งหมดอาลัยตายอยากขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านเปลี่ยนบรรยากาศ คนแมนๆเขาทำกันครับชีวิตจะได้ไม่จำเจ จนป่านนี้ผมก็ยังคิดไม่ออกว่าแดกเด็กทีชีวิตเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอธูธธธ
 

สมองผมกำลังคิดเรื่องกลับไปห้องต้องทำอะไรบ้าง งานบ้าน สั่งกับข้าว อาบน้ำรออิแห้งมา เสิร์ฟข้าวอิแห้ง ล้างจาน ขัดหลังให้อิแห้ง วันนี้งดเอาเพราะเอากันวันเว้นวันก็ส่งมันเข้านอน ไหนๆก็ไหนๆจะลองใช้ยามึงทาตูดสักวันนะแบค.. เพ้ออยู่ดีๆก็เห็นใครสักคนคุ้นๆครับ ทรงมัลฟอยมีคนเดียวแหล่ะที่กูจำได้ อิฮาร์! ทำไมมึงมาอยู่บนรถไฟฟ้า แอสตันมาร์ตินมึงล่ะ!! ผมรีบตะกุยผมเซ็ทตั้งของผมลงทันที ทรงผมแบบนี้ให้อินี่เห็นไม่ได้ เดี๋ยวแม่งโยนผมออกนอกรถไฟฟ้า
 

“พี่?”
 

มันทักก่อนจะดึงผมไปชิดกับมันท่ามกลางคนยืนเบียดเสียด ยังดีนะครับที่มันไม่เรียกผมว่าอิเหี่ยวต่อหน้าธารกำนัล มันดันผมชิดผนังรถไฟฟ้าก่อนจะใช้แขนยาวๆของมันกั้นเอาไว้
 

เขินนะเนี่ยบ่องตง.////.
 

“รถไปไหนแล้วอะ”ผมถามมันเบาๆโดยที่มันก็ถอนใจนิดนึง
 

“พอดีเบนซ์ขับปาดหน้าก็เลยหักชนกลางคันแม่งรถยกไปละ”โหดสึดดด ผมนี่หน้าเหลือสองนิ้ว ดีนะมันไม่เฮี้ยนไปลงรถไฟใต้ดินแล้วเห็นโมเมนท์ผมกับน้องจ๊อก ไม่งั้นต๊ายตาย…
 

“งะ..งั้นกลับด้วยกันเนอะ”
 

“อือ”มันครางรับ สีหน้ามันเหมือนจะพูดว่า ‘พ่อฉันต้องรู้เรื่องนี้แน่ พอตเตอร์’ อิฮาร์เพ้อไปละกำแบอิอิ เพ้อแป๊บครับผัวเจนเทิ่ลแมน ไหนๆก็ไหนๆขอบใจมันสักนิดดีกว่า
 

“ตัวเอง..ขอบคุณนะ”
 

“ไร”
 

“ที่กั้นที่ให้เค้า”อู้ยเขินอ่ะ ปิดโหมดแมนสามวิ>///<
 

“อยู่นี่แหล่ะดีแล้ว เบียดกับคนเดี๋ยวเนื้อหลุดติดชาวบ้านเขาออกไปอีก”อิเวง..กูไม่ใช่ตีนไก่ตุ๋นนะ=_=
 

“ด่าในใจเหรอเดี๋ยวถีบเหาะลงไปข้างล่าง”
 

หูทิพย์อีกนะมึง…


 

ผมเบนหน้าออกไปเพื่อจะไม่มีเรื่องกับมัน คนแม่งก็เยอะจังยืนอัดกันเป็นปลากระป๋อง สักพักมันดึงไหล่ผมกลับมาแล้วทักผมเบาๆ
 

“เมินหน้าผัวเหรอครับหื้ม?”
 

โอ้วบุดด้า! ได้โปรดถามด้วยหน้าตากวนส้นตีนอย่างที่ทำประจำ อย่ามาทำหน้าหล่อเหลาอิเดรโกมัลฟอย มึงจะไปฟ้องแม่งอีกแล้วใช่ไหม มันเชยคางผมจูบปากเบาๆ คนเบียดๆกันไม่มีใครมาสนใจเท่าไหร่หรอกครับ ต่างคนต่างหันตูดใส่พวกผมกันทั้งนั้น

 

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่ใช่แค่ในห้องที่ผมเป็นเมียมัน…

บนรถไฟฟ้าผมก็เมียมัน กรรมเวร!