:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 04 แฟนเด็กไม่เล็กนะครับ ภาค ขุดทองกันไหมจะไปก็รีบไป

ผมกำแก้วโซจูแน่น รู้ได้เลยครับว่าแม่งเปียกเหงื่อ ใจนี่เต้นระทึกตึกตั่กแทบเป็นจังหวะจังซี่มันต้องถอน น้องจ๊อกอยู่ข้างหลัง เชี่ยแห้งอยู่ข้างๆ เอาไงดีวะกู ผมกลอกตาล่อกแล่กก่อนจะขอความช่วยเหลือจากคนเดียวที่พอจะช่วยผมได้ในตอนนี้
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : มึง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ช่วยกูโด้ย
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ:
                   

 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : อะไรอิรู หน่องปาร์คของกูจะกลับแล้วเหรอ
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู :
           

               

 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ที่ไหนล่ะอิฮาร์! น้องจ๊อก เด็กกูเป็นหลานเจ้ชิงชิง
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ชิบเหยแล้ว
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ทำไงดีวะ
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : แย่เม็ด…เอางี้อิรู สูดลมหายใจลึกๆ เดี๋ยวกูไปหาเคนะ ตั้งสตินะมึง ฮู่ ฮู่

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : อิฟายเยอร์กูไม่ได้ท้อง-*-
 

แบคกี้ เมียด่ามาหาหนู : เออเดี๋ยวกูไปหา เขาเริ่มออกไปเต้นแล้ว
 

ผมคว่ำมือถือลงยกมือทาบหน้าอก ตายห่ะละครับมวลมหาประชาชนที่รักของพี่หานคนแมน สมองผมจินตนาการถึงตอนที่อิเชี่ยแห้งมันจับได้แล้วซ้อมผมกลางฟลอร์เต้นเอ็กเซอไซด์ตีนแค่นั้นก็เสียวไปถึงร่องตูด โอ้พระสงฆ์ช่วยลูกด้วย ลูกช้างสัญญาจะใส่บาตรจย้าTAT; ผมนั่งเคี้ยวหมูสามชั้นขางี้สั่นพั่บๆแล้วก็ผงะเมื่อจู่ๆอิแห้งก็ลุกขึ้น!
 

“ตัวเองเค้าผิดไปแล้วเค้าขอโทษ!!”ผมร้องขึ้นพลางทรุดตัวลงขอร้องอ้อนวอนแห้งอย่าไปทิ้งตัวลงแทงเข่ากัดขาแห้งเอาไว้ เอ่อะผิด มันไม่ได้ขยับตัวครับแต่กลับก้มหน้ามองผมอยู่อย่างนั้น
 

“อะไร จะไปเยี่ยว”
 

“อ้าว”
 

“ไม่ให้ไปก็อ้าปากดิ”มันยักคิ้วจึ่กๆใส่โดยที่ผมก็ยกมือปาดเหงื่อ ไปฉี่เหรอ สงสัยหลอนไปหน่อย คือแบบคนมีคดีติดตัวแบบผมก็มักหลอนแบบนี้พวกคุณคงรู้ดีเนอะ มันลุกขึ้นชวนอิหน้าเขียวไปห้องน้ำด้วยกันโดยที่ผมก็นั่งกอดมือถือไว้ ไม่นานนักก็มีมือเย็นๆเข้ามาแปะที่แขนของผม
 

“พี่ลู่ฮะ”
 

เจี๊ยกกกกส์!!
 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า อุ้ย คิกคิกคิกคิก”ผมหันไปหัวใจตกอยู่ที่ตาตุ่มแล้วพบอิตุ๊ดแบคยืนหัวเราะปากกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าหัวเราะอาโนเนะเมื่อพบว่าชายในดวงใจของมันยังนั่งเกากีต้าร์เอื่อยๆไม่เข้ากับเพลงฮิปฮอปที่กับเปิดเล้ย ผมถลึงตาใส่มันที่เบียดตูดกระแซะมาใกล้ๆ
 

“อิเห็บหมา..มึง…”ผมถลึงตาใส่มันคำรามลอดไรฟันแมนๆใส่โดยที่มันก็ทำตาปิ๊งๆ
 

“เพื่อนลู่ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะฮะ”
 

“ดีออก บอกกูก่อนทำไงดี แม่งเชี่ยฮุนจะออกมาแล้ว”
 

“ไหนวะ”แบคฮยอนหันไปผมก็หันตาม เท่านั้นล่ะครับภาพอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเมื่อหน้าทางเข้าห้องน้ำนั่นผมเห็นน้องจ๊อกกำลังคุยกับผู้ชายคนนึง โค้งกันนิดๆหน่อยๆออกแนวขอโทษขอโพยกับ..

กับ..



 

ผัวพี่เด้อน้อง!!
 

“แบค..กูตายแน่”ผมครางโดยที่แบคฮยอนมันก็เอาสองมือของมันโอบกอดกระถางไว้
 

“ตายโหงด้วยนะมึงอะ”
 

“เรียกเบอร์โรงพยาบาลให้กูด้วยนะ บอกแม่กูที่ปักกิ่งด้วยว่ากูรักท่านมาก สวดเจ็ดคืนเลี้ยงพิซซ่ากับไก่ทอดเปิดเพลงรีมิกซ์นะมึงกูไม่ชอบเพลงเศร้า”ผมสั่งเสียโดยที่อิแบคก็เบ้ปากเป็นสะพานโค้งใส่ผมทันที
 

“ตอนทำละไม่คิดนะมึง”
 

เป็นค้อนเหรอตอกย้ำกูจัง…
 

“น่า ดูสถานการณ์ไปก่อน”มันปลอบใจโดยที่อิหน้าเขียวก็เดินมาทัก
 

“อ่าซ้อเน่เพิ่งอ่าซ้อหลอข่าบ หวักลีข่าบ”(อาซ้อนี่เพื่อนอาซ้อเหรอครับ สวัสดีครับ)
 

“หวักลีๆ”-_-! อิแบคตอบภาษาเดียวกันไปเป๊ะๆทั้งที่ผมยังเออเร่อทรานสเลทซะด้วยซ้ำ ผมเห็นอิหน้าเขียวยิ้มแต้จนเสียวว่าถุงใต้ตาห้อยๆของมันจะระเบิดโบ้ม
 

“เจิงคงพาสังเลียวกาน โดงจายโดงจาย♥”(เจอคนภาษาเดียวกัน โดนใจโดนใจ)
 

“ไม่มีนโยบายเอาพิคโคโล่ทำผัวค่ะ ซอรี่”อิแบคมันสะบั้นรักอย่างไร้เยื่อใยจนอิหน้าเขียวเดินกุมอกทรุดลงไปซบสว่างบอยที่นั่งชงเหล้าไว้ประมาณสิบแก้วเหมือนมากันยี่สิบคน อินี่ก็ขยันไปไหน-_- สักพักเซฮุนมันก็เดินมาโบกมือทักแบคฮยอนที่เกาะ(?)กระถางต้นไม้อยู่
 

“อ้าวพี่หวัดดี มาทำเฮี่ยอะไรตรงนี้อะ”
 

“ทักกูซะหวานชื่นรื่นรมย์เชียวนะเป็นเฮลบลูบอยส์เหรอ”แบคฮยอนมันจิปากใส่ “ที่ออฟฟิศกินเลี้ยงโว้ย”
 

“อ้าว แล้วทำไมพี่ไม่บอกผมล่ะ?”คราวนี้อิแห้งหันมาเฉ่งผมแทนครับ อิตุ๊ดบานเย็นกูให้มึงมาช่วยไม่ใช่ให้มาหางานนะวุ้ย พวกเราเลิ่กลั่กกันอยู่พักก่อนอิแบคจะรีบพูดขึ้นมา
 

“ก็...ลู่มันอยากมากับมึง ช่างเหอะ ที่ออฟฟิศก็กินกันประจำแหล่ะ”
 

“เออดีเลยงั้นพาผมไปหาพี่คริสดิ ไปหวัดดีแกบ้างไม่เจอนาน”อิแห้งมันพูดขึ้นแต่พวกเราสะดุ้งโหยงเกร็งตูดเพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ผมเหล่มองกันเองก่อนที่อิแบคจะชิงหวีดสยองออกมาเมื่อแห้งมันทำท่าเหมือนจะเดินหาโต๊ะที่ออฟฟิศกำลังกินเลี้ยงกัน
 

“อย่า!!”
 

“?”
 

“อย่าไปเลยฮุน เนี่ยเห็นมั๊ยลู่มันเมาแล้ว มึงเมาแล้วใช่ไหมลู่มึงเมาแล้วใช่ไหม!”อิแบคหันมาเขย่าคอผมจนลูกตาแทบจะไหลสลับข้างกัน เพียงเท่านั้นผมก็รีบซุงแหลทันทีครับ คนแมนออสสการ์จะพลาดอิเวนท์แบบนี้ได้อย่างไร อยากรอดตายนี่ขอบอก
 

“เหย้ ไม่ได้ม๊าว เอื๊อก หวาย..ปายเลยป่าว..โอ่กก”ผมโก่งคอทำท่าจะอ้วกทำเอาอิหน้าเขียวกระโดดเหยง แต่อิหูบานยังดีดกีต้าร์ใส่แว่นกันแดดทั้งที่ในร้านก็มืดสัส อิแห้งรีบมาประคองผมไว้โดยผมก็ได้ยินเสียงอิแบคร้องปลุกระดมเนืองๆ
 

“ลู่มึงใจเย็นนะ ไม่ไหวแล้วฮุน แฟนมึงเมาเป็นหมาเลย”
 

ขอบใจนะอิตุ๊ด..
 

“พาลู่กลับห้องไปเหอะ เดี๋ยวเพื่อนๆมึงกูจัดการเอง”
 

จัดการ = จับแดกสินะ…
 

“อะ..อืม”ผมแกล้งหลับตาโดยที่เซฮุนมันก็อุ้มผมขึ้น ภาวนาขอให้ไปที่รถไม่ใช่โยนลงบ่อหน้าร้าน ฮือ ขอให้พี่หานแคล้วคลาดปลอดภัย แล้วพี่หานจะใส่บาตรทุกวันครับสัญญาTT



 

.

หลังจากที่เซฮุนอุ้มลู่หานออกไปจากร้าน แบคฮยอนหันไปที่ฟลอร์ก็พบหลานเจ้ชิงชิงกำลังเล่นสนุกสนานกับน้าของตนอยู่ ร่างบางในชุดสีบานเย็นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เอาวะ ยังไงก็น่าจะรอดไปได้บ้างละเนอะ ใบหน้าหวานหันขวับไปหาคนที่ยังเกากีต้าร์เอื่อยเหมือนกับคนเมายา แบบนี้คนอาร์ตแท้ๆ สเป็ค คลาสสิกเอ่าะห์
 

“ปาร์คชานยอล”เจ้าตัวพูดขึ้นโดยเด็กทั้งสามก็เงยหน้ามอง เด็กหน้าเขียวเงยมองทั้งที่ยังเคี้ยวอะไรไม่รู้เต็มปาก  และเด็กตัวขาวที่หยุดการชงเหล้าเพื่อใครแดกชั่วคราวก็มองหน้าของเขา รวมทั้งเจ้าของชื่อที่ก้มหน้าจนแว่นกันแดดเลื่อนลงจนเห็นตาเหลือกๆโปนๆของเจ้าตัว แบคฮยอนกระแอมไอพลางโพสต์ท่าสวยเล็กน้อยพร้อมเอ่ยออกมาอย่างเก๋ไก๋
 

“พี่มีเรื่องจะบอกน้องสามเรื่อง”
 

“ห่ะ?”
 

“หนึ่งพี่สวยมาก สองพี่สวยที่สุด สามไม่มีใครสวยไปกว่าพี่อีกแล้ว”
 

-0-...
 

เกิดเป็นสีหน้าเดียวกันของคนตัวขาวและคนตัวเขียว ทว่าร่างสูงๆนั้นไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าเปลี่ยนข้างไขว่ห้างของตน แต่ยังใจดีดีดกีต้าร์ปิดท้ายให้แตร๊งนึง
 

“ถึงพี่จะไม่ได้ไลค์ในยูทูป แต่พี่ก็อยากรู้ว่าพี่จะไลค์ได้มัก?” ทั้งโต๊ะเงียบสงัดโดยร่างบางในสูทสีบานเย็นก็บิดเกลียวชีวิตไปมา
 

“ฮือเขิน อายจังเลย บีเออีทีเควายอันเด้อสะกอแอลโอวีอี แอดไลน์มานะ>//< ตุ๊ดเขินมากค่ะ ฟ้องแม่ก่อนนะคะ บัยส์จย้า”ตบท้ายได้ดังนั้นก็รีบวิ่งปรู๊ดออกไปทันที ปล่อยให้สามหนุ่มนั่งมึนจนจุนมยอนที่นั่งเงียบมานานก็พูดขึ้นมา
 

“ใครฟังเจ๊แกทันบ้างวะ พูดไวชิเหย”
 

ชานยอลนั่งนิ่งๆอยู่ที่เก่า ยกมือขึ้นมาเกาจั๊กแร้เล็กน้อยเนื่องจากรู้สึกคันก่อนจะพึมพำเบาๆ
 

“กูฟังไม่ทันหรอก แต่จำได้ว่ะ…”


 

 

*


 

ผมแกล้งเมาอยู่ในอ้อมกอดอิแห้งจนรู้สึกว่าเสียงเพลงเริ่มเบาลง เหมือนจะออกมาข้างนอกแล้วแต่ไม่รู้ว่าตรงไหน แอบกลัวเหมือนกันนะครับว่ามันจะโยนลงบ่อปลาคาร์ฟหน้าร้านเข้าให้ ผมได้ยินเสียงเปิดประตูรถก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเบาะรถ เสียงหัวใจนี่เต้นดังกว่าเดิม คือแม่งลุ้นกูไม่ได้เขินอิฮาร์นี่ คืออินี่มันก็ไม่ใช่ควายครับ ได้แต่หวั่นๆอยู่งี้แหล่ะ
 

“ทำไมแม่งเมาง่ายจังวะ”น่าน! หัวใจผมนี่เต้นตึ่กๆเป็นจังหวะชะชะช่าผสมสกาแล้วครับ คราวนี้ผมเริ่มรู้สึกว่ามันยื่นหน้ามาดมๆฟุดฟิดๆแถวๆคอกับหู มึงจะแตกสปีชี่ส์เป็นหมาเหรออิส้าดดดด
 

ปึ่ก!
 

เท่านั้นแหล่ะครับสันมือตีแสกหน้าพี่หานคนแมนเต็มๆ กูโดนแล้ว กูโดนแล้ววว แบคมึงอย่าลืมที่กูสั่งเสียนะมึ๊งTT ผมค่อยๆลืมตาขึ้นพลางกุมหัวป้อยๆมองอิเชี่ยแห้งที่ติดเครื่องนั่งมองผมท่ามกลางแอร์เย็นฉ่ำจนขนจั๊กแร้แทบลุก
 

“ตัวเองเค้าเจ็บนะ”
 

“ตอแหลว่าเมาทำไม คิดว่าจับไม่ได้ไง๊ โกหกผัวนี่ทำดีเนอะ”มันกระตุกคิ้วใส่จนกูแทบอยากคลานออกจากรถ อิฮาร์ รังสีสังหารออกมาแล้วTT อยากแดกน้ำหมักชีวภาพแล้วสลายไปซะตอนนั้น อิคาร์โบเรนเจอร์ อิพวกปราบอธรรม องค์พระแม่พริตตี้เคียวช่วยมาสังหารลูกช้างตายซะยังจะดีกว่าตายคาตีนอินี่ มันกระชากผมหันไปหามันโดยที่ผมก็รีบยกมือร้องขอชีวิต โอ๊ย.. ตายกูตาย!
 

“แง๊!! ตัวเองอย่าทำเค้า!”
 

“ก็บอกมาดีๆดิ”
 

“...”ผมอ้าปากค้างมองมันขับรถถอยออกจากที่จอดอยู่เข้าไปชิดฝั่งด้านในสุดแทนที่คันอื่นซึ่งเพิ่งขับออกไป มันดับเครื่องลงก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปากกับหน้าติ๋มๆของมันอย่างบางเบา นี่ผมต้องสารภาพใช่ไหม ชีวิตผมต้องมาจบลงแค่นี้เหรอ..พี่ยังต้องฟันสาวบนโลกอีกมากนะอิตุ๊ด.. ผมลมหายใจสะดุดหน้าร้อนขึ้นมาซะดื้อๆเมื่อมันยกมือขึ้นมาลูบต้นขาของผมเบาๆ
 

“ว่าอยากเอา”
 

มึง..อิ .. อิฮาร์ อิฮ่อก อิเฮี่ย อิไต อิคึอิคึ มึงวกมาเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย….
 

“กลับห้องเหรอ งื้ม เค้าอยากกลับห้องแล้ว”ผมรีบพูดแต่มันก็สวนขึ้นทันที
 

“ตรงนี้แหล่ะ”
 

“ห๋า?”
 

“อื้ม ตรงนี้แหล่ะ อยากเอาละ”พูดง่ายๆเหมือนกับหิวข้าวแล้ว ปวดฉี่แล้วงั้นแหล่ะ มันดึงผมเข้าไปใกล้มันแล้วก็จูบปากอีกแล้วครับท่าน แต่ตอนนี้กูไม่เสี้ยนนะอยากบอก กูไม่มีอารมณ์มงแซะมงแซะกับมึ๊งนะอิฟ๊วยยย เสียงเพลงเสียงอะไรรอบตัวผมเริ่มไม่ได้ยินแล้ว ก็ใช่ละครับมันก็อยู่กับผมมาจนรู้ว่าโซจูไม่กี่แก้วมอมคนแมนๆแบบผมไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเมาอินี่ขึ้นมาแล้วสิครับ…
 

มันลูบแก้มผมแล้วเอื้อมมือลงไปรั้งเอวของผมให้ชิดมันมากขึ้น มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกครับที่จูบกัน อิฮาร์นี่ก็เหมือนปลาซัคเกอร์กลับชาติมาเกิดแม่งดูดเอาๆมือมันก็สอดขึ้นมาถึงกลางหลัง คนแมนๆแบบพี่ก็กลัวตกเป็นนะน้อง เพราะงั้นผมเลยเกาะไหล่มันไว้ มันซุกหน้ากับคอผมไม่รู้จะดูดจะแดกอะไรนักหนา เสียงลมหายใจนี่เหมือนโอตาคุหื่นๆมากครับ มันฃอบมาแฮ่กๆใส่หูผมอ่ะ หยึกหยึย…

“อมให้หน่อย”มันกระซิบเบาๆ อิฮาร์นี่สงสัยติดใจชิวหาพาเพลินพี่หานอะดิ เนี่ยล่ะครับคนแมนสุดๆที่น้องตุ๊ดไปไหนไม่รอด ด่ากูทุกวันก็เอากูแม่งทุกวันนะมึงเนี่ย ผมเบ้ปากใส่มันที่รูดซิปกางเกงลงแล้วเอาไอ่โอน้อยออกของมันออกมา มั่นเวอร์ มันบีบตูดผมให้รีบๆทำให้มันหน่อย งี้แหล่ะครับคนมันหล่อลีลาดีเป็นที่ต้องการของตุ๊ด กรั่ก ผมทำหน้าเท่ใส่มัน สุดท้ายน้องก็ขาดรสสวาทจากพี่หานคนนี้ไม่ได้ ไม่เป็นไรนะฮันนี่พี่ยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอเอง อิยะฮ่ะฮ่ะฮ่า

ผมก้มลงประคองโอน้อยออกของมันไว้ ไอ้ที่ใหญ่ๆนี่สงสัยแม่งยัดไส้ อิหรรมเป่าลมไม่ได้ของแท้ออริจินอลแบบบิ๊กหานแน่นอน แล้วก็จูบเบาๆเสียงซี๊ดนี่ดังชัด ทำไมแม่งเป็นคนหื่นแบบนี้วะอิเด็กเก็บกด ผมตั้งหน้าตั้งตาทำไปเถอะมันจะได้ลืมประเด็นว่าผมแกล้งเมาทำไม คิดได้ดังนั้นก็แดกแหนมแม่งครับ รัวเหมือนแข่งกินไอติมสมัยประถม เสียวดิมึงกดหัวกูซะแทบจมเป้า ความชำนาเรามันต่างกันน้อง ผมรูดริมฝีปากแล้วเงยหน้ามองนวลน้องที่กัดฟันกรอด เงี้ยแหล่ะครับคนมันเก่ง

“ซี๊ด..แม่ง..”

มันดึงไหล่ผมออกแล้วผลักไปกับเบาะข้างคนขับแล้วถลกเสื้อผมขึ้นตั้งหน้าตั้งตาปล้ำอย่างเมามัน เต้ากูก็ไม่มีฟัดทำเฮี่ยไรนักหน๊า กูเจ็บนะดีออก ขัดใจมากไม่ได้ครับเพราะเคยขัดไปครั้งตอนมันกำลังฟัดนมแบบนี้แหล่ะ แม่งเงยหน้าขึ้นมาตบหน้าสั่นโทษฐานขัดอารมณ์มัน พูดถึงอารมณ์ก็เริ่มจะมี บิ๊กหานเริ่มหนาวครับแข็งเลย จังซี่สิทนไหวบ้อ มันอะกิ๊วๆแล้วครับมวลมหาประชาชนของพี่หาน ได้แต่คำรามแบบชายหนุ่มสุดหล่อประสาละครช่องหลายสีที่ชอบระเบิดเขาเผากระท่อม

“อะ..อื้อ..”

“ชันขาขึ้น”

“อ๊ะ..อ๊า..อา…”

“อย่าดิ้นดิมันแคบ”มันพึมพำแล้วตะกุยกางเกงผมลงแล้วซุกหน้ากับหว่างขา เท่านั้นแหล่ะครับฟีลลิ่งประมาณนี่กูอยู่โลกไหนประเดประดังทีเดียว แม่งทั้งงับทั้งเลียมึงจะกัดให้ขาดคาปากมึงหร๊า ผมจิกขยุ้มผมมัน เบาะก็แคบๆแต่ความแห้งของมันก็มีประโยชน์เมื่อมันยัดตัวเองจนลงไปคุกเข่าได้

“พี่..หยิบเจลดิ”

“ตรง..ตรงไหน?”

“กล่องข้างที่นั่งอะ”มันบอกเร่งๆแล้วก้มลงไปดูดต่อ โธ่อิปลาดูด ชาติที่แล้วมึงต้องเป็นตัวดูดชัวร์ แม่งหนุบๆหนับๆอะงื้อ ผมได้ยินเสียงเหมือนเสียงผ้าเสียดเนื้อ มันดันขาผมชิดอกแล้วกดตัวตามลงมา ดีนะครับไม่มีคนเห็นแล้วประตูล็อค ถ้าไม่ประตูไม่ล็อคนะพ่อเอ๊ย เทกระจาดตอนเยนี่คงเป็นภาพกีฬามันส์ๆสำหรับผู้ชมทุกวัยแน่ๆ

“เดี๋ยว..อื้อ..”ผมพยายามขัด แต่มันก็ดึงดันที่จะ’เอา’ให้ได้ กางเกงลูกพ่อไปซะแล้วT_T ผมรู้สึกได้ถึงอะไรหลายๆอย่าง เหงื่อเอย หน้าขาของมัน เสียงลมหายใจ ช่วงเวลาแห่งการตุ๋ยเริ่มขึ้นแล้วเมื่อมันเตรียมการที่จะขุดทองในรถ

“อะ..อ้า..”ไม่อยากบรรยายแต่ขอหน่อยสภาพมันเก็บครบชุดครับแค่กางเกงร่นลงกองหน้าขา แต่กูนี่สิ้นกางเกงเดชะบุญยังีเสื้อ ทำหน้าเหี่ยวใส่มันหรรมมันจะหดมั๊ยTT เอนหมดแล้วจ้า มันดันผมกดลงแนบเบาะแล้วค่อยๆดันโอน้อยออกของมันเข้ามา อิฮาร์เจ็บมากกูจะฟ้องแม่

“ตัวเอง..เค้าเจ็บ..”โดนเอาทุกวันแต่ก็ยังเจ็บนะวุ้ย ยาอิแบคยังไม่ทันได้ลองเลย

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วนะ”อิข่นบว้า! แน่จริงมาให้กูแทงตูดมึงบ้างม๊าย อิฟ๊าย ผมอ้าปากค้างอยู่พักโคตรแม่งของความจุก เพิ่งรู้ข้อดีของความแห้งมันว่าสามารถเยในรถได้แบบไม่ฟาดกระจกรถหรือตีนไปยันแตร ตัวของมันแนบเข้ามาหาผมพร้อมความปวดหนึบและยังเจ็บเสียด แม่ง กูเจ็บนะ! หมันไส้ครับเลยโวยวายแบบแมนๆด้วยการข่วนแม่ง เป็นไงล่ะเท่สัส ท่าเสือตะปบของพี่หานสุดหล่อ มึงโด๊นน

“อื้อ..ขยับดิ”ทวงเบาๆเมื่อมันยังนิ่ง มันสูดลมหายใจเบาๆแล้วเริ่มโยกแล้วครับ อิเวงนี่รถมีไม่ขีบไม่ขี่มาขับขี่กูซะงั้น ผมจิกบ่ามันเอาไว้โดยที่มันก็กระแทกรัวเข้ามาเมื่อจังหวะเริ่มลื่น แน่ล่ะมึงก็เล่นโบกเจลซะขนาดนั้น สมองเริ่มไม่สั่งการแล้วครับเครื่องเออเร่อ เจ็บมั๊ยก็ไม่ค่อยเจ็บแล้ว เสียวมากกว่า ดูมมะจาเรดูมแล้วครับ ตอนนี้ขออยู่สองอย่าง ขอให้มันเสร็จไวๆกับขออย่าให้ใครมาเล้ย

“อ่า..พี่ บีบแน่นว่ะ”

“อ้ะ..อื้ม เร็วๆ เร็วๆหน่อย”ตอนนี้รู้สึกได้เลยครับว่ารถเริ่มโยกเบาๆแล้ว ไม่ไหวแล้วครับพี่หานไม่ทน ฉีดใส่แม่งเลยดีมั๊ย ขณะที่กำลังคิดอิแห้งก็เอาทิชชู่มาโปะบิ๊กหานเอาไว้ครับ

“อ่า..เดี๋ยวเลอะนะ”

“อื้อ”

“จับไว้ จะเสร็จแล้ว”

ตอแหล…

กว่าจะเสร็จตามที่พูดมันเล่นโยกไม่หยุดแถมปล่อยใส่ผมอีกสองที อิฟ๊าย คนแมนอย่างพี่หานเหรอ เก่งๆแบบนี้ต้องออกมากกว่าอยู่แล้ว แต้มมากกว่าครับ ผ่านไปเป็นชั่วโมงแม่งก็ไม่หยุดซะที จะหยุดบ้างก็ตอนที่รถคันข้างๆเริ่มถอยตัวออกไปไรงี้ แต่ก็ดีไม่มีใครมาชะโงกหน้าดู และตอนนี้...มันกำลังทำรอบที่สาม ผมบอกแล้วว่ามันขี้เอา บานเป็นดอกทานตะวันหมดกู…

“อ๊ะ..อ่า..ตัวเอง..ตัวเองจ๋า..จะออกแล้ว”

“อ่ะ..อื้ม..อา..ซี๊ดด”

 “อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊า!”ผมปล่อยออกมาอีกรอบ นอกจากในห้องกับในรถไฟฟ้าแล้ว ในรถมันผมก็เป็นเมียมันอยู่ดี จริงๆแม่งคงเป็นทุกทีที่มันอยู่ด้วยอะ ผมหอบหายใจโกยอากาศเข้าไป เหนื่อยแล้วเมื่อยด้วย อยู่ท่าเดิมเป็นชั่วโมงครับ ไม่กล้าพิสดารมากเดี๋ยวคนเห็น เพลียขึ้นมาแล้วแฮะ ผมรู้สึกแค่ว่ามันจูบปากผมเบาๆ คือตอนนี้ยังไม่หยุดหอบ ผมปรับลมหายใจเล็กน้อยแล้วตัดสินใจหลับตาลง

ฝันดีนะครับสาวๆของพี่หาน ร่างกายสูญเสียน้ำ ขอนอนก่อน บ้าย...

 

*
 

ประตูห้องเก้าสี่ชั้นเจ็ดเพ้นท์เฮ้าส์จอนซองถูกเปิดออก ปรากฏชายร่างสูงกำลังอุ้มคนตัวเล็กๆที่หลับสนิทเข้ามาในห้อง เซฮุนโยนกางเกงยีนส์ของอีกคนลงตะกร้าเพราะขี้เกียจใส่ให้ เลยสวมบ็อกเซอร์ให้ลวกๆ จัดเครื่องแต่งตัวของตนแล้วขับออกมาจนถึงห้อง ร่างสูงทำท่าเหมือนจะปลุกให้อีกฝ่ายมาอาบน้ำ แต่เหมือนกับว่าตัวเล็กๆที่ชอบทำท่าว่าตัวเองแมนตัวเองเท่นั้นจะหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว คิ้วเข้มได้แต่เลิกขึ้นก่อนจะถอดเสื้อเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย
 

เขาเดินออกมาอีกครั้งพร้อมกับอ่างใบเล็กและผ้าขนหนูวางไว้ที่ข้างเตียง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้หยิบชุดนอนคิตตี้มาวางเพื่อให้เปลี่ยน เขาลงมือถอดเสื้อคนที่ร่วมชีวิตกันมาครึ่งปีกว่าๆออกแล้วค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้
 

“เห้ยยย อย่ามาเสือก ”ปากน้อยๆน่ารักกลับละเมอพ่นคำหยาบออกมา เซฮุนไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าหัวเราะในหน้าแล้วเช็ดตัวให้กับลู่หานตั้งแต่หัวจรดเท้า ทุกกลางเดือนและปลายเดือนก็แบบนี้ เขาต้องพาลู่หานที่เมาหยำเปลากกลับมาที่ห้องทุกที เพียงแต่ครึ่งเดือนนี้กลับแปลกออกไปเท่านั้น เขาลุกขึ้นนั่งข้างเตียงพยุงอีกคนขึ้นให้พิงไหล่แล้วสวมเสื้อให้ เหตุผลของชุดนอนคิ้ตตี้แบบกระโปรงก็ไม่มีอะไร เขาแค่คิดว่าเหมาะดี ก็รู้นะอีกคนไม่ค่อยชอบแต่เขาชอบนี่ เขาปล่อยร่างเล็กๆนั้นนอนแล้วหยิบผ้าห่มมาห่มให้ ก่อนจะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าบ้าง
 

เซฮุนจำได้ว่าตอนที่เข้าห้องน้ำกับเพื่อนเขาชนกับเด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักคนหนึ่ง เด็กคนนั้นกำลังแชทหาใครสักคนอยู่ แต่ด้วยนิสัยเขาก็คิดไปเองว่าอีกฝ่ายจะหลบ แต่ก็ไม่หลบจนชนกันมือถือเด็กคนนั้นร่วงไปกับพื้น เขาหยิบมือถือส่งคืนให้แต่ก็เห็นอะไรบางอย่าง
 

“อ๊ะ ขอบคุณฮะ ขอโทษทีนะครับ”
 

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ระวังเอง”
 

แล้วพวกเขาก็แยกกัน…







 

Minseokiez™ : พี่ลู่ฮะ
 

Minseokiez™ : ไม่มาจริงๆเหรอ?
 

Minseokiez™ :
          

 

Minseokiez™ : ผมเพิ่งรู้อะว่าพี่ทำงานที่เดียวกับน้าผมเลย<3
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ขอโทษครับ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : พอดีวันนี้พี่มีนัดกินข้าวกับคุณแม่น่ะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ไว้วันหลังเราค่อยไปกินไอติมร้านเดิมกันนะ เราไม่โกรธพี่ใช่มั๊ย? หื้ม?

Minseokiez™ : อ่อ ไม่ครับ ฝากสวัสดีท่านด้วยน้า
 

Minseokiez™ : ฝันดีนะครับ รักน้า<3





 

เซฮุนยืนมองสมาร์ทโฟนสีขาวที่ลู่หานซื้อเข้าคู่มากับเขา ใบหน้าหล่อหรุบตาลง ไม่มีใครรู้ความรู้สึกของโอเซฮุนในเวลานี้ จนกระทั่งนิ้วยาวค่อยๆขยับเลื่อนพิมพ์ข้อความตอบกลับไปในที่สุด





 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ฝันดีนะครับ:)




 

 

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็เช้า รู้สึกเจ็บขาอยู่บ้างครับแต่ไม่ถึงกับสะโพกคราก กวาดสายตามองไปรอบๆก็รู้ว่าที่นี่บนเตียงที่ห้อง มีอิตัวเฮี่ยทำหน้าติ๋มเหมือนเจ้าของมันนอนอยู่ข้างๆ แม่งหายไปไหนวะ? หกโมงเช้าแบบนี้แม่งต้องนอนแดกบ้านแดกเมืองอยู่ข้างๆดิ ผมรู้สึกไม่ดีขึ้นมา ทำไมห้องมันเงียบแบบนี้…
 

“ตัวเอง”
 

ไอ้ผมก็เรียกเบาๆนะแต่ก็ไม่มีใครตอบ ผมเลยคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาว่าจะโทรหาเผื่อมันออกไปข้างนอกรึเปล่า แต่เชี่ยแห้งไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้นี่หว่า เดี๋ยวครับ..เฮ้ย เมื่อคืนผมตอบไลน์น้องจ๊อกไปตอนไหน?
 

ชิบหาย…
 

ผมรีบลุกขึ้นเดินหาอิแห้งแล้วครับ ตอนนี้หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง หัวใจแม่งเริ่มโหวงๆ หรือว่าแห้งมันจะ..ไม่มั้งครับ มันเหรอจะมายุ่งกับมือถือผมร้อยวันพันปี หรือถ้าจริงมันก็ต้องปลุกมาตบแล้วดิ ผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่นไม่เจอ ที่ครัวก็ไม่มี เอาตรงๆแม่งไม่เคยรู้สึกใจหายขนาดนี้มาก่อนเลย ปกติตื่นมามันต้องนอนข้างๆผมดิ
 

แค่นี้แม่งก็เจ็บแล้วนะ…
 

แค่คิดว่าวันนึงมันไม่อยู่…

 

“ตัวเอง! ตัวเองเว้ย! ตัวเองไปไหนวะ! ออกมาเลยนะ!”
 

ผมร้อนใจเดินหารอบห้องจนกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง ปากผมก็โวยวายร้องหามันอยู่งั้นแหล่ะครับ แม่งจะร้องละอีกนิดนึง อยู่ๆก็ดราม่าซะงั้นครับฮาร์ ก็มันหายหัวไปไหนอะ ผมยกมือถือต่อสายหามันก่อนจะได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น…
 

ในห้องน้ำ…
 

หรือแม่งรู้แล้วว่าผมแอบกิ๊กน้องจ๊อกแล้วฆ่าตัวตายในนั้น!






 

“ร้องหาผัวเหรอกูขี้อยู่!”
 

เสียงมันตะโกนพร้อมเสียงดังปึ้งเหมือนจะหยิบเฮี่ยอะไรสักอย่างขว้างใส่ประตูห้องน้ำทำเอาผมสะดุ้ง โธ่อิฮาร์แล้วไม่ขานแต่แรกวะส้าดดดดดดดด ขากกถุ้ย อิตุ๊ดโปลิโอปล่อยกูดราม่าตั้งนานนะมึงนะอิหัวเข่าหมา โธ่ไอ่เราก็นึกว่าอะไรตื่นแต่เช้า ปวดขี้ ถุ้ด
 

“ก็ตัวเองไม่ขานนี่”ผมร้องกลับไปโดยที่มันก็ตะโกนกลับมา
 

“กูเบ่งอยู่”
 

เกร๋สัส-_-... กวนตีนมันให้หายคิดมากดีกว่า ผมไม่รู้อะว่าใครตอบไลน์น้องจ๊อก หรือผมเองวะ อิแห้งเหรอ? ไม่มีทางอะ น้ำหน้าอย่างมันเนี่ยเหรอจะมาสนใจคนอย่าง…
 

ผม…



 

ผมก้มมองชุดนอนที่ผมใส่อยู่ จู่ๆก็รู้สึกผิดขึ้นมาแล้วสิครับ ใครตอบไลน์ผมไม่รู้แต่คนใส่ชุดให้ผมอะมันแน่ๆ แต่บั่บพี่หานไม่ถนัดงานดราม่าอะ แถมอิฮาร์นี่ถ้าจับได้ก็ถีบผมลงรถไปแต่แรกแล้วมั้ง คิดไปงั้นแหล่ะครับเลยบอกกกับมันเบาๆ
 

“เตง เหม็นอึ”
 

“กูกินข้าวนะกูไม่ได้แดกทเวลฟ์พลัสขี้ถึงจะหอมถูกใจมึงอะ”
 

ดีออก…
 

ไม่ยุ่งแม่งละครับ กวนตีนกันแบบนี้คือปกติแล้วล่ะ ผมเดินออกไปทำข้าวเช้าแทนทั้งที่ปากเน่าๆงี้ละวะ แต่ก็อดเอาน้ำก๊อกกลั้วปากไม่ได้อยู่ดี พอผมทำอาหารเสร็จเก็บกวาดบ้านมันก็เดินออกมาโดยที่มันก็แต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อย
 

“ไปนะ”
 

“ตัวเองไม่กินข้าวเหรอ?”
 

“...”มันหันมามองผมก่อนจะวางกระเป๋าเป้ของมันหันหน้าเข้าหาเคาท์เตอร์ ผมที่อยู่ด้านในก็หาข้าวหาจานให้มัน หิมะจะตกในแอฟริกาละครับอิแห้งออกจากบ้านแต่เช้า อยู่กับมันมาครึ่งปีกว่าแม่งตื่นสาย กว่าจะตื่นได้แม่งนอนแช่เป็นงูเหลือมอยู่งั้นแหล่ะ มันก็ยืนกินข้าวโดยที่ผมก็เท้าคางมองมัน ฮือ พอมันเงียบปากแล้วก็น่ารักดีนะครับ ผมสั้นๆรอบนี้ฟันธงเลยว่าหล่อชิบเหย คราวที่แล้วมึงเอาอิทูดี้ถวายพระรึไง หน้าก็เนียน จมูกก็โด่ง ปากก็ดี(ปากดี-ดีมาก-_-) ตัวก็สูง ขาวก็ขาว โฮ้ว ผัวเด็กผู้โหดสัสแต่ก็หล่อเวอร์ นี่เป็นอีกเหตุผลที่ไปไหนไม่รอดครับ แอร้
 

“พี่ไม่กินเหรอ?”มันถาม ผมส่ายหน้าเพราะยังไม่ค่อยหิว คือถ้าอารมณ์มันนิ่งๆมันก็พี่ๆผมๆแหล่ะครับ แต่ไปกวนตีนมันมาก หรือทำมันยัวะก็ขึ้นกูขึ้นมึง แต่เอาจริงๆนะวันนี้อินี่มาแปลกอะ
 

“ตัวเองมีเรียนแต่เช้าเหรอ?”
 

“อื้ม นัดไอ้ชานเอาไว้” อิหูบานเนี่ยอะนะ.. มันรวบตะเกียบส่งให้ผมไปเก็บที่ซิงค์ แต่พอผมจะหันหลังกลับไปเสียงมันก็ดังขึ้นมาก่อน
 

“พี่”
 

“หื้ม?”ผมหันกลับไปมองมัน ก็พบว่ามันทำหน้าติ๋มมองผมอยู่อย่างนั้น มันขยับตัวไปมาเพราะเสือกเป็นคนไฮเปอร์อยู่นิ่งๆไม่ได้ แล้วก็ก็เลียปากอยู่พักก่อนจะพูดออกมา
 

"จำไว้นะ ว่าถ้าสักวันพี่เจอคนที่ทำให้พี่ไม่ต้องฝืนที่จะรักเขา และเขาดีกับพี่จริงๆ มาบอกผม"
 

"..."
 

"แล้วผมจะไปให้เอง"
 

“เฮ้ย ตัวเองพูดอะไรอย่างนั้น เค้าจะมีใครได้ไง”ผมตอบมันยิ้มๆ โดยที่มันก็พยักหน้าช้าๆ
 

“นั่นดิ ก็หน้าเหี่ยวๆแบบนี้ใครจะเอา”
 

โหอิตุ๊ดทอร์นาโด-*-...
 

“ก็ตัวเองแหล่ะเอา เอาวันเว้นวันด้วย”ผมพูดพลางวางจานลงซิงค์ หันไปมองมันก็เห็นมันยืนหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเข้ามาในเคาท์เตอร์พร้อมกับกอดผมไว้ แม่งแปลกจริงๆนะ แดกน้ำมนต์วัดไหนมาป่าววะใจดีเกินไปละ จะจ้างคนมายิงกูป่าวเลยหลอกล่อให้ตายใจTT
 

“ก็รักไงถึงเอา รู้แล้วก็จำๆหน่อยนะครับควายน้อย”อิเฮี่ยพูดดีๆทั้งประโยคนี่ยากสินะ-_- มันโน้มหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆแล้วยีผมของผมไว้ แม่งมาใจดีอะไรตอนนี้ มึงใจดีตอนนี้กูยิ่งรู้สึกผิดมึงไม่รู้รึไง? อยากจะร้องไห้ว่ะ ขายหัวเราะกี่เล่มถึงจะช่วยฟีลติดลบของผมได้เนี่ย
 

“เค้ารู้แล้ว”
 

“งั้นไปล่ะ เย็นนี้สั่งรามยอนแกงกะหรี่นะ”
 

“อื้อได้”
 

ผมครางรับแล้วจัดเน็คไทให้มันที่ยิ้มแล้วจุ๊บปากผมเบาๆก่อนจะหยิบกระเป๋าออกไป ทำไมผมถึงใจหายก็ไม่รู้สิครับ แม่งเป็นเรื่องที่ไม่กล้าฟันธง สรุปว่าผมตอบไลน์เองแต่ลืมใช่ไหม? ผมอยากให้เป็นอย่างนั้น ก็มันไม่มีท่าทีอะไรเลยนี่หว่า ปกติผมไปเต๊าะสาวหรือเผลอมีรอยลิปสติกกลับมานี่มันก็จัดการผมโช๊ะเด๊ะไปนานแล้วดิ… ผมมองแผ่นหลังของมันที่แทรกบานประตูจนประตูปิดลง อาจเป็นครั้งแรกครับที่มันออกจากบ้านก่อนผม
 

แล้วทุกวันที่ผมออกไปก่อนมันจะมองผมแบบนี้ด้วยรึเปล่า?
 

อยู่ๆก็คิดแทนมันครับ… หน่วงเลยกูทีนี้
 

รู้สึดผิดแล้วแฮะ ผมว่าผมหยุดดีกว่า เดี๋ยวไปบอกกับน้องจ๊อกให้เรียบร้อยเพราะยังไงผมก็เลือกอิแห้งอยู่ดีครับ มันไม่ใช่แค่รักกันได้กัน แต่มันมีอะไรต่อกันมาเยอะแยะแม้จะไม่ยาวนานเท่าคนอื่นๆก็ตามที
 

กูไม่มีใครหรอก...เพราะกูรักมึงคนเดียว เชื่อกูนะ..