:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 03 แฟนเด็กไม่เล็กนะครับ

ผมน้ำตาไหล…
 

ไม่คิดเลยครับว่าชีวิตผมจะมีอะไรเจ็บปวดๆปรากฏขึ้นให้พบเจอแบบไม่ทันตั้งตัว หัวใจของผมหล่นวูบทันทีที่เห็น ผมไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเขาต้องทำกับผมแบบนี้ ทำไมถึงกล้าทำให้คนอย่างผมมีน้ำตาได้ ผมปิดริมฝีปากทันทีที่เห็นบางอย่างในตะกร้าผ้า มือของผมสั่นไปหมด ไม่นึกครับว่าเซฮุนจะทำกับผมแบบนี้… ผมค่อยๆหยิบมันขึ้นมาจากตะกร้า เขาคงไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของผมเลยใช่ไหม? เขาไม่คิดเลยว่าการที่เขาทำแบบนี้มันทำให้ผมเหมือนกับหมดเรี่ยวแรงทันทีที่เจอ ผมแทบไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือสิ่งที่เขาตอบแทนให้กับคนที่อยู่ข้างเขาอย่างผมคนนี้
 

“...อิเชี่ย”
 

ผมพึมพำก้มมองกางเกงยีนส์ขาเดฟสีขาวของมันที่มันใส่ไปซ้อมเต้นเมื่อวันก่อน อิฮาร์!!ตูดดำเป็นปื้นนน แล้วกูจะซักยังง๊ายยย เอาแปรงขัดตูดถลอกมันจะออกม๊ายย อยากจะร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสายเลือด อิตาปลาบนตีนตะกวด...ทำไมมึงไม่เห็นใจเมียมึงที่ต้องมาซักผ้าซักผ่อนให้มึงบ๊างงงงงง แถมมาหมกในตะกร้าด้วยนะ ทำไมไม่บอกให้กูแช่ตั้งแต่เมื่อคืนวะอิเวง!
 

ผมโยนกางเกงดากดำของมันใส่กะละมังเปิดน้ำแช่ผ้าในหกโมงเช้าของวัน อิเชี่ยแห้งยังนอนเปลี้ยบนที่นอนโน่นละครับ กว่าจะตื่นเรอะเหอะ ถ้ามีเรียนก็ตื่นเจ็ดโมง วันนี้แม่งไม่มี ตื่นบ่ายโน่นล่ะ ข้าวไม่ต้องแดกอะมึงแดกบ้านแดกเมืองเป็นอาหาร ข้องใจเหมือนกันนะครับที่ตัวมันสูงนี่สูงขาหรือสูงหลัง แต่ไม่กล้าถามครับเดี๋ยวตีนฟาดปาก ไม่อยากแดกแซนวิชรสเลือด- -...  ผมทำอาหารง่ายๆพอแดกกันตายแล้วก็เช็คของในตู้เย็นว่าอะไรหมดบ้าง เผื่อจะได้ซื้อแม่งขากลับเลย วันนี้ที่ทำงานแต่งตัวสบายๆได้ครับ ผมเลยได้ชุดสุดแมนเป็นเสื้อยืดคอปาดแขนยาวสีเข้มกับกางเกงยีนส์ขากระบอกสีซีด แมนสัสๆอะอยากบอก ผมแอบหยิบเจลเซ็ทผมไว้ไปแต่งในห้องน้ำใส่กระเป๋าแล้วเดินไปหาอิแห้งที่นอนคว่ำเป็นงูเหลือมแดกประเทศอยู่
 

“ตัวเอง”
 

“...”
 

“ตัวเองเค้าไปทำงานก่อนนะ”
 

“...”
 

“ตัวเองจ๋า”ไม่ได้ครับ ผู้ชายแมนๆต้องให้ภรรยาหอมแก้มก่อนถึงไปทำงานแบบพ่อกับแม่ผม ผมเลยโถมตัวลงไปกอดมันที่นอนเน่าอยู่บนเตียง แล้วกระซิบเรียกเบาๆ อิฮาร์นี่แอบแดกโลชั่นเหรอทำไมตัวมันหอมจังวะ
 

“อือ..อะไร”
 

“เค้าไปทำงานนะ”
 

“อืมโชคดี”
 

“ป๊วบๆก่อน”ผมยื่นคำขอโดยที่มันก็หันมาแดกแก้มผมทีนึงแล้วหันไปนอนต่อแม่งสงสัยฝันว่าตีดอทอยู่ละสิถึงเพลินจัดไม่ยอมมาคุยกับเมียทาสอย่างผม คิดแล้วก็อนาถใจผมเลยลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเตรียมไปทำงาน แต่จู่ๆเสียงอิแห้งก็ดังขึ้นมา
 

“เย็นนี้ไปแดกเหล้ากัน”
 

“??”
 

“ได้ยินป้ะ”
 

“พูดกับเค้าเหรอ?”
 

“พูดกับมึงอะอิหน้าย่น”...ดีออก- -
 

“เค้านึกว่าตัวเองละเมอ”
 

“ไม่ได้ละเมอ เลิกงานรอที่สถานีรถไฟฟ้าอะเดี๋ยวไปรับ”มันพลิกตัวพร้อมขยับตีนใส่ยิกๆประมาณไล่ไปทำงานแต่มือไม่ว่างกอดผ้าห่มอยู่แม่งนอนเด้าผ้าห่มแต่เช้า ผมทำปากเป็นรูปน้ำพุสะพานบันโปใส่มันก่อนจะยิ้มหวานใส่เมื่อมันผงกหัวขึ้นมาดูว่าผมไปรึยัง
 

“ไปน้า”
 

“ไปๆ ยืนหน้าเหี่ยวใส่อยู่นั่นแหล่ะ”
 

อิฟรัด…


 

*


 

 

ผมนั่งรถไฟใต้ดินไปทำงานอย่างเคยกับน้องจ๊อก น้องเค้าน่ารักดีครับ นิสัยมุ้งมิ้งขี้อ้อนที่พร้อมจะให้พี่หานคนหล่อกดเอทีเอ็มให้ทุกเวลา ยังไง๊ยังไงก็แตกต่างกะอิแห้งราวกับขวดน้ำหอมและโถส้วม เหย่… แล้ววันนี้ผมก็นั่งฟังน้องเขาเมาท์มอยไปเรื่อยๆเป็นประจำ ไม่เป็นไรครับเพื่อเด็กพี่หานทนได้… พี่หานรักเด็ก..
 

“พี่ลู่วันนี้เลิกงานกี่โมง? ห้าโมงป้ะ”
 

“อ่อครับ ห้าโมง”
 

“เที่ยวกับผมป่ะ วันนี้น้าผมนัดลูกน้องไปเที่ยวกันอะ”
 

“โหยไม่ดีมั้งครับ พี่ไม่รู้จักกับเขาซะหน่อย”
 

“บอกว่าเพื่อนผมน้าก็เชื่อน่า ก็พี่ลู่อะหน้าเด็กจะตาย” โงร้ยยยย คำชมที่ใฝ่ฝันTwT คนอะไรปากหวานจุงเบย ให้พี่ชิมสักทีสิครับม๊วบ
 

ติ๊ง!
 

เสียงโปรแกรมแชทดังขึ้น ผมกดสไลด์ปลดล็อค เอารูปล็อคสกรีนเป็นรูปเชี่ยแห้งครับ สมัยได้กันใหม่ๆมันยังไม่แสกกลางเป็นอิมัลฟอย ไม่ได้บูชาอะไรนักหรอกครับแต่แม่งมันส์ดีเวลาเอานิ้วถูหน้าติ๋มๆของมันปลดล็อคเหมือนแก้แค้นมันไปในตัว ข้อความโปรแกรมแชทส่งมาจาก…
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : เห้ยอิรู
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : อะไร
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : ถึงที่ทำงานยังมึง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : กำลังถึง
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : ออกมาแล้วอ่อ กูจะบอกให้มึงเอาเสื้อเตรียมมาด้วย

 

เอามาทำไมวะ-_-.. คิดได้ดังนั้นจึงพิมพ์ตอบกลับไป

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เอาไปทำห่าไร
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : เจ้ชิงชิงนัดเด็กไปเที่ยวเว้ย ขออิฮุนด้วย
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ผัวกูไม่ให้ชัวร์
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : ลองก่อนมึง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เชื่อกู
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
              

            

 
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : จริงดิ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เชื่อกรู๊
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
            

            

 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : เออๆเดี๋ยวคุยกันที่ออฟฟิศ

 

อย่ามาถามนะครับทำไมผมถึงได้ตั้งชื่อแชทตัวเองได้อุบาทว์ชาติชั่วขนาดนี้ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนออกมือถือพร้อมกันกับอิแห้ง(เพราะซื้อคู่แล้วลดราคา)น่ะ ผมใช้สีขาวแม่งใช้สีดำ พอสมัครโปรแกรมปุ๊บเกิดเสี้ยนครับอยากคิกขุเลยบอกเชี่ยแห้งให้แลกกันตั้งดิสเนม ผมก็ตั้งชื่อมันว่า “เซชานมหล่อest” หวังเต็มที่ว่าผัวจะตั้งชื่อหล่อๆให้ ที่ไหนได้ออกมาเป็นเดอะหานเหี่ยวอมตะ… อิแป๊ะยิ้มมันไม่หยุดแค่นั้น มันไม่เมมชื่อผมในโปรแกรมด้วย กันผมเปลี่ยนชื่อเป็นอย่างอื่น อายลูกค้าก็อาย อายน้องจ๊อกก็อาย ได้แต่ทอแหไปว่าชื่อนี้แม่ให้มาไม่กล้าเปลี่ยน ซุงแหลเลยกู...
 

ผมถอนใจพรืดก่อนจะส่งยิ้มให้น้องมินซอกก่อนที่จะไปส่งน้องที่ปากทางไปโรงเรียนโดยที่ผมก็เดินแยกไปที่ออฟฟิศ วันนี้วันเที่ยวเหรอไงทำไมมีแต่คนชวนวะ ตั้งแต่ผัวยันเพื่อน ผมลากเท้าเข้าออฟฟิศก่อนจะเจอคริสกับเจ้ชิงชิงกำลังเข้าบริษัท เจ้ชิงชิงเป็นสาว(?)วัยสามสิบกว่าอยู่ในชุดองค์ทรงเครื่องแบบผู้หญิง ผมนางยาวถึงกลางหลังแถมทำเป็นสีชมพู ใส่หมวกไหมพรมทับด้วยหูมิกกี้เมาส์กระชากวัยสุดๆ ทุกอย่างของเจ้ชิงชิงนั้นคือธรรมชาติแม้กระทั่งหน้าอกบู้มๆครับ เพราะเจ้แกกินยาคุมย้อนศร ตอนแรกนางก็กินลำบากครับเพราะต้องขับรถย้อนศรไปแดกไปจนตำรวจโบกหลายรอบ(อิเหยินมันเล่าให้ผมฟังนะ)แต่สุดท้ายก็ได้โนตมๆสมใจ อิเหยินนี่แม่งบนโลกนี้มันรู้จักแค่ดิสนี่ย์กับซานริโอ้ แต่งตัวก็หล่อครับ แบรนด์ยกตัว จีวองชี่งี้ บอยลอนดอนงี้ แต่แม่งสะพายกระเป๋าอิตัวเฮี่ยหน้าเหมือนที่อิแห้งจิกหัวกลับมาบ้าน(และตอนนี้เอาเอาไว้นอนเด้า)ไม่มีผิด-_- เพี้ยนพอกันทั้งผัวทั้งเมีย
 

“มอนิ่งครับเจ้”ผมชิงทักก่อนโดยที่เจ้ชิงชิงก็ยืนบิดเกลียวสองรอบใส่ สงสัยหล่อสะท้านใจ ขอโทษนะเจ้พอดีเกิดมาหล่อ
 

“ต๊าย อิเห็ดสดผดผื่น ฉันมาทำงานเช้าหรือแกมาสายยะไอ่รู”
 

กูเกลียดชื่อนี้สัส…
 

“เจ้มาเช้าดิ ผมเหรอมาสาย”
 

“เอ๊าะเหรอ งานเสร็จยังล่ะหล่อน”คุณนายกรีดกรายเล็บที่ตกแต่งด้วยอะคริลิครูปอิตัวเฮี่ยสีขาว เชี่ยนี่มันตัวอะไรวะทำไมสองคนนี้เห่อมันกันจังเหว๋ย
 

“โหย จะเสร็จแล้วเจ้”
 

“เอาผู้หญิงอะเสร็จช้าๆ แต่เอางานน่ะเสร็จให้มันไวๆหน่อย คิกคิก”พูดจบก็หันไปตีแขนผัวเล่นระบายอารมณ์ ผมทำหน้าเปื่อยใส่คริสที่มันก็ไม่แลผมเท่าไหร่นอกจากไปเอาใจเมียมัน
 

“ชิงจังทะลึ่งจุงเบยครับ”
 

“เค้าเปล่าน้า อิรูมันพาทำ>_<คริคริอิอิ” อ้าวกูผิดอีก= - =!! คริสมันรีบหันมาส่ายคางให้ผมออกไปก่อนที่เจ้ชิงชิงจะฟาดมันแขนหักก่อนได้ทำงาน ผมเลยโกยอ้าวเข้าแผนกไปก่อนจนเจอแบคฮยอนที่วันนี้นางใส่เชิ้ตสีขาวเน็คไทลายดอกและกางเกงกับสูทเป็นสีชมพูบานเย็นเข้าชุดยืนโพสต์ท่าประหนึ่งนาโอมิแคมเบลล์รออยู่ก่อนแล้ว นอกจากคนหล่อๆแบบพี่หานแล้วบริษัทนี้เหลือคนมั๊ยครับอยากจะบ้า..
 

“รู มึงเอาเอกสารนี้ไปแก้เลย”
 

“แก้ตรงไหน?”
 

“มึงแก้ผ้าให้ผัวดูตรงไหนล่ะ?”มันยักคิ้วจึ่กๆใส่แต่ผมก็ยกนิ้วกลางสวนกลับไปเหมือนกัน
 

“เอาดีๆอิฮาร์รูท”
 

“น่ะ ที่กูเอาดินสอวงไว้อะ”ผมวางกระเป๋าลงแล้วลากเก้าอี้มานั่งตรวจงานโดยที่แบคฮยอนมันก็เดินไปที่โต๊ะมันซึ่งไม่ไกลนักก่อนจะเลื้อยเข้ามากับเก้าอี้เลื่อนของมันพร้อมร้องเพลงประกอบ
 

“สงสารแต่แม่ปลาบู่วววว”
 

กูสงสารตัวเองกว่าแม่ปลาบู่ละตอนนี้=_=
 

“อ๋อ ตรงนี้ เดี๋ยวกูเขียนให้ใหม่”ผมเปิดคอมประจำตัวโดยที่มันก็ไถตัวมานั่งข้างๆ จนงานเสร็จแล้วนั่นแหล่ะแบคฮยอนมันก็ชวนผมทำอะไรบางอย่าง
 

“มึงๆเปิดยูทูปๆ”
 

“เฮ้ย เปิดอะไร เดี๋ยวเจ้ชิงชิงมาแดกหัวหรอก”ผมแย้ง
 

“เจ้เค้าอยู่กะอิเหยินข้างบนโน่น ไม่รู้หรอก”มันพูดพลางกดเสิร์ซในเว็บ “เมื่อวานกูไปลงท่อมา กูเลยพบกับคนในฝันกูแล้ว”
 

“อยากพบคนในฝันมึงก็นอนดิ มึงเข้าท่อ(ยูทูป)ทำไม”ผมบอกเนือยๆ
 

“น่า อินี่หนิไม่ขัดกูสักวันได้แปร้”มันเบ้ปากใส่ทีนึงแล้วก็ปรากฏเป็นภาพมนุษย์เพศผู้ตนหนึ่งกำลังนั่งกอดกีต้าร์อายุน่าจะประมาณเชี่ยแห้ง หน้าตาก็หล่อดีครับถึงจะไม่เท่าพี่หานแต่หูแม่งบานไปหน่อยแม่งเอาหูบินได้ป่ะวะ มันก็พูดเชี่ยอะไรนี่แหล่ะครับ พวกโคฟเพลงลงยูทูปอะ หน้าแบบนี้แม่งต้องร้องเพลงพวกเอาใจสาวชัวร์
 

“สวัสดีครับ ผมปาร์คชานยอล จากวงดอกบัวคู่อัพทูยูจุ๊กกรู้จุ๊บู้วฮิ วันนี้ผมจะมีบทเพลงอัพเดทใหม่มาร้องให้ทุกคนฟัง”มันทำท่าจิ๊จ๊ะปากแบบศิลปินนิดนึง “หวังว่าแฟนๆจะชอบเพลงจากพวกเรานะครับ”
 

“กรี๊ดดด ชานยอลอปปร้าา”อิแบคก็แอ่นนมส่ายดิ๊กๆเชียร์ผู้ชายในดวงใจของมันทันที คนๆนั้นเทสต์สายสองสามทีก่อนจะเริ่มบรรเลง
 

“หม่าเหล หม่าเหล่ หม่าเล ม๊าเหล~ หม่าเหล หม่าเหล่ หม่าเล ม๊าเหล~ ฉันอยากหาเธอ ที่มาเลเซีย หม่าเหล หม่าเหล่ หม่าเล ม๊าเหล ~ หม่าเหล หม่าเหล่ หม่าเล ม๊าเหล ~”
 

เอ่อะ…
 

ผมนั่งอึ้ง นี่ตะลึงกว่าอิแห้งถอดผ้าโชว์ไข่ให้ดู อิแบคจิ้มแขนผมสองสามทีก่อนจะพูดขึ้นสบายอารมณ์
 

“อึ้งอะดิมึง แต่ผู้ชายอาร์ตๆแบบนี้อย่างมึงเอาไม่อยู่หรอก ต้องแบบกู”
 

“กูไม่อยากได้ซะหน่อย”
 

“โหย ติดใจเด็กหน้าใสไซส์แอฟริกันดิมึงอ้ะ”ผมหันไปทำหน้าเมื่อยใส่แบคฮยอนที่มันนั่งเกาตีนก่อนจะทำท่าจามแล้วมันก็เอามือข้างนั้นมาถูจมูก ก่อนที่ผมเองจะนึกอะไรขึ้นได้
 

“เออ แล้วไปเที่ยวไหนกันอะ”
 

“ผับมั้งมึง เด็กเยอะดี มึงขอผัวมึงยั๊ง?”
 

“ไม่อะมันไม่ให้ไปหรอก”
 

“อ้าวไมวะ นี่มึงกลัวผัวเหรอ?”โอ้โห..คำถามหยามเกียรติ ไม่เคยกลัวครับอยากบอกแค่เกรงใจเอ็มสิบหกที่มันใส่ไว้ในตู้เฉยๆ…
 

“มันนัดกูแดกเหล้าแล้ว”
 

“ชวนมันมาดิ”
 

“ไม่ได้”ผมรีบพูด แบคฮยอนมันก็ทำหน้าเป็นเด็กแดกแยมใส่ผมก่อนจะร้องยาว
 

“อ๋อออ เข้าใจละมึง กลัวที่ออฟฟิศรู้ว่ามึงมีผัวช๊ะ?”
 

“...”
 

“อะเค๊ ไม่ไปก็ไม่ไป ระวังอิเหยินดราม่านะมึง อิฮ่อกส์นั่นยิ่งดราม่าตัวพ่อ”มันพยักหน้าหงึกหงั่กใส่ ก็จริงครับ คริสมันเซนซิทีฟแต่ไหนแต่ไร สมัยเรียนนัดแดกเหล้าข้างมหาลัยผมมัวแต่ฟัดนมผู้หญิงในห้องน้ำไปช้าแม่งงอนผมเป็นตุ๊ดไปหลายวัน
 

“มึงก็บอกกูดิว่าจำเป็น คริสมันกลัวเซฮุนไม่ใช่อ่อ”
 

“เออ นึกก็ตลก ตัวแม่งใหญ่กว่ายังกลัวอีก แต่ก็ควรล่ะก็ผัวมึงโหดนี่ ปิดๆไปยูทูป อย่าให้กูรู้นะว่ามึงแอบดูว่าที่ผัวกู กูฟ้องผัวมึงแน่ ไหนงานเสร็จละป้ะ”มันยื่นมือมารับแฟ้มก่อนจะคร่อมเก้าอี้เลื่อนกลับไปที่โต๊ะมันพลางร้องเพลงปลาบู่ทองไปด้วย ผมไม่รู้สึกดีนักหรอกเพราะผมเองก็ไม่ค่อยพามันไปแนะนำตัวกับคนที่ทำงานมากเท่าไหร่ เรียกง่ายๆไม่เคยเปิดตัวกันสักที แต่มันก็คงไม่สนใจอะไรผมเท่าไหร่หรอกแม่งคงนิยามว่าเมียมีไว้เอา- - ดังนั้น เย็นนี้ผมคงต้องไปกับมันแทนที่จะไปกับคนอื่นครับ ต้องหนักแน่นให้สมกับเป็นคนแมนที่โหดสัสมีแต่คนกลัวแม้ผัวจะไม่เห็นด้วย…
 

ผมไม่ได้กลัวมันเลยนะครับ จริงจรี๊ง…


 

*


 

สุดท้ายผมก็ชิ่งหนีออกมาจากออฟฟิศปล่อยให้แบคฮยอนมันรับหน้าคริสไป ขอโทษทีนะเพื่อนแต่กูต้องรักษาชีวิตไว้ ตามจริงๆแล้วผมกับเซฮุนก็นัดกันกินเหล้าทุกกลางเดือนกับปลายเดือนอะครับ กินที่ห้องบ้าง ออกมากินตามร้านแล้วแต่อารมณ์ เป็นนโยบายของมันเองแหล่ะผมมีหน้าที่กินก็กินไป ขัดใจมากไม่ได้เดี๋ยวแม่งเตะขาคู่ลงไปพับครึ่งแล้วหน้ากูจะย่นกว่าเก่า เท่านี้ก็เหมือนกระดาษลูกฟูกไปทุกทีละ
 

ผมยืนรอที่สถานีรถไฟฟ้าตามคำสั่ง ระหว่างที่รอมันก็เลยส่งข้อความโปรแกรมแชทไปรายงานตัวสักหน่อยครับ เดี๋ยวแม่งมาบ่นอีก ผมเลยยืนจิ้มมือถือจึ่กๆแม่งตรงนั้นแหล่ะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ตัวเองเค้ามารอแล้วครับ

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
           

              

 

รอไปสักพัก..มันก็ตอบกลับมา..

 

、เซชานมหล่อest。: อืม รถติด จะถึงแล้ว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : คิดถึงเตงจังครับ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
            

                

、เซชานมหล่อest。: รุงรังละ ลงมารอข้างล่าง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : จ้ะ<3
 

ผมทำหน้าเมื่อยใส่มือถือก่อนจะเก็บใส่กระเป๋า แต่เสียงเตือนเจ้ากรรมดันดังขึ้นมาอีก ผมหงายมือถือดู อิแห้งแม่งส่งอะไรมาอีกรึเปล่า แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ครับ คริสมันส่งมา.. ผมทำใจรอดราม่าเต็มที่เพราะเผลอกดอ่านไปแล้ว
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : ลู่..มึงทิ้งกูเหรอ
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : มึงไม่เห็นว่าการแดกเหล้าของกูสำคัญแล้วใช่ไหม
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : ใช่ดิกูมันไม่สำคัญ
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : เห็นผัวดีกว่าเพื่อน
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : อิคนใจร้ายใจยักษ์ใจมารอิร่างอวตารปีศาจเมือกปลาไหลคนไม่รักเพื่อน

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ :
              

ครับ...รัวเลย-_- ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงกับมันเลยได้แต่พูดเท่าที่จะพูดได้ เว้นประโยคประเภทกูขอร้องกูยังไม่อยากตายไว้ พิมพ์ไปเดินไปเสียวเหาะลงบันไดเหมือนกันแต่แบบ ฮือ..เข้าใจกูนะอู๋ว่าผัวกูโหด.. กูขอใช้ท่าไม้ตายกับมึงก่อนนะอู๋ว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เซฮุนนัดกูกินข้าวเย็นวันนี้
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ :
               

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : กูไปไม่ได้จริงๆ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ทั้งที่กูอยากไปกับมึงมาก
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
           

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : มึงก็รู้ใช่มั๊ยคริส มึงเพื่อนกูนะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
           

         

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : กูเสียใจจริงๆ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
                   

 

แต่เหนือความดราม่าคือคำว่าลู่หานครับ อิยะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ มึงดราม่ามากูดราม่ากลับหนักกว่ามึงอะงื้ม คริสมันเงียบไปพักใหญ่เลยทีเดียวเมื่อโดนพายุดราม่าจากที่หานคนแมนแดนปักกิ่ง สุดท้ายมันก็เลยตอบผมมาว่า..
 

♥ริลัคคุอู๋ของชิงจัง♥ : เออ ช่วยไม่ได้ รักษาตัวดีๆละกันมึง ขอโทษละกันกูนึกว่าแบคมันโกหกกู-_-
 

เหยชชชชช!
 

นี่ล่ะครับวิธีปราบดราม่าเอยจงซับซ้อนยิ่งขึ้นของอู๋อี้ฟาน พี่หานคือวินครับ คนแมนเขาทำกันงี้แหล่ะ วิธีนี้ผมใช้มานานแล้วคริสมันก็รู้ครับแต่มันรับมือไม่ค่อยได้ แต่ก่อนตอนเป็นเดือนมหาลัยผมชอบดราม่าใส่ผู้หญิงเวลาสาวงี่เง่าเอานั่นเอานี่ ได้ผลด้วยนะ เลวไงยอมรับ บาปกรรมเลยส่งให้เป็นเมียทาสของอิตุ๊ดตัวแห้งแบบนี้ … พอมายืนข้างล่างเบียดเสียดกับพวกที่จะขึ้นไปก็มาถึงคิวรถตู้ยืนชูป้ายเรียกลูกค้ากันหูดับตับไหม้ ก็แบบว่าหล่ออะครับโมเดลลิ่งเลยมาจีบให้ไปขึ้นรถตู้แต่ผมก็ปฏิเสธแบบหล่อเลือกได้ไป จนสักพักเห็นแลมโบกินี่ กัลญาร์โด สไปเดอร์สีขาวมาชะลอใกล้ๆ ใครที่ไหนวะ…
 

คุ้นๆ…
 

พอเปิดกระจกลงสว่างจิตเลยครับ ผัวเด็กไปไถหัวลาทรงมัลฟอยของมันตัดสั้นแต่สีบลอนด์ทอง แต่อาณาเขตที่ตัดไปเป็นสีดำสีผมจริงมันอะแหล่ะ ผมตะลึงแป๊บครับ หล่อเวอร์วิว่าวีสุดติ่งจิงกะเบลจริงเลอผัวใคร อร๊ายเขินสามจุดห้าวิ>//< อุ้ย..ลืมไปว่าแมน ผมทำหน้าช็อคแล้วรีบตะกุยผมเอาเซ็ตตั้งตัวเองลงเมื่อเห็นว่าอิแห้งมันกำลังมองทรงผมสุดหล่อของผมอยู่ จะตายมั๊ย ไม่อยากแดกเหล้ารสเหล็ก…
 

“เข้ามาดิ ยืนต่อราคาเหรอ”มันพูดขึ้นผมก็รีบสไลด์ตัวเข้าไปนั่งอัตโนมัติ ฮิเขินว่ะ..แสดงว่าคุณพ่อผัวออกรถใหม่ให้กับอิแห้งมาแล้วเสร็จสมบูรณ์ ผมนั่งหน้าบานอยู่พัก ต่อไปมึงไม่ได้ฟ้องพ่อมึงแล้วอิแห้งเพราะมึงไม่ใช่มัลฟอย อิหัวหนาม.. ตอนนี้กูกะมึงเท่ากันแล้ว หัวโปกเสมอกัน หึหึ-___,-
 

“ทำหน้าเหี่ยวทำไม?”มันถามปุ๊บผมหุบยิ้มทันที แม่งพูดดีๆกะเมียคงไม่เป็น แต่ช่างเถอะครับออกรถมาแล้วให้เมียนั่งด้วยเป็นคนแรกที่คือทำดี เป็นคนดีของสังคมอยู่บ้างนะมึงน่ะ ผมอมยิ้มก่อนจะรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นรถกระบะเก่าๆละม้ายคล้ายรถขนผักกำลังขับตีคู่มาด้วยกัน ก่อนที่รถคันนั้นจะชะลอความเร็วลงจนเห็นหน้าเขียวๆของคนขับที่โผล่ออกมา
 

“ไอ่ฮุง อั๊วะนังพ่กลื้อปายก่องนาเว้ย เหลียวปัยเจิงกังที่ลั้ง”

(ไอ่ฮุน ฉันนำไปก่อนนะเว้ย เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้าน)
 

“เออ พวกมึงไปก่อนเลย”อิแห้งก็ตะโกนสวนจนอิหน้าเขียวยิ้มหยีๆออกมา
 

“เอ้อ อั๊วะห้ายพ่กลื้อจีกกานปายก่อง หวักลีคับอาซ้อ”(เออ ฉันให้พวกแกจีบกันไปก่อน สวัสดีครับอาซ้อ)มันยกมือไหว้ประหลกๆก่อนที่รถกระบะสีแดงที่คลาสสิกไปถึงดึกดำบรรพ์จะเร่งเครื่องแซงขึ้นไป ทันใดนั้นผมก็สังเกตเห็นใครสักคนที่ยืนดีดกีต้าร์หลังกระบะรถ!
 

นั่นมันอิหูบานวงดอกบัวคู่ฯไม่ใช่เรอะ!!
 

ผมเห็นว่าขวัญใจแบคฮยอนมันกำลังยืนดีดกีต้าร์หลังกระบะรถเก่าๆ กางเกงยีนส์ริ้วๆขาดๆ เสื้อยืดที่สกรีนยี่ห้อสินค้าเหมือนแถมมากับน้ำมันเครื่อง มีเชือกฟางผูกเป็นสายคล้องคอ ใส่แว่นกันแดดดีดกีต้าร์พร้อมกับแหกปากร้องเพลงลั่นมอเตอร์เวย์
 

“รูปหล่อ ล่อๆ อย่างผม แล้วใครจะทนไหวเล่า!! หน้าตาดูดี อย่างนี้ สมควรต้องเรียกไอ้หล่อเหลา~”
 

ผมสะดุ้งเมื่อมันเริ่มดีดกีต้าร์ออกเสต็ปทั้งที่รถยังวิ่งบนถนน มันหันมาทางผมก่อนที่เสียงใหญ่ๆของมันจะลอยมาตามลมอีกที
 

“สาวใดสบตาต้องกรี๊ด เพียงเธอก็อยากใกล้ชิด อ่ะนะ...แล้วผมจะทำไงกันเล่า~!!“ร้องเสร็จมันเด้งเป้าแถมให้อีกทีจนผมต้องเบือนหน้ามาหาอิแห้งที่มันยังขับรถสีหน้าเมินโลกเหมือนเดิม อิฮาร์นี่ไม่สนใจกูก็สนใจโลกบ้างก็ได้นะ ดูมันยังทำหน้าเฉย ดูมัน..
 

“เพื่อนตัวเองเหรอครับ?”
 

“ใคร”
 

“คนหลังรถคันนั้นอะ”
 

“อื้ม เพื่อนสนิทกัน”อิฮ่อกส์มึงคบคนบ้าเป็นเพื่อนหราT_T “เรียนอยู่ด้วยกันอะ พวกมันสามคนฟอร์มวง แต่ไม่ได้ไปเล่นกับมัน เล่นดนตรีไม่เป็นเป็นแต่เคาะโต๊ะ”
 

“อ๋อ”...กากเหมือนกูเลยครับไอ่ที่รัก-_- นั่งรถไปพักก็มาถึงร้านเหล้าที่เคยมา… ยังไงดี เหมือนดั่งระลึกความหลัง คืออิร้านเนี้ยครับเป็นร้านที่ผมเจอกับมันครั้งแรก เป็นที่ๆผมมีความคิดชั่ววูบว่าจะมอมเหล้าอิแห้งนี่ไปฟันแล้วดันโดนมันฟันไปก่อน แม่งจะพามาตอกย้ำทำมาย ผมนั่งหน้าเหี่ยวใส่แม่งเลยครับโดยที่มันก็หัวเราะหึหึ
 

“จำได้ปะ”
 

“อื้อ จำได้”..กูเสียตูดเพราะร้านนี้ สิบชาติกูก็ไม่ลืมอะ ไม่ลืมความอ้อยแรกพบของมึงด้วย เสียแรงที่กูชื่นชมว่ามึงขี่โย้หมี่ ข่าว้าอี่ พอกันทีกูช้ำชอก…
 

“ลงรถเหอะ”มันชวนแล้วผลักหัวผมเบาๆแม่งก็เป็นงี้ครับชอบแอบทำตัวน่ารัก เลยไปไม่รอดจากมันซะที ผมเดินตามมันจู่ๆก็รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ ผมลืมอะไรไปรึเปล่าวะ ไม่มั้ง-*- ผมเดินตามอิแห้งไปหาก๊กเพื่อนมัน ประกอบด้วยอิหูบานสะพายกีต้าร์ที่มัดกับเชือกฟางสีเขียวแดงผุๆขวัญใจตุ๊ดบานเย็นแบคฮยอน อีกคนนึงตัวขาวๆเตี้ยๆสั้นๆกว่าผมแต่หน้าตามันดีครับ แล้วก็อิหน้าเขียวที่พูดไม่ชัด อ๋อเนี่ยเหรอวงดอกบัวคู่ที่เขาคลั่งไคล้กันนักหนา เหมือนคนบ้ามารวมตัวกัน ชาติที่แล้วกูจุดไฟเผาโรงบาลบ้ารึเปล่าชาตินี้เลยเจอแต่คนไม่สมประกอบ พี่หานคนแมนรับไม่ด้ายย
 

“นี่ชานยอล นี่จุนมยอน นี่ไอ่เทา เฮ้ยพวกมึงนี่พี่ลู่หาน แฟนกูเอง”มันแนะนำเสร็จ แต่กวาดตามองดีๆคนที่ชื่อจุนมยอนก็ดูไม่บ้าเหมือนไอ้สองคนข้างๆนี่นะ อิหน้าเขียวนี่อย่าคิดว่ามันเต็มเต็งนะครับ แม่งถือคฑาเซเลอร์มูนไฟสามสีกระพริบแว้บๆติดมือมาด้วย สงสัยไว้แปลงร่างไว้จัดการกับเหล่าร้ายมั้ง
 

“หวัดดีค้าบ”
 

“เอ่อ..สวัสดีครับ”ผมโค้งนิดหน่อยแล้วก็ชวนกันเข้าไปในร้าน อากาศก็เริ่มมืดๆแล้วแหล่ะครับ ผมก็นั่งข้างฮุนมันโดยอิหูบานก็พยายามดีดกีต้าร์อารมณ์ติส อิหน้าเขียวก็พูดไม่หยุด เหลือแต่ไอ่สว่างบอย(ผิวมันขาวมากอะ)ที่ดูเป็นงานเป็นการสั่งเหล้ากับแกล้มมากินด้วยกัน ผมก็เฉยๆครับไม่อะไรเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่มากินกับเพื่อนมัน แต่ไม่เคยเจอก๊กนี้เท่านั้นแหล่ะ
 

“พี่เอาไรเปล่า”มันหันมาถามแล้วก็ยื่นเมนูให้ ผมเห็นมันอารมณ์ดีก็เลยแกล้งพูดขึ้นมา
 

“เค้ากินเยอะนะ”
 

“รู้ กินไรก็กินดิ”
 

“ตัวเองอยากกินไรมั๊ยจะได้สั่งมาด้วยกัน”
 

“แล้วแต่ดื้อครับ”อิฮาร์! สงสัยอารมณ์ดีพ่อถอยรถให้มันถึงได้นั่งหล่อแถมยิ้มนิดๆให้ผมด้วยแง๊ โอ้วพระสงฆ์พี่หานแทบทรุดเมื่อตุ๊ดส่งยิ้มมา งั้นพี่หานไม่ขัดศรัทธานะน้องนะ
 

“อาซ้อส่างเม้กมะมึ่งท่กห้ายอั๊วะล่วย”เสียงจากอิหน้าเขียวดังมาจากฝั่งติดผนัง ผมเลยได้แต่ทำหน้าควายใส่อิแห้งที่มันหัวเราะเบาๆ
 

“ไอ่เทาบอกให้สั่งเม็ดมะม่วงทอดมากินด้วย”
 

“อ๋อ..โอเค”ผมสั่งพวกถั่วทอด สามชั้นห่อแล้วก็กับแกล้มอีกนิดหน่อย สั่งข้าวมาด้วยสักถ้วยพอไม่แสบท้องอะครับ ไอ่คนแมนๆอย่างเราอยากได้มะดันดองเกลืองี้มะขามเปียกงี้แต่แม่งไม่มีไง พอสั่งไปแล้วก็นั่งฟังเพลงชิลๆโดยที่อิแห้งก็เอื้อมมือมากอดไหล่ผมตลอดเวลา
 

เขินว่ะ…
 

นั่งหน้าบานไปพักเสียงโปรแกรมแชทผมก็ดังขึ้น ผมมองหน้าอิแห้งที่มันเหล่นิดหน่อยแล้วก็หันไปคุยกับสว่างบอยเปิดทางให้ อามิตตาพุทธวันนี้สามีใจดีขออย่ามีอะไรมากร้ำกรายพี่หานคนแมนๆคนนี้เล้ย…
 

ชิบลอส…
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : อิรู!!
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : มึงแดกข้าวกับพี่ปาร์คกูเหรอ กูเห็นนะสัส
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : ไวไฟมากนะอิฮาร์รูท กูจะฟ้องผัวมึ๊ง!!
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู :
             

              

 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู :
                

                

 

ผมเงยหน้าขึ้นหันหลังกลับไป พบคุณนายชุดสูทบานเย็นนั่งยิงฟันทำหน้าไชน์ไบร์ทไลค์อะดั๋ยม่อนอยู่โต๊ะใหญ่ด้านหลังเยื้องโต๊ะพวกผมไปแค่ไม่กี่โต๊ะแต่ยังดีมีกระถางไม้บังอยู่บ้าง โอ้ยพ่องงง!! นึกออกแล้วว่าร้านนี้ออฟฟิศเราชอบมาสังสรรค์กัน ชิเหย ชิเหย ผมล้วงมือไปเกาตูดสองสามที(ก็มันคัน)ก่อนจะพิมพ์ตอบมันไปเมื่ออิแห้งมันยังไม่หันกลับมา
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ห่าไรล่ะ เซฮุนนั่งอยู่ข้างกู
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : กูไม่เชื่อ ตุ๊ดน้อยน้องกูมันทำผมแสกกลาง! อย่ามาสตอรี่อิรู!!
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู :
            

                 

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : มันไปตัดผมมาโว้ย! แล้วผู้ของมึงเนี่ยเพื่อนฮุนมัน
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : จริงดิ เหยช อย่าหลอกกูนะ กูฟ้องแม่กูนะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : จริงๆมึงมาดูเลยม่ะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
                    

 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : เออๆเดี๋ยวกูแว้บไปหา โอเคนะคะ แฮ่กๆๆๆๆ
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู :
           

              

 

เอาละไง..ผมรีบเอามือถือใส่กระเป๋าทันทีที่แห้งหันมา กับแกล้มก็เริ่มเสิร์ฟพอดี มันโน้มหน้ามาหาผมเพราะร้านเปิดเพลงเสียงดังพอสมควร “แชทกับใคร”
 

“แบคฮยอน”
 

“ใช่เหรอ?”
 

“จริงๆนะ”ผมหยิบมือถือส่งให้มันดูT_T ไม่ได้กลัวนะครับพอดีเป็นคนบริสุทธิ์ใจ มันพยักหน้าก่อนจะพูดลอยๆขึ้นมา
 

“นึกว่าแลกไลน์กับเด็ก”
 

เฮือก…
 

หรือแม่งรู้แล้ว! ผมหันไปมองหน้ามัน แต่มันก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนี่หว่า จริงๆมันอาจจะลุกขึ้นมาเตะผมกลางร้านก็ได้แต่แม่งไม่ทำ สงสัยแค่ขู่มั้ง พวกเรารับโซจูที่สว่างบอยมันส่งให้แล้วก็ปล่อยให้เด็กๆมันนั่งคุยกัน เรื่องงานเพลงอะไรสักอย่างนี่แหล่ะ ผมดูทามไลน์ของโปรแกรมก่อนจะเห็นน้องจ๊อกกำลังอัพรูป มีข้อความกำกับว่า
 

‘มากินข้าวกับน้าชิงชิง สนุกดี^^’





 

ชิบเหยจย้า…
 

ผมทะลึ่งหัวสอดส่ายตามองทันทีครับ! แล้วก็ตรงเผงน้องจ๊อกกำลังเมาท์กับเจ๊ชิงชิงและไอ่คริสอย่างสนุกสนานที่หัวโต๊ะตัวนั้น ชิบเหยแล้วครับพี่หานคนแมน… อั่นเดวโย่วอิสมายเทิ้นทูคาย…
 

ใครจะไปนึกละครับว่าวันดีคืนดีรถไฟฟ้ากับรถไฟใต้ดินจะมาชนกันในร้านเหล้าร้านนี้…
 

อยากผูกคอตายใต้ต้นหญ้า เกิดชาติหน้าขอหน้ากูไม่เหี่ยว เย้เฮ็ท...