:: YEHET! #แฟนเด็กแต่เซ็กส์จัด :: 08 แฟนเด็ก vs สุดหล่อ

เกิดมาเกือบเบญจเพสเพิ่งรู้ว่าตัวเองฉลาดและทระนงที่สุดก็วันนี้ละครับ ผมเดินดุ่มๆอย่างเฟี้ยว...อ่าฮ้าาาาาา ไม่ใช่ละ ผมสับฝีเท้าลิ่วๆไม่ฟังเสียงเชี่ยแห้งที่พยายามเรียกผมพลางโคจรมาใกล้ อยู่อย่างสิงห์ละครับแม่งมาง้ออิยะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะแต่มึงกำลังจะตกหลุมลงสู่เวย์แห่งความเป็นเมียละครับมึงเจ๊อออ มึงโด๊นนนนน

“เฮ้ย พี่อย่าหนีดิ”

“ไม่ได้หนี”ผมปัดก่อนเดินนำอย่างมาดแมน นาทีนี้พระเอกต้องไม่ฟังอะไรทั้งนั้นครับเพื่อผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่า

“เดินตูดบิดขนาดนี้ไม่ได้หนีเลยเนอะ”มันว่าใส่ อิเชี่ยมันไม่ชอบมองเห็นความเป็นจริงครับเชอะ “ก็บอกแล้วว่าไม่รู้จักอะ”

“อืม”ผมตัดบทเสียบการ์ดเปิดประตู้ห้องเดินลิ่วๆไปหาน้ำเย็นมาแดก คือเหนื่อยที่วิ่งหนี เฮ้ย! นำมัน ขากูยิ่งสั้นๆอยู่ แต่ได้ยินเสียงมันถอนใจเฮ้อก็ยิ่งหงุดหงิด อะไรวะแค่ง้อผม พูดดีๆกับผมมันยากนักเหรอไง แหม่การได้เสียบคือกำไรนะครับ แต่ว่าเรื่องแบบนี้ต้องง้องอนกันหน่อยดิโหย

“อย่าเป็นงี้ดิ”มันพูดเบาๆแล้วมองหน้าผมนิ่งๆ ผมเสตาไปข้างๆหยิบน้ำมาแดกอีกที พอผมวางขวดปั๊บมันเทคโอเวอร์ไปกระดกต่อเฉย ติดเชื้อเหี่ยวกูไปอย่ามาโทษกูนะ...

“ก็เล่ามาดิมันเป็นใคร”ผมรู้ว่ามันชื่อไคแต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใครแล้วไคนี่คือใครส่วนใครกันแน่คือไคแล้วไคมาทำอะไรใครกับใครนะไค อิฮาร์มุกนี้โคตรอมตะพอๆกับความเหี่ยวบนหน้ากูเล่นได้ทุกงาน เล่นได้เรื่อยๆเหมือนล้อท่อนร้องน้องเล็กวงเอ็กโซที่หน้าตากากๆอะครัชเย่ะ

“ก็บอกว่าจำไม่ได้”มันพูด อิฮาร์เอาปากแช่ช่องฟรีซมาเหรอปากแข็งนะมึง ผมเบ้หน้าใส่แม่ง ก่อนจะสะบัดหัวโปกไปที

“แต่เพื่อนตัวเองก็จำมันได้นี่”

“ก็ไปถามพวกมันดิ”

“ตัวเองจะไม่บอกใช่ปะ”

“ก็ไม่รู้จักจะให้พูดยังไง”

“เอ้อ..ไม่ต้องพูดก็ไม่ต้องพูด แค่นี้มีความลับก็ไม่ต้องพูด”ผมไม่ซีหรอกเพราะจากสภาพก็พอรู้ว่าคงไม่รู้จักจริงๆ แต่ขอโทษที...เพื่อการได้เป็นฝ่ายตุ๋ยพี่หานคนแมนแดนปักกิ่งจิมิเลือกวิธีควัฟ

“ถ้าไม่เชื่อใจกันก็แล้วแต่”มันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินหนีไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีแทนปล่อยให้ผมยืนเอ๋อแดกหน้าตู้เย็นคือร้ะ...

ชิเหยยยยยยยย...งอนจนโดนงอนกลับนี่ไม่ตลกนะครัช กูอุตส่าห์งอนมึงก่อนมึงต้องง้อกูดิ เอาร่างกายมึงมาง้อกูเดี๋ยวนี้ธูธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธ ผมเหี่ยวหน้าใส่มันแต่ก็ไม่หันมาด่า ไม่หันมามองเลยด้วย อินี่น่ากลัวตรงนี้ล่ะครับ การโจมตีด้วยคำพูดว่าร้อยเปอแล้ว ถ้าเงียบใส่เมินใส่คือล้านเปอฆ่ากูเลยก็ได้ชาติหน้าขอหน้ากูตึงๆ.. มีแฟนเด็กก็งี้ครับงี่เง่าไม่มีเหตุผล เห็นเราเป็นผู้ใหญ่กว่าไม่ได้ จ้องจะให้เราโอ๋ร่ำไปพี่หานจิมิทน ผมเชิดปากเชิดคอดั่งชายชาติทหารจีน(แดง)แล้วเดินออกไปแม่ง !

ให้มันรู้กันไป...

...ว่ากูเดินไปเรียงรองเท้าหน้าห้องที่กูสะบัดตีนไว้เดินกลับมาล้างมือแล้วนั่งง้อมัน เย้เฮ็ทT_Tเมียทาสจริมๆนะฮาร์ มีใครคนไหนโคตรทาสยิ่งกว่ากูอีกม้ายยยย

“ตัวเองโกรธเค้าเหรอ..” พับโครงการด่วนครัชเด็กๆของป๋า เรื่องเยตูดมันว่ากันทีหลังแม่งเป็นอย่างงี้พี่หานรับมือไม่ด้ายยย กูต้องแตกหน่อง้อมึงไหมอิซัดดดดด ดักหน้าดักหลังก็หันหนีเดี๋ยวกูจะไปเรียนคาถาแยกร่างมายืนหุ้มมึงดูซิจะหนีไปไหน เออ..ถ้ายืนก็ไม่มีประโยชน์ป้ะมันสูงกว่าอิฮาร์เอ๊ย

“ไม่ได้โกรธ”..หน้างอเป็นดากเป็ดคือไม่งอน ทำดี.. หลอกเด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลยครับเอดรอกส์

“งือ...ง้อน้าเจ้ากาตุ่ยฮูน น้องเหมียวยูยู่มาง้อกาตู่ยฮูนแล้วน้า”ทุกคน... ยกแขนทั้งสองข้างขึ้น งอศอกลง งอข้อมือลงประหนึ่งผีกำลังตั้งท่าหลอกชิดสันมือฝั่งนิ้วโป้งให้ชนกันแล้วทำตาปิ๊งๆ ปฏิบัติ! เพราะตอนนี้กูกำลังทำท่านี้พร้อมดัดเสียงเล็กเสียงน้อยง้อมันอยู่ รีบหายเลยอิกะหร่องกูอายคนอ่านเข้าใจม้ายย

“...”

“ง้อนะ อย่าโกรธนะ นะ นะฮับ นะ นะ น้า”  ไม่ชอบแบบนี้เลยนะครับ ไม่ใช่แค่ไม่ชอบวิธีง้อหรอก ไม่ชอบที่มันเงียบไปแบบนี้เลยครับ เอาจริงผมไม่เคยโกรธกับมันแบบจริงจัง มันเองก็ไม่เคยโกรธผมนานๆ แต่ไม่ใช่มันไม่เคยโกรธผมนะ ก็มีมั่งแหล่ะครับและผมก็เลือกที่จะขอโทษถ้ามันทำให้เราไม่เย็นชาใส่กัน ...แต่มันยังทำหน้าเป็นตูดอยู่ที่เดิมเดี๋ยวก็ตุ๋ยหน้าแม่ง ผมเม้มปากเล็กน้อย อย่าให้กูใช้ท่าไม้ตายกับมึงนะ...

กูจะใช้ละนะ...

จงออกมาท่าไม้ตายของข้า...!

“อ่ะ..”

อิแห้งมันร้องเบาๆเมื่อผมยื่นมือเข้าไปแตะคางมัน ลูบๆไล้ๆเอื้อมไปเขี่ยยันติ่งหู เชี่ยแห้งหรี่ตาขมวดคิ้วทันที อิฮาร์หน้าแม่งโคตรเอ็กซ์ ท่าไม้ตายผมใช้ไม่บ่อยแต่ได้ผลกับมันนะ คนเฮี่ยไรหยั่งกับแมวชอบให้เกาคาง คุ้ยแคะแกะเกาไปเถอะมันทำหน้าเสียวใส่ทุกรอบ จุดอ่อนของมัน~ ที่คอติดหัวไง~ ทำหน้าทำตา~ เหมือนโดนรังแก~ แต่เสียวแทบขาดใจ~ *พี่หานเดอะสตาร์โซโล่* คำว่าเสียวพูดเฉยๆก็เสียวอะครัช

“หายโกรธเค้ายัง”ผมถามมันที่ยกมือเกาหัวสงสัยเหาแดก แยกหมอนมันดีไหมหรือให้มันโกนหัว อ่อหรือที่มันตัดผมที่เหาขึ้นหัววะไม่แน่ใจ

“ก็ไม่ได้โกรธ”

“...”

“จะให้โกรธคนที่รักได้ยังไง”มันเงยหน้ามองผม..เอี้ยไห่... หัวใจเต้นเป็นจังหวะลำซิ่งเลยครับทีนี้ มาซึ้งหาหอกอะไรตอนนี้ครัชอิเด็กแดกผัก อิแห้งล้างโลกทำเฮี่ยอะไรลงไปมึงรู้ตัวไหมทำกูเขินไม่เคยจะคิดอะแง้งงงงงงงงง สรุปไม่งอนใช่มั๊ย งั้นพูดว่าเออก็ดีแล้วละไปล้างจานดีกว่ากรู

“กอดหน่อยดิ”

อ้าวอิปากทรโย้ดขยับเชี่ยไรออกไปปปปป อิแห้งมองผมสีหน้ามึนๆงงๆ คือตอนนี้ร้อนหน้ามากครับอิเฮี่ยใครปิดแอร์ แล้วทำไมร้อนแค่หน้า ใครเอาไดร์จ่อหน้ากูหรืมตอบบบบบ

“...”

“เออเค้าไม่ได้พูดนะสงสัยผีบ้านผีเรือนสิงอะ ฮ่าฮ่า”คบมาครึ่งปีกว่าเอากันทุกท่า มาเขินฮาร์ไรตอนนี้ก็ไม่รู้เนอะครับ ผมจะลุกขึ้นแต่มันก็โอบเอวผมรั้งให้เข้าไปหามัน ถ้าจะคิดว่ากอดกันแน่นๆเหมือนหนังเกาหลีคือผิดครับ อินี่มันคือมุมมืดซอกตึกของเกาหลี กอดได้ปุ๊บมันไซ้คอเลย มึงจะรู้ไหมที่กูเรียกมึงว่ากาตุ่ยเพราะกาตุ่ยมันคือตัวกามครับ มันเจอตุ่ยด้วยกันไม่ได้แม่งจับเด้าหมด นิสัยขี้เมินด้วยนะ โหแม่งมันเลย มันชัดๆอิกาตุ่ยบักโกรก อิหน้าเดฟ

“อื้ม..เบาๆ”ผมคำรามใส่มันทีนึงส่วนแม่งก็ดูดปลายคางแลกกันมาทีนึง หน้าผมกับมันตอนนี้ห่างกันไม่ถึงคืบ ผมได้กลิ่นโคล่าตรงปากมัน ผมได้ยินเสียงมันพูดกับผมเบาๆ เบาจนผมได้ยินเสียงหัวใจของผมที่เต้นจนดังลั่น

“พี่ทำอะไรไว้?”

“หื้ม?”

“ทำไมอยู่ใกล้ๆแล้วหยุดไม่ได้วะ อยากกอด”มันเอื้อมมือรั้งผมไปติดมันอีก ชิดมากเลยครับ ชิดจนถึงโอน้อยออกของมันที่พองเป็นตอชนตูดผมอยู่เนี่ย

“...”

“อยากหอม” มันกดดั้งจมูกกับแก้มผมจนผมแอบเบี่ยงออก  ไม่ได้รังเกียจนะครับแต่มันสยิวไง มันขยับหน้าลงมาใกล้ปากของผมแล้วพูดอีกที แต่ตอนนี้ผมเห็นคราบโคล่าสีน้ำตาลเกรอะปากมันแล้วแหล่ะ....

“อยากจูบ”มันพูดเสร็จผมแดกโคล่าที่ติดปากมันแม่งครับ ผมหลับตาลงช้าๆรู้สึกว่าตัวเองเอนลงตรงโซฟา ฉายฮิปจย้า เหมือนว่าจะเป็นผมที่ใช้ร่างกายง้อมันซะแล้วครับ อินี่รับจ๊อบย่างหมูรึเปล่าทำไมพลิก(สถานการณ์)เก่งจัง ตอนนี้มันเอาลิ้นตีปากผมรัวเป็นอาก้าเลยดีออก อิไคคือใคร(?)นี่ช่างหัวไปก่อนครับ มาทำธุระจำเป็นก่อน... นึกดูดีๆอีกทีนี่ไม่ใช่วันงดนี่หว่า สรุปวันงดจำเป็นอยู่ไหม...

ช่างแม่งละครับ เรื่องเสียบไว้ก่อนแล้วกันวันนี้ขี้เกียจฝากมันเสียบแทนก่อนวันนึง สิบปีไม่สายสำหรับการยัดเยียดความเป็นสามีให้อิแห้งครับ เย้เฮ็ท...



 

ผมมองหน้ามันที่ยิ้มออกมาหน่อยคงคิดว่าเท่ตายฮาร์เลยอะครับ อารมณ์เหมือนอาแปะดีใจลูกหลานมาไหว้เจ้าผิดกับใบหน้าสุดเพอเฟคต์ของพี่หานเป็นร้อยๆเท่าครับ อิเชี่ยแห้งมันกระตุกยิ้มดั่งเคะน้อยที่ดีใจที่ผู้ชายงับเบ็ด อินี่มันงี้แหล่ะครับชอบอินละครหลังข่าว นินทาแม่งไม่ได้เดี๋ยวชื่อฟิคจะเปลี่ยนเลียนแบบสามีตีตราเป็นสามีตีหัว- -;

“นินทาอะไร?”

“เค้าเปล่านะใครกล้าว่าตัวเอง._.” บอกก็โดนตีนดิสาสเรื่องอะไร ผมขยับตัวอย่างมาดแมนเพราะแม่งไม่ทนกับโซฟา คือตรงนี้ก็หลายที เปิดหนังโป๊ไปทำไปก็เคยแต่ประเด็นคือตอนนี้คือเหงื่อกูออกเต่าบินสวิงกิ้งงี้มึงเอาลงหรา เดี๋ยวพ่อเอาขนจั๊กก้าถูหน้าแม่งเลอ

“ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่นั่นแหล่ะพยาธิไชตูดไง๊?”ใครจะด่าเมียได้แนวและอินดี้เท่าผัวกูครับตอบ ผมเล่นไวกิ้งกับลูกตาสองสามทีแล้วตอบมันอย่างรำคาญๆ

“เค้าร้อนอะตัวเองเหนียวตัวจะตาย-3-”

“มึงจะใส่-3-ทำไมมึงเป็นนางเอกนิยายแจ่มเสยเหรอ?”อิฮาร์..เษือกเห็นอีก

“เค้าอยากอาบน้ำนี่นา”

“เห็นหลงหน่อยไม่ได้ยั่วมากเลยนะ” ก็คนมันมีเซ่กแอ้บเพี้ยวอะครัช “ยั่วโมโหเนี่ย”อ้าวหอก- -

“เค้าเปล่าทำนะ*3*”

“เดี๋ยวเจอส้นตีน”

“ขอโทษ”

อิกองทหารนาซีเริ่มเงื้อตีนจวนตัวว่าจะไม่ปลอดภัยครับรีบขอโทษแม่งก่อน เหมือนตอนนี้เหลือแค่สองทางเลือกว่าจะโดนเอาตูดหรือจะโดนตีนมัน แหมโหดสัสจังเลยจย้าว่าจะลุกแล้วครับแต่แม่งรุกก่อน มันสอดหน้าขาเข้ามายกต้นขาผมขึ้น อินี่ก็ไม่ได้ยั่วนะนายจย๋า อินี่ฉานก็แค่เอาปลายนิ้ววนๆรอบหลังมันแค่นั้นเองนะนาย แม่งหายใจแฮ่กใส่เลยจย้านายจย๋า บ้ากามซะไม่มีล่ะอิถุ้ย

“กินนมหน่อย”

จะให้มันไปเปิดตู้เย็นก็กลัวโดนตบเลยปล่อยให้แม่งถลกเสื้อขึ้นแล้วกัน ขอโทษนะแห้งถ้านมวันนี้จะมีรสเกลือมันเป็นเพราะมึงไม่ให้กูอาบน้ำ เปรี้ยวๆหน่อยคือโยเกิร์ตหมัก หากกลิ่นตุๆด้วยนี่ก็เต่าล้วนๆไม่มีน้ำเต้าปูปลาผสมนะอะเคร แล้วมึงจะเขี่ยลิ้นทำไมอิสาสสสส อิท่าปลาดูดคัมแบคสเตจแล้วครับ ทำเชี่ยไรไม่เคยคิดหรอกว่าจะเสียวบ้างไรบ้าง แฮ่กๆแป๊บ

“ตัวเองบีบเบาๆดิ”

“นมก็ไม่ค่อยมียังจะเรื่องมาก”ถ้ากูมีนมใหญ่ๆกูไปเป็นทายาทอสูรของเจ้ชิงชิงแทนอิแบคนานละครัชแหม่

“เค้าเจ็บนะ งืมงืม”กูขู่เนี่ยเห็นมั๊ย อือรือรองเหย่อะรู้จักป้าว .. มันเงยหน้าขึ้นจูบปากพลางใช้นิ้วโป้งกดๆวนๆเท่านั้นละครับสะเดิดเลย เรื่องแทงตูดมันนี่ไม่มีในสารบบละนอนเฉยๆสบายดี ขอโทษทีพอดีเป็นคนรักสบาย

“อื้ม..อ๊ะ อูย..”ใครวะครางซะเคะเลยแม่ง อ้าวเสียงกูเอง- - ผีบ้านผีเรือนสิงกูไม่ใช่นี่ไม่เสียงกู๊ววววว มันหายใจแฮ่กใส่แล้วกระชับกอดผมแน่นขึ้น ผมเองไม่รู้จะทำเฮี่ยไรละไม่มีงานทำเลยลูบหัวโปกๆของมันไป โทษทีตอนนี้ผมกูยาวกว่า อ่าฮ้าาาาาา มันมาไซ้ๆซอกคอมือก็บีบนมที่ไม่ค่อยจะมีของผมไปมา ถ้ามีผมคงกลายเป็นสาวดุ้นอะครับ-_-

“ตัวเองอย่าบีบนมเค้านะ* ^ *”

“ใส่อิโมหาชู้มึงเหรอ?”

“ขะโต้ดจย้า”อิหอยนี่ก็โหดสัสละเกินฮอลลล ได้ข่าวกูงอนมึงนะ ทุกอย่างเป็นเพราะอิเทยทึบผมโทษแม่งละไม่สนหน้าอินหน้าเอาท์หน้าเอหน้าบี และแล้วแม่งก็ลงมือลอกคราบผมอีกรอบ แม่นด้วยนะเหวี่ยงเกงกูไปเกี่ยวโคมไฟตั้งพื้นพอดีเกร๋สาด มันก้มหน้าเอาลมหายใจมารดๆนี่คือไม่ชอบเลยมันหยิวกิ้วแงะ แต่ขัดไรแม่งไม่ได้ครับงืม ทำใจนะบัวผัน(ใคร?) ถ้าเป็นไปตามสถิตินี่อีกพักแม่งคงใช้ให้ผมแดกหรรมเป่าลมของมันแน่นอน อ้าวผิดแม่งจับผมนอนคว่ำเลยเห้ยแถมตีตูดกูด้วยกูเจ็บนะดีออกกก

“โอ๊ย ตัวเองเค้าเจ็บนะ”

“หมันไส้ไง”

“หมั่นไส้ไร(วะ)”

“ไม่รู้”อ้าวแล้วมึงจะพูดทำไม.. อ้อขอเล่าอีกนิดช่วงคุณพ่อคุณแม่ไม่มาอยากจะบอกว่าเจลหลอดกับถุงยางนี่มีอยู่ทุกที่ยิ่งกว่ามินิมาร์ท ผมจิกพนักแขนโซฟาก้มหน้าลงยามนิ้วอิแห้งได้ทำการจิ้มตูด อื้อหือไม่รู้จะอธิบายยังไงครับแม่งไม่ถงไม่ถามสุขภาพกันสักคำ

“อะ..ตัวเอง..อื้ม..”เห็นกูเป็นนางเอกเอวีญี่ปุ่นหรามาสำเร็จความใคร่ให้โดยที่มึงยังครบในเครื่องแบบเนี่ย ผมได้ยินเสียงเหมือนมันดูดนิ้วของมัน อี๋ย์ จิ้มตูดกูแล้วไปดูดนิ้วต่อ เถื่อนมากจย้าอย่ามาดูดปากกูนะ แม่งจิ้มเข้ามาใหม่เหมือนมัน..อ่า..ลึก..เข้า..มะ..มา..อาา…

“ตัวเองมันสกปรก”กว่าจะคิดได้ว่าควรบอกมันมันก็เล่นดันลิ้นเบิกทวารแล้วครับ แหม่ประตูเปิดลมโกรกท้องฟ้าแแจ่มใสมีเมฆมาก(?)เลยทีเดียว มือมันก็ลูบๆบีบๆกับแก้มดากผม ลิ้นแม่งก็ฉกเอาๆ อยากตดใส่แม่งเหมือนกันแต่เหมือนระบบลำไส้ตัดสวิสต์ จูบตูดกูขนาดนี้มึงไม่ควรมาดูดปากกูต่อนะจะบอกเลยอิฟัคคคคคค

“มาเอากันโน๊ะ^_^”ทีมึงยังใส่อิโมติค่อนได้นะอิตุ่ย อิตัวเด้าาฟ่เกเพร้ะไเพาพเอ้าอิกปกเวฟพนนวด้หดิ้ทอ่ำพๆ ผมรู้สึกได้ว่ามันถลกเสื้อผมขึ้น เลียไปตามร่องกระดูกสันหลังซุกหลังคอแล้วก็เลียหูผมจนเปียก มือก็ยันอีกข้างก็เสียบเข้าพรวดมาสองนิ้ว ควรซี๊ดไหมสัส อินี่นายจย๋ามันเตรียมการกินน้ำกะทิถั่วดำแล้วจย้า สะแด่วละครับทีนี้มันกระแทกนิ้วรัวยิ่งกว่ากดกริ่งรถเมล์สายแปดให้หยุดอีก แล้วผมทำไรได้ครับนอกจากครางแล้วกระดกตูดใส่มัน คนแมนไม่ตั้งใจนะครับอนาโตมี่มันเป็นไปเอง

“อื้มมม โอย..ตัวเอง ฮื้อ..”สะบัดหัวรัวๆให้รู้ว่ากูไม่เอาแล้วนิ้วมึงเนี่ย แต่เหมือนแม่งจะเข้าใจว่ากำลังเสียวมั้งครับปื๊ดๆมาเลยทีเดียว หอบก็หอบ เมื่อยก็เมื่อย บิ๊กหานชี้โซฟาแล้วครับจะแทงก็รีบแทงเถอะอิ..

อิเฮี่ย…

ดูดปากกูทำไม!!

อื้อหือจากตูดสู่ปากคิดว่ากูฟินหรืม มันพลิกตัวผมหงายขึ้นใช้ท่ามาตรฐาน ตัวมันเองก็ถอดเสื้อออกเหวี่ยงลงข้างล่าง จับหรรมเป่าลมมันมาถูๆ ขอกูถอนใจเฮือกแป๊บ มันเริ่มเอาสว่านเจาะหาทองแล้วครับเหยช ไม่รู้อัลปาก้าไรละกอดแม่งเป็นลูกลิงนี่แหล่ะ มันสาวเอวออกสั้นแล้วก็ยิงรัวเลยจ้า วันไหนกูเป็นริซซี่มึงจะรู้สึกนะแห้งนะ-_-

“อื้อ..อื๊อออ เสียว..แรงๆ เอาแรงๆ”ผู้กำกับสั่งให้พูดครับพี่หานเปล่ารีเควสต์ อินี่ก็ได้ใจใส่แหลกใส่รัว อยากได้อยากโดนเอาตอนมันกำลังพีคนี่แหล่ะทำการร้องขอหน่อย ตัดใจมั๊ยก็ไม่ครับ มีความหวังลึกๆว่าจะได้เยตูดแม่งสักวัน

“ตัว..อะ..เอง…”

“อ่า..อืม..”ตัวมันเย็นๆคงเพราะเหงื่อที่ซึมออกมามั้งครับ คนเฮี่ยไรตัวหอมชิเหย

“เค้าทำตัวเองได้ป้ะ”

“..”มันมองหน้าผมแล้วพยักหน้า เฮ้ยบทจะได้ก็ได้ง่ายๆงี้เลยเรอะ รู้งี้กูขอไปนานแล้ว พี่หานตอนนี้ฟีลดีใจยิ่งกว่าวิ่งไปบนสะพานสายรุ้งทั้งเจ็ด ว่าที่เมียของผมพลิกตัวลงนอนขยับขาให้ผมทำการโซโล่…

เออะ= - =”....

คืออยู่ข้างบนได้ทำแต่มันไม่ใช่แบบนี้นะกิ๊บ ดุ้นอิแห้งยังคาอยู่ที่เดิมอยู่เบยคือร้ะ… ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ใส่แม่ง คีบั่บกูอยากเสียบมึงบ้างไม่ใช่จะออนท้าปปป เข้าใจป๊าววว ยู้โน้ว ชิกกี้ด้าววั๊นทูวั๊นทู

ไม่บรรยายต่อละครับเพราะแม่งไม่มีอะไรเลยนอกจากโดนมันโซโล่แนวดิ่งอย่างสนุกสนาน ไอ่ผมก็ทำอะไรได้บ้างกูอยากถามมมม ทำไมคนหล่อมาดแมนจะบุกบ้างไม่ได้หรืมมมม เจ็บนี้อีกนาน เจ็บนี้ไม่ลืม เจ็บลึ้กกกว่าใครT_T มันเสร็จของมันไปกี่รอบไม่รู้ครับผมสองรอบคือจอดวันจาพนมเดย์ซ้อนกับวันเงิบเดย์ ปั่นเป็ดยักษ์น่องโป่งวิ่งหนีจักรยานผัวมาโดนเอาตูดอีก โทรมยิ่งกว่างานกีฬาสี…

“เอ้าอาบน้ำ”มันอุ้มผมขึ้นเดินไปห้องน้ำหน้าตาเฉย เดินทีกระเทือนทีจะฉีดแล้ว อึดไว้ลูกพ่อT_T แม่งจะอีกทีก็ไม่ได้มาอนามัยอะไรป่านนี้็ไม่รู้นะครับ

มันดันผมชิดกับผนังเย็นๆแข็งๆตรงห้องน้ำ ผมก็เหมือนคนโง่อะครับที่ยอมให้มันทำทุกอย่างอยู่แบบนี้ แล้วอิฟองสบู่เฮี่ยนี่ก็แตกตัวดีจัง ถ้ากูหล่นล้มหัวฟาดพื้นตอนเยตายฮาร์ไปนี่กูจะไปหลอกบริษัทผลิตสบู่คอยดู มองหน้ามันอีกที ตอนอิแห้งผมตูบก็ม้าเต่อไม่ต่างกันอะครับกรั่ก ขำได้ไม่นานหรอกมันรู้ครับว่าแอบฮาหนังหัวมัน เลยกระแทกดุ้นซะงั้นอิฮอกกกกกส์ เห็นใจประตูกูบ้างเฟี้ย

“ฮื่อ..ลึกไป” ผมท้วงแต่มันก็ยิ้มให้ดูซะงั้น อิโรคจิตT_T กูจะไปแชร์เฟสว่ามึงคือตัวพรากผู้เฒ่า อนาจารคนเหี่ยวอิโอบาค่อนนนนน มันค้ำผนังเอาไว้แล้วพูดกับผมเสียงพร่า

“ถ้าไม่ดื้อก็ไม่เจ็บหรอก”

“...”

อ่ามาทำเสียงแบ้ดแบ้ดแบบนี้สิ...ทำทีไรยาวไปยาวไปทุกรอบเบย…(•____•) /me โดนขย่มคาห้องน้ำต่ออีก120ครั้งต่อวินาที...

หูรูดจ๋าพ่อลาก่อน บ้าย orz....

 

*

วันต่อมาออฟฟิศก็เข้าสู่สภาพเดิม อิแห้งมันก็มาส่งผมที่ออฟฟิศเหมือนเดิม ไม่รู้เหมือนกันนะเผื่อจะมโนไปเอง ผมว่าอิแห้งมันเริ่มทำตัวหวงๆผมพิกล แต่ไม่ว่าครับดีครับชอบ เป็นผัวอะหัดหึงหัดหวงซะบ้าง เรื่องที่แก้นอกจากผ้าและนิสัยขี้เมินก้คงเป็นให้มันเอาใจใส่ผมอีกติ๊ดดิ๊ เอะอะแจกตีนจะปล่อยโฮก็ไม่ได้ตำราเมะบอกว่าเกิดเป็นเมะห้ามเบะห้ามร้อง-_-

 

“อิรูกูมีไรจะอวด”

 

อิแบควันนี้ก็กลับเข้าเครื่องแบบเชิ้ตลายดอกกางเกงลายโพก้าดอทสีแดงพื้นขาว เพลียแต่เช้า..ผัวเยให้เพลียไม่พอเพื่อนที่ทำงานก็เปลี้ยๆนี่คือช้ำชอกครับ ผมวางกระเป๋าลงหันไปหามัน ตอนนี้โต๊ะทำงานเราย้ายมาอยู่ข้างๆกันละครับ อภิสิทธิ์ลูกรักเจ้ชิงชิงของอิแบคมัน
 

“แลกเฟสกับน้องปาร์คมาค่ะ ทักเฟสรัวๆ หลงกูแน่นแน่”มันสะบัดปากใส่ผมที่ขมวดคิ้ว
 

“ครั้งที่แล้วคุ๊กกี้รันคราวนี้คงไม่ส่งเกมส์ปลูกผักมาให้มึงหรอกนะ”
 

“ไม่เว้ยอิบ้า เป็นข้อความล้วนๆไม่มีแอพผสม”มันส่งมือถือให้ผมดั่งเดจาวู และผมก็ไม่พบข้อความจากคนอื่นนอกจากอิน้องปาร์คที่ส่งมาบอกว่า…






 

‘^^โทดนะคั๊บ...... รู้จักใครที่เล่น อินเตอร์เน็ตวันละ 2-3 ชั่วโมงขึ้นไปต่อวันบ้างมั้ยเอ่ย? ตอนนี้ขาดคนช่วยโปรโมทเว็ปให้บริษัท ไม่จำกัดเวลาในการทำงาน รายได้จะขึ้นอยู่กับเวลาในการทำงานจริง ...รับบุคคลอายุ18ปีขึ้นไป.... รายได้จะโอนเข้าบัญชีส่วนตัว *********รับจำนวนจำกัด******** สนใจและต้องการรายละเอียดเพิ่มทิ้งชื่อ+เบอร์โทรศัพท์ไว้นะคั๊บ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับเพื่อให้ข้อมูลคั๊บ^__^ (ขอโทดถ้าข้อความนี้รบกวนน๊ะ)’









 

อิฝอยทอง…

 

นี่มันยังกล้ามโนว่าเค้ามีใจให้มันอีกเหรอครับ-_- โฮ้ยปวดตูดเพราะผัวไม่พอมาปวดตับเพราะเพื่อนนี่พี่หานจิมิทน อิแบคกอดมือถือทำหน้าฝันหวานใส่โดยที่ผมก็นึกอะไรขึ้นได้

 

“มึง”
 

“ร้ะ”
 

“วันที่ไปสวนทำไมมึงต้องแอ๊บแมน”พูดปุ๊บหน้าอิแบคก็เหี่ยวแข่งผมทันที มันเป่าลมพรืดออกมาพลางเอานิ้วเขี่ยเอกสารเล่น
 

“เอดรอกส์น้องปาร์คไม่ชอบตุ๊ดงิ แต่กูอยากได้อยากโดน กูจะทำให้เค้าเห็นว่าของฟิตๆสตาร์ทติดง่ายไงมึง”
 

บรรเจิดนะ…
 

“เนี่ยกูว่าจะให้อิเหยินเลือกเสื้อให้ใหม่ซะหน่อย ต้องบอกลาคอสตูมสุดรักแล้วละค่ะเพื่อน”มันทำหน้าละห้อยแต่ผมก็ถามมันขึ้นมาอีกทีเพราะงงจริงๆนะ
 

“เฮ้ย แต่ตอนที่ไปกินเหล้าวันนั้นน้องเค้าก็เห็นมึงแล้วนี่”
 

“จำไม่ได้มั้งสาด วันนี้กูโบกหน้าพัชราภาสไตล์ แต่วันที่กูไปสวนมัวแต่ทำกับข้าวเลยโบกแค่รองพื้นโบ๊ะแป้งไปนิดเดียว ตบไฮไลท์เขียนตาบางๆเปลือกตาสีธรรมชาติปากทาทินท์นิดเดียวเองนะ”
 

“นิดเดียวคอกมึงอะอิชักโครก”
 

“ไม่รู้แม่กูสอนว่าไปหาผัวต้องทำตัวสวย”







 

“โอ๊ยยย อ๊าาาาา”

 

อะไรวะ…

 

“โอ๊ยยย กรี๊ดดด คริสคะชิงเจ็บท้องจังค่ะ อ๊ายย ลูกจะออกแล้ววว โอ้ว#%@%#^$&%(*^&(&&”อยากจะเป็นกะเทยตายก็งานนี้ครับเมื่อพบเจ้ชิงชิงใส่ชุดคลุมท้องกระโปรงฟูฟ่องแบบโลลิต้าอุ้มฮาร์อะไรสักอย่างตรงท้องนางที่นูนเป่ง ได้ข่าวว่าก่อนไปยังดราม่าแท้งอยู่เลยไม่ใช่เรอะ
 

“เจ้คะเจ้ไหวมั๊ย?”
 

“เจ้ทนได้ค่ะ เจ้จะเป็นแม่คนแล้วนะคะ”
 

อิตุ๊ดมันหมายถึงสติปะครับเจ้… เหมือนเจ้ไม่สนใจพวกเรานอกจากทำท่าอุ้มท้องโย้ๆ นางเล่นใหญ่มากครับไม่น่าเชื่อว่าจะบริหารออฟฟิศนี่ได้จนเงินเดือนพวกเราติดอันดับพนักงานเงินดีที่สุดในเกาหลี สักพักอิอู๋วก็มาพร้อมตะกร้าผ้าอ้อมขวดนมผงนมกล่องวิ่งรกระเหินออกมา
 

“ชิงครับ บอกว่าให้ระวังไงครับ ผมไม่อยากเสียลูกและคุณไปอีกนะ”
 

“ที่รักคะชิงเจ็บท้องจังค่ะลูกเรากำลังดิ้นเลย>_<” ผมเก็ทแล้วครับเมื่อผู้ชายใสบริสุทธ์เกิดมาบนโลกของซานริโอ้และวอล์ทดิสนี่ย์ดูจิ๊มิ๊ผู้หญิงไม่ออกมาปะกับกะเทยเจ้ขี้มโนว่าตัวเป็นหญิงสาวนี่คือนิยายรักซีรี่ย์ตาหวานชั้นดี ก็ยังดีนะครับมีสตางค์แม้จะไม่มีสติ ไม่งั้นหาจุดยืนชีวิตไม่เจอกันเลยทีเดียว
 

“เออพวกแก เดี๋ยวรับรองแขกหน่อยนะ พอดีบริษัทลูกค้าเราเขาส่งพรีเซนต์เตอร์มาคุยงานอะ มากับทีมงาน เจ้ไปเก็บของกับผัวแป๊บ”
 

“ได้ค่ะ”อิแบครีบรับคำโโยที่ผมก็พยักหน้าตาม
 

“โอเคครับเจ้”





 

*

 

ผมนั่งทำงานรอลูกค้าที่กำลังจะมา แอบเห็นอิแห้งอัพเซลก้าใส่ทามไลน์เอาหน้าเกยไอแพดที่วาดรูปค้างอยู่ จำเริญจังจ้าสามี พ่อแม่ส่งมาเรียนมึงวาดรูปสนุกจุงเบยนะหอย ผมเองงานก็เริ่มเคลียร์เลยไลน์ไปทักมันสักหน่อยครับ คนมันคิดถึงอะนี่แน่ะ

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ตัวเองทำไรครับ
 

、เซชานมหล่อest。: ขี้เกียจเรียน

 

ไปไถนาไหมสัส...ผมเบ้ปากแล้วพิมพ์ตอบมัน


 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : วาดรูปอ่อ
 

、เซชานมหล่อest。: อ่าฮะ
 

เดอะหานเหี่ยวอมตะ : ตัวเองวาดรูปเค้าหน่อยสิ
 

、เซชานมหล่อest。: งืม

 

、เซชานมหล่อest。:

เดอะหานเหี่ยวอมตะ :

 

ฆวย……………..

ผมเมินหน้าใส่มันแม่งเอะอะก็ล้อความเหี่ยวตลอดนี่จิร้อง หอบใจช้ำๆมานั่งทำงานต่อจนเลขาด้านล่างต่อสายขึ้นมา ก็พรีเซนเตอร์ที่ลูกค้าหามาให้บริษัทเราออกแบบคือโฆษณาช็อคโกแลตตราคิกคักน่ะครับ กำลังนึกถึงดาราดังๆแบบป๋าชีวอนงี้ ป๋ายุนโฮนี้ เป้าหมายความแมนผมเลยครัชอยากบอก พวกเราต้อน(รับ)ลูกค้าก่อนจะเบิกตาเมื่อพบว่าอิที่มากับทีมงานคือ…
 

“ไอ่เจ๊กตีนเหม็น”

“อิเทยทึบ”

“อิโดหัวโปก”

“โน้วแอ่มน็อทรู้จักยู้ว”
 

งานนี้จบดีมั๊ยไม่รู้ แต่มีแนวโน้มว่ากูจะถีบปากคนของทางลูกค้าจนโดนไล่ออกละครัช เย้เฮ็ท-_-

 

*
 

หลังจากสืบไปสืบมาเลยรู้ว่างานล่าสุดของบริษัทเราคือทำโฆษณาเกี่ยวกับช็อคโกแลตตราคิกคักซึ่งมีอิเทยทึบเป็นพรีเซนเตอร์ ผมละอยากจะไซด์คิกถ้าไม่ติดว่าเอเจนซี่คนติดต่อบริษัทลูกค้าให้มาหาเราคือเจ๊เชร้คนคุ้นเคยที่ทำงานกินเปอเซนต์ด้วยกันมานานนม เจ๊เชร้ชื่อจริงจำไม่ได้ครับ นางเป็นกะเทยตัวล่ำๆโหนกแก้มสูงๆหน้าละม้ายคล้ายไดโนเสาร์ผู้สูบพลังเด็กหนุ่มในวงการมาเป็นระยะเวลาหลายปี ก็คงทำงานหนักเลยไม่มีเวลาเลือกเบอร์รองพื้นด้วยอะครับปล่อยๆแกไป ผมนั่งหน้ามู่ทู่กับอิแบคที่นั่งจิ้มมือถือรอหน่องปาร์คของมันออกซิงเกิ้ลใหม่
 

“ตุ๊ดกูไม่โอเคอะ”
 

“แยกหน่อยมึง งานอะงานค่ะแหม่”
 

“กูรู้แต่อิเทยตัวดำแอ๊บแมนกูว่าแม่งไม่ใช่”...ทำใจไม่ได้ นี่ผมนึกภาพมันนอนเกลือกกลิ้งในชุดชั้นในของวิคตอเรียซีเคร็ทก็แทบจะอ้วกเอาสายรุ้งออกมาละครับโถ่ะ
 

“กูว่ามันก็ไม่โอเคกับมึงอะ”อิแบคพยักเพยิดไปทางโต๊ะที่กำลังคุยงานกันอยู่ อิทึบหันหน้ามาเหยียดสีผิวใส่ผมเป็นระยะๆ โธ่อิดำตับเป็ดคิดว่าสวยมากไง๊ ติดเกาะกับมึงสองคนกูยอมเด้าต้นมะพร้าวดีกว่า-_-
 

“เอาเป็นว่าสตอรี่บอร์ดที่สั่งมาก่อนหน้านี้เรียบร้อยนะคะ จะจัดทำเลยรึเปล่าเอ่ย”เจ้ชิงชิงที่ลงมาคุยงานด้วยตัวเองพูดพลางส่งยิ้มแย้มโดยมีอิอู๋วสามีคู่ใจนั่งจดแผนงานให้อย่างสงบเสงี่ยม ทางนั้นพูดอะไรบางอย่างแล้วเจ๊เชร้ก็ตอบขึ้น
 

“อุ้ยตายถ่ายเลยก็ได้จย้า พอดีนุ้งไคเค้าต้องไปถ่ายแบบในช่วงดึกๆ มีเวลาสองสามชั่วโมงน่าจะเสร็จทัน โอมั๊ยคะขุ่นดีดี้”เจ้เชร้หันไปเหลือกตาแข่งนังเทยขนฟูที่นั่งดวงปากการูปโพโรโระแล้วพยักหน้าด้วยฟีลลิ่งหน้ายันโครมคูณร้อย
 

“โอเคได้ค่ะ คนของไอเป็นโปรเฟสชั่นน่อลอยู่แล้ว ขอแค่ระหว่างการถ่ายทาม..”นางปรายตามาหาพวกเราสองคนที่นั่งอยู่วงนอก นี่กูอุตส่าห์ไม่ได้ไปยุ่งแล้วนะ “อย่าให้คนของยูมาทามให้ศิลปินของไอเสียสมาธิก็พอหน่าค๊าาาา โอเค้”
 

“โหย แรดเผือก งานนี้แอนตาซิลจ่ายห้าร้อยกูบอกเลย”อิแบคทำท่าคันตีนตะหงิดๆจนเป็นผมแทนที่ห้ามปรามมัน
 

“เอาน่ามึงเขาอาจหมายถึงคนอื่นก็ได้”
 

“มองมาทางพวกเรามันคงไม่ได้หมายถึงยามหน้าตึกหรอกอิรู นี่กูจะอือรือรอง เลสเอ้าเดอะบีสท์ละนะเด้ะ”มันเท้าเอวยิงฟันพร้อมศึก ไอ้ผมกับมันตามจริงก็แค่ประสานงานกับเจ๊เชร้เฉยๆ ไม่ได้ไปคุยพวกโปรดักชั่นหรอกครับก็เลยแค่ว่าดูการถ่ายทำนิดหน่อยแล้วก็ย่องกลับบ้านตามนิสัยล่ะนะแหม พนักงานดีเด่นอะครัชฮิ
 

“แบคกลับกันเถอะมึง กูอยากไปแดกลูกชิ้น”ผมบอกอิแบคที่นวยนาดหอบเครื่องสำอางมันใส่กระเป๋า ได้เวลากลับแล้วล่ะครับ ไหนจะต้องกลับไปทำงานบ้าน ยิ่งวันนี้อิแห้งบ่นๆอยากกินส้นตีนอะไรไม่รู้ของมันอีกครับกำเห้อ พวกเราพากันเก็บข้าวของก่อนที่จะได้ยินเสียงเจ๊เชร้หวีดขึ้นมา
 

“อะไรนะ!! มาไม่ได้”
 

ผมเริ่มสังหรณ์แปลกๆว่าฟีลแบบนิยายแจ่มใสกำลังจะเกิดขึ้น ผมรีบโกยข้าวของให้เร้วที่สุดพร้อมอิแบคเตรียมออกจากออฟฟิสแต่เสียงเจ้ชิงชิงก็ดังขึ้นมาก่อน
 

“ไอ่รู!!”
 

ชิบลอสจย้า…
 

เจ้ชิงชิงสาวเท้าพาท้องโย้ๆ(ที่ไม่มีอะไรเลย)ของนางมาหาพวกผมพลางพูดด้วยสีหน้าตระหนก ไม่นะจอร์ช(ใครวะ) เจ้อย่าพูดอะไรแบบว่านายแบบที่นัดไว้มาไม่ได้..
 

“ทำไงดี เด็กที่เจ๊เชร้นัดไว้มันรับงานซ้อน”
 

ฮาร์..แล้วอย่าพูดนะว่าให้ผมไปเป็นตัวเสียบ..
 

“แกช่วยไปเข้าแทนน้องเค้าหน่อยเร็ว ช่วยๆกันที”
 

เดาถูกขนาดนี้ทำไมกูไม่ถูกห๊วยยยยยย
 

“เฮี่ย”ผมหันไปพูดใส่อิแบคที่เบะปากกลับมา ว่าจะหนีก้หนีไม่พ้น เอายังไงละทีนี้มันเย็นแล้วด้วย อิแห้งกลับไปไม่เห็นผมจะเป็นเรื่องไหม..
 

“เออๆทำไปเหอะมึงเดี๋ยวกูอยู่ช่วย เผื่ออิขาวดำมันมีปัญหากูจะได้ถอดตีนฟาดแม่ง”
 

“รับสายฮุนแทนกูด้วยแล้วกัน มันเชื่อมึงมากกว่ากู” ไม่ใช่ดิมันเชื่อทุกคนมากกว่าผม สุดท้ายผมก็โดนเจ้ชิงชิงลากเข้ามาจนได้ อิเฮี่ยไรท์หน้าหมาจะเขียนพล็อตให้ต่างชาวบ้านไม่ได้เหรอแบบมีคนมามันถ่ายไปผมไปนอนบ้านไรงี้เห้อ ผมเดินโดนจูงๆลากๆเข้ามาในห้องแต่งตัว พอหย่อนตูดได้เจ๊เชร้ก็พุ่งมาทันที
 

“ลูซี่”ไม่มีใครเรียกกูลู่หานแล้วครับจิครายละอีกนิดนึง “เจ๊ขอนะเจ๊ขอ บั่บว่าเนี่ย อิเด็กที่นัดไว้มันไปรับงานอื่นไง๊ ช่วยเจ๊นิดนะ คือไม่อะไรมากของหนูแค่ถือไวท์ช็อคเดินโพสท์ท่า เดี๋ยวเทรนให้แป๊บเดียว”
 

ดีนะที่ยังให้กูขายช็อคโกแลตขาว…
 

“แล้วนุ้งไคเค้าจะเต้นอยู่ ฟีลแบบเราช็อกขาว นุ่มนวล แต่ช็อคนุ้งไคเค้าดาร์ค เค้าจะมันๆหน่อย เครนะคะ หนูเดินตามปกติไปถึงที่ติดเทปแดงไว้ กอดอกแล้วโชว์แค่นี้เอง เนอะ ง่ายๆ”
 

“ง่ายไมเจ๊ไม่ทำละครับโธ่”ผมบ่น
 

“อู้ยทำได้ทำไปแล้วค่ะ พอดีสวยไปอย่างเจ๊เหมาะกับชั้นในวิคตอเรียซีขูดนะคะ”เจ๊เชร้โบกพัดไปมา “อ้าวชะนีมาโบกหน้าน้องฉันหน่อย โกนหนวดให้น้องด้วยเอาใสๆน่ารักๆนะคะนะ”
 

ผมโดนป้าแก่คนนึงเอามือมาขยุ้มหัวก่อนที่นางจะถามเจ๊อย่างกังวล “เจ๊ ผมน้องเค้าสั้นไปนะคะ”
 

“วิกมีก็ใส่สิคะเคี้ยวเอื้องกันทำไม”
 

“...”ผมหันไปมองวิกดอลลี่บ็อบสีน้ำตาลคาราเมลมาก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ หลังจากนี้ก็โดนโซโล่ไปตามระเบียบครับทั้งขนหนวดขนหน้า เสื้อผ้าเคะแตกที่ไม่เข้ากับพี่หานเบยอะฮือทำไงดีผมต้องเสียเหลี่ยมเป็นนังเคะน้อยต่อหน้าอิเทยทึบหราT_T ต้องโดนมันหัวเราะแน่ๆเลยอ่ะแง้
 

ว่าแต่ผมไม่ได้ลืมอะไรไปใช่ปะครับ..
 

อ้า นึกออกละ ผมเจอพวกคุณมาครบเดือนแล้วนี่เนอะ คงแค่เรื่องนี้ละมั้ง..





 

.

เซฮุนเสียบการ์ดก่อนจะแปลกใจเล็กน้อยเมื่อไฟในห้องยังดับมืด คิ้วเข้มขมวดเมื่อพบว่าคนที่ควรกลับมาตอนนี้ยังไม่กลับ แต่เจ้าตัวก็ยังรออย่างใจเย็นว่าอย่างน้อยจะมีการโทรมาบอกหรือรอชำระคดีตอนกลับ เขาวางเค้กช็อกโกแลตที่สั่งไว้ พร้อมเทียนยี่สิบแปดเล่มที่ซื้อมาฉลองครบเจ็ดเดือนที่อยู่ด้วยกันมา ร่างสูงเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วเปลี่ยนใจเอาเค้กไปแช่ในตู้พร้อมกับอาบน้ำ
 

วันนี้จะใจเย็น...จะไม่โมโห..
 

คิดกับตัวเองแล้วก็ยิ้มลำพัง เขาซื้อเน็คไทใหม่ไว้ให้เป็นของขวัญ เขาไม่ถือถ้าอีกคนจะจำไม่ได้เพราะงานที่ค่อนข้างยุ่งจนรัดตัว มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง ทั้งรองเท้า ตุ๊กตา ครีมทาหน้าเขาซื้อให้อีกฝ่ายทุกเดือน ส่วนเขาได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่ความจำของอีกฝ่าย เซฮุนเปลี่ยนเสื้อผ้าไปอาบน้ำนั่งดูโทรทัศน์ ผ่านไปเป็นชั่วโมงก็ยังไม่เห็นวี่แววใดๆจากลู่หาน
 

เขาตัดสินใจต่อสายหาอีกคน.. เขาไม่ค่อยโทรหาลู่หานนักเพราะกลัวว่าจะทำให้รำคาญ เขาไม่อยากทำตัวเด็กๆที่งี่เง่าไม่เข้าท่า แต่ก็ไม่มีคนรับสายแต่อย่างใด นานเนิ่นจนเขาชักจะหงุดหงิด นี่ก็ชั่วโมงกว่าๆแล้วทำไมยังไม่กลับ ทำไมติดต่อไม่ได้ ไม่รู้เหรอว่าการที่เขาให้กลับก่อนหนึ่งทุ่มเพราะเขาเป็นห่วง สถานะการงานที่ต่างมันทำให้เขารู้สึกว่าเขาดูแลไม่ได้ เขาให้กลับมาทำงานบ้านเพราะอีกคนทำไม่เป็น หากวันไหนไม่มีเขาอยู่จะได้ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง ลู่หานไม่เคยรู้เหตุผลของเซฮุน และเซฮุนคิดว่ามันแสนจะป่วยการถ้าต้องมาอธิบายให้คนที่ดีแต่ยิ้มให้แต่สายตาอาฆาตในใจเพราะมันคงสูญเปล่า
 

หายไปไหน..

ทำไมยังไม่กลับมา..

 

กิ๊งก่อง~!
 

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นทำให้เขาวางมือถือลง คงเป็นมุขประหลาดของคนรักอย่างเคยที่ชอบทำเวลากลับมาช้า กดกริ่งแล้วแอ๊บว่าเปิดประตูไม่ได้อะไรทำนองนั้น เขาจับด้ามประตูบิดออกเปิดแต่ก็ไม่เห็นใคร
 

“อ้าว หูแว่วเหรอวะ”บ่นกับตัวเองอย่างงุนงงพลางยกมือเกาหลังคอแกร่กๆ ครั้นจะปิดประตูก็เห็นซองสีน้ำตาลแบกับพื้นเหมือนมีคนมาสอดไว้ เขาก้มลงหยิบมันขึ้นมา ไม่ได้จ่าหน้าถึงใคร เซฮุนจึงปิดประตูลงเดินถือซองกลับมานั่งหน้าทีวี
 

“...”
 

สิ่งที่เซฮุนพบคือภาพถ่ายของลู่หานที่กำลังกอดกับเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักคนหนึ่งตรงแถวห้าง จากวันที่ที่กำกับเป็นวันที่เขาไปรับอีกคนกลับมาด้วยกัน ไหนจะภาพที่อีกคนคุยเล่นกับหญิงสาวในที่ทำงาน เซฮุนทำเป็นไม่สนใจเท่าใด ก็นิสัยของลู่หานก็เป็นแบบนี้ ชอบเล่นไปทั่วโดยไม่คิดว่าคนที่ไปเล่นนั้นจะจริงจังหรือไม่อย่างไร ทว่า..รูปสี่ห้าใบที่มีวันที่กำกับกลับทำให้เขานิ่งงัน รูปคนที่เขารักกำลังนัวเนียผู้หญิงคนหนึ่งในห้องน้ำ สาวสวยแม้เห็นหน้าไม่ชัดแต่เดรสสีแดงที่ถลกสูงก็ทำให้รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ วันที่ในรูปนั้นคือวันนี้เมื่อเดือนที่แล้ว
 

วันที่พวกเขาคบกันมาครึ่งปี…
 

ในขณะที่เซฮุนเดินหาตุ๊กตาเพื่อซื้อไปให้..ลู่หานก็กำลังแนบชิดกับใครก็ไม่รู้
 

ในขณะที่เซฮุนพูดจาหรือกระทำการทำร้ายร่างกายต่อหน้า… ลู่หานก็กระทำการทำร้ายจิตใจตัวเขาลับหลังเช่นกัน…



 

“...”
 

เซฮุนปล่อยรูปทั้งหมดลงสู่พื้นก่อนจะหลับตาแน่น… เขารู้ตัวว่าเป็นคนแสดงออกไม่เก่งและจุดเริ่มต้นของพวกเขามันไม่ใช่ความรัก แต่จนป่านนี้..จนป่านนี้ที่เขาไม่เคยยินยอมให้ใครเข้ามาในชีวิต กลับเป็นลู่หานที่ยอมให้คนอื่นมาแตะต้องแทบไม่ซ้ำหน้า เขาไม่ใช่แฟนที่ดี ไม่ใช่แฟนที่โรแมนติกดหรือเอาอกเอาใจอย่างที่คนรักดีๆควรทำ แต่เขาไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมีคนอื่นให้ลู่หานได้เจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง เขากำลังฝืนตัวเองอยู่หรือเปล่า…
 

เขากำลังปิดกั้นสิ่งที่ลู่หานเป็นอยู่หรือเปล่า..
 

จริงๆแล้วลู่หานอาจเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่คิดว่าจะได้มารองรับอารมณ์แกว่งไกวของเขา อาจเป็นคนๆหนึ่งที่ต้องเก็บพฤติกรรมทำอะไรไม่ค่อยจะคิดหรือค่อนข้างห่ามของเขาไว้โดยไม่อยากมีปัญหา เติมเต็มเรื่องบนเตียงเพราะสงสาร ลู่หานกำลังฝืนตัวเอง.. หากไม่ฝืนคงไม่มีอะไรหลุดมาให้เห็นแบบนี้ เขาไม่โทษคนที่เอารูปมาให้ เขาไม่โทษที่ลู่หานมีคนอื่นเพียงอย่างเดียว
 

อาจเป็นเพราะเขาเองที่ใส่ใจลู่หานน้อยเกินไปก็ได้…
 

อาจเป็นเพราะเขาเองที่คิดไปเองว่า การที่อยู่ด้วยกันมันทำห้เราผูกพันกันและมันจะกลายเป็นความรักอย่างที่เขารักอีกคนอยู่ในตอนนี้…
 

เซฮุนถอนใจสั้นๆ เขาไม่ได้ร้องไห้อย่างที่เคยแอบคิดไว้ว่าถ้าสักวันลู่หานมีคนอื่นแล้วไปจากเขาแล้วเขาต้องนั่งร้องไห้อะไรแบบนั้น เซฮุนไม่ได้อ่อนแอมากขนาดนั้น และเขาก็อายเกินที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้ลู่หานได้เห็น เพียงแต่ตอนนี้เขายกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูพลางกรอกเสียงสั่นๆลงอย่างไม่อาจข่มความรู้สึกที่ตีคลื่นจนแสนจะหน่วงออกมาได้
 

“ไอ่ชานอยู่ไหน..มารับกูหน่อย..กู...กูไม่โอเคว่ะ”