หมวย (Sehun x Luhan) (8)

Title: หมวย (8)

Image: SEHUN x LUHAN

Author: RUNAWAY05

Note: Ft. GOT7..

ตั้งแต่คบกันมา..สิ่งที่เราพยามยามห้ามคุณชุนคือ ไม่ให้แกมาค้างที่หอของเรา

หอเราเป็นหอรวม เป็นห้องเช่ารายเดือนทาสีครามสวยทีเดียวเชียวแหล่ะ ห้องเราอยู่ชั้นสาม ชั้นหนึ่งมีหกห้อง ฝั่งละสามห้อง เราอยู่ห้องกลาง ห้องซ้ายมือของเราเป็นสาวสวย เหมือนเป็นดาวมหาลัย (ป้าเจ้าของหอบอก) แต่เราจำได้ดีกว่าครั้งหนึ่งเราปวดท้อง ไปจัดหนักที่ห้องน้ำ เลยได้ยินเสียงน้องเขาโทรเม้ามอยคุยกับเพื่อนของน้องเขาไป ทั้งด่าผู้ชาย หลอกเงินแฟนเก่า แฟนใหม่ทำเธอท้องจนไปทำแท้ง เราเลยมองห้องซ้ายเราแปลกๆไปจากเดิมเล็กน้อย ตกเย็นเรากลับมาที่ห้อง น้องก็เตรียมออกไปแล้ว กว่าจะกลับมาก็ตีสามตีสี่ ฝั่งตรงข้ามห้องน้องผู้หญิงก็เป็นนักศึกษาสามสี่คน ร้องคาราโอเกะกันทุกวัน หรือไม่ก็เปิดเพลงเสียงตึ้มๆ เราฟังแล้วมันหน่วงอก มันไม่ได้เศร้า แต่เหมือนโดนเคาะหน้าอกแทบอยู่ไม่ได้ แต่มักจะสลายกลุ่มกันประมาณสี่ทุ่มเป๊ะๆ

ส่วนห้องตรงข้ามเรา เป็นสามีภรรยาคู่หนึ่งที่ทะเลาะกันบ้านแตกแทบจะทุกวัน ไม่รู้ว่าหาเรื่องจากไหนมาทะเลาะกันได้ทุกวัน แต่สักพักก็จะเงียบสงัดไปจนเราแอบหวั่นว่าคุณสามีบีบคอคุณภรรยาไปหรือเปล่า ส่วนห้องข้างๆห้องตรงข้ามเราก็เป็นสามีภรรยาอีกคู่ ทั้งคู่นับถืออะไรสักอย่างที่เราไม่เข้าใจ ทั้งสองคนจะแต่งชุดแบบเจ็ดสีเจ็ดวันแสบๆตา และในห้องถ้าวันไหนเขาเปิดประตูออกมาจะได้ยินเสียงบทสวดแปลกๆ และห้องข้างเราฝั่งขวามือ เป็นน้องผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา เจอกันเมื่อไหร่น้องจะส่งยิ้มกลับมาให้เราตลอดแม้จะไม่ได้ถึงขั้นสนิทสนมทักทายกันเป็นเรื่องเป็นราว แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยสงบเท่าใดนัก

((พี่หมวยทำอะไรอยู่ครับ ง่วงนอนรึยัง))คุณชุนส่งเสียงมาระหว่างที่เราโทรคุยกันตอนดึกเหมือนคนไม่เคยเจอหน้ากันทุกวัน เราก็นั่งตัดเล็บเท้าง้างแงะตุ่มข้างนิ้วก้อยเพราะรองเท้าคู่ใหม่มันคับไปสักนิด ก่อนจะเอาวาสลีนมาทารองเท้าตามที่แม่(โทรมา)บอก

“รองเท้าที่ซื้อกันมันคับน่ะครับ ใส่ไม่สบายเลย”

((เอาไปเปลี่ยนมั้ยครับ ร้านที่ซื้อมีประกันอยู่นะ))

“อ้าว...พี่ละเลงวาสลีนไปแล้วครับ คุณชุนต่อกันพลาอยู่เหรอ”

((ใช่...แล้ว..ครับ...แต่ใกล้เสร็จแล้วล่ะ))เราเป่าปากฟู่เมื่อทำแผลเรียบร้อยและรองเท้าก็ทาวาสลีนจนทั่ว เราหนีบมือถือกับซอกคอไปล้างมือก่อนได้ยินเสียงลอยออกมาจากห้องข้างๆฝั่งขวา

“อ๊ะ...อ๊า....อาาาา...พี่มาร์ค..อย่าแกล้งเค้า..อื๊ออออ”

“ก็น้องแบมฟิตนี่ครับ..พี่ชอบ”

ป้าบป้าบ..ปั่บๆๆๆๆๆๆ

 “...”

นั่นแหล่ะคุณ...พอตกดึกไอ้น้องหล่อข้างห้องนี่จัดหนักจัดเต็มมาก แล้วหอเราไม่ค่อยเก็บเสียงด้วยเป็นทุน เสียงนี่ก้องกังวานทีเดียวเชียวล่ะ แล้วยิ่งเวลาเสียงลอยมาตอนคุยมือถือมันลำบากใจเหลือเกิน โนไอ้อี้หาว่าเราดูหนังโป๊ไปคุยกับมันไป คิดอะไรกับมันหรือเปล่ามาหลายครั้งแล้ว

((พี่หมวย...เสียงไรอะครับ))

 “ไม่มีอะไรครับ เขาเปิดทีวีน่ะ เสียงเลยดังไปหน่อย”

((งั้นเดี๋ยวแชทกันก็ได้ครับ ผมต่อเสร็จแล้ว อาบน้ำก่อนนะครับ))ก็ยังดีที่คุณชุนไม่ได้สงสัย คอนที่แกอยู่เป็นห้องเก็บเสียงอย่างดี ดารานักร้องนักดนตรีมาอาศัยกันให้เห็นแล้วตื่นเต้นเล่นๆ แม้จะไม่ได้ออกปากว่าเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ แต่เรากับคุณชุนก็รู้สถานภาพของเราสองคนอยู่ คุณชุนออกปากชวนเราไปอยู่กับแกที่คอนโดหลายครั้ง แต่เราก็บอกไปว่ายังไม่พร้อมสักเท่าไหร่ แม้จะแวะไปทำแบบนั้นอยู่บ้างครั้งสองครั้ง ก็มือๆปากๆกันไป เขาเห็นเราไม่พร้อมก็เลยไม่เร่งรัดอะไรเท่าไหร่ ไอ้อี้ก็ถามทุกวันว่าได้กันรึยัง เราก็บอกไปว่ายัง มันก็ว่าซิงหรือสัตว์ป่าสงวน จะเก็บไว้ให้ลูกหลานเพื่อนดูรึยังไง... เราสามารถนับเพื่อนคนนี้เป็นสื่อยั่วยุได้ไหมนะ...

เราออกจากหอมาตอนเช้า ตั้งใจจะเดินเท้าไปทำงานเหมือนทุกๆวัน (เดินไปแค่ปากซอย คุณชุนก็โผล่มาเหมือนแกดัก) เราลงมาเจอน้องหล่อข้างๆที่พาสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มมาด้วยกัน เราแค่ยิ้มให้กันนิดหน่อยตอนเดินลงบันได ก่อนที่เราจะได้ยินเสียงน้องผู้หญิงพูดขึ้นมา

“พี่มาร์คกลับบ้านเสาร์อาทิตย์นี้ แบมคิดถึงพี่แย่เลย”

“พี่จะแวะไปหาคุณแม่สักหน่อย แต่น้องแบมติดสอบย่อยนี่ครับ”

“นั่นสิ คราวหน้าแบมไปด้วยนะคะ”

“ได้เลยครับ”

แอบฟังไปเดินไปก็โล่งใจแล้ว เสาร์อาทิตย์นี้เราจะได้ไม่ต้องมาฟังเสียงคราง สาวเท้าเดินไปปากซอยก็เจอคุณชุนยืนกินหมูปิ้งอยู่แถวๆหน้าเซเว่น สรุปคือแกเอารถไปจอดไปที่บริษัทแล้วเดินเท้ามาดักเราอยู่หน้าปากซอย ทำตัวเป็นเด็กวัยรุ่นไปได้... แต่ก็นั่นล่ะ แวะกินโจ๊กหมูไข่ลวกสักหน่อยก็เข้าทำงานปกติกัน

“พี่หมวย”

“ครับ?”เราขานรับขณะที่กำลังนั่งทำเอกสารให้คุณชุน เราเหล่มองแกที่ขยับแว่นที่แกไว้ใส่ตอนทำงาน แล้วแกก็พูดขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ

“คืนนี้ผมไปนอนห้องด้วยนะ”

“ครับ?”

“คืนนี้ผมจะนอนห้องพี่หมวย เสื้อผ้าผมก็อยู่นั่น นะ”

“แต่ว่า...”

“ชุนเอาแปรงสีฟันกับโฟมล้างหน้ามาแล้ว ค้างได้ กางเกงในชุนก็เอามานะ”

“คือพี่...”

“หรือที่ห้องพี่มีใคร...ถึงไม่อยากให้ชุนไปนอน”นั่น....ท่าไม้ตายมาไม่พอ ทำนองตัดพ้อมาด้วยอีก เราได้แต่ยิ้มแหะแหะแล้วสั่นหน้าเหมือนคุณชุนหันมองพร้อมกับเตรียมท่าเป็นร่างทรงพ่อของเราอยู่ที่โต๊ะทำงานของแก ไม่เป็นไร...น้องหล่อห้องข้างๆก็ไม่อยู่... น้องดาวมหาลัยก็ไม่อยู่... อย่างหนักก็ห้องตรงข้ามด่ากันแป๊บเดียว.. ห้องก็ไม่รก...

“พวกขอไปนอนบ้านกันเนี่ยแหล่ะ ได้เสียกันไปหลายรายแล้ว”

เจ๊จุ๋มว่าพร้อมกับกัดแคปหมูจนลิปสติกสีนู้ดของแกเลอะแคปหมูเล็กน้อยก่อนจะหายลับเข้าไปในปากของแก ส่วนคุณชุนออกไปติดต่อพวกช่าง แกว่าทั้งฝุ่นทัง’ร้อน เลยให้เราอยู่เฝ้าออฟฟิศแป๊บเดียวเดี๋ยวกลับมา ก็เลยสั่งก๋วยเตี๋ยวเรือแต่ขายบนรถมอเตอร์ไซค์พ่วงขึ้นมากินกับเจ๊จุ๋มและน้องมินเจ้าเก่าเจ้าเดิม

“มันก็ไม่เสมอไปนะเจ๊ หนูเคยนอนห้องเดียวกับผู้ชายยังรอดเลย”

“เขาเห็นหน้าหล่อนก็เหี่ยวแล้วรึเปล่ายะนังมินนี่”

“โธ่เจ๊ หนูออกจะเซ็กซี่ยิ่งกว่าอั้ม”

“อั้มอธิชาติเหรอ”

“โหยเจ๊ไม่เข้าข้างหนูเลย”เรานั่งสูดวุ้นเส้นมองเจ๊จุ๋มและน้องมินอยู่เงียบๆ ก็สำลักนิดหน่อยเมื่อจู่ๆน้องมินก็หันมาหาเรา “พี่ยังไม่ได้กับคุณชุนใช่มั้ย?”

“แค่ก!...ไม่ครับ...เอ่อ..พวกเรายังไม่คิดเรื่องนั้น”

“ได้กันแล้วไอ้หมวยมันจะมาทำงานได้เร้อ...”เจ๊จุ๋มยกคิ้วที่เขียนเป็นทรงเกาหลีให้เรา “ไม่แปดก็เก้านิ้วล่ะ”

“เจ๊อย่าว่าไป ตอนแกใส่เดฟยีนส์แล้วเอาเสื้อใส่ในกางเกง เพื่อนหนูตอนแวะมาหาที่ออฟฟิศมันตุ๊ดแตกกันหมด มันว่าเห็นแล้วสั่นเทิ้ม”โธ่..สองสาวนี่.. เป็นสาวเป็นนางทำไมพูดเรื่องแบบนั้นกันสบายปากเชียว เราเป็นผู้ชายยังไม่กล้าเลย

“มันก็ไม่แปลกนะ..ไซส์ฝรั่งก็ราวๆนั้นแหล่ะ เจ้าสัวสมคิดสมัยมาทำบุญเปิดตึกนี้ใหม่ๆ แกใส่แสลคสีเทาเสื้อสีขาว เป้านี่พุ่งออกมาเป็นสามมิติ ไม่มีใครมองหน้าแกสักคน คุณนายลดาต้องโทรให้คนใช้เอาเสื้อคลุมมาให้ผัวใส่”

“ว่าแล้วก็อยากมีผัวฝรั่งนะคะ”

 “ฝรั่งไม่กินอึ่งค่ะลูก ตั้งใจทำงานนะคะ”

“เจ๊ว่าหนูอีกแล้วอ่ะ หนูลืมซื้อหวยให้งวดเดียวเอง”

“งวดเดียวมันพลิกชีวิตฉันได้นะยะ!”

แม้ว่าจะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการคุยเรื่องคุณชุนไปนอนบ้านด้วยคืนนี้... แต่มันก็จริงเรื่องบางเรื่อง ของจริงเราก็เห็นๆกันอยู่ จะพูดอย่างไรดี..เอาเป็นว่ามันเขื่องเหลือเกินคุณเอ๋ย...สองมือเรายังกอบไม่หมด ปากจะเปิดจะแหกขึ้นมาก็ไม่ต้องถามสาเหตุกันเลย(...)

เอาเป็นว่าตกเย็นมาคุณชุนก็เดินตามเราต้อยๆกลับมาที่หอ รถแกจอดไว้ที่ออฟฟิศล็อคแน่นหนา เราแวะซื้อข้าวซื้อของเพราะพ่อคุณเขาอ้อนเขออดเหลือเกินว่าอยากให้เราทำอาหารให้แกกิน หากเจ๊จุ๋มกับน้องมินประเจิดประเจ้อเวลาคุยเรื่องผู้ชายแค่ไหน เราก็บอกได้ว่าคุณชุนประเจิดประเจ้อเป็นสองเท่า เอะอะก็เอนก็ซบ เอาคางมาเกยๆตอนรอเวฟไส้กรอกอยู่เซเว่น เจอมนุษย์กล้องแกก็ไม่แคร์ เอียงหน้าให้ด้วยซ้ำ จนเราเนี่ยต้องเป็นฝ่ายแอบ กลัวพ่อกับแม่รู้แล้วจะโดนธรณีสูบเอา

“อยู่กับพี่กินจนหน่อยนะครับ”เราว่า เพราะขอใครไม่ขอ มาขอพ่อครัวหัวไข่อย่างเรา เลยจัดไข่เจียวน้ำปลาพริกแบบบ้านๆ พร้อมกับกาน่าฉ่ายที่แม่ทำมาให้เมื่อหลายวันก่อน กาน่าฉ่ายที่แม่ทำอร่อยมาก แม่เอาผักกาดดองเปรี้ยวมาล้าง หั่น ต้ม คั้นน้ำออกจนหายเปรี้ยว ต้มอีกจนผักนิ่ม ใส่ลูกสมอจีน ปรุงรสด้วยซอส ซีอิ้วเจ น้ำตาลทราย เกลือ เคี่ยวอีกเป็นชั่วโมง แล้วใส่น้ำมันพืชอย่างดีลงไป เก็บได้เป็นเดือนๆ สมอถ้ามาดองเกลือเป็นลูกๆเรยกหนำเลี๊ยบ ถ้าแกะออกทำแห้งเรียกหนำพ้วย หนำเลี๊ยบหนำพ้วยนี่เราก็ไม่ได้สนใจนัก เอาเป็นว่าพอเป็นกานาฉ่ายคลุกข้าวร้อนๆก็อิ่มแล้ว

พอทำกับข้าวเสร็จ คุณชุนแกก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเสร็จพอดี แกใส่เสื้อยืดน้ำมันเครื่องสีขาวที่พ่อเราให้มาตอนไปนอนค้างวันครบรอบหนึ่งเดือน กับกางเกงขาสั้นง่ายๆดายๆสไตล์แก นั่งกินข้าวบนโต๊ะญี่ปุ่นเปิดข่าวค่ำดูกัน โดยที่เสียงเบสกระหึ่มก็ยังลั่นมาจากห้องเยื้องซ้าย กินไข่เจียวน้ำปลาพริกกับกาน่าฉ่ายไป อารมณ์เหมือนหนีตามกันมากัดก้อนเกลือกินในเมืองหลวง จนกินข้าวเรียบร้อย ช่วยกันเก็บล้าง เราก็เปลี่ยนเสื้อมานั่งกินสับปะรดที่ซื้อจากร้านรถเข็นหน้าซอยกับคุณชุน มือถือเราวางไว้บนโต๊ะ ไม่จับจนกว่าจะมีคนโทรเข้า เรายังไม่อาบน้ำ เราถือว่าอาบน้ำทีเดียวคือจะนอน ถ้ายังกินนั่นกินนี่คือยังไม่นอน ยังไม่ต้องอาบ

“พี่หมวย...ห้องทางนั้นเปิดเพลงทุกวันเลยเหรอครับ”คุณชุนแกว่าขึ้น สงสัยทนจังหวะรีมิกซ์ไม่ไหว

“ครับ เปิดทุกวันเลย แป๊บเดียวก็เลิกแล้วครับ”เราว่าไปตามชินเนอะ แต่พอข่าวในพระราชสำนักมาก็เริ่มมีการร้องคาราโอเกะลองไมค์กันอย่างมีความสุข คุณชุนแกก็หัวเราะยิ้มๆไม่ว่าอะไร ก็นอนซุกนอนกอดกันไปจนสี่ทุ่ม เสียงถึงได้เงียบลง เราก็เริ่มจะง่วงเลยลุกบอกคุณชุนที่หยิบแปรงสีฟันมาเตรียม

“พี่อาบน้ำก่อนนะครับ คุณชุนจะแปรงฟันเลยมั้ย”

“พี่อาบก่อนก็ได้ครับ”

“ไอ้เหี้ย!!”

“...”เราสองคนนิ่งไปเพราะเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมา เราหน้าเจื่อนเล็กน้อยพร้อมกับหันไปมองคุณชุนที่ทำหน้าเหลอ ท่ามกลางเสียงปะทะคารมที่ยังดังออกมา

“กุญแจดอกเดียวมึงไม่มีปัญญาพกก็แดกเข้าไปเลย จะได้ไม่ต้องมาเคาะห้อง ไอ้สัตว์!”

“เอ้าอีนี่ อยากแดกตีนมากเหรอวันนี้! กูทำงานมาเหนื่อยๆนะ!!”

“ปกติน่ะครับ...คุณชุนฟังเพลงก็ได้นะ”เราบอกเบาๆอย่างเกรงใจแก ซึ่งคุณเขาก็นิ่งไปนิดนึงแล้วพยักหน้าให้

“ทุกวันเลยมั้ยครับ?”

“...ครับ”

“อ๋อ..ไม่เป็นไรครับ พอดีไม่ทันตั้งตัว”

“พี่อาบน้ำนะ”เราปลีกตัวเข้าห้องน้ำ หัวใจนี่เต้นตึกๆ คืนนี้จะได้จะเสียไหม จะทำเหมือนเดิมหรือจะเพิ่มจะเติมอะไรหรือเปล่า เราขัดสีฉวีวรรณตัวเองอย่างดี ฟอกเน้นทั่วทั้งตัวตน จนอาบน้ำเรียบร้อยดี เสียงด่าทอห้องตรงข้ามก็เงียบๆไป เราก็เลยมาทาครีมแขนขาไปตามเรื่อง เก็บข้าวเก็บของให้เป็นที่ทาง เอาชุดทำงานเรากับคุณชุนมารีดแขวนให้เรียบร้อยแล้วปิดประตูระเบียง ก็กลับมาจัดที่นอนบนเตียงโดยที่คุณชุนก็นั่งเช็คมือถือ แกยืมชาร์จต่อไฟจนเรียบร้อยก็ได้เวลาปิดไฟ เราเอื้อมมือไปเสียบปลั๊กใหม่เพราะเผลอถอดออกแล้วเปลี่ยนมาเปิดแอร์ให้เรียบร้อย ก่อนจะรู้สึกว่าคุณชุนแตะมือกับหน้าท้องเราเบาเบา

“มาให้กอดหน่อยครับ”

“คุณชุน..ห้องพี่ไม่เก็บเสียงนะ”

“ทำเบาๆก็ได้ครับ เรายังไม่ถึงขั้นนั้นกันสักหน่อย”แกจูบเข้ากับซอกคอเราทำเอาเราหดคอหนีแทบไม่ทัน เราหยอกเล่นกันอยู่พักก็เริ่มจูบล่ะ... ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราเตรียมใจมาแล้ว กลิ่นยาสีฟันสะอาดๆกับจูบนุ่มๆเราก็แทบทรุด จนเริ่มเย็นพุงเมื่อคุณชุนแกถลกเสื้อเราขึ้น

“พี่น่ารัก..ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้ว”ยังไม่พอ..ยังพูดตะล่อมให้ใจอ่อน คุณชุนลูบมือวนๆเวียนๆไปมากับต้นขาแล้วไอ้เขื่องๆนั่นก็ดันๆกับซอกขา เราว่าเราตายแน่...พรุ่งนี้คงได้มีการลางานเกิดขึ้นเป็นแน่ เราจูบกันอีกครั้งหนึ่ง และเราก็แทบกลั้นเสียงไม่ทันเมื่อคุณเขาเริ่มแตะมือเขี่ยแถวๆหน้าอก

“อ๊ะ!..คุณชุน..เบาๆสิครับ..ห้องพี่เก็บเสียงไม่ได้จริงๆ”

“จะดังแค่ไหนกันเชียวครับ หืม?”แกยังตะบี้ตะบันจะซุกจะไซ้เราให้ได้ และขณะที่เราเริ่มใจอ่อนว่าคงไม่เป็นไรอยู่นั้น...

ป้าบป้าบป้าบ...ปั่บๆๆๆๆๆๆๆๆ

“อ่า..พี่แจ็คฮะ...เอาแรงๆอีก...โอย..ซี๊ดดด”

“น้องมาร์คครับ...แอ่นอีกสิครับ..อู้ว..โอ้ว...”

พั่บๆๆๆๆๆๆๆ

“...”

พวกเราสองคนนิ่งไปถนัดใจ คุณชุนแกก็คงจะอึ้งไปนิดหน่อยที่เสียงมันจะรอบทิศทางขนาดนี้ แต่ที่เราแปลกใจยิ่งกว่าคือไอ้น้องหล่อข้างห้องนี่สรุปว่าได้ทั้งสองอย่างเลยเหรอ สักพักเหมือนคุณชุนแกจะถอดใจ เลยพลิกลงมานอนข้างๆกอดเราไว้แล้วส่งเสียงในลำคอ

“ฮื่อ....”

เราก็ค้างๆเหมือนกันนะ แต่เราขำมากกว่า เสียงข้างห้องกระแทกกระทั้นกันอยู่นานสองนาน แต่ก่อนเราฟังก็คงจะแค่เอาหูฟังมาเสียบเพลงเข้าหูให้หลับไป แต่ครั้งนี้มีคนให้อยู่ใกล้ๆ... ก็มือๆปากๆกันเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ... สงเคราะห์คุณชุนแกไป

เช้าวันต่อมาดูเหมือนคุณจะเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมเราถึงอ้ำๆอึ้งๆตอนที่ขอมานอนที่ห้อง เลยได้คำแนะนำที่คุณชุนใช้สมัยพักอยู่หอที่เมืองนอก ให้สอดโน้ตเข้าไปบอก เราก็เลยทำตามที่คุณชุนว่า สอดโน้ตเข้าห้องน้องหล่อแล้วก็ออกมาทำงานพร้อมกับแก กินน้ำเต้าหู้หมูปิ้งแล้วก็โจ๊กสองถุงตามปกติ

“พี่หมวยนอนไปได้ไงครับทุกคืน เสียงดังขนาดนั้น”

“ก็ต้องทนนะคุณชุน ห้องพักแบบนี้”

“บอกแล้วว่ามาอยู่กับผม...นะ...เดี๋ยวจะคบกันได้ครึ่งปีแล้ว พอถึงตอนนั้นเอาของจำเป็นมาไว้ห้องผม ไม่ต้องย้ายออกก็ได้ถ้าพี่ไม่สบายใจ นานๆค่อยมานอนนี่กัน มาฟังน้องมัน”คุณชุนแกหัวเราะจนเห็นเขี้ยวทำเอาเราอดหัวเราะตามไม่ได้ ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อแกพูดขึ้นอีกครั้ง “เอาจริงๆนะ ผมได้ยินบ่อยๆเวลาเราคุยกัน ผมนึกว่าพี่เปิดหนังโป๊ไปคุยกับผมไปซะอีก”

“คุณชุน!”เราเอ็ดพร้อมกับฟาดแขนไปที่หัวเราะสบายอกสบายใจไปหนหนึ่ง บนถนนสายหนึ่งในย่านอโศกที่มีการเดินทางเพื่อเข้าทำงาน ผู้คนขวักไขว่ไปมาเหมือนกับเป็นถนนสายที่ไม่เคยหลับใหล

เหมือนกับหัวใจที่ได้เต้นเพื่อใครสักคน...

:D

แท็ก #คุณชุนพี่หมวย จ้า