:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 05 แฟนเด็กข้าใครอย่าแตะ! :@

หลังจากที่ผมได้เดินทางไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน ซึ่งเป็นที่ๆผมพลอดรักกันกับน้องจ๊อกเป็นประจำแต่ครั้งนี้พี่หานจะเด็ดขาดครับ เอาจริงถ้าแห้งมันไม่ทำหน้าหมาหงอยใส่แบบนั้นผมจะไม่มากระเสือกกระสนอยู่แบบนี้แน่นอน แต่รอแล้วรอเล่าน้องเค้าก็ไม่เห็นมา ผมจึงเก็บใจหน่วงๆแบกไปที่ออฟฟิศเพื่อทำงานก่อน อย่างอื่นว่ากันวะ เสียงโปรแกรมดังขึ้นผมจึงกดดูตรงหน้าลิฟต์นั่นแหล่ะ
 

ชิงชิงรักส์ คีสคริสสะระณัง ジ : ไอ่รู
 

ชิงชิงรักส์ คีสคริสสะระณัง ジ : เจ้ไม่เข้าออฟฟิศนะ
 

ชิงชิงรักส์ คีสคริสสะระณัง ジ : ถ้าอิพวกฝ่ายขายมีปัญหาอะไรโทรมา
 

ชิงชิงรักส์ คีสคริสสะระณัง ジ : พรุ่งนี้เดี๋ยวซื้อขนมไปฝาก ( づ￣ 3￣ )づ  
 

ชิงชิงรักส์ คีสคริสสะระณัง ジ :
         

          

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เคครับเจ้

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
                    

 

เอาขนมมาล่อกูอีกละ สรุปวันนี้ไม่ได้เข้าบริษัทพร้อมเจ้ชิงชิงครับ เหมือนท่าทางอิเหยินมันคงจัดหนักจัดเต็มไปตั้งแต่เมื่อคืน หยั่งงี้ละครับเจ้อยากแดกเด็กเพื่อเป็นอมตะเจ้ต้องสู้ เพราะกูผ่านมาเย๊อ เจ็บมาเย๊อ พูดแล้วก็หดหู่ครับเห้อ.. ผมเดินเข้าแผนกก็เห็นซากตุ๊ดนั่งอยู่โต๊ะแถวหน้าเชิ้ตสีส้มสะท้อนแสงกางเกงลายเสือดาว ขอบตามันนี่ดำปี๋เหมือนกับโดนวินมอไซค์ปากซอยต่อยเบ้าเอา ผมผงะกับสภาพมันเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยทักในที่สุด
 

“ทำเฮี่ยไรมาวะ ขอบตาดำปี๋เลย”
 

“...”
 

“เมื่อคืนกลับกันกี่ทุ่มวะ”
 

“ห้าทุ่มเองมึง”มันตอบก่อนจะซดกาแฟที่น่าจะซื้อมาจากปากทางเข้าออฟฟิศเสียงดังโคร่ก
 

“แล้วไมขอบตามึงดำ ฉุดคนขายข้าวต้มไปเด้าไง๊”
 

“อิเชื้อราบนฝาชักโครกกูนอนดึกเพราะกูเพ้อน้องปาร์คอยู่”

 

กูก็เห็นมึงเพ้อมานานละนะ-*-

 

“น้องปาร์ค..”มันยกมือทาบแก้มแล้วค่อยๆเผยรอยยิ้มแสยะประดุจรอยยิ้มของอิจูลี่เด็กแดกแยมในตำนาน “เค้าไลน์มาหากู”
 

“ห๊ะ?”ผมอุทาน แม่งแค่ส่งสายตากันที่โต๊ะแป๊บเดียวได้ไลน์เลยเรอะ!!
 

“พอดีกูโทรไปหาผัวมึงให้ผัวมึงเอาไอดีไลน์หน่องปาร์คมาให้กู แล้วบอกให้น้องเค้าแอดไลน์กูด้วย เท่านั้นแหล่ะน้องเค้ารัวไลน์หากูไม่หยุด อิฮาร์ กูบอกแล้วว่ากูสวย”มันดิ้นพราดๆจนผมเสียวว่าจะกลิ้งลงโต๊ะ ตอนนี้ท่าแม่งเหมือนแพนด้าเขินใบไผ่มากครับ-_- เฮี่ยไรของมันเนี่ย
 

“มโนป่ะมึง”
 

“อิฮ่อกส์กูมีหลักฐานนะ!”มันรีบโชว์มือถือที่ค้างหน้าจอไลน์ไว้ให้ เป็นบทสนทนาของอิหูบานละมั้งครับเพราะดูจากดิสก็เป็นรูปมัน แหม่ม้าเต่อกว่ากูอีก แต่ที่สำคัญในดิสไม่ได้มีแค่รูปมันครับ มีรูปอิแห้งอยู่ด้วย นี่พวกมึงไปงานแก้บนที่ไหนวะ ผัวกูหัวสีชมพูซะด้วยเปรี้ยวสาด
 

“ดิสมันมีรูปฮุนด้วยว่ะ”
 

“มีดิ ก็ก่อนจะได้กับมึงอ่ะ”แบคฮยอนมันตอบ อ๋อ..แสดงว่าพอได้กูเสร็จอิแห้งก็สอบเข้าฮอกวอตส์อยู่บ้านสลิธีรีนพอดีสินะ…ผมก้มดูบทสนทนาจากน้องปาร์คของตุ๊ดก็พบเพียง…






 

ปาร์ค ผัวด่ามาหาพี่ :

 

อู้หู้ยกูฟินแทนเลยจ้ะสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดขากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

แล้วรัวมาประมาณสิบอันด้วยนะ สวยเวอร์เลย เจ๋งเวอร์เลย รู้สึกเซ็กซี่เบบี้เลยจย้าาาาาาาาาาาาาาาาา ดีออกกกกกกกกกกกกกกกก ผมยัดโทรศัพท์คืนมันทันที โดยที่แม่งก็ทำหน้างงๆ
 

“อะไรวะมึงไม่ฟินกับกูเลยเหรอ”
 

“ผัวกูไลน์มาด่ายังจะฟินกว่าครับอิขากถุย”
 

“มึงหยาบคายกับกูมากนะอิคิตตี้”
 

“โธ่อิหมีพูห์”ผมด่าแล้วก็หัวเราะใส่กัน แต่ผมหยุดคิดมากไม่ได้เลยว่ะ เที่ยงๆโทรไปหามันดีมั๊ยวะ โหยไม่เคยคิดถึงมันขนาดนี้มาก่อนเลยครับ บอกตรงๆว่าแคร์เฮี่ยๆ ผมเลยไลน์ไปหามันนิดหน่อยก่อนจะเริ่มต้นทำงานครับ เอาวะ เดือนหน้าแม่งก็วันเกิดมันละ (วันเกิดกูด้วย) เดี๋ยวหาซื้ออะไรให้มันสักหน่อยดีกว่า
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ตัวเองครับ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : โคตรคิดถึงหน้าติ๋มๆของตัวเองเลย
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ทำหน้าแป๊ะยิ้มให้ดูหน่อยสิครับ♥
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
                

 

、เซชานมหล่อest。:  . . .
 

、เซชานมหล่อest。: เลยตรุษจีนแล้วนะ
 

、เซชานมหล่อest。: เล่นเวลาทำงานคิดว่าเก่งมาจากไหน
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ♥
 

、เซชานมหล่อest。: อิคิตตี้เหี่ยว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :
                 








 

 

น้ำตาจะแชร์ขอไหลนะคะ……..



 

อิฮาร์! ไม่ด่ากูสักวันไข่มันคงขึ้นผื่น นี่ไม่ติดว่ามึงหล่อกับพ่อมึงโหดนี่กูฆ่าหมกโถส้วมตายฮาร์ไปตั้งแต่คืนที่มึงตุ๋ยตูดกูครั้งแรกละอิสึดดด แต่กวนตีนแบบนี้แหล่ะครับค่อยเป็นมันหน่อย ไม่ชอบให้มันพูดเพราะครับกูไม่ชิน คืนโดนตีนมาจนชิน มาเจอบิ้วทิฟูลเวิร์ลกูไปไม่เป็น
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : คิด
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ถึง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ตัว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เอง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : คน
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เดียว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : เลย
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : จย้า
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :

            

 



 

ป่วนมันเสร็จก็อารมณ์ดีครับ ค่อยทำใจรับตีนมันตอนเย็น นี่กูเป็นมาโซรึเปล่านี่ก็ไม่แน่ใจหรือแค่หลงใหลกับส้นตีนเด็ก เสียงโปรแกรมแชทดังขึ้น ก่อนที่อิเชี่ยแห้งมันจะตอบกลับมาสั้นๆ









 

、เซชานมหล่อest。: แรด

 

ก็ยังดีนะครับที่มันเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย เฮี่ยใส่กูยังไงก็ยังเฮี่ยใส่กูแบบนั้น…




 

*




 

เซฮุนมองมือถือยิ้มๆหลังจากต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายระหว่างรอเรียน วันนี้เขามีเรียนเกือบสิบโมง ยิ้มไปได้สักพักก้ต้องหุบยิ้มลงเมื่อเสียงกีต้าร์เบาๆคลอมาด้านหลังพร้อมเสียงเพลงจากเพื่อนสนิทที่ไล่เมโลดี้อย่างสนุกสนาน
 

“ไม่รักไม่ต้องมาแถไม่ต้องตอแหลกับฉัน~ ไม่รักไม่ต้องมาเก๊กแล้วแอบแดกเด็กทีหลัง~ ไม่รักไม่ต้องมาทำส้นตีนอะไรทั้งนั้น หัวจายช้านมานอ่อนแอร๋~”
 

“เงียบเลยสัส”ร่างสูงหันไปค้อนใส่ปาร์คชานยอลที่กอดกีต้าร์นั่งอยู่บนโต๊ะ จุนมยอนกับจื่อเทากำลังพากันไปซื้อขนม ซึ่งอีกฝ่ายในชุดนักศึกษาก็ดีดกีต้าร์ให้ทีนึงก่อนจะหัวเราะ
 

“นอยด์ทำห่าไร ไหนตอนแรกมึงไม่คิดมาก?”
 

“...”
 

“กูบอกแล้วมึงไม่เชื่อ ทำเป็นเมิน แล้วจู่ๆโทรมาตามพวกกูไปแดกเหล้าเฉย”ใบหน้าหล่อยักคิ้วใส่อีกฝ่ายที่เหล่มองแล้วกระแทกตัวนั่งกับโต๊ะ ใช่..ตอนที่ชานยอลบอกว่าเห็นคนหน้าคล้ายลู่หานกำลังเดินเล่นกับเด็กมัธยมปลายเขาก็ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ ก็เลยคิดจะพิสูจน์ด้วยการให้มันเห็นหน้า “คนเป็นแฟน”แบบชัดๆกันไป แล้วปรากฏว่าตรงกัน มิหนำซ้ำมันยังถ่ายโมเมนท์มาให้ดูอีกหลายรูป
 

ไหนจะข้อความโปรแกรมแชทนั่นอีก…
 

“จะว่าไปพี่เค้าก็น่ารักนะมึง คนมาจีบไม่แปลกหรอก”
 

“กูเห็นแต่หน้าเหี่ยวๆ”
 

“เหี่ยวมึงก็เอาล่ะว้า”
 

“ไม่เอาก็ได้”
 

“โหยแล้วทีมึงบอกเค้าล่ะ จะไปให้เอง พระเอกสาดดด”เซฮุนมองอีกฝ่ายที่เกากีต้าร์อย่างเมามันแล้วกลอกตาสองที
 

“กูรู้สึกจริงๆนะมึง กูก็ไม่ใช่แฟนที่ดีเท่าไหร่”
 

“...”
 

“ใจกูอะไม่อยากให้ไปหรอก แต่ถ้าเขาเอาจริงกูคงทำใจ ก็คงช่วยไม่ได้”
 

“จริงเหรอ?”
 

“จริงสิ”
 

“อะแน่นะ”
 

“แน่สิ”
 

“คนอวดดี”
 

“จะอวดดี”

 

“....”
 

“งั้งกูปาย”(งั้นกูไป)จื่อเทาที่ถือถุงเซเว่นนำจุนมยอนคนถือการ์ดพูดคั่นระหว่างกลางทำเอาสองหนุ่มสะดุ้งก่อนจะรีบยื้อถุงขนมเอาไว้ เสียงหัวเราะดังลั่นจนไม่ได้สังเกตเห็นเงาสีดำที่คืบคลานมาเกาะหน้าประตูห้อง เป้าหมายสายตามองใบหน้าด้านข้างของโอเซฮุน เรื่อยไปจนถึงลำตัว เอวบางๆ สะโพกเร้าใจ ไซส์รองเท้าที่น่าจะยาวจนถีบหน้าได้ทั้งซีก
 

“น้องฮุนครับ มาเป็นครอบครัววีออสกับพี่จงอินเถอะ♥”
 

 

*


 

ผมเดินเมาตัวหนังสือกลับบ้านในเวลาสี่โมงครึ่ง เพราะเจ้ชิงชิงไม่เข้าออฟฟิสผมเลยเนียนหนีออกมาก่อนครับ ผมทำประจำแหล่ะ อิแบคก็ยังนั่งหัดเล่นคุ๊กกี้รันไว้ไปไฝว้กับน้องปาร์คของมันอยู่ที่โต๊ะทำงาน เป็นไงละครับบริษัทนี้ ชิวชิเหย ผมเดินถือต๊อกโบกีที่ซื้อมาข้างถนนเดินปากเลอะมากับชาเขียวปั่นแบบแมนๆ สายเถื่อนอย่างเราอย่าไปเช็ดครับ เก็บไว้ให้สาวๆเอาผ้าเช็ดหน้าซับ ฮี่ฮี่ฮี่
 

โอะโย๊ะ…
 

นั่นน้องจ๊อกนี่ครับ ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียน เด็กสมัยนี้อะนะครับคิดอยากจะหยุดก็ พี่หานไม่เข้าใจเห้อ ผมเอาแขนเสื้อเช็ดปากลวกๆก่อนจะเดินไปหาน้องที่นั่งหน้างออยู่ม้านั่งแถวๆหน้าห้าง ผมรีบดูดชาเขียวป้องกันฟันเป็นสีแดงก่อนจะรีบไปทักน้องจ๊อกทันที
 

“อ้าว ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียนละเรา”
 

“พี่ลู่..”น้องเค้ามองผมอย่างแปลกใจโดยที่ผมก็รีบส่งยิ้มอบอุ่นไปให้
 

“เป็นเด็กดื้อเหรอครับ หื้ม?”
 

“ผม…”เด็กน้อยในสายตาผมกำลังยู่หน้าอย่างโมเอ้ หูยเห้นแล้วซูว่า เดี๋ยวก่อนดิวะนี่จะมาบอกสถานะกับน้องเค้าไม่ใช่เรอะ ผมหันซ้ายหันขวาแล้วจึงนั่งลงข้างๆน้องในที่สุด
 

“มินซอกครับ”
 

“ฮะ?”น้องเค้ากำลังคนน้ำปั่นในแก้วพลาสติกก็มองผมอย่างงๆ ผมรวบรวมความกล้าอยู่พัก ไม่อยากให้มันเสียใจอีกแล้วครับ ต่อไปนี้พี่หานคนแมนจะเป็นคนดีของสังคม ผมอ้าปากเตรียมตัดความสัมพันธ์แต่น้องเค้าก็เบะปากร้องไห้โฮออกมาก่อน
 

“พี่จะบอกว่า..”
 

“พี่ครับ ผมทะเลาะกับแฟน”
 

อ๋อ..น้องเค้าทะเลาะกับแฟน…

 

ห๋า…
 

ทะเลาะ...กับแฟน?



 

อ้าวแล้วกูล่ะ?

 

 

“แฟนผมซื้อบื้อมากเลยอ่ะ ผมอยากให้เค้าหึงผมเค้าไม่ยอมหึงเลย เมื่อวันก่อนผมอุตส่าห์ไปเที่ยวกลับดึกก็ไม่โทรตามเลย ฮืออออ”
 

ผมนั่งเคี้ยวเอื้องใส่น้องเค้าที่ปิดหน้าฟูมฟาย สรุปเราทั้งสองต่างคนต่างอยากจะได้กิ๊กประมาณนั้นสินะ-_- แล้วกูก็หน่วงตั้งนานแดกหญ้าสดอร่อยเบย นึกว่าน้องจะรักจริงหวังแต่ง ทุ่มเทค่ารถไฟใต้ดินให้ทุกที ที่แท้มีพี่เป็นอะไหล่หัวใจ กูช้ำชอกไม่ต่างกับตอนโดนเปิดซิงเลอะ อิฮาร์ขอด่าหนึ่งทีครับน้องจ๊อกที่รัก
 

“แล้ว...แล้วจู่ๆเค้ามาโกรธผมง้ะ เค้าบอกว่าถ้าผมไม่เลิกง้องแง้งเค้าจะเลิกกับผมอ่ะ ฮืออ”
 

“ใจเย็นๆนะครับ”ผมรีบปลอบเพราะคนเริ่มหันมามองกันใหญ่ แหม่กูก็อายนะ ท่าทางคงเหมือนคนแก่รีดไถเด็ก นี่ก็ไม่หยุดร้องซะทีเดี๋ยวกูทำหน้าเหี่ยวใส่แม่ง -_-
 

“ผมก็ไม่ได้ง้องแง้งซะหน่อย จริงๆนะ”น้องเค้าฟ้องพลางส่งมือถือให้ผมดุโปรแกรมไลน์ แหม่ ไรท์หน้าหมานี่คงได้เปอร์เซนต์จากบริษัทมันแน่ๆครับผมว่า ผมก้มอ่านเมสเสจก็เห็นบทสนทนาของน้องจ๊อกกับใครคนหนึ่ง ...
 

Minseokiez™ : วันนี้ไปไหนมา
 

เฉินธรรมกาย : ซื้อของครับ
 

Minseokiez™ : กับใคร
 

เฉินธรรมกาย : เพื่อนอะ
 

Minseokiez™ : ทำไรมั่ง
 

เฉินธรรมกาย : เดินตลาดนัดข้างโรงเรียนไง
 

Minseokiez™ : ซื้อไรมั่ง
 

เฉินธรรมกาย : ก็ลูกชิ้นห้าไม้ น้ำปั่นแก้วนึง แล้วก็หนังสือธรรมมะสองเล่ม โฟโต้บุ๊คพระเครื่องอีกเล่มนึง ว่าจะซื้อจตุคามกับเหรียญเณรคำมาเก็บไว้แต่ตังค์หมดก่อนอะครับ
 

Minseokiez™ : ไม่ชวน
 

เฉินธรรมกาย : ก็แฟนไม่ไปโรงเรียนอะ
 

Minseokiez™ : ไปเที่ยวยังไง
 

เฉินธรรมกาย : เดินไปอะ
 

Minseokiez™ : ไปกี่โมง
 

เฉินธรรมกาย : ก็ประมาณสี่โมงกว่าๆ
 

Minseokiez™ : กลับกี่โมง
 

เฉินธรรมกาย : สี่โมงครึ่ง
 

Minseokiez™ : เที่ยวกับเพื่อนสนุกไหม
 

Minseokiez™ : ไม่มีเวลานึกถึงเราเลยนะ ไปเที่ยวไม่เห็นบอกเลย
 

Minseokiez™ : จะไปไหนทำไมไม่บอก
 

Minseokiez™ : แล้วตอนนี้ทำไรอยู่ อยู่กับใคร
 

Minseokiez™ : เราคงไม่สำคัญซินะ
 

เฉินธรรมกาย : …
 

เฉินธรรมกาย : ถ้าแฟนไม่เลิกง้องแง้งเราเลิกกันนะ เรารู้เราดีเกินไป
 

เฉินธรรมกาย : ถ้าเลิกกันเรียนจบเราก็จะได้บวชซะที เราไม่อยากมีห่วง มันเป็นบาป
 

เฉินธรรมกาย : พรุ่งนี้จะใส่บาตรเผื่อนะ





 

-_-
 

ดิสนี่หน้าแฟนน้องเหรอครับ.. น้องจ๊อกนี่สเป็คชอบหน้าเหี่ยวๆเหรอวะ บ่องตงกูอ่านแล้วรู้สึกเปลี้ยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลยค่ะจอร์ช รู้สึกเฮี่ยมากครับซาร่า นี่ไม่ง้องแง้งเหรอครับน้อง ลองไปทำใส่อิแห้งนี่มันขับรถมาเตะตายคาที่แล้วนะครับพี่อยากแนะนำ ขนาดกูอ่านดูเฉยๆยังสยองขนาดนี้ เพิ่งพบดาร์คไซด์น้องจ๊อกครับโธ๊ ดีนะกูยังไม่ตกลงปลงใจ ไม่งัน้ละความสยองส่งตรงถึงมือถือกูแน่ คราวนั้นก็ได้แต่เพร์ยฟอร์กู ก๊อดเบลสกู น้ำมนต์วัดไหนคงไม่ช่วยแน่นอน รู้สึกขนลุกด้วยความปวดฉี่ขึ้นมาทันที.. แต่ด้วยความที่เราเป็นคนแมนอะครับ ยังไงก็ต้องหล่อให้สุด คิดได้ดังนั้นก็เอ่ยปลอบใจน้องเค้าไปเบาๆอะครับ
 

“แล้วตอนนี้รักเขาอยู่ใช่มั๊ยละครับ? ถึงมาน้อยใจแบบนี้”
 

“...”
 

“คนคบกันอ่ะ ต้องเชื่อใจแล้วก็ไว้ใจกันนะ เพราะเราไม่ได้ใช้หัวใจอยู่คนเดียว เราคบกับเขาคือเราใช้หัวใจร่วมกันไปกับเขา ต้องถนอมทั้งหัวใจแล้วก็ความรู้สึกไปด้วยนะครับรู้ไหม? มันถึงจะไปกันได้ยาวนาน”
 

“ฮึ่ก..ฮือ..อ..”
 

“รีบไปง้อเขาเลยนะครับ เป็นแฟนกันอย่าไปทำอะไรให้เขาอึดอัดนะ”ผมยิ้มให้โดยลืมเรื่องที่ถล่มไลน์อิแห้งเมื่อสายไปครับฮิโฮะ ส่วนคำพูดหล่อสัสๆนี่ไม่ได้คิดเองครับ พอดีกูจำมาจากทวีตคำคมที่เดี๋ยวนี้เพจดังๆชอบก๊อปไปโพสต์ใส่สีวินเทจแชร์กันมันสะเดิด แหม่..ว่าไปแล้วก็รู้สึกหล่อเหลาอ่ะ
 

“พี่ลู่..ผมขอโทษนะ”
 

“ครับ?”
 

“ทีผม..”
 

“อ๋อไม่เป็นไรครับ”เพราะพี่ก็ทำเหมือนกัน “พี่ก็เห็นเราเป็นน้องนุ่งมาตลอดนะ”และรอวันน้องไม่นุ่งด้วย อดเลยกู เอาค่ารถไฟกูคืนมา! “อย่าคิดมากเลยนะ” เพราะกูคิดมากจนเสร็จแล้วสึดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 

“ฮือ พี่ลู่ใจดีจังเลย”น้องเค้าโผกอดผมแน่นพร้อมกับร้องกระจองอแง โอเคพี่เข้าใจว่าแซดแต่กูอยากแดกต๊อกอะ ผมกอดน้องเขาไว้โดยพยายามยื่นมือไปหาถ้วยต๊อกที่อยู่ข้างหลังน้อง อิน้องก็ไม่ปล่อยซะทีนี่กะให้กูอดอยากหร๊า ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นผู้หญิงคนนึงกำลังถ่ายรูปพวกเราอยู่ แต่แม่งไม่มีอะไรมั้งครับสงสัยสาววายถ่ายรูปไว้ทวีตแชร์ความฟิน
 

กว่าน้องเค้าจะยอมไปได้เสื้อผมนี่เปียกเหมือนใส่เสื้อไปงานมอเตอร์โชว์เจอพริ้ตตี้โนตมจนน้ำลายหก ผมเอาทิชชู่เช็ดน้ำมูกน้ำตาน้องจ๊อก ..มีแฟนแล้วไม่เอา เป็นผัวหลวงไม่เอา เป็นชายชู้ไม่เอาT_T ผมเก็บใจที่ตอนนี้เหี่ยวพอๆกับหน้าเดินลากขากำลังนึกว่าจะไปรถไฟฟ้าครับ ชาตินี้รถไฟใต้ดินจะไม่มีวันได้แดกตังกูอีก รู้เลยตอนนี้หน้ากูย่นระดับสิบ เด็กที่เต๊าะก็มีแฟนแล้ว ต๊อกโบกี้ที่ซื้อแม่งมดก็ขึ้น ชาเขียวกูละลายหมดจืดสาสจนต้องโยนทิ้ง ถ้าเป็นตัวซิมส์นี่ติดลบเก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้า ผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นเซฮุนยืนรอผมอยู่หน้าป้ายโฆษณายาดองแม่งเข้าใจหาแบ็คกราวน์ให้ตัวเองนะมึงอ่ะ ถถถถถถถ
 

“อ้าว ตัวเองรถไปไหนอ่ะ”
 

“ไปไหนก็ได้มันมีล้อ”มันตอบพร้อมยักคิ้วจึ้กๆใส่ผม อิผัวเฮี่ย…
 

“โหย อยากกลับกะเค้าก็บอก” ไม่รู้จริงๆครับว่าอิเชี่ยแห้งมันมีสารเสริมความแรดรึเปล่า อยู่กับมันทีไรผมรู้สึกตัวเองอ้อยๆ-_- มันยิ้มให้ก่อนจะเดินมากอดคอผมเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าด้วยกัน โฮยอย่ามาหล่อจย้ากูไม่มีมดลูกให้สั่น
 

“ถ้าบอกว่าขับรถกลับห้องแล้วนั่งรถไฟฟ้ามารอจะเชื่อปะ”
 

“เฮ้ยจริงดิ”ผมอุทาน เหยอย่ามาน่ารักนะอิกะหร่อง มันทำหน้าเมะใส่แล้วตัดบทมาซะเฉยๆ
 

“หึ โกหก”
 

โถอิระหยั่มหรรมหมา….
 

ผมสะบัดตัวใส่แม่งครับ วันนี้แหล่ะกูจะตุ๊ดให้ดู วันนี้ไม่ใช่วันเอาตูดมึงเฉาแน่อิฮาร์ มันก็หัวเราะก่อนจะตามมาโยกหัวผมไปมา แหม่..จะโยกกูทุกหัวเลยนะอิสัส มันตามมากอดคอผมอีกรอบเพราะแม่งสูงเดินไวครับ สามสี่ก้าวก็ทันผมล่ะขนาดผมสับขาสามร้อยรอบต่อนาที
 

“ซื้อข้าวกลับบ้านกัน เมื่อวานไม่ได้ซื้อของเข้าตู้นี่”มันชวนโดยที่ผมก็เห็นด้วย มองหน้ามันข้างๆแล้วก็สุขใจดีครับ ยังไงผมก็คิดแหล่ะว่าอยู่แบบนี้มันโอเคกว่า เพราะผมเองก็ไม่ใช่คนเทคแคร์หรือคอยตามง้อเท่าไหร่หรอกครับถ้าไม่น่าสนใจ ยิ่งถ้าได้ฟันไปแล้วนี่กูเชิ่ดเลยจย้า ผมเลยคิดว่าอยู่กับมันก็ดีอยู่แล้วนี่เนอะ
 

ว่าแต่ผมคิดไปเองป่าววะ...เหมือนมีเงาดำๆตามมาเลย หรือช่วงนี้ราหูจะอม-_-.


 

*

“ไม่ได้อีกคน..ก็ไม่พอหรอก”
 

ร่างสูงกล่าวเย็นชา สายตาคมจับจ้องใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามที่นั่งถือช้อนค้างกลางอากาศต่อหน้าข้าวแกงกะหรี่ ปากเล็กอ้าค้างก่อนอุทานอย่างไม่อยากเชื่อหู
 

“อะไรนะ?”
 

“อยากได้เพิ่มอีกคน”เสียงเรียบสรุปให้ทำเอาดวงตากลมโตสั่นระริก เสียงหวานครางเบาออกมาอย่างรับไม่ได้กับการตัดสินใจของอีกฝ่าย
 

“ตัวเอง...ตัวเองมีเค้าคนเดียวยังไม่พออีกเหรอ(ขนาดเอากูวันเว้นวันนะ)”



 

ป้าบ!
 

ผมหน้าคะมำไปตามแรงตบของอิแห้งที่เสือกฟาดสมุดเมนูป้าบเข้ากลางหัวอย่างไม่สนใจว่าใครจะมองหรือผมจะเจ็บ ก่อนจะเงยหน้ามองมันที่เงื้อมือบ่งบอกว่าเป็นเจ้าของลูกตบหน้าสั่นด้วยน้ำตาคลอเบ้า
 

“ตัวเองตบหัวเค้าทำไม”
 

“ไม่เอาตีนยันหน้าให้ก็ดีแค่ไหนละ หมายถึงทำงานส่งครู เขาเอากลุ่มละห้าคน”มันจ้วงแกงกะหรี่เข้าปาก “ตอนนี้มีสี่”
 

“ใครบ้างครับ”ผมเหลือกตามองมันที่นั่งกินข้าวต่อหน้าในร้านแกงกะหรี่ นี่ก็ตกใจครับอยู่ๆมันก็พูดว่าอยากแดกหรี่ กะจะพาไปโยนทิ้งที่ซ่องไรงี้ที่ไหนได้หิวข้าวแกงกะหรี่ ผมงับแกงหรี่ชีส กะหรี่ที่ดีต้องมีชีสครับ สมัยนี้เฮี่ยไรก็ใส่ชีสไปเหอะอร่อยดี อีกหน่อยปลาทูชีสงี้ ปลาร้าสับชีสงี้ กิมจิชีสงี้ เอียนให้ตายฮาร์กันไปข้าง ส่วนอิแห้งมันสั่งแกงหรี่ผัก อินี่ชอบกะหรี่ป่าครับ ชีวจิตแดกแต่ผัก น้องเนยจะไม่รักมันเพราะงี้ครับ แดกผักเกือบหมดโลก บางวันแดกแต่สลัดงี้จะเอาเฮี่ยไรไปอ้วน น้องเนยรักโลกต้องมาเจออิแห้งล้างโลกครับ ชาติก่อนสงสัยแม่งเป็นไดโนเสาร์คอยาว-_-
 

“ก็ไอ่ยอล ไอ่เทา ไอ่ม่อน”
 

“ม่อน?”ดิจิม่อน? มึงคบคนบ้าไม่พอมึงคบดิจิม่อนด้วย? แฟนตาซีไปละผัวกู
 

“จุนมยอน”
 

“อ๋อ” นึกว่าเก็บดิจิทามะได้แล้วงุบงิบ อีกหน่อยแม่งคงเก็บโปเกบอลได้อะครับงั้น ต่างคนต่างนั่งเขมือบหรี่กันสักครู่ มันก็ถามผมขึ้นมาซะเฉยๆ
 

“พี่”
 

“หื้ม?”
 

“...”มันอ้าปากค้างไว้แต่ก็เงียบไปซะงั้น ผมมองมันแต่แม่งก็ไม่พูดซะที ทีนี้กูขาวสะอาดละนะครัช โนซัมติงละควัฟเพราะเด็กกูมีฝามีแล้ว มันเสตาไปข้างๆหน้างอหน่อยๆ คนอะไรหน้าอินดี้สัส แต่เวลาทำหน้าเหมือนงอนๆหน่อยแบบนี้ก็น่ารักดีนะครับ พี่หานคนแมนใจสั่นหวั่นไหวไปถึงตาตุ่ม จ่ายค่าข้าวให้กูเลย อ๊าอิยาอิยา
 

“ตัวเองเป็นเฮี่ยไรครับไม่พูดเลย”
 

“เษือกไรครับควายน้อยของพี่ฮุน”





 

E5…..
 

ผมทำหน้าเหี่ยวแบบทริปเปิ้ลคอมโบ้ใส่แม่ง ครับ คำก็เหี่ยวสองคำก็เหี่ยวขอให้จุ๋มึงเหี่ยวเหมือนหน้ากู ผมเมินไปกินข้าวต่อเงียบๆแทน เป็นเฮี่ย เป็นกิ้งก่าจิ้งเหลนอะไรเดี๋ยวมันคงพูดเอง อินี่มันไม่ชอบความอบอุ่นครับ อิดิบเถื่อน อิฝาดเฝื่อน อิยาสีฟันตราดอกบัวฮู่ อิน้ำเต้าหู้กัดตูดถุง อิยุงรังเกียจ อิเขียดเกาะขอบโอ่ง อิโปร่งแสง อิ… หึ่ย มันเท้าคางกับโต๊ะ แล้วก็หัวเราะหน้าแป๊ะยิ้มใส่
 

“พี่แม่งตลกว่ะ”
 

“...”....เห็นกูเป็นโหน่งชะชะช่าหรืม(เหรอ+หืม)
 

“ปะ ซื้อของกัน อิ่มละ”มันพูดหลังจากที่แม่งซัดหรี่ชีวจิตเสร็จไม่ถามสุขภาพและหรี่ชีสครึ่งจานของผมสักคำ ผมก็ขัดไรแม่งไม่ได้ครับ ได้แต่บอกพนักงานว่าห่อให้ด้วย เอาไปให้หมากิน...หมาหาน……………. orz
 

แต่ผมไม่ได้หลอนไปเองใช่ป่ะ ผมรู้สึกจริงๆนะว่า มีเงาดำๆตามพวกเรามาตลอดทาง แต่เหมือนเชี่ยแห้งจะไม่รู้ตัวเลยนอกจากโกยโคตรฟ้าเท่อะโคตรมั๊ลเท่อะผักใส่รถเข็น ไม่เห็นใจกูเล้ย คนถือก็กูป้ะ ผมเหลียวหลังไปมองอิเงาดำนั่นอีกครั้ง แต่แม่งก็ไม่มี ผมก็ไม่ได้ดูหนังผีมานานแล้วนะ ตั้งแต่มีอิแห้งผุดขึ้นมาในชีวิตนี่หันเหรสนิยมมาดูหนังเกย์ครับ กะเทยดุ้นสาวมีกะเปี๊ยวตุ๋ยเด็กงี้ คือไม่รู้แหล่งหรอกอิตุ๊ดมันแชร์มา มันบอกว่าฟิน แถมย้ำกับผมนักหนาว่าไม่ว่าอะไรตัดขึ้นอย่าให้หมอศัลยฯที่ไหนพรากบิ๊กหานไปเด็ดขาด โหยจะเอาออกได้แง๊ะ พ่อแม่อิแห้งยังคิดว่าผมผัวมันอยู่เลย อุคริ
 

“มองหาไร”มันหันตามผม แต่ก็ไม่มีอะไร คือไม่มีอะไรป้ะ ผมตะหงิดอะเลยบอกไปตรงๆ
 

“ตัวเอง เหมือนมีเงาดำๆตามพวกเราเลย”
 

“โดนผู้หญิงเล่นของใส่ป่ะ” คิดได้นะมึง... ผมกรอกตาใส่มันสองรอบอย่างสวยงาม ก่อนจะหิ้วของตามมันไป อินี่เลือกครับ ถุงเล็กๆน่ารักใส่เคสมือถือ ใส่เกงใน ใส่ครีมทาหน้ามันเอาไปถือ แต่ไอ่ถุงใหญ่ๆใส่ผักใส่ขวดน้ำนี่ให้กูถือหรา ดีออก แต่บ่นไม่ได้ครับเรามันคนแมน หอบหิ้วกันมาตลอดทางโดยที่ผมรู้สึกได้ว่าอิผีดำตามมาตลอด หรือจะเป็นเจ้าหอมจันทร์ในละครไทยที่ดูในหนังออนไลน์ขึ้นซับฟะ ก็นานแล้วน้า เดี๋ยวนี้ต้องผีแม่เวียงแห้วตัวขาวดั่งโดนถีบลงบ่อแป้งมันสำปะหลังดิอินสุด
 

“เฮ้ย” ผมอุทานเบาๆเมื่อเราลงจากบันไดรถไฟฟ้าก็เห็นรถอิเชี่ยแห้งจอดอยู่ตรงจุดรับฝากรถระหว่างสถานี ผมยืนอึ้งไปพักใหญ่แล้วหันมามองมันที่เดินเอาของไปใส่รถรวมทั้งมาดึงโคตรเหง้าศักราชผักจากผมไปด้วยหน้าตาเฉย
 

“ขอบคุณครับ”ผมพึมพำเบาๆ ท่าเก็บผักเข้ารถแม่งหล่อสาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส แมนสาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ฮือเขินครับอยากม้วนเป็นหอยทากแม่งตรงนั้น ความแมนระงับการใช้งานห้าวินาที

 

“ปะกลับกัน”

 

“อื้ม” ผมขยับตัวเดินตามอยู่ๆมันก็หยุดกึ่ก อิฮาร์กูตกใจหมด จะหยุดก็บอกกูบ้างงงงงง หน้าแทบทิ่มเดี๋ยวหลังน้องจะเป็นหลุมเพราะดั้งอันสูงชันของพี่นะครัช (หรือดั้งผมจะหักเพราะชนกระดูกสันหลังมันวะ) ผมแหงนหน้ามองมันซึ่งหันหน้ามาหาผมก่อนจะพูดเบาๆ
 

“พี่ว่าผมรักพี่มั๊ย?”
 

“...”มาไม้ไหนวะ? “ก็...รักสิ ไม่งั้นเราจะอยู่ด้วยกันเหรอ?”
 

“ไม่อ่ะ ผมรักพี่มากๆ”มันพูดขึ้นทำเอาผมนิ่งอึ้งไปพัก คำว่ารักปกติไม่ค่อยได้ยินครับ ปกติได้ยินแต่อิเหี่ยว…
 

“อ่า…”
 

“ผมให้ตอบอีกที พี่ว่าผมรักพี่มั๊ย?”
 

“ไม่เลย ตัวเองรักเค้ามากๆ”
 

“ไม่อ่ะ”
 

อ้าว อินี่-*-....
 

มันหัวเราะเบาๆก่อนจะหันมามองหน้าผม เขินสิครับทีนี้โฮย ผมเสตาไปข้างๆเพราะสู้สายตามันไม่ไหวจริงๆ ตามันสวยซะด้วยแต่ยายมันไม่หล่ออะ ถุ้ย
 

“ผมรักพี่ที่สุด”
 

“...”กูช็อคแปบ
 

“ผมแค่อยากให้พี่รู้ว่า ผมรักพี่มากกว่าที่พี่คิดเสมอ”


 

โอ้อิฮาร์หล่อคูณล้านเลยจย้า……..
 

ผมยืนบิดเกลียวตามเจ้ชิงชิงไปสักพักก่อนจะรู้สึกได้ว่าเงาดำนั้นคืบคลานเข้ามา เอาวะ มันมาสิงเสาละครับ ผมไม่รอช้าถอดรองเท้าปาแม่งเลยโดยที่อิแห้งก็ผงะตัวมองผมงงๆเหมือนแป๊ะหลงทาง รองเท้าผ้าใบที่สละจากส้นตีนผมใหม่ๆอุดมไปด้วยกลิ่นหอมหวล จริงๆก็เหยียบขี้หมามาครับ เป็นรูตรงนิ้วก้อยด้วย เห็นทีพี่หานจะเอาไว้ไม่ได้เสียแล้วเลยตัดสินใจถอดปาใส่อิมืดครับ เหยช! โดนหัวจนกระดอนออกเด้งออกมาตกข้างๆมัน มันรีบผลุบไปทันทีโดยเชี่ยแห้งก็ดึงแขนผม
 

“ไปเหอะ ขี้เกียจจ่ายค่าทำแผล เห็นผัวเป็นเอทีเอ็มอยู่เรื่อยเลยนะมึงอะ”มันหงิดละครับหวานๆเมื่อกี้หมดกัน ผมจำใจพยักหน้าใส่รองเท้าข้างเดียววิ่งขึ้นรถหนีตามผัวไป….





 

“อูย…”
 

เสียงห้าวพึมพำเบาๆปรากฏชายร่างสูงผิวสีแทนนั่งก้นจำเบ้ากับพื้นเนื่องจากโดนวัตถุปะทะเข้ากับศีรษะเต็มแรง หยิบมาดูก็พบรองเท้าข้างซ้ายขนาดเบอร์สี่สิบ มีรูตรงด้านข้างเหมือนบริเวณนิ้วก้อยเท้า หลังจากหงายดูแล้วหายใจอีกทีก็พบว่ามีกลิ่นผสมผสานกันระหว่างแบคทีเรียในง่ามเท้าและกากอาหารของสัตว์สีขาตลบอบอวลเต็มไปหมด
 

“อ้วกกก เชี่ยยย รองเท้าเป็นรู เหม็นตีนอีกต่างหาก น้องฮุนเอาไปได้ไงวะ!”
 

คิมจงอินเจ้าของร่างสีทึบสบถอย่างคับแค้นใจ หลังจากทำตัวเป็นแฟนบอยน้องฮุนมานานก็รู้ว่าน้องฮุนมีป๋าเลี้ยงอยู่ จงอินอุตส่าห์ดรอปเรียนไปเป็นดาราก่อนจะกลับมาศึกษาต่อเพื่อรอจบพร้อมน้องฮุนเชียวนะ แล้วอิป๋าตัวเตี้ยๆขาล่ำๆ ตีนเหม็นอีกต่างหากมาเอาหัวใจน้องฮุนของพี่จงอินได้อย่างไร..คิดแล้วก็เครียดนัก เขาใช้มือเสยเส้ยผมที่แตกกลุ่มให้เข้าทรง ขยับแว่นกันแดดก่อนจะกำหมัดแน่น
 

“ไอ่เจ๊กตีนเหม็น มึงเป็นศัตรูหัวใจกู มึงมารความรักของพี่จงอินสุดหล่อกับน้องฮุนคาวาอี้ มึงเจอแน่ มึงเจ๊ออออ”