:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 00 แฟนเด็กในห้องแห่งความลับ

เป็นเวลาจวนห้าโมงเย็นที่ใกล้ได้เวลาเป็นไทของพนักงานออฟฟิศที่ดีที่ควรจะเก็บข้าวของเตรียมตัวออกจากที่ทำงานและที่นอนกลับสู่บ้านพักอันเป็นสวรรค์น้อยๆของปุถุชนคนมนุษย์เงินเดือน เพียงแต่กับบางคนอาจไม่เป็นเช่นนั้น คนขยันเก็บเงินหรือมีเป้าหมายบางอย่างในชีวิตก็จำเป็นที่จะต้องทำงานล่วงเวลา ทั้งเต็มใจ และเจ้านายให้ทำก็เถอะนะ
 

เพียงแต่มุมหนึ่งของออฟฟิศซึ่งเป็นบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งในกรุงโซล มุมนั้นถือเป็นมุมอับของบริษัทเพราะเป็นห้องน้ำด้านในสุดของชั้นสอง ซึ่งไม่มีกล้องวงจรปิดและไม่ได้แยกชายหญิงอย่างชั้นแรก ชายหนุ่มผู้มีส่วนสูงตามมาตรฐานชายกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับสาวสวยจนกระโปรงสั้นๆของคุณเธอถลกขึ้นมาถึงสะโพก โชว์ต้นขาขาวอวดอัดน่าฟัดน่ารัดน่าขย้ำ มือซุกวนเคล้นคลึงจนสาวเจ้าเผลอร้องกระเส่าเร้าอารมณ์
 

“อ่ะ..อ๊า”
 

ลิ้นสีสดไล้เลียเรือนร่างสาวเจ้าอย่างชำนาญ สมกับเป็นคอร์ดิเนเตอร์หนุ่มที่มักจะ’ใช้ปากเก่ง’เป็นลักษณะเฉพาะตัว หญิงสาวคนสวยเชิดหน้าเมื่อใบหน้าดูดีนั้นจรดลงไปถึงทรวงอก และเพียงแค่นิดเดียวมือของเขาก็จะไปถึงแพนตี้ลูกไม้สีแดงสุดเซ็กซี่เข้ากับเดรสสั้นสีแดงของเธอแล้ว

 

Rrrrrrrrrrrrr

Rrrrrrrrrrrrr


 

ชายหนุ่มสะดุ้งเงยหน้ามองผนังแล้วก็สะดุ้งซ้ำอีกทีเมื่อพบว่ามันเลยเวลาเลิกงานมาเกือบชั่วโมง และเสียงเหมือนเสียงเรียกเข้านั้นไม่ได้มีคนโทรมาแต่อย่างใด แต่มันคือเสียงนาฬิกาปลุกนั่นเอง เขาผละออกจากกิจกรรมอย่างทันทีปล่อยให้สาวสวยพิงผนังตาปรอยมองอย่างไม่เข้าใจ เขาเร่งกลัดกระดุมเสื้อและแต่งตัวที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่ลวกๆก่อนจะกล่าวกับหล่อนเบาๆ
 

“ขอโทษนะโซยู แต่ผมต้องไปแล้ว”
 

“คุณมีนัดเหรอคะลู่หาน?”หล่อนถามพลางค่อยๆร่นชายกระโปรงลงอย่างนึกเสียดาย ว่าชายจะติดเบ็ดเธอก็ยั่วไปเกือบสามวัน พอจะเข้าได้เข้าเข็มกลับมีธุระซะอย่างนั้น
 

“ครับ ผมมีธุระต้องรีบกลับน่ะ”
 

“ไม่ใช่เมียตามหรอกนะคะ”เอ่ยถามพลางยกยิ้มขี้เล่นไปให้ ใครๆก็รู้ว่าคังโซยูสาวมั่นแห่งบริษัทไม่แคร์เรื่องพวกนี้เท่าใดอยู่แล้ว ชายหนุ่มยักคิ้วเล็กน้อยก่อนจะจริตยิ้มกลับพอกระตุกใจสาวเล่น
 

“ไม่มีหรอกครับ”ใช้นิ้วแตะปากตนแล้วย้ายไปแตะปากอิ่มสีฉ่ำจากลิปสติกราคาแพง ก่อนจะโบกมือลา ทันทีที่ลู่หานหันหลังสีหน้าชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป…



 

ไม่ได้โกหกนะเจ๊...ไม่มีเมีย…

แต่มีผัว!





 

*



 

ชีวิตเส็งเคร็งของลู่หานหนุ่มบริหารสุดหล่อผู้เคยเป็นเดือนคณะ ฟันสาวฟันเคะน้อยมานับไม่ถ้วนต้องมาจบเห่ในเรื่องบางอย่างที่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายจากตรงไหนให้คุณฟังก่อน โอเค งั้นเริ่มจากผมชื่อลู่หาน อายุยี่สิบสี่ เป็นคนจีนบ้านอยู่ปักกิ่งแต่ได้ทุนมาเรียนและทำงานในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งในกรุงโซล ก็จบมาปีกว่าๆละครับ วาทศิลป์ที่เป็นเลิศทำให้ลูกค้าหลายคนพอใจ สาวๆพอใจ เด็กๆพอใจ แค่นี้ก็สวิงสวายสุดแล้วในชีวิตผมอ่ะนะ
 

แต่เพราะชีวิตผมสุขเกินไปพระเจ้าก็เลยอิจฉาละมั้ง ตอนนี้ผมเลยต้องโกยสุดชีวิตกลับบ้านให้ทันก่อนเวลาหกโมงครึ่ง เพื่อเก็บกวาดบ้านให้เรียบร้อยเป็นแรงงานพม่า ไหนจะต้องโทรสั่งกับข้าวร้านโปรดขององค์เหนือหัวมาแกะอุ่นเพราะผมแม่งทำกับข้าวไม่เป็นครับ พอดีเกิดมาเป็นพ่อผีเรือน เลยถูกสาปให้มารับใช้ปีศาจซึ่งเป็นผัวทางพฤตินัยและนิตินัยนิตินอกนิติอะไรก็นั่นแหล่ะ เออ เสร็จตอนใกล้จะทุ่มได้เวลาที่มันจะมาพอดี ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวหอมฉุย ผมเซ็ทตั้งสุดหล่อเหลาก็ต้องลูบลงเป็นนังม้าเต่อทำหน้าบ้องแบ๊วรอสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่กำลังประชิดประตูห้องภายในห้าวินาที
 

ห้า..
 

สี่..
 

สาม..
 

สอง..
 

หนึ่ง!





 

แกร่ก!
 

ประตูสีครีมสวยขยับออกหลังจากด้ามจับบิดตัว ปรากฏสิ่งมีชีวิตสารร่างผอมแต่สูงโปร่ง เบ้าหน้านิ่งๆนั่นไม่รู้ว่าแม่งสวยหรือหล่อ แต่บอกตามตรงหน้าแม่งเมินโลกสัส มือข้างนึงมันถือถุงกระดาษสีสันสดใส อีกข้างกำลังกอดตัวเฮี่ยอะไรสักอย่าง คนๆนั้นเงยหน้าขึ้นมองผมแล้วส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจตามด้วยน้ำคำนุ่มหูสุดจะไพเราะ
 

“เมียเหี่ยว มาเอาของ ผัวหนัก”
 

ขอกูกระโดดถีบประโยคก่อนหน้าแป๊บ…
 

“มองหาผัวเหรอ กลับมาแล้ว ไม่ต้องมองมาก ผัวหล่อผัวจำได้”
 

“กูไม่ได้..”เผลอตอบก่อนจะนึกได้ว่ากำลังใช้สรรพนามหยาบคายกับใคร เท่านั้นละครับตัวเฮี่ยที่มันถืออยู่นี่ลอยหวือปะทะหน้าสั่น อิหอก! จะปาก็บอกกูก๊อน!
 

“ขึ้นมึงขึ้นกูเหรอ อยากตายคาตีนผัวเหรอครับ ทำไมพูดไม่เพราะกับผัวครับหื้ม”น้ำเสียงนุ่มนวลแต่ความนัยนี่ถีบหน้ากูเลยก็ได้นะ มันปิดประตูลงก่อนจะเดินข้ามตัวผมที่นอนทรุดกับอีตัวเฮี่ยเคเก้หน้าประตู เลวมาก ต่ำช้ากับเมียที่สุด!
 

เอ้อ..จะแนะนำให้ครับ อิแห้งโหดนี่มันชื่อว่า ‘โอเซฮุน’ มันเป็นนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่งอายุยี่สิบปี ถ้าถามว่าไปได้กันยังไงนี่บอกได้เต็มปากครับว่าเมา แต่ไม่ใช่ผมนะมันอ่ะเมา ก็คือบั่บไปกินเลี้ยงไงแล้วอิน้องที่ออฟฟิศมันเอาอินี่มาด้วย ตอนเจอครั้งแรกโคตรอ้อยครับฮือ ผิวขาวๆสีน้ำนม ชอบเลียปากยั่วกระตุกใจพี่หานอ่ะ แล้วพี่หานคนหล่อเลยมอมมันครับ กะหวังแดกเด็กเพื่อเป็นอมตะ ที่ไหนได้ อิแห้งนี่ของขึ้นสอยพี่หานคนแมนแทบพรุน แล้วโอน้อยออกของมันนะ *จับแขน* ไม่อยากเซดครับ นึกแล้วยังเจ็บกระดองใจ
 

แล้วแม่งดันเป็นคนดีไง รับผิดชอบ แต่ผมบอกไม่ต้องการก็ได้ ลืมไปก็ได้ว่าน้องหักธงพี่ มันไม่ยอมครับ มันเล่นเปิดตู้หยิบเอ็มสิบหกมาขู่ว่าถ้าไม่เอามันเป็นผัวมันจะยิงทิ้ง ถือว่าไม่ให้เกียรติสเปิร์มมัน พี่หานคนแมนก็เลยมาเป็นเมียทาสให้อิผัวเด็กหน้าหล่อใจโหดโฉดชั่วโขกสับฉะนี้แล
 

“จะนอนเด้าตุ๊กตาอีกนานมั๊ย จะได้ถีบลงชั้นเจ็ดไปด้วยกัน”เซฮุนซึ่งเปลี่ยนชุดเรียบร้อยเดินมาเอาตีนเขี่ยๆผมขณะที่เท้าความให้ทุกท่านได้ฟังกัน เพียงเท่านั้นผมก็รีบกระเด้งตัวทันที ถึงแม่งจะแห้งจะตุ๊ดแต่มือตีนหนักสัสๆครับ พี่หานไม่อยากช้ำในตาย…
 

“เปล่า เค้าเหนื่อย วันนี้ทำงานทั้งวันเลย”หรุบตามองพื้นเขี่ยวงกลมทำท่าน่าสงสาร เห็นแบบนี้พี่มีเรยาเป็นไอดอลนะควัฟ ตอนนี้ผมกำลังเจรจาบางอย่างขอให้มัน “ไม่เอา”สิ่งที่ต้องทำทุกวันหยั่งกะกินข้าว ชีวิตของพี่หานนี่ช้ำนะครับบ่องตง
 

“เมื่อวานหยุดไปแล้ว ตามกติกา”มันพูดสั้นๆแต่ผมอยากจะร้องไห้ คือให้แฉอีกทีก็ได้ครับว่าอิฮาร์นี่ขี้เอา เอาเก่งมาก มันเอาวันเว้นวันเหมือบเก็บกดตอนเด็กๆแม่ไม่ให้ชะว้าว วันนึงไม่ต่ำกว่าสองดอก ทุกวันนี้กูอุนจิทีแทบไม่ต้องเบ่งแล้วนะครับพ่อคนดีศรีกรุงโซลของพี่หาน
 

“ตัวเอง...งั้นเค้านอนเฉยๆนะ”ต่อรองแม่งอีกที คือเหนื่อยครับวันนี้ คุยงานหลายที่นั่งรถจนตูดชา ผมได้ยินเสียงหึจากมัน พร้อมกับเสื้อทำงานวันนี้ของผมก็ลอยลงมาแปะหน้า
 

“WOT(เคะอยู่บน) แล้วตอแหลเกี่ยวลิปสติกนี่มาอย่าง จะเชื่อ”
 

ผมมองเสื้อเชิ้ตส่วนใกล้ๆปกคอแล้วตาโต ชิบลอส! เจ๊โซยูทิ้งระเบิดลูกหย่ายให้พี่หานทำไมครับ ผมเบิกตากว้างสมองหาวิธีโน้มน้าวใจคนที่ยืนอยู่แต่กู..กูพูดไม่ออก อิฮาร์มันเผยลำแสงสังหารออกมาแล้ว!
 

“เอ่อ..เค้าเดินชนคนที่ทำงานอ่ะ จริงๆน้าครับ”
 

“อ่อเหรอ แม่งชนแล้วบดปากกับเสื้อด้วยนะเนี่ย”
 

ไหนบอกจะเชื่อกูงาย...T_T
 

“เค้าเปล่าทำไรจริงๆนะ._.” นั่งทับขาข้างอิตัวเฮี่ยที่นอนกลิ้งข้างๆตัวกับพื้น สภาพอนาถสัส อย่าให้ใครที่ไหนมาเห็นนะว่าพี่หานคนแมนกำลังทำท่าเหมือนเมียทาสกับอิแห้งดุ้นโตนี่ รู้ที่ไหนอายมันตรงนั้นอะงื้อ
 

“อืม รู้ละ ไปจัดที่นอนไป”
 

“...”
 

“แดกข้าวแป๊บ เดี๋ยวไปแดกต่อ”





 

จริงๆนะครับ ผมลู่หาน ผมน่ะโคตรจะแมน…
 

“อ่ะ..อ่าห์”
 

ฟันสาวมาแล้วนับไม่ถ้วน คาสโนว่าตัวพ่อเลยนะจริงจรี๊ง..
 

“เซฮุน..ตรงนั้น...อ่าส์”
 

ตอนนี้พี่หานคนแมนขาแทบแหกแล้วครับ อิแห้งนี่คือมันก็ไม่ได้แห้งมากหรอกแต่บั่บผมแม่งก็ไม่ตัด ยาวสัสๆ แสกกลางด้วยมันถือว่ามันหล่อมันทำทรงอะไรก็ได้ มันชันตัวขึ้นรั้งคอผมไปใกล้ๆให้ฟังที่มันพูดซึ่งเบาเกินจะได้ยิน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะจับใจความไม่ได้

 

“จำไว้นะ นอกห้องพี่แมนแค่ไหนผมไม่สน”
 

“...”
 

“แต่อยู่ห้องนี้..พี่เมียผม”



 

หมดกันครับพี่หาน...หมดกันชีวิตสุดแมน…
 

กูตราหน้าห้องนี่ไว้เลย อีห้องเก้าสี่ชั้นเจ็ดเพนท์เฮ้าส์จอนซองคือห้องแห่งความลับยิ่งกว่าแฮรรี่พอตเตอร์...


 

“อย่าพึ่งเหนื่อย เอาอีกทีดิ”

 

ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลังทะลุถึงลำไส้ใหญ่T^T

เมื่อไหร่จะไปจากพี่หานครับชีวิตเมียทาส!!