:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 11 แฟนเด็ก & ตัวเล็ก

พูดถึงทะเล...นอกจากความโรแมนติกก็คืออาหารทะเลครับ…

นอกจากอาหารทะเลก็นึกถึงฮันนีมูนสิครับ

นอกจากฮันนีมูนแล้วก็...ฮิฮิฮิ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…









 

“โอ้ทะเลแส้นงาม น้ำสีครามสดใส เห็นคนจันไลต์ ขี้ลงในทะเล~”





 

อิเดือก..(ดรอกส์+เศือก)
 

ผมทำหน้าจะตายฮาร์ต่อหน้าถ้วยมาม่าร้านสะดวกซื้อที่ระเบียง ในห้องปรากฏอิแก๊งดอกบัวคู่ฯโซโล่เพลงอย่างเมามัน คือผมไม่รู้อะตื่นมาก็เจออิพวกนี้แล้ว ไหนจะอิแบคที่แหลมหน้าติดรถอิน้องหูบานมาด้วย ศูนย์รวมคนเฮี่ยมากครับตอนนี้ หันไปมองอิแห้งก็เคาะกรับประกอบเพลงเขาอีก คือดี...ไม่ดีอะไรหรอกดีที่ห้องเก็บเสียง ลองไม่เก็บสิรองเท้าบินใส่ปากแน่นอนครับ-_-
 

“เป็นไรรู มาม่ากิมจิรสโปรดมึงนี่”อิแบคเดินถือขนมมานั่งใกล้ๆ ละญำมาครับตอนนี้รู้สึกเฮี่ยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คือกูอยากหวีทกะมันสองคนไง เผลอนิดเดียวตัวอะไรมาเต็มเลยโว้ย
 

“แดกไม่ลง”
 

“โกหกขอให้หรรมหายนะมึง”ผมเหล่มองมัน ดูมันแช่งสิ่งที่มันต้องการเพื่อ?
 

“อยากแดกปลาหมึก”
 

“ตอนเช้าก็ได้มึง นี่ห้าทุ่มไม่เหลืออะไรละ มึงอะตื่นช้าเอง”ดูมันโทษผมดิ ก็คนมันเหนื่อยเข้าใจป้ะ ก็กะงีบนิดนึงแต่ตื่นมาดึกชิเหยใครจะไปรู้วะ อิแห้งแม่งก็ไม่ปลุกผมสักคำนี่หงิดมากพาลผัวแป้บ
 

“ว่ากูเหรอขอให้ผัวในอนาคตมึงหายไปกับMH370”
 

“ว่าที่คนของกูโซโล่กีตาร์อยู่โน่น เพลงแต่ละเพลงเฮี่ยดีกูชอบ”
 

นี่ละครับยามอยากคบลมตดก็ว่าหอม… ผมเบะปากใส่ฃแม่งแล้วถามขึ้นมาใหม่อีกที “เออ แล้วมึงตามรถเค้ามาได้ไงเนี่ย แล้วรู้ได้ไงว่าพวกกูมานี่”
 

“กูตามมาได้เพราะกูได้กับน้องปาร์คแล้ว”
 

“จริงอะ?”
 

“กูโกหก”อิเฮี่ย-*-
 

“บอกเลยกูงง”
 

“โหย กูไปอัดเพลงกับหน่องปาร์ค แล้วผัวมึงอะโทรมาชวนกูก็ตามมาดิ”อู้หูยแซดครับผัวรักนวลสงวนตัวไม่อยากอยู่ด้วยสองต่อสองอิหอยหลอดยอดเจดีย์ เคืองเชี่ยแห้งแป้บ ผมกระดกน้ำมาม่าย้อมใจก่อนอิแบคจะทักผมเบาๆ “มึง”
 

“อะไร”
 

“ดูแลน้องกูดีๆนะ ความรู้สึกอะ”
 

“...”
 

“ต่อจากนี้ไม่ง่ายแล้วนะมึง มันรักมึงมากมึงก็รู้ใช่ไหม?”มันทำหน้าจริงจังสั่งเสียขึ้นมาจนผมแปลกใจ
 

“แบคมึงเป็นเอดส์เหรอสั่งเสียกูแบบนี้…”
 

“เดี๋ยวกูถีบตกระเบียงอิหน้าบาร์โค้ด”
 

“อ้าวไม่ฮาเหรอ._.”
 

“จริงจังค่ะ แบคกี้คยองกีโดไม่เคยล้อเล่นนะคะ อิ้อิ้”แน่จริงมึงหยั่มมาอิ้อิ้อิตุ๊ด..ผมทำหน้าเพลียจนกระทั่งอิน้องขาวฮีโร่ผู้นำอิแห้งมาส่งให้ผมก็เปิดประตูเลื่อน.. คือเอาจริงนะในกลุ่มนั้นเหลืออิน้องปาร์คแหล่ะครับที่ยังทำหน้าคันตีนใส่ผมอยู่TT
 

“พี่หมึกย่าง”
 

“เฮ้ย ขอบใจๆ”ผมรีบคว้าทันที “ได้จากไหนอะ”
 

“พอดีผมลงไปซื้อเหล้าเห็นร้านนึงยังขายอยู่ พี่เอาหมึกดิบป่ะล่ะ”ผมรีบส่ายหน้าทันที อิหมึกดิบนี่อิแห้งเคยพาไปกินร้านแถวห้องครับ หนวดมันนี่ฟาดหน้าแทบดึงไม่ออกเข็ดมาจนทุกวันนี้ เลยตกลงว่าเอาแค่ของย่างกะน้ำจิ้มมาสองกล่องนั่งคุยกับอิแบคจิบเบียร์เพลินๆไป
 

“มึงนอนไหนวะตุ๊ด”
 

“ห้องกะน้องปาร์คแหล่ะ พวกกูจองห้องสองเตียงไว้”
 

“ชิเหยอย่าลุกขึ้นมาเด้าน้องเค้านะมึง”
 

“โหยน้องเค้าจะไปนอนกันสามคนเว้ย ให้เตียงกูเต็มๆหนึ่งหลังสบายดากค่ะเบ้บ”
 

“มึงยังแมน?”
 

“เออดิ”ผมหัวเราะมันเบาๆจิบเบียร์ไปซักอึกแล้วก้บอกมันอย่างเป็นทางการสักที
 

“แบค”
 

“หือ”
 

“ขอบใจนะมึง ไม่มีมึงกูกะฮุนก็คงไม่ได้คบกัน”
 

“เปลี่ยนคำขอบใจเป็นเงินโบนัสมึงให้กูไปทำนมเหอะว่ะ”อิแบคหัวเราะพลางปัดมือไปมา ผมหัวเราะขึ้นมาอีกที คือผมกลัวความสูงนะแต่ถ้าวิวไกลๆไม่เป็นไรครับอย่าวิวก้มเป็นพอ วิวก้มขอสงวนให้สาวโนตมเสื้อคว้านลึกถึงจะดี มองดูบรรยากาศก็สวยอยู่ครับ พวกเรานั่งคุยเรื่องงาน คุยเรื่องอิอ้วนแว่นซึ่งได้ข่าวว่าตับแม่งแตกพักงานเป็นเดือน น่าสงสารจนเจ้ชิงชิงไม่อยากจะไล่มันออก พอสาวไปหาเจ๊โซยูนางก็ปฏิเสธว่าไม่ได้คบ จบประเด็นกันไป บ่นหาอิอู๋วที่แม่งพูดยาวๆมีสาระครั้งแรกตั้งแต่คบมันเป็นเพื่อนมา เม้าท์เจ้ชิงชิงเล็กน้อยที่เจ้แกยังระลึกว่านางไม่ใช่สตรี หลายเรื่องจิปาถะจนผ่านไปหันมองในห้องก็พบว่ามินิคอนเสิร์ตในนั้นจบลงแล้วเหลือเพียงขวดเหล้าขวดเบียร์กลิ้งโคโล่กะพื้น โอเคจอร์ซ
 

“หิ้วกันไปนอนแล้วมึง”
 

“เออกูปวดเยี่ยวละ ไปนอนเลยแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยเที่ยว”
 

“มึงลามาด้วยเหรอ?”
 

“อืม เจ้เค้าให้กูเลยคว้าไว้ แต่วันเดียวว่ะ ฮ่าๆ”มันหัวเราะจนตาหยี เป็นอันว่ามันหยุดพร้อมผมแล้วกัน เออก็ดีนะครับอย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกเปลี่ยว แบคมันแยกกลับไปห้องมันซึ่งถัดไปสองห้อง แห้งมันยังไม่กลับผมก็เลยไปอาบน้ำใส่เชิ้ตทำงานกับบ็อกเซอร์นั่งเช็ดผมอยู่พักเชี่ยแห้งก็กลับมา
 

“พี่อาบน้ำแล้วเหรอ?”
 

“อื้มเค้าอาบแล้ว”หัวกูเปียกขนาดนี้ไปเอาหัวจุ่มน้ำมามั้งแสรด.. มันพยักหน้าเบาๆตาปรือๆหน่อยสงสัยเมาอีกแล้ว มันล็อคห้องเดินมาหาผมตัวเงนๆนิดหน่อย
 

“ตัวเองเมาแล้วนะ”
 

“อื้ม”...เมาคราวนี้กูจับตุ๋ยนะมึง ใกล้ฟินแล้วครับหึหึ ผลัดกันเบเบ้ มันนั่งกะพื้นตรงเตียงตรงที่ผมนั่งห้อยขาอยู่แล้วเอาคางเกยหัวเข่าผมไว้ คือเอาจริงๆกูดูยิ่งใหญ่ตอนมันเมานี่แหล่ะ-_-
 

“กอดหน่อย”
 

คือไม่ใช่คำขอครับอินี่มาแบบคำสั่ง ผมเลยก้มไปใช้ร่างกายกำยำกอดไหล่กว้างของสารร่างอิแห้งเอาไว้ แล้วลูบหัวโปกๆมันไปมาเอาจั๊กจี้มือดี อิกาตุ่ยนี่ก็อะไรมุดหน้าถูไปถูมาอยู่นั่นรอให้ขนหน้าแข้งกูคัมแบคสเตจก่อนเถอะมึง-_- ผมแกล้งจุ๊บหูมันเบาๆแล้วไล่แม่งไปอาบน้ำครับ ชอบตัวมันแบบไม่มีกลิ่นเหล้ามากกว่า
 

“ตัวเองไปอาบน้ำนอนกันนะ”
 

“พี่ไม่รู้จริงๆเหรอ? ขอกอดอะ”มันเงยหน้ามองผมสีหน้าของมันคือแบบเรียกพี่หานคงไม่ดีเรียกลูซี่ได้รึเปล่า แอร๊ยแอร๊ยหล่อแบบแบ้ดแบ้ด /me ทำเสียงกระเส่า ตอนนี้ไม่รู้ครับทำสีหน้าไหนเพราะรู้สึกเงิบ..เดี๋ยวนะ ขอกอดหน่อยภาษาผู้ชายนี่อารมณ์แบบนอนค้างกับผญ.เขี่ยหลังสองสามที..ชิเหยละครับ
 

“คือ..”
 

“มันแปลว่าขอเอา”




 

*


 

สัสอิกาตุ่ย…
 

ผมทำหน้าเหี่ยวใส่มันหวังว่าจะให้มันหดๆไปบ้างแต่ก็ไม่แต่อย่างใด มันจ้องหน้าของผมคือยืดตัวกะติ๊ดนึงก็ถึงหน้าผมละแล้วจะให้กูกอดทำไมอิหนอนด้วง ผมเหล่มองข้างๆแทนไม่กล้าสู้หน้าติ๋มๆของมันครับ พี่หานทนมิได้ มันตึ้กๆตึ่กๆ
 

“พี่”
 

“หื้ม?”ผมขานแมนๆใส่ทีโดยที่มันก็โอบรอบเอวผมเอาหน้ามันมุดพุงผมไว้ เอ่อ...คือยังไงอยากแดกไส้กูเหรอ กำลังจะถามเลยแม่งชิงพูดคำนึงออกมาซะก่อน ผมปล่อยเลยทีนี้จะทำคิตตี้ไรก็ทำไปเลยจย้า ยอมจย้า เชิญเลยจย้านายจย๋า อินี่ฉานสมยอมแล้วจย้า
 

“รักว่ะ”

 

ตรงหน้าของเซฮุนเหมือนใครสักคนที่เขาไม่เคยเจอ คนตัวเล็กๆที่ตัวใหญ่เสมอในจิตใจของเขา ก็ไม่ใช่อ้วนหรอกแต่ตัวใหญ่เพราะมีอิทธิพลในจิตใจ เหมือนคำที่ว่าเวลารักใครสักคนมากๆเราจะตัวเล็กลงแล้วเขาตัวใหญ่ขึ้นละมั้ง คนๆนั้นนั่นไหล่ตกเอามือประสานช่วงตัก ขาข่างหนึ่งห้อยกับขอบเตียง อีกข้างหนึ่งชันแต่ก็เบนหัวเข่างอเข้าปิดช่วงหว่างขา ก็แบบนี้ ลู่หานมักจะทำอะไรยั่วยวนเขาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวทุกครั้ง เขาจับมืออีกคนออกไปวางข้างๆต้นขาเจ้าตัวแล้วริดกระดุมด้านล่างออก อาจเป็นคำพูดของใครหลายคนที่ว่าริดกระดุมเม็ดบนแล้วเซ็กซี่ แต่สำหรับเขาเม็ดล่างอะเร้าใจกว่าเยอะ

“ตัวเองเมามากแล้วนะ”เสียงเบาๆพยายามเตือนสถานะของเขาว่ากำลังอยู่ในโหมดแอลกอฮอลล์คุมความคิด เซฮุนตวัดสายตาขึ้นแล้วย้อนถามเบา

“รู้ได้ไง”

“ตัวเองไม่เหมือนปกติอะ”

“ทำไม? หล่อขึ้นกว่าเดิมรึไง?”ถามด้วยสีหน้านิ่งปนยัวะจนหน้าหวานๆรีบเม้มปาก คงหาทางด่าเขาในใจอีกนั่นแหล่ะ แต่เขาไม่สนหรอกเพราะยังไงซะเขาก็จะไม่ปล่อยให้บรรยากาศดีๆ และ อะไรๆที่ตั้งใจไว้กลายเป็นเรื่องแยกกันนอนพักแน่นอน ฝ่ามือกว้างๆนั้นรูดกางเกงตัวเล็กออกมาสุดแค่ปลายเท้าที่ชันอยู่ แล้วปล่อยให้มันไหลไปค้างบนขาอีกข้างที่ห้อยอยู่ ดึงต้นขาล่ำๆที่ได้ข่าวว่าเป็นแข้งนักฟุตบอลมหาวิทยาลัยเข้าหาตัวจนมันพาดคากับไหล่ เขารู้สึกถึงการเกร็งสะท้านพร้อมกับงอตัวเข้าหาเมื่อเขาแตะลิ้นไล้เลียหว่างขาเบาๆ เสียงดูดเลียดังขึ้นพร้อมกับเสียงลมหายใจหนักๆวนลูปเป็นจังหวะเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง ลู่หานหรี่ตากัดปากแน่น เผลอทึ้งเสื้อช่วงบ่ากว้างและเส้นผมสั้นๆอย่างไม่ทันรู้ตัว ยิ่งโดนจับให้ขยับขาแยกออกอีกนิดหน่อยก็เหมือนจะทนไม่ได้

“อื้ม..ตัวเอง..อา..ตะ..ตัวเองครับ..”

“หืม?”

“เสียว”กล่าวคำสั้นๆที่เข้าใจต่อกันดี สภาพแบบนี้บอกเลยว่าไม่ใช่แค่เขา ใครมาเห็นก็คงจะไม่อดทน ตัวเล็กๆในเสื้อเชิ้ต แก้มนวลกำลังเป็นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากที่กัดเม้มน่าจูบ ไหนจะตากลมๆที่มีแต่น้ำฉ่ำๆนั่นด้วย ลู่หานก็คงไม่รู้ตัวอยู่ดีว่าทุกครั้งที่มีอะไรกันเจ้าตัวมักจะมีสภาพแบบนี้… และเป็นแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันด้วยซ้ำ

“อืมม”เซฮุนครางในลำคอเบาๆแล้วขยับศีรษะเพียงเท่านั้นใบหน้าหวานๆก็เชิดขึ้นทันที มือขาวๆปลายนิ้วด้านเล็กน้อยจากการกรำงานกับตัวพิมพ์ขยับสอดนิ้วกับมือที่รั้งต้นขาตัวเองอยู่ เสียงครางอ่อนหวานดังแว่วเบาไม่มากไม่น้อย ร่างสูงขยับตัวขึ้นเมื่อลู่หานทิ้งตัวลงกับที่นอน เขาจูบไล่ต้นขาด้านในอย่างละมุนละม่อม ตะล่อมให้อีกคนยินยอมเหมือนกับจะเตือนให้นึกถึงตอนที่ผ่านคืนแรกด้วยกันที่แม้จะไม่เต็มใจ เขาเองก็ยอมรับว่าตอนที่รู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่เคยที่จะเป็นฝ่ายรับก็ตกใจเหมือนกัน

“อะ..อา..อ๊ะ!”เหมือนปากเล็กๆนั่นพยายามจะส่งเสียงด้วยถ้อยคำที่ต่างออกไป แต่แล้วก็กลับมาที่คำเดิมๆ เซฮุนส่ายหน้าขำๆ พลางจูบเรียวขาที่เขาชอบด่าว่ามันใหญ่มันล่ำเหมือนนักมวยเหมือนต้นกล้วยและต้นเสาโบสถ์ แต่ก็อดจูบข้อเท้านั่นเบาๆไม่ได้ เขาดึงร่างที่นอนอยู่ให้ขยับขึ้นกลางเตียง ก้มลงป้อนจูบละเลียดกับคนที่เอาขาเกาะสะโพกเขาไว้ทั้งยังส่งเสียงตลอดเวลา เซฮุนเท้าศอกกับผืนเตียง กดจูบริมฝีปากแดงฉ่ำอย่างแผ่วเบาแล้วก็ได้ยินเสียงออดๆดังขึ้นมาอีกหน

“ตัวเองไม่ได้ปิดไฟนะ”

“ช่างแม่งเหอะชัดดี”เขาเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นที่เสียบอยู่กระเป๋ากางเกงด้านหลังซึ่งแอบไปซื้อที่มินิมาร์ทใกล้ๆมาแล้วส่งให้ลู่หานแกะพร้อมกับไล่จูบขมับกับแก้มนุ่มๆเสียงอื้อในลำคอเบาๆนั่นทำให้เซฮุนอยากหัวเราะดังๆเวลาที่เห็นอีกฝ่ายทำตัวแมนจัดๆ คือแมนหลุดจากแมนปกติทำตัวเหมือนพระเอกหนังยุคเก่า ทั้งที่ในสายตาเขาก็ไม่ต่างกับนางเอกละครยุคเก่าที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายนั่นแหล่ะ

คนตัวสูงกดจูบลงกับยอดอกแข็งนั่น ขยับสาบเสื้อให้กว้างออกแขนซ้ายเท้าที่นอนส่วนข้างขวาก็ขยับปลดกางเกงให้ร่นลง ท่อนแขนของลู่หานกำลังเสียดเบาๆกับหน้าอกของเขาเมื่อเจ้าตัวกำลังใช้นิ้วตนเองค่อยๆดันเข้าดันออกเป็นจังหวะ ชายหนุ่มตวัดลิ้นเลียแรงๆจนเสียงครางดังออกมา แล้วอีกเรื่องที่ลู่หานไม่รู้อยู่ดีคือตัวลู่หานเองนั่นแหล่ะที่ควบคุมการกระทำเขาของเขาทั้งหมดด้วยเสียงร้อง ถ้าแรงไปหรือรู้สึกเจ็บก็จะส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าสงสาร ถ้าเบาไปหรือต้องการมากกว่านี้ก็จะครางอ้อนๆ ถ้ารู้สึกดีก็จะครางเพ้อออกมาจนรู้สึกได้ว่ากำลังรู้สึกสบาย

“อื้ออ เอามา”เริ่มท้วงอย่างขัดใจเมื่อเขายังแนบหน้ากับหน้าอกเรียบๆแต่นิ่มนวลปล่อยให้อีกคนขยายทางตัวเองไปแบบนั้น คิ้วเข้มขยับก่อนจะทักแผ่ว

“เอาอะไร?”

“เอา..เอาตัวเอง”

“หืม?”

“อยากได้เซฮุน”..ช้อนตามองด้วยนะ แล้วเขาจะหยุดเรื่องแบบนี้แค่ครั้งสองครั้งได้ยังไง เขาก้มลงจูบริมฝีปากเล็กๆนั่นโดยลู่หานก็ถอนนิ้วออกมาพร้อมเอื้อมมือโอบรอบคอเขาไว้ เขาเลียใบหูขาวๆอย่างแผ่วเบาเมื่อรู้สึกได้ว่าอีกคนกำลังเกร็งขายามเขาพยายามเข้าไป ก็แปลกดีนะทั้งที่ทำเรื่องแบบนี้กันเรียกได้ว่าบ่อยกว่าคนทั่วไปแต่คนดื้อที่กำลังร้องหงุงหงิงข้างใต้ก็ยังคับแน่นเสมอ เขาควรให้เครดิตสมุนไพรจากคุณยายของลู่หานที่ขยันแพคส่งมาให้เพราะคิดว่าหลานชายมีเมียแล้วต้องโด๊ปทุกวันอะไรแบบนี้ นี่ควรจะโทษที่พวกเขาเป็นเกย์หรือโทษความมโนสูงของบ้านลู่หานดี ฝั่งนั้นคิดจริงจังนะว่าเค้าเนี่ยเป็นฝ่ายรับแบบไม่ได้เตี๊ยมเหมือนพ่อกับแม่เขานะจะบอก

“อื้ออ..ขยับ..ขยับดิ”ลู่หานแตะกับลำตัวของเซฮุนเบาๆ ร่างสูงคำรามเบาแล้วเริ่มขยับด้วยจังหวะไม่ช้าไม่เร็วนักจนเสียงเบาๆร้องครางขึ้น “อ่ะ..อ่ะ..อ่ะ..อาาา อาาาา ฮื้ม..”

ใบหน้าคมเปรอะเหงื่อขยับตัวคุกเข่าพร้อมช้อนร่างอีกคนไว้ใช้ท่อนแขนและฝ่ามือซ้อนหลังชื้นๆนั่นแล้วใช้ช่วงแขนอีกข้างล็อคสะโพกไว้พร้อมดึงตัวของลู่หานขยับเข้าหาตัวเอง โดยลู่หานเองนั้นก็พยายามชิดเข่าหากันจนแทบจะหนีบตัวของเซฮุน เสียงกระแทกดังอึ้กอึ้กพร้อมกับเสียงครางแผ่วที่หวานราวกับน้ำผึ้งที่ริมหู

“อ่าส์..ซี๊ดด..อ้า..”

“อยะ..อย่าร้องแบบนั้น”คนตัวสูงพยายามบอกห้ามเสียงร้องนั่น มันยิ่งกว่าเสียงร้องอ้อนหงุงๆหงิงๆอีกนะ เดี๋ยว วันสำคัญ พรุ่งนี้ก็เดินเหินไม่ได้พอดี

“ซี๊ดด..อ่าห์...อาาา”เหมือนคำห้ามจะไม่มีผลเหมือนกับคนที่เลื่อนมือลงไปช่วยตัวเองด้วยนั่นจะเริ่มกลั้นเสียงไม่ได้ “ซี๊ด..อ่า ซี๊ดอ่าอ่า ซี๊ดด..โอย..แฮ่ก..ฮ่ะ..อ่าา”

เพียงเท่านั้นสติก็เหมือนจะขาด เขาวางร่างที่แดงเป็นปื้นตามตัวลงกับที่นอน จับท่อนขาให้ชิดหากันแล้วโถมกายลงไปราวกับสิ้นสติ เสียงร้องครางดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าทว่าก็ยังดีที่มันเป็นห้องเก็บเสียง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เขารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าท่อนขาที่จับไว้กำลังสั่นหงึ่กๆ คราบไคลคาวเปรอะกระจายจนรดหน้าท้องเรียบนั่น และคาวน้ำขุ่นๆที่ปริ่มส่วนปลายสีแดงสด ตัวเล็กๆกำลังหอบโยนไปทั้งตัวจนต้องอ้าปากช่วยหายใจ เสียงครางแหบแห้งหมดเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี เขาถอนตัวออกพร้อมกับอุ้มอีกฝ่ายไปล้างตัว ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากลู่หาน เซฮุนรู้ว่าอีกคนคงหมดแรงเกินจะกล่าวอะไรจนกลับมานอนที่เดิม เขาดึงผ้าปูชั้นนอกออก โรงแรมแบบนี้มีผ้าปูสองชั้นเสมอแหล่ะ

“ไหวรึเปล่า”

“...”หัวกลมๆส่ายไปส่ายมา แมนซะไม่มีล่ะ เซฮุนดึงร่างนั้นมากอดเบาทั้งร่างก็ไหลมาแปะเขาอย่างง่ายดาย ท่าทางคนแก่กว่าแต่ว่าเหมือนไม่ค่อยโตจะเริ่มงอแงหาที่นอนแล้วละมัง

“พี่”

“จ๋า”

“ต่อจากนี้พี่จะแมนยังไงก็แมนไปเถอะ”

“...”

“แต่ทุกๆที่ พี่เป็นของผม”

ใบหน้าเล็กๆมุดซุกแทนคำตอบรับ เซฮุนก็ยิ้มบางๆพร้อมกับกระชับกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกดจูบหน้าผากเบาๆอย่างแสนรัก …

ก็ตัวเล็กของเซฮุนเนี่ย เป็นมนุษย์หน้าเหี่ยวที่น่ารักที่สุดในโลกเลยนะ ไม่มีที่อื่นแล้วล่ะ

 

*



 

ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็ช่วงสายแล้ว เมื่อยครับมันจัดหนัดจัดเต็มไม่เคยหยุด คลานลงเตียงก็ไม่เห็นมันอีกแล้ว อิแห้งนี่ชอบหายตัวเรื่อย อาบน้ำเดินใส่ผ้าคลุมหันซ้ายหันขวาคือกูทำใจใส่เสื้อเน่าไม่ได้แล้วไง สักพักกริ่งห้องก็ดังขึ้นผมเปิดประตูก็เอ๋อครับเจออิแบคหิ้วฮาร์อะไรไม่รู้มาสองสามถุง
 

“รู เสื้อกะเกง”
 

“เฮ้ยขอบใจว่ะ กำลังคิดเลยว่าหาไรใส่ เกงในมีป้ะ”
 

“มี ผัวมึงซื้อมาให้หมดละ ไม่ปล่อยมึงเดินไข่ห้อยหรอก”แหม...ผมเหล่ตาพลางแต่งตัวต่อหน้ามันนี่แหล่ะครับ งืมก็เชิ้ตกางเกงเหมือนชุดนักศึกษาเลยวะ ผมขมวดคิ้วอิแบคก็เฉลยให้
 

“เห็นฮุนมันไปซื้อเสื้อเรียนใหม่เห็นว่าซื้อสองตัวมันถูกอะ”
 

กูว่าละ..อิหอย…
 

“ฮุนไปไหนละ”ผมถามหาก่อนใส่อะไรก็ใส่ๆไปครับ เดี๋ยวลงน้ำทะเลค่อยซื้ออีกทีตังค์กูก็มีครัชโธ่ะ อิแบคยืนกอดถุงอีกใบซึ่งน่าจะเป็นของมันเองมั้ง พอมองดีๆมันก็ใส่เสื้อสีขาวเหมือนกัน“อ้าว แบคทำไมมึงใส่สีเดียวกะกูละ”
 

“มึงคิดว่ามึงใส่เสื้อสีขาวได้คนเดียวบนโลกเหรอคะอินี่ หิวแล้วอย่าพาลค่ะ ลงไปแดกไม้ไป”มันดุนๆหลังผมออกไปก็พากันเดินออกมาจนถึงชายทะเล วันนี้ถึงจะสายแล้วแต่อากาศก็ยังดีไม่มีแดดมากอะครับ ผมเดินไปกับมันสักพักคือก็สงสัยทำไมไม่ถึงที่กินข้าวซะที หลอกกูมาฆ่าปะเนี่ย-_-
 

“แบคไหนร้านข้าววะกูหิว”
 

“ลู่”
 

“เออ”
 

“ช่วยไรกูหน่อย”มันมองหน้าผมที่มองกลับแบบงงๆ อิตุ๊ดวันนี้แม่งวิจิตรครับเพราะมันมีลวดลาย ถุ้ย ผมมองมันหยิบถุงมือตาข่ายสีขาวออกมาจากถุงใบนั้น “ใส่ให้กูดูที อยากรู้มันใช้ได้ป้ะ”
 

“ทำไมมึงไม่ลองเองล่ะ”
 

“กูไม่ว่างกูสวยอยู่”
 

“เออมึงสวยแล้วลองเหอะ”
 

“กูว่ากูสวยได้มากกว่านี้ มึงแหล่ะใส่”
 

เถียงกับมันเรื่องสวยไม่ได้จริงๆครับ ผมหันมองรอบๆก็เหมือนที่จัดจานของใครไม่รู้ก็เลยรีบๆใส่ไปก่อนที่เจ้าของงานจะเดินมาถีบลงทะเล ผมใส่แล้วมันก็พยักหน้าแล้วบอกผมอีกที
 

“ก้มหัวดิ”
 

“ทำไรวะนี่ยืนอยู่ขอบงานเขาเดี๋ยวก็โดนบวกหรอก”
 

“มึงก็รีบๆทำตามกูบอกเหอะจะได้แล้วๆไป”เออดี ผมก็ทำตัวอย่างตัดรำคาญแล้วก็ต้องตกใจเมื่อมันเอาสิ่งที่อยู่ในถุงออกมา ผ้าคลุมเจ้าสาว!! ชิเหย! อิแบคกูว่าแล้วแม่งสั่งเสียจริงๆแล้วมึง คิดไม่ซื่อกับกูใช่ไหม แอบหลังรักสุดหล่ออย่างกูมาตลอดใช่ไหม คิดจะรวบหัวรวบหางแบบเป็นทางการใช่ไหมอิเฮี่ยยยย อิเพื่อนสนิทคิดตุ๋ยดาก กูไม่น่าไว้ใจมึงเล้ยยยยT_T ผมมองมันติดผ้าคลุมตาปริบๆ ใจลองคิดในแง่ดีว่ามันคงซื้อมามัดมือชกน้องปาร์คเลยให้ผมลองก่อนไรงี้ แต่แบบแง… กูเขินนะเนี่ย พี่หานเขินมากครับบั่บองค์ลูซี่นั่งวินมาละใกล้จะลง
 

“มึง..อิแบค มึงจะขอกูแต่งงานหรืมT_T”
 

“...”
 

“ที่ผ่านมามึงจงใจเป็นตุ๊ดเพื่อหาทางแดกกูเหมือนในซีรี่ย์ใช่ไหมT_T”
 

“...”
 

“มึงพากูไปให้ฮุนตุ๋ยเพราะให้กูคุ้นเคยใช่ไหมT_T”


 

ป้าบ!

 

“มโนเสร็จยังคะอิหอยแครงหอยแมงภู่สามโลยี่สิบ! กูเหรอจะเอามึง! ไม่นิยมสอยตัวเมียกันเองค่ะถุ้ดดด!!”แม่ง เอาถุงฟาดหัวผมเต็มๆ-_- ก็นั่นสินะจริงๆมันตุ๊ดมานานแล้วนี่หว่าคงไม่กลับใจง่ายๆ แล้วนี่คือร้ะ..
 

“ก็มึง..”
 

“กูไม่ได้ขอมึง”มันกอดอกก่อนจะพูดอะไรที่ทำให้ผมสะดุ้งเฮือก “ข้างหลังมึงโน่น”
 

“....”





 

ตลกครับ…
 

ผมหันหลังไปก็พบว่าโต๊ะว่างๆของแดกเพียบพร้อม คือกูมัวมโนเหรอเลยไม่รู้ว่ามีคนออเต็มข้างหลังกูแบบนี้ อิแก๊งดอกบัวคู่ที่มาในชุดนักดนตรีสีขาวมาดแมน เจ๊ชิงชิงใส่ชุดกระโปร่งอู้ฟู่ตามประสายืนหัวร่อคิกข้างอิอู๋ที่แต่งชุดของจีวองซี่นายแบบได้อีก เพื่อนในบริษัทอีกหลายคนที่กำลังยกมือถือแท็บเล็ตชูมาหาผม น้องจ๊อกยิ้มแป้นข้างๆมีใครไม่รู้หน้าปลงๆเหมือนซับรสพระธรรมมาเต็มแก่สวมหมวกเหมือนปิดความโล้นไว้ อิเทยทึบที่ยืนร้องไห้โดยมีนังดีดี้กอดปลอบ เจ๊เชร้กำลังกวักมือเรียกแขกเข้ามาหาราวกับมันเป็นช่วงเวลาสำคัญ พ่อแม่อิแห้งนั่งยิ้มหน้าบานในชุดเต็มยศ ทุกคนใส่คอสตูมเป็นสีขาวกับสีกรมท่า สองสีที่ผมชอบที่สุด
 

นี่มันเฮี่ยอะไรวะครับ…
 

อิแบคยัดอะไรสักอย่างใส่ในมือผม มันเป็นช่อดอกกุหลาบสีขาวห่อด้อยหระดาษลูกไม้และริบบิ้นผ้ากำมะหยี่สีกรมท่าเหมือนเดิม และแล้วคนที่ผมอยากเจอเพื่อถามเรื่องราวทั้งหมดมันก็เดินเข้ามา
 

“ตัวเอง...ตัวเองทำฮาร์อะไรครับ…”
 

“...”มันไม่ตอบผม แต่กลับหยิบกล่องที่ผมเข้าใจว่ามันเอาไว้ใส่ถุงยางมาเปิดออก เท่านั้นแหล่ะผมน้ำตาร่วงเลย ไม่ได้โดนเหยียบตีนนะครับแต่ข้างในมันมีแหวนอะ กูก็ไม่ได้โง่มากนะ..คือนี่ขอกูแต่งช้ะ ไม่ปรึกษากูสักคำอิอินดี้ อิคนดี อิผัวเลิศประเสิร์ฐศรี อิคนน่ารักT_____T พูดไม่ออกแล้วครับยกมือปิดหน้าร้องไห้แป๊บเพราะหน้ากูคงเหี่ยวมาก แต่ยังถ่างนิ้วมองมันพูดออกมาเบาๆ พลางดึงมือผมไปสวมแหวนให้
 

“ครึ่งปีเห็นมาหมดแล้วทั้งดีทั้งเฮี่ย แน่ใจแล้ว”
 

“...”
 

“อยู่เป็นควายน้อยของพี่ฮุนตลอดไปนะครับ”
 

ตอนนี้กูลืมหมดสิ้นความแมนกระโดดกอดแม่งพร้อมปล่อยโฮชุดใหญ่ออกมาอิฮาร์รูท เสียงเฮดังขึ้นพร้อมอิแก๊งสามหน่อนั่นบรรเลงเพลงครึกครื้นขึ้นมา รู้สึกได้ว่ามันยกผมหมุนรอบเบาๆ ตอนนี้หายหิวเลยครับจิครายแทน แล้วจะจี้กล้องใส่หน้าทำไม๊หน้ากูเหี่ยวอยู่ รู้เลยหน้าเปียกไปหมดอะครับ อิแห้งมันก็ทั้งกอดทั้งปลอบผมที่ร้องไห้ไม่หยุดเลย ไม่รู้ว่าร้องเพราะกูดีใจหรือกูเสียใจวะเนี่ยที่ได้กับมันT_T สักพักเสียงเจ๊เชร้กับเสียงอิแบคก็ปลุกระดมขึ้นมา
 

“จูบเลย! จูบเลย!”
 

“จูบเลยเจ้ชิงชิงให้แสนวอนจ้า>_<”
 

“น้าว คิสสสสสสสสสสสสส!!”
 

รู้แค่ตอนนี้ผมเบะจนแทบไม่เป็นหน้าคน อิแห้งมันดึงผมไปกอดไว้แน่นขึ้น มันพูดเบาๆก่อนจะกดจูบลงมา ซึ่งเป็นประโยคที่ผมจะจำแม่นไปอีกนานเลยครับ
 

“คนกากแบบพี่หนีคนเฮี่ยแบบผมไม่ได้หรอก”
 

“...”
 

“ปิดเทอมเดี๋ยวไปขอกับอาม่านะ”










 

ผมเคยฝันว่ะคุณ… รักในอุคมคติอะ..
 

ผมรักกับผู้หญิงสักคนโดนเริ่มจากการที่เราเป็นเพื่อนกัน พัฒนาความสัมพันธ์จนเป็นคนรัก ดูใจกันสักสิบปีแล้วค่อยแต่งงาน ผู้หญิงที่อ่อนหวานกับผมเสมอ ออดอ้อนเอาใจเหมือนสเป็คที่ผู้ชายอยากได้จากผู้หญิง
 

แต่แม่งเฮี่ยไปหมดตั้งแต่คืนนั้น…
 

ผมรักกับผู้ชายคนนึงเริ่มจากวันไนท์สแตนด์แบบกากๆ ความสัมพันธ์แบบบังคับระดับเมียทาส อยู่กินกันครึ่งปีแล้วก็แต่งเลย มันเป็นผู้ชายที่โหดและเฮี่ยเอามากๆ แต่ทุกการกระทำของมันผมรู้สึกได้ มันเปลี่ยนนิยามคำว่าแมนในตัวผมไปอย่างสิ้นเชิง มันเปลี่ยนมุมมองของผมภายในเวลาครึ่งปีด้วยการกระทำ มันไม่เคยกลัวที่จะบอกใครว่าผมเป็นคนของมัน มันไม่เคยเขินที่จะพูดออกมาว่ารักผม มันไม่เคยโกหกกับเรื่องที่ไม่ควรโกหก มันไม่เคยทำอะไรที่ทำให้ผมเจ็บปวดจนให้อภัยกันไม่ได้ มิหนำซ้ำมันยังให้อภัยเวลาผมทำอะไรพลาดๆเสมอ ผมรู้สึกว่าผมโชคดียิ่งกว่าได้มีความรักแบบที่วาดไว้ซะอีก เหมือนกับได้รางวัลแจ็กพอตของรายการดังๆทั้งที่ส่งชิงโชคไปแค่ใบเดียว เป็นความโชคดีที่ผมประเมินค่าออกมาไม่ได้
 

ผมเองก็รักมัน..มากกว่าที่มันคิดเหมือนกันนะครับ.. ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ..





 

*

 

ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมกำลังจัดปาร์ตี้กันในช่วงเย็นแต่เหมือนเจ้าสาวจะร้องไห้หนักจนขึ้นมาร่วมงานไม่ได้ แบคฮยอนยืนถือเครื่องดื่มเดินเล่นไปเรื่อยๆ อย่างน้อยก็รู้สึกดีแล้วว่าเพื่อนเป็นฝั่งเป็นฝากับญาติคนนี้ เพราะแบคฮยอนรู้มาตลอดว่าทั้งสองคนเป็นคนดีและน่าจะเข้ากันได้ เขายืนจิบอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนได้ยินเสียงทุ้มทักเบาๆ
 

“พี่มาทำไรตรงนี้อะ ข้างในสนุกนะ”
 

“แล้วเราอะออกมาทำไม?”ยักคิ้วถามปาร์คชานยอลที่มองหน้าเขานิ่งๆก่อนจะเหล่ตาไปทางอื่น ก็รู้สึกแหล่ะว่าช่วงนี้เด็กตัวโตที่ออกปากว่าเกลียดตุ๊ดนักหนาอ่ะติดเขาบ่อยขึ้น แต่ก็นะยังไม่รู้นี่ว่าสถานะอะไร ก็คงช่วงเห่อสมาชิกใหม่ในวงอย่างเขานี่ละมั้ง
 

“ก็ไม่เห็นพี่ไง ไอ่เทามันก็..ก็ถามหา”
 

“เทามันน่ารักดีเนอะ ถึงจะพูดไม่ชัดก็เหอะว่ะ”แบคฮยอนนึกขำยามนึกถึงสำเนียงแปร่งๆของจื่อเทามือกลองของวง
 

“ไม่เห็นจะน่ารักเลย”ชานยอลขัด “กากจะตาย”
 

“คนว่าเพื่อนเนี่ยแหล่ะไม่น่ารัก”เมื่อเห็นพี่ชายตัวเล็กทำท่าหัวเราะเหอะชานยอลก็ขมวดคิ้วขัดใจขึ้นมา อะไรกันเนี่ยปาร์คชานยอลเกิดมามีแต่คนสนใจนะ แล้วการที่ถูกพี่ชายคนนี้เมินเอาง่ายๆนี่คืออะไรกัน
 

“ใช่ดิผมมันไม่น่ารักนี่เพราะผมหล่อมาก”
 

“...”แบคฮยอนแลบลิ้นทำท่าเหมือนจะแหว่ะใส่ ชานยอลยืนอึ้งไปพักหนึ่งแล้วก็เริ่มหมุนซ้ายหมุนขวาทำท่าวางตัวไม่ถูกไปเสียอย่างนั้น แบคฮยอนใช้ประสบการณ์ชีวิตดูก็รู้ว่าเด็กนี่พยายามเอาชนะเขาที่หลังจากเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ก็สนิทกับจุนมยอนและจื่อเทามากกว่าตัวเอง ทั้งที่ตัวชานยอลเองนั้นชวนเข้าวงแท้ๆ เหมือนกับว่าจะทำให้เขาหันมาสนใจตัวเองให้ได้ตามประสาคนที่มีแต่คนยกย่องสนใจ แต่แบคฮยอนจงใจที่จะทำให้มันไม่เป็นแบบนั้นเพื่อขุดหลุมให้อีกฝ่ายเสียหลักลงไปช้าๆ
 

เอาสิปาร์คชานยอล...หงุดหงิดเลย
 

อีกไม่นานหรอกคนเกลียดตุ๊ดแบบนายจะได้หลงอิตุ๊ดคนสวยแบบแบคกี้รันแน่นอน…
 

เอาใจช่วยน้องแบคด้วยนะคะพี่ตา...